Deze morgen vertrokken we uit VELLES om 7u40. Daar we in een gite communale overnachten was er geen ontbijt voorzien. We hadden gisterenavond gesoupeerd en Jipi en ik hadden besloten om wat croissants te gaan halen bij de bakker en op te eten in de bar tabac met een grote koffie erbij,kwestie van stevig in de schoenen te staan om verder te stappen naar GARGILESSE.34,3km. Zo gezegd zo gedaan. En toen zagen we hoe bepaalde mensen de camino lopen. De francaise Annie kwam de bar tabac binnen om de sleutel af te geven van de gite communal aan de patron van de bar tabac. Wie de laatste de gite verliet moest dat doen, zo zei de beambte van de mairie. Bonjour tous le monde. MAAR ons ANNIE was vlug buiten en ging verder langs de linkse kant,daar Jipi me gezegd had dat we bij het buiten komen naar rechts moesten. Hadden we zo iets van, die gaat de verkeerde kant uit. We stonden klaar om buiten te stappen na ons ontbijt, tuurden even naar links, en ja, ONS ANNIE smeet op dat moment haar rugzak in de koffer stapte vooraan in een auto, en weg waren ze. ZO is het wel gemakkelijk om naar compostella te gaan. GARGILESSE is het dorp waar Arnoud van" man bijt hond "bij de beeldende kunstenaar Jan Claeys een reportage op één had. Gisteravond nog contact gehad via sms met Pablo. Harry, de nederlander, had met hem een paar dagen op de camino gelopen. Pablo had moeten opgeven wegens pijnlijke voeten, nieuwe schoenen,iets te klein. Hij reisde volgens Harry naar Argenton. Bij vrienden van zijn moeder. Ging andere schoenen kopen en waarschijnlijk vandaag terug vertrekken. Hij was wel blij met Jipi en mijn aanmoedigingen om verder te stappen OP WEG NAAR SANTIAGO
Lekker groot ontbijt chez madame Monique. Ascheid nemen, maar wel met veel mooie herrinneringen.Alwas dit dan maar 1 dag bij de vrouw, een aanrader voor elke caminoloper. Nu vandaag richting VELLES, 45,1km. Dit was efkes tandenbijten. Maar,we worden het stilaan gewoon. Ook de rugzak van +/-15kg voel je op termijn niet meer. De laatste twee dagen hebben we veel op drukke wegen gelopen. Lange rechte wegen zonder afwisseling. Veel bos, maar constant in de zon lopen, en de zon kan hier wel geven. S'avonds aangekomen, liepen we daar Harry op het lijf. De nederlander van" krijg nou tieten" Die verplaatst zich momenteel met een koppel engelse pelgrims. Ook Annie was daar, een française die ook de camino loopt. Die was op dezelfde dag vertrokken met ons toen we VEZELAY verlieten. Stapt alle dagen +/-25km aan een gemiddelde van 3,5km,We waren deze dame juist buiten VEZELAY voorbijgestapt en in acht dagen niet meer gezien en TOCH was ze voor ons in VELLES RAAR
De 25e dag stappen, BOURGES zo snel mogelijk proberen vergeten. 28,1km stappen we richting NEUVY-PAILLOUX. Jipi had al gebeld voor overnachting, en nu was dit HEEL zeker, of toch niet??? Afwachten,en toch heel veel geluk, we werden heel goed ontvangen door madame Monique Richard en haar vriend Jean-Luc. We werden vriendelijk onthaald met een stuk druiventaart en een fris glas rosé. Na een geleide wandeling in de kerk met historische waarden met graftombes en fresco's uit de 11e eeuw, werden we door madame Monique getracteerd op een lekker souper. Netelsoep, een naar Jean-Luc aangebracht hoofdmenu stammend uit de middeleeuwen, tarte aux pomme de terre,heel lekker, een kaasplank en daarna barbarhum met veel vers fruit,mmmmm Aan tafel zaten ook twee pelgrims uit nederland Theo en Paulien, die later op de middag waren aangekomen.
Deze morgen hebben we van een stevig ontbijt genoten in de jeugdherberg te BOURGES. Bij het ontwaken hadden we het al vlug in het snuitje dat het vandaag zonder zon ging verlopen.Maar niks is minder waar. Algauw kwam de zon erdoor en met de half bewolkte hemel werd het zoals de fransen zeggen tres lourd. Wat het parcours aangaat is het iets minder. Mijn mening lopen we nogal veel langs grote wegen waar redelijk wat verkeer op zit. Gelukkig geen camions. Dan zou het nog erger zijn. We liepen maar eventjes door de bossen. Het einddoel vandaag was CHAROST. We liepen 26km rond. Niet zo heel veel, maar met de warmte en enkele klimmertjes was het voor v&andaag meer dan genoeg. Weer een beetje de franse way of life. Jipi belde eergisteren om te reserveren, we moesten maar een seintje geven bij het aankomen. Dan is dat om 14u30 en niemand neemt zijn telefoon hier op. Siesta Weeral eens op wacht zitten, vandaag was de wachttijd geen 6u maar 3/4u. 8 om te overnachten, dan maar geen gezeur over het wachten zeker? Gelukkig hebben we al een restaurantje gereserveerd voor vanavond waar we ons buikje eens goed gaan vullen voor weinig geld. Entrecote staat al zeker op het lijstje.We slapen vandaag niet alleen in de communale. Er is hier een jonge fransman aangekomen en een nederlandse vrouw uit maastricht.Die slaapt op een veldbed in de keuken. Principe, Wie eerst aankomt, De beste bedjes
BOURGES was waar we vandaag naar toe stapten 19,7km. Niet veel, gewoon eens een dagje minder.Een ramp om overnachting te vinden. In de kathedraal wisten ze ons alleen maar te vertellen dat er problemen waren in de refuges waar vorig jaar pelgrims de nacht doorbrachten. Gelukkig is er hier een jeugdherberg in BOURGES. Alleen, een frans probleem, er word hier gewerkt van s'morgens 8u tot 10u en s'middags van 18u tot22u. We kwamen een beetje na 12u op onze bestemming, 6u wachten was de boodschap. Ook de goedkopere chambre d'hotes weerden de pelgrims.Dan maar teren op de herinneringen van gisteren in BRECY. We konden om 19u gaan eten bij madame Claudette. Eerst dronken we een aperitiefje, leerden daar Remi kennen, een oud legionair die 2 eretekens had verdiend waarvan één in de oorlog in algerië.Jipi vroeg aan de man wat er de ganse dag tijdens onze trip aan de hand was,daar het regelmatig bulderde,alsof er onweer op komst was of een vliegtuig door de geluidsmuur raasde? Remi wist ons te vertellen dat er in de buurt een oefenveld lag van maar liefst 32km lang in rechte lijn om kanonnen te testen.Het leukste van de dag was, dat die kerel ons ook wist te vertellen dat er achter de mairie een klein wegeltje was waar we het kasteel van BRECY konden bewonderen. Of de eerst verhalen van onze legionair klopten, kunnen we niet bevestigen, maar na een lekker souper zijn we voor het slapen gaan, achter de mairie geslopen en hebben inderdaad een PRACHTIG KASTEEL kunnen bewonderen.
Wat een historie.Pelgrimsprijzen noemen ze dat,ze mogen dat in brussel of in mechelen van de genootschap gerust eens herzien. We sliepen in een chambre d'hotes,kregen deze morgen een heel sober ontbijt in l'hirondelle,maar de prijzen swingen de pan uit. Geen gezaag meer Vandaag moesten we richting BRECY over een afstand van 30,9km. De zon was al van de partij om 7u20. Het voelde wel fris aan, maar toch werden we gewaar dat het warm ging worden. Waarschijnlijk omdat er niet heel veel door de bossen ging gestapt worden, en gelijk hadden we,het briesje van de eerste paar uren viel zo plat als een vijg. Tegen 10u30 begon de zon te steken in de nek. Men had het gevoel dat je op de verwarming lag. We liepen dan ook geregeld tussen de koolzaadvelden,die stilaan hun gele bloemen aan het verliezen zijn. Vandaag heel veel geluk gehad, in een van de velden liepen 5 herten, waarvan 2 onze richting uitliepen. Jipi en ik bleven pal staan aan de kant van de weg waardoor de jonge reebok verschoot en op een paar meter voor onze neus bleef staan (foto volgt) Het jonge dier vertoonde een klein gewei. Het plezier van de camino kan je denken. Verder was er weinig spectaculairs, licht golvend parcour en een 7 tal kilometers stappen langs een departementale, wat zeker niet evident is voor een wandelaar.
PS: We moesten het hotel les hirondelle wel nemen daar de pastoor weg was voor 5 dagen op siminarie.
Hoe spreek je dit allemaal in een adem uit SANCERGUES. Het wandelingetje vandaag was goed voor 30,2km. De zon zat al heel vroeg te piepen. 7u10 deze morgen was het uur van vertrekken. Nog geen 500m gestapt en daar rende een eekhoorntje vlak voor onze neus de baan over, midden de straten van ARBOURSE. In frankrijk kom je meer wilde dieren tegen dan huizen en of mensen.De weg die we moesten afleggen verliep voor driekwart door de bossen. Daar we maar alleen op de baan waren, Jipi en ik, stond er iets na 8u een ree op 150m voor ons te genieten van de zon, die door het bladerdak haar weg zocht naar moeder aarde.Het beest werd al vlug opgeschrikt door het lawaai die we maakten in de grintbaan, schoot als een pijl uit een boog het bos in en na enkele seconden was eral geen leven meer te bespeuren. Vandaag stapten we over de loire rivier. Wat een rivier genoemd word. Twee bruggen ,twee armen, elke arm bijna 6 maal de breedte van de schelde in oudenaarde. INDRUKWEKKEND Alleen viel het wel op dat er veel droge stukken land tussen het weinige water te bespeuren viel. Dat is wel te begrijpen na zo een droge periode als de aprilmaand. Na 21 dagen camino heeft het nog maar twee keer geregend en dan nog zonder betekenis. Frankrijk word het land genoemd waar de pelgrims doortrekken op weg naar compostella. Maar er is toch zoweinig te vinden om goedkoop te overnachten,telefoon word niet opgenomen, kom je ter plaatse,dan zijn ze juist op verlof HET LOT VAN DE PELGRIMS ZEKER
Gisteravond aangekomen in VARZY. In chambre d'hotes bij madame Wauquiez. Een tante, gouvernante,die eergisteren onze hollander te slapen had en die was niet graag gezien, omdat hij teveel bier dronk. De vrouw, een keramiste van beroep en uitbaatster van de chambre d' hotes. Een heel zenuwachtige vrouw, die constant bewaking hield over haar domein en gasten. Bij de minste beweging kwam ze wel ergens te voorschijn,op de trap of achter het raam. Zo was er ook een probleem voor het avondeten, ze had de dag voor onze aankomst te hard moeten werken dat ze niet meer kon koken voor ons. Dan maar op zoek naar een restaurant. In een godvergeten gat zoals VARZY zijn er weinig hardwerkers te vinden. 4 bakkers,3 gesloten, 2 restaurants, 1 te koop, 2de gesloten. Gelukkig vonden we een stuk supermarché, kochten daar wat plaatselijke troep en terug bij madame wauquiez was het, niet eten op de kamers, maar dans le jardin. Zo gezegd zo gedaan. Begon het wel te regenen, nu, Jipi is bij de scouts geweest, en die zijn meer gewoon dan wat regen he. Vandaag op3 mei zijn we dan verder gestapt voor een tripje van 24,2km richting ARBOURSE. Slaping is voorzien in Le Mairie. Was het nu de burgemeester himzelf of een bediende, we werden allezins hartelijk ontvangen. Slaapplaats, toilet, douche met douchegel, schampoo, tandpasta en alles voor de prijs van 10p/p. Eten vonden we in de keuken . Wel zelf klaar te maken, maar aan economische prijzen, want hier in het dorpje zelf valt er niks te kopen of te gaan eten. We gaan samen eten met de drie dames we die gisteren zijn tegengekomen op de weg naar VARZY. Die zijn een uurtje na ons binnengelopen in ARBOURSE. Het word pasta met tonijn, we delen onze prijs in vijf. Goed koop eten ,nou moe
Op 1 mei is het de dag van de arbeid, dus werd er ook niet gestapt. Dit is niet de echte reden. We hadden 2 zware wandeldagen achter de rug en waren van plan om onze was nog eens te doen in VEZELAY. Goed, een dagje rusten. VEZELAY telt wel maar twee grote straten,er is wel één en ander te zien. Zaterdag 30 april werden we uitstekend opgevangen door William,een engelsman, die enkele weken vrijwilligerswerk doet voor kloosters en de pelgrims hun kamers aanwijst. Kamer 21 Daar zat Pablo al op zijn bed, een belgische kerel van 20 jaar die op weg is naar compostella om zichzelf en zijn toekomst qua studies te zoeken. Pablo, heeft een spaanse mama en een vlaamse vader, perfect 4 talig, afkomstig uit denderleeuw. Na ons kwamen nog 2 Franse pelgrims,ietwat ouder en stijver in omgang, in het begin althans. Hun pelgrimstocht zat er op.Ze waren vertrokken in aken en stopten in vezelay. Zondagmorgen ben ikzelf, samen met Pablo, aangezet naar de enorme basiliek om de pelgrimszegen te ontvangen. Eerst was er de mis, gezongen door zes broeders en zes zusters. Een geweldige acoustic was er daar wel, zoals Pablo citeerde. Het mystieke en het spirituele moet je wel eens meegemaakt hebben op uw camino. Vandaag ging het richting VARZY. Een tocht door bos,berg en dal 35,2km stappen. Het begin verliep vlot, de bossen in, waar het aangenaam fris was, alhoewel, zou het nu regenen of niet?? We crossten toch 2en half uur onder de bomen,waar toch sporen van nattigheid waargenomen werden. Bij het bijna buitenkomen van het bos, kwam de zon door de bladeren een oogje piepen,uit het bos in open lucht, telden we een 15 tal druppels de zon begon te stralen van het lachen, of was het lachen ons voorbij. Tweede deel van de wandelpartij werd warm,héééél warm zelfs.Toen we even gingen uitblazen aan een oude wasplaats, met bank en tafel, botsten we op 3 pelgrimsdames uit kortenberg, eentje uit alsemberg de derde uit antwerpen. Veel belgen op de camino. Niet altijd mannelijke. Na een babbeltje en een kwartuurtje rust zetten Jipi en ik terug aan. Nog 6,5km te gaan naar VARZY.Dit is zowat hetgeen vandaag verlopen is. Morgen stappen we naar ARBOURSE
