Hier zijn we goed geland bij madame faurie in TRESCOIGT. Heel mooi en vooral heel proper. Vanavond staat er een 3 gangen menu op de voorgrond met als hoofdgerecht kip? WAT gaat dat smaken, het is al een tijdje geleden dat we echt vlees hebben geproefd, het zal smaken. Het is hier weer warm, we zitten op terras en worden hier bediend van een munttheetje. Deze morgen wel een beetje geregend. Gisteravond wel goed geonweerd in de verte. Hier gans de dag helicopters in de lucht, volgens madame faurie, is dit om te kijken hoeveel de landbouwers zouden aangeven van hun aanplantingen dus een soort controle
De kilometers draaien elke dag ongeveer dezelfde tol. Vandaag moesten we 31,2km stappen tot in BEYRIES, Op een tiental kilometers van de plaats, konden we de toppen van de pyreneeén zien. Dit werden we ook gewaar aan het parcours vandaag. Het verliep niet plat zoals de voorbije dagen. Maar ook een aantal nijdige klimmetjes die de kuiten deden branden, waren van de partij. Een tweede spelbreker is de zon vandaag. Weer 32°C en om een lange afstand te lopen kan dit wat van het goede te veel zijn.Langs de andere kant liever de zon dan elke dag in de regen te moeten lopen. De refuge in BEYRIES, dat is wat anders. Na de luxe van gisteren is het hier armoede troef? Ene versleten salle polyvalente, juist naast de mairie. Twee lattenbodemkes, met matrassen zo zwart,dat je bijna zou denken dat het hun normale kleur betreft, geen ijskast, de douche tussen de piscines en toiletten van de zaal, wel warm water en een dak boven ons hoofd vannacht. We zullen dromen van de refuge van marie in SAINT-SEVER, dat is ook al wat ..........
Opstaan, eten wassen en tanden poetsen, rugzak vullen, Het dagelijkse ritueel. Stappen naar SAINT-SEVER, 31,1km. Een dorp met een oud historisch stadsgedeelte. Opgevangen door marie, een aardige dame,die hospitaliére is voor de refuge in SAINT-SEVER, de pelgrims opvangt en de centen ontvangt. Dit was eigenlijk voor niks, 8, supermoderne refuge, met 2 slaapkakers voor 12 personen,2 douches, 2 toiletten, ingerichte keuken met inductieplaat, ijskast en wasmachine, meer moet dat niet zijn, of toch........ Wij waren maar met ons twee, elk zijn eigen slaapkamer met bed naar keuze,wat een LUXE hebben pelgrims hier.
Vannacht geen muizen, maar muggen,zijn het niet de snurkers, er is altijd wel iets dat je uit je slaap houd. 7u30 was de afspraak om te ontbijten. 7u50 aanzetten richting BOUGUE. Maar eerst een optieker zoeken in ROCQUEFORT die jipi wil voorzien van een nieuwe brilmontuur. Goed dat alles vlot verliep. Na een uurtje oponthoud een nieuw brilletje, zwart met rood streepje, oude brilglazen na wat slijpwerk erin, who cars, beter dat dan niks zien van de papieren voor je neus waar je uw weg moet vinden. Het toertje naar BOUGUE overleefden we gemakkelijk. Af en toe zon, bewolkte hemel, maar zeker 10°C minder dan de voorbije dagen. NA 31,3km stonden we voor de deur van de gite communal. Vlak voor de deur op het dorpsplein staan de kermiswagens. GEEN muizen GEEN muggen maar MUZIEK zal ons wakker houden deze nacht, want in BOUGUE is het GROOT FEEST vanavond.
Muizen, ja, muizen maakten ons wakker deze morgen. De gite waar we gisteren aankwamen in LONDEIX was een oude vervallen boerderij. La ferme de ferbois, stond wel open als we aankwamen en we konden direct douchen met lauw water, maar na een dag stappen in een temperatuur van 36°C is het enige wat telt, ETEN,die we bijna 7km moesten meesleuren. Maar alee een bed en de stilte rondom het krot maakte veel goed. Veel goeds?? Deze morgen was "Het weer" iets anders. Buiten keken de donkergrijze wolken ons aan alsof wij de boosdoeners waren. Regenplunje bovenhalen was de boodschap, alhoewel de temperatuur weinig of niet gedaald waren vannacht. Dus zweten dan maar, onder een donkere hemel die een lichte motregen richting aarde stuurde. Bestemming, RETJONS in de LANDES 29,9km. Er was één en ander te doen daar, volgens de genootschap. 3 commerces,bar tabac,epiceries en la poste, wel alle 3 in hetzelfde gebouw en dezelfde uitbaters. Reseveren een dag op voorhand was hier uit den boze. DIT IS EEN REFUGE EN GEEN HOTEL,zoals de patron ons wijsmaakte. Doch kregen we het telefoonnummer van dezelfde man om voor morgen onze slaapplaats te kunnen reseveren in BOUGUE. Zoals Henk ons vertelde in MONSEGUR, hier in frankrijk zijn ze heel fier op hun eigen stommiteiten. Vandaag zagen we hier in RETJONS een steen, 1000KM NOG NAAR SANTIAGO
Een goed vooruitzicht, na een karig ontbijt ging het richting LONDEIX 33,3km stappen vandaag. Een afstand die we ondertussen gewoon zijn. Ander nieuws, le meteo gaf voor vandaag 36°C en om te stappen kan dit wel één en ander betekenen. S'morgens is het soms nog te doen, dus gewoon goed doorstappen is de bedoeling. Iets na de middag kwamen we aan in BEAULAC, We wisten al van gisteren van de uitbaters, dat we ons daar moesten voorzien van eten en drinken omdat er in LONDEIX geen commerces zijn. Nog een kilootje of 2 erbij. Niet alleen het avondeten maar ook wat we vanavond nodig hebben aan drinken, maar ook de drank voor morgen onderweg. Meestal moet je hier in frankrijk een serieus eind stappen voor je een handelszaak tegenkomt. Nog 7,5km en we zijn er, of is het bijna.......Nu ja ietsje meer, we komen aan in de prive gite, man man man, een oud bouwvallige boerderij waar er nog patrijzen worden gekweekt, een ijskast, 6 bedden verdeeld in twee kamers. We zijn alleen, dus luxe. Elk zijn eigen slaapkamer. JOEPI Geen gesnurk vannacht. De heer en vrouw des huizes komen vanavond langs om te ontvangen. Niet zo heel duur, overnachting, ontbijt en duizende spinnewebben, dit voor de prijs van 15. Ben je pelgrim of niet...... Nu ja, we liggen toch in een bed en in het droge vannacht. Het parcours viel goed mee vandaag, enkele klimmetjes,2 grootsteden en daarna kilometers aan één stuk rechtdoor in de bossen. Het is bijna ongelooflijk maar dit is in belgié niet mogelijk. Eén lange rechte strook tussen de bomen, zonder dat je maar één huis of mens tegenkomt. Het enige wat je hoort is het geritsel van duizenden hagedissen in het droge gras en het getsjirp van de krekels.
Goed geslapen vannacht. Dit was het eerst wat mij door mijn hoofd ging.Alhoewel de dagen hier snikheet zijn, de nachten zijn nogal fris.Maar vooral de franse huizen hebben hier dikke muren en isoleren goed. Ontbijt met de gastvrouw des huizes, madame nelly. Een oudere vrouw die pelgrims opvangt in een gedeelte van haar huis, om een centje bij te verdienen. Eindelijk eens bruin brood en geen baguette, zwarte koffie met 4 verschillende huisgemaakte confituren. Maar het lekkerste waren de vers geplukte kersen uit de tuin, mmmmm, lekker; We hebben hier de laatste weken al kilo's van verorberd. Je kan hier geen 20 meter stappen of er staat een kerselaar. Het zijn volgeladen takken, overhangend over de hagen en dit nodigt ons regelmatig uit om bij passage er eens je volle hand in te gooien en een tiental kersen mee te grabbelen. Het is gezond, bevatten vitamientjes en vezels, het verfrist in de mond tijdens het warme weer en de lange dagwandelingen......maar vooral het kost niets haha Na het ontbijt iets voor 8uur zetten we aan richting AUROS goed voor 32,7km. Normaal ging het minder zijn, maar het klooster van de zusters trapistinnes, L'ABBAYE RIVET, lag een viertal km buiten AUROS. Midden van de bossen, wel goed voor ons,want het is 4km van de weg die we morgen nodig hebben om onze weg te vervolgen. We zitten hier goed. Mooie kamer met douche en toilet, avondmaal en ontbijt. Kheb hier wel al gezien dat ze bij het eten niet slecht drinken de zusterkes..... een bordeaux uit 1998 aangeraden door een bekende franse topkok REBUCHON JOËL
Wat een verassingen een mens allemaal niet tegenkomt op de camino. Een toeval of niet, of is de wereld zo klein? Veertien dagen terug tijdens het ontbijt,vernamen we dat er in spanje, niet ver van granada een aardbeving was van 5.1op de schaal van richter. Enkele dagen nadien komen we frederik uit roeselare tegen. Tijdens een babbel beginnen we over die aardbeving. Frederik wist van niks, maar was aardig verschoten, want één van zijn broers had daar een huis gekocht en zich daar gevestigd. Nu komt het tweede deel. We lopen nu toch al een vijf à zes dagen met de bende. Niet lopen eigelijk maar slapen meestal s'avonds in dezelfde refuge communal. Ook frederik uit roeselare, jef en jan uit etten-leur, anne een nederlandse,denken wij uit maastricht, de italiaanse camilla, jipi en ik. Wat blijkt in mei 2009 had ik op een wandeling de 1ste keer van mijn compostelladroom iets gezegd tegen jipi. Dit was in een kleine gemeente in west- vlaanderen, met name gijselbrechtegem. Wat bleek nu gisteren tijdens ons rituele avondgesprek met de bende Een andere broer van frederiko heeft dit jaar een huis gekocht in gijselbrechtegem, toeval of niet?? Iedereen die dit leest kan nu wel zeggen hahaha Nu Op zaterdag 21 mei waren we op weg naar MUSSIDAN. Komen we voorbijgestapt aan een bar tabac, in een of ander godverlaten dorp. Roept de bazin des huizes of we geen water nodig hadden, want het was voor de zoveelste dag op rij HEEL WARM. Waren we toch iets meer dan twee uur aan het stappen, jipi en ik, dus maar even binnen om iets te drinken. De patronesse van iets oudere leeftijd begon aan haar verhalen,zoals we hier in frankrijk al wel eens gewoon geraakt zijn. Wat bleek, de dag voor ons passage op vrijdag, dan had ze ook een pelgrim binnengeroepen, een dame. Ze had ze voorzien van eten en drinken. Diezelfde vrouw heeft als bedanking een ARIA gezongen voor de bazin. Het klonk als een nachtegaal; Die vrouw was vertrokken naar compostella van uit noorwegen. Fantastisch verhaal. (De vrouw kwam wel uit new-sealand.) Wij dan maar verder. Vandaag was een tripje voorzien van 25km richting SAINT-FERME. Kwamen we aan de gite rond 13uur, geen slaapplaats, alles compleet volzet. Ja, we moesten dan maar eventjes 6,2km verder stappen in een blakende zon die ondertussen al naar de 30° steeg. We gingen toch een 15 minuutjes rust nemen, zaten we daar een vijftal minuutjes, komt daar een vrouw vanachter het hoekje gestapt met een rugzak en nordic walking stokken Hi i'm suzanne, i'm walk the camino and started in norway, today im walking for 218 days.I'm born in new-sealand, may i walk a little bit further with both of you.It is so long ago i met people to talk with. Nu voor ons, jipi en ik als pelgrims was dit geen probleem, man man man, die 6,2km heeft die vrouw verteld over haar camino. Het was zeker niet vervelend. Maar we stonden er verweesd bij te kijken wat die al achter de rug had. Zo vertelde ze, dat ze nog bij gedachten zat van haar vertrek in noorwegen. Pakken sneeuw, duitsland 12 dagen winterperiode, in belgié regen ook in het begin in frankrijk,ze had dit zeker nog niet allemaal goed verteerd en nu stapte ze met een temperatuur van om en bij de 30°. Wat heeft die vrouw al gelopen. Onze blog gaat te klein zijn om haar verhaal volledig neer te pennen. Wat die ons heeft verteld van wat ze op die 218 dagen al heeft beleefd Dan sta je er als pelgrim vanuit oudenaarde naar santiago bij......als een eerste-studiejaarsstudentje te kijken als piet snot. Ons suzanne was een gepensioneerde dame met een hart voor wandelen en de natuur. Wij zeggen CHAPEAU SUZANNE, ULTRÏEA
