Bewolkt weer deze morgen,maar ontzettend warm.Door de gesloten lucht,na een paar honderd meter, liepen de zweetdruppels onze neus voorbij,richting MERY SUR SEINE,goed voor 38,4km. De pelgrimsroute die we volgen is nieuw en dit voor het eerste jaar.Wat gisteren voor ons een vermoeiende tocht zou worden,liep vlotjes.De afstand was wel groot, maar het parcour verliep langs een 21km durende stoomtrein spoorweg,tot in ANGLURE.Daar wachtte een verrassing.Er zaten vier mensen buiten te aperitieven,toen ze hoorden dat we belgen waren,barstte de oudere man in tranen uit.We moesten mee aanschuiven voor de apero.Die bestond voor ons uit een liter water want we moesten nog een eind stappen.Na een gezellige babbel en nog een supergrote appel te hebben gekregen werden we uitgewuifd,oei, drie kwart uur verloren,dan maar tempo erin.Gelukkig werd de rest van de weg gestapt langs het kanaal,dus vandaag alles plat,geen bergen,maar wel na het bewolkte uurtje, volle zon.Wat hebben we toch geluk met onze camino De spoorweglijn volgden we langs een pad beneden,soms boven de bedding,op die 21km.Drie grote boerderijen,een watertoren en een verlaten station tegengekomen en steeds bos en weiland ,ZALIG!!!!
Afscheid nemen van sympathieke mensen ligt altijd moeilijk.Jean-Claude,Catherine en dochter Justine hadden voor een warm onthaal gezorgd. We moeten toch verderstappen voor een tripje van 37,6 km naar een toch redelijke grote stad Sèzanne.Wat werden we weeral goed getracteerd op 4 koppenberghellingen.De steigingspercentage en lengte uit de vlaamse ardennen overtroffen.Vandaag zagen we langs de baan waar Justine ons over verteld had,namelijk,EEN WASBEER, spijtig genoeg in een niet meer zo levende vorm,waarschijnlijk aangereden.Ook het aantal BUIZERDS die boven ons vliegen zijn moeilijk uit te drukken in cijfers.Slapen en eten deden we in LE RELAIS CHAMPENOIS ET DU LION D'OR,wie kan dit uitspreken in een adem.
Deze morgen een heel deftig ontbijt genoten in Le Magellan, een hotelletje midden in het centrum van Epernay. Het verloop van onze route volgens de boekjes die we gevonden hadden in het maison Saint-Sixte, werd een beetje aangepast door een plaatselijke champagnebouwer, de weg werd iets ingekort, 1KM, maar ging over serieuze hellingen, soms tot 18%, de route ging van Epernay, richting Moussy, waar een haas ons de weg enkele honderd meter voorliep, daarna langs Monthelon, Ferme de Betin om te stranden in Monmort Lucy, we overnachten in de Ferme des 4 Etangs. Vandaag stapten we weeral door mooie bossen en over veldwegels. Waar we de nacht gaan doorbrengen is het echt zoals we in België zeggen, la douce France, vandaag liepen we over een afstand van 27,3KM. Hier laten we een klein dankwoordje vallen omdat de mensen waar we overnachten zo sympathiek waren om ons de toegang te verlenen tot het internet en zo het thuisfront al op de hoogte kunnen houden van onze pelgrimstocht.
Reims achter ons laten was niet makkelijk, het is een historische grootstad met prachtige gebouwen en een massieve kathedraal. Niet makkelijk achterlaten voor de champagne was niet aan de orde, zoals wij denken is het lekkere sapje niet weggelegd voor de pelgrims, te duur. Van Reims stappen we een gemengde route, deels GR-routse, deels pelgrimswegen, via de boekjes die we konden verzamelen in het maison Saint-Sixte. Onze weg was heel gevarieerd, heel veel door de bossen, waar hier en daar een neidig klimmetje voor de voeten werd geschoven, soms tot 15% steigingspercentage en dit op een hoogte tot 267M boven de zeespiegel. Normaal zouden we stoppen in Mardeuil, maar zijn een drietal KM verder gestapt om aan te komen in Epernay, anders moesten we na ons vertrek al in de grootstad rondtoeren, daar waar we nu al beter geplaatst zijn om onze weg verder te zetten buiten Epernay. Raar maar waar, vandaag tijdens een van onze rustpauzes langs de rand van het bos zagen we een hertekalf heel schuchter de weg oversteken om aan de overkant zijn weg verder te zetten in de uitgestrekte bossen, foto's volgen na onze thuiskomst.
Good Morning, de rugzak stond al klaar van gisteren. Afspraak bij Jipi en Fanny in Ronse. Fanny en Martine zouden ons met de auto brengen tot in Lille (Rijsel), daar sprongen we op de TGV richting Reims. We kwamen aan in het TGV station Champagne Ardenne, daar stond zo waar op een paar honderd meter een tram te wachten, die bracht ons naar het busstation, zo namen we daar de bus richting Bazancourt, het dorpje op 16,3KM van Reims waar we spijtig genoeg gestrand waren op 11 april. In Reims aangekomen zochten we plaats om de nacht te kunnen doorbrengen, daar het al laat op de avond was, kwamen we via via, terecht in het maison Saint-Sixte, waar we na een Moules Ardennaises, ons bedje indoken.
Dag blog lezers, Vanmorgen door onze vrouwtjes met auto tot station van Ryssel gebracht.Om11u21 stipt met TGV vertrokken richting Reims. Na de middag daar goed aangekomen en een slaapplaats gevonden in een oud klooster. Onze camino in al zijn faccetten is terug gestart.
Beste blog lezers, langs deze weg wil ik u bedanken voor jullie medeleven en rouw betuigingen die langs dit medium zijn geschreven. Niet alleen voor mezelf maar ook uit naam van de familie willen we jullie bedanken. Hoe erg het ook is, ons vader zei altijd, je staat er voor en je moet er door.
De tekst van het bidprentje heb ik gekozen, omdat dit mijn vader beschrijft zoals hij echt was:
Mijn vadertje, hij was rechtvaardigheid.
Hij had den zware last op zich geladen,
een eerlijk man te zijn
in woord en daad
Dat is het schone dwaze kwaad,
waar, na ons Here Jezus Christus,
de sterkste man aan ondergaat.
Marnix Gijsen
In zijn gedachtegoed is het daarom, dat we morgen op woensdag 20 april onze tocht terug gaan verder zetten, daar waar hij gestopt is, nl. vanaf Bazancourt, Reims, richting Vezelay. We worden gebracht tot aan het station in Lille, waar we op de TGV stappen, richting Reims.
Tot nader nieuws doe ik jullie de groeten Dirk Maras
Dirk en ik hebben beslist om onze tocht naar Compostella terug aan te vatten volgende week 20 04 2011.We hervatten deze tocht vanaf Reims waar we zijn gestopt. De reden waarom weten jullie nu wel naderhand.We nemen de trein vanuit Lille Europe tot Reims op woensdag 20 04 2011.
Vandaag stapten we eens volledig een nationale weg, dit op aanraden van madame, uitbaatster van Le Gibergeon, s'zondags is er geen traffic in Frankrijk, beweerde ze, niet dat ze geen gelijk had, maar haar berekening liep goed fout. Een 17KM stappen naar Chateau Porcien, véél minder dan langs de pelgrimswegen of de GR-paden. Toch telde onze GPS s'avonds 27,2KM. En weer een snikhete dag, een parcours dat begon met een licht heuvelachtige weg, maar naar het einde toe wat pieken stak. En s'zondags in Frankrijk, heel juist, geen beweging. Het was eigenlijk een beetje van een off dag, daar we langs de grote weg liepen, was er ook weinig te beleven, wat bossen links en rechts, wat koeien, schapen met hun paaslammertjes, en dat was het ver. De grap was als we aankwamen in Chateau Porcien, In de plaatselijk school is er slaapruimte voorzien voor pelegrinos, een proper lokaaltje, met douche, toilet en slaapgelegenheid voor 6 personen. Zoals geschreven zijnde, ZONDAG = FRANKRIJK = STIL, moesten we volgens de boekjes de sleutel afhalen in een hotelletje, maar dit was op zondag gans de dag gesloten, toen we daar wat stonden rond te draaien voor de ingang, kwam er een plaatselijke schone van 80 jaar in het deurgat gestapt aan de overkant van de straat, die ons enkele honderden meters terug stuurde naar een PMU-kantoor (paarden gok bar) met de boodschap dat we daar de sleutel moesten afhalen, allee jongens terug naar af, met de goede boodschap kwamen we in het kantoor binnen, waar er gegokt werd, op de paarden, dat het kletterde, de patron van de bar zei, ik moet eerst efkes bellen naar de persoon van het hotelletje, waar we een kwartier daarvoor, voor gesloten deuren stonden, want, zei de arme man, het is geen sleutel, maar een code die jullie nodig hebben om binnen te geraken. Na zo'n half uurtje was de code gekraakt, en een kleine gamin van een jaar of 7 ging ons de weg wijzen naar de slaapplaats. Die kleine wist ook van geen wanten, en toen we daar aan die school wat stonden rond te draaien en te zoeken, stopte er een camionette naast ons, allez les gas, disparue, ja man, dat was den baas van het hotelletje waar we normaal de sleutel moesten afhalen, die eigenlijk een code was, die we dan nog eens eerst elders moesten halen, en toen stond die daarzelf om alles te wijzen. Een film met Louis de Funet ging minder enthousiast onthaald zijn dan de klucht die wij op een paar uur hebben meegemaakt die zondagnamiddag. Nu, we danken de mensen van Chateau Porcien, voor hun gastvrijheid die ze schenken aan de lopers van de camino.
Tweede dag dat we in Frankrijk stappen, gisteren hadden we nog een pak informatie meegekregen bij de dienst Info Tourisme in Rocroy. Aangeduide pelgrimswegen, die, op een paar honderden meter na, steeds GR-Paden bewandelden. Een prachtige natuurwandeling, langs bos, weiden, pittoreske dorpjes en vooral veel hellingen. De zon was terug van de partij, ik liep vandaag voor het eerst in korte broek, mouwen van de fleece omhoog gerold, petje vastgemaakt aan de rugzak, dit heeft me zuur opgebroken, s'avonds was het randje af van een zonneslag. Ook al omdat we langer onderweg waren dan was voorzien. Alles verliep vlot tot aan het dorpje l'Echelle, daar stond een 16e eeuws kasteel met een mooie toren, "Toren van het Bloedbad" genoemd, vraag ons niet waarom. Een beetje buiten l'Echelle moesten we de spoorweg oversteken, en daar ging het mis, taterend en tetterend over de mooie bezienswaardigheden onderweg liepen we van het parcours af en stapten we verkeerd. De Garmin GPS telde s'avonds
40KM rond toen we aankwamen aan Le Gibergeon, een plaatselijk, en er was er maar één, hotelletje waar al menig pelgrim zijn lijf te rusten legde.
LPM, was al wat de klok sloeg daar. Dit was het team neoprofs van La Pomme Marseillaise die ook overnachten in Le Gibergeon, die mannen fietsten daar een kleine plaatselijke ronde, die uiteindelijk gewonnen werd door een Waalse Belg, ene Vermeeren, een nogal Vlaamse naam, na dit vernomen te hebben via een plaatselijke krant. 19:00H etenstijd, 20:00H bedjes tijd, denkend aan de volgende tocht.
5 dagen na mekaar goed weer, dat zagen we al toen we de gordijntjes opentrokken deze morgen op ons kamertje bij de zusters. Een stevig ontbijt, idem dito als het avondmaal gisteren, zette ons op weg richting Frankrijk. De beentjes en de voeten voelden goed aan, alleen de linkerschouder speelde op, een brandend gevoel na een tien kilometer gelopen te hebben. Gelukkig had Fanny, aan Jean-Pierre drie paar epauletten meegegeven om onder de fleece te schuiven, zo werd het na nog een paar kilometer aangenamer onder de rugzak van toch bijna 13 kilogram.
We liepen weer een gemengd parcours, die zo wel over nationale wegen als GR-paden liep, Toch waren er qua verkeer heel rustige stukken te bewandelen. Daar we vanmorgen heel vroeg waren vertrokken liepen we dan ook vroeg, om 14:17H na een afstand van 27,4KM binnen. Dienst Info
Tourisme wist ons te vertellen, dat we op het gemeentehuis slaapplaats voor pelgrims konden verkrijgen. Dit kon maar vanaf 14:30H, niet dat dit hier het zuiden van Frankrijk is, maar bij warm weer is het gebruikelijk dat die gasten hier een siesta nemen. Nu, groot was onze verwondering dat de plaatselijke gemeente beambte ons meenam naar een huisje die we konden gebruiken, dit ook alleen maar, als je bewijs kon voorleggen als pelgrim.
Een keukentje, douche en slaapkamer. Vandaag was het wasdag, Jean-Pierre, die had inspiratie vandaag, op het binnenkoertje waar we logeerden,
stonden grote vuilcontainers, daar maakte hij een koord aan vast, en zo konden we onze was in het zonnetje te drogen hangen. Toen we terug kwamen van boodschappen doen, waren onze kleren droog genoeg om binnen te nemen. Dit was het moment om nog vlug wat notities te maken, de
reisweg voor morgen te bekijken, en te vertrekken richting, BED.
Deze morgen waren we al heel vroeg uit de veren, een beetje onconfortabel geslapen, niet dat we klagen, want onder een dak slapen is veel belangrijker dan in de open lucht. Het slapen alleen zorgde er niet voor, dat we vroeg opstonden, ook de magen gromden om een ontbijt. Het weer zag er heel voorspellend uit, mooie open lucht en het zonnetje zat al achter de kerktoren naar ons te loeren. Het beloofde, 37KM stappen, en het werd heel warm, zo warm zelfs dat ik 4 liter water slurpte onderweg. De weg deels GR-paden, dit door de streek waar we in liepen, deels langs nationalen. Voor we die namiddag Chimay binnenstapten, was er één groot terras, en ja, daar lieten we ons verleiden aan een Chimayke van 10°,
smaken dat het deed. Lang konden we niet blijven zitten, daar we afspraak hadden bij les soeurs, om onze slaapplaats voor de komende nacht veilig te stellen. Verplichting in Abbaye N.D. de la Paix, lidkaart van de genootschap en crédencial voorleggen, maar vooral om 17:45H stipt aan tafel, na de vespers. De zusters zagen blijkbaar dat we waren uitgehongerd, er werd een tafel gedekt, waarvan ik dacht, hier gaan er nog een paar bij komen om aan te schuiven, niets was minder waar. We waren alleen. Dat beloofde voor het ontbijt de volgende morgen, voor ons vertrek naar Rocroy, Frankrijk. Hier een dankwoordje voor de zusters, Merci les soeurs Trappistines.
