Deze morgen heel vroeg opgestaan en om 6u40 waren we al vertrokken richting SAINT LEONARD DE NOBLAT, goed voor op de teller vandaag voor 32,3km. ZO vroeg, inderdaad. We deelden de refuge in CHATELU LE MARCHEIX met een italiaanse en een franse pelgrim en wie vandaag eerst aankwam had slaping. Dit had Jipi al bekeken. Hier in SAINT LEONARD DE NOBLAT word er niet gereserveerd. Vanmiddag bij een plaatselijke bakker hoorden we dat het aan het sneeuwen was in het centraal massief, en dat het een viertal dagen fris zou zijn. Dit werden we goed gewaar. Dagdagelijks 26 tot 27° en nu maar 15° brrrrr. De gite communal is weer grote luxe vandaag. Een wasmachine , een droogkast, dus gaan we er hier eens lekker van profiteren om alles nog eens fris te laten ruiken. Het parcours was niet zoals voorspeld. Het ging weeral flink naar omhoog, met neidige, maar ook lange klimmetjes. Ook al is het minder warm, het zweet breekt je langs alle kanten uit.
Vandaag een kleine etappe 21,7 km. Hoogteverschil 665m boven de zeespiegel. Naar CHATELU LE MARCHEIX. Een klimmetje van 2,8km in steigende lijn. Ze hadden ons verwittigd, de limousin staek werd onderweg wel verteerd. Mooi zonnig weer, maar het waaide goed, dus geen hoge temperaturen +/- 19 a 20°. Van het steigingspercentage kunnen we niets vertellen, daar er geen markeringen stonden, maar het beet wel in de kuiten. Bij onze aankomst was er een bar restaurant. 2 engelse symphatieke mensen, Ian and Simone en dochtertje Cloë. Daar dronken we een fris pintje en reserveerden om vanavond te gaan smullen. Overnachten in een refuge communale. Dit allemaal binnen de pelgrim-prijzen. Het rare van de zaak is, dat, als je onderweg iets nodig hebt, eten, drinken of zaken bij de apotheek, hier in de streek, de prijzen de pan uit swingen. Ben benieuwd wat we vanavond tussen de tanden gaan steken.
Vannacht heeft het serieus geonweerd. Niet dat ik daar iets van gemerkt heb, want ik heb goed geslapen. Maar vandaag , tussen de bomen, waar geen zon kon komen, merkte je dat het hier goed geregend had. Vandaag een tripje van 32,1km naar BEVENENT L'ABBAYE. Wel geen zon op het eerste gedeelte van de trip, veel bewolking en veel wind. Maar hoe meer op de dag, hoe laffer het werd, tot toch 25° vanmiddag. Toch hebben we vlot kunnen stappen, want het parcours was niet al te lang, lichtjes berg op en af, alhoewel, We zaten op 423m boven de zeespiegel. We zijn iets na de middag,16 duitse pelgrims gepasseerd. Pelgrims?? Die gasten stapten zonder rugzak en er waren 2 volkswagenbusjes mee, die de bagage en slaping regelden tegen de avond. Wat dat betreft, dan zijn Jipi en ik ECHTE PELGRIMS. Als we hier s'avonds, laat ons zeggen, iets na de middag waren, zaten we aan 1010km. 2uur tevroeg om onze slaapplaats binnen, te kunnen. Dan maar iets gaan drinken in de plaatselijke bar tabac. Daar leerden we Raf kennen. Een belgische dierenarts die met zijn stagiaire Danaë ook een glas kwamen drinken. De zoveelste vlaming op een rij. Vanavond gaan we een lekker" limousin steakje" gaan eten. Eindelijk eens wat LEKKERS.
Deze morgen ontbeten en om 7u40 vertrokken uit GARGILESSE. We hadden hier veel geluk met de gite communal. Het was een beetje een luxe uitvoering van wat we gewoon zijn. Een wasmachine stond te lonken in de keuken. Geen handwas maar volautomatisch, na een uurtje alles geklonken. Richting SAINT GERMAIN BEAUPREZ 32,9km vanavond op de teller. We hebben lang onderweg geweest. Dit was te wijten aan de vorm van het parcours. Heel mooie stukken door bossen, langs de rivier en tal van mooie bergdorpjes. En daar begint het verhaal van de lange tijd die we onderweg waren. Er was heel wat klimwerk te verteren en dan nog over en tussen de grote keien en rotsblokken, die in vroegere tijden met de wassing van de rivier zijn meegesleurd. Laat ons deze etappe beschrijven als een pure natuurwandeling. Dan werd het nog na de middag laf weer, er was een onweer op komst. De hemel ging dicht en het werd schroeiend warm. We zagen twee bliksemschichten, hoorden drie maal gedonder, geen regen. Dit was dan het onweer voor vandaag. Droogte alom. Toen we in ST GERMAIN BEAUPREZ aankwamen zagen we een terrasje. Een boerderij waar je wat kon drinken, teminste, als je veel tijd had. De patron lopend op vier benen, twee echte en twee stokken, had de gezegende leeftijd van maar liefst 96 jaar. Zijn madame was maar 89. We dronken toch ons fris pintje uit met veel plezier. De prijzen waren dan ook waarschijnlijk nog van toen ze pas begonnen met hun cafeetje.
