Wie machtig genoeg is om het zwaard op te nemen, is ook machtig genoeg om zich te verdedigen of aan te vallen!
De vier ruiters van de apocalyps? Wat denken jullie van de vier grootmachten van de wereld? -China -Rusland -Amerika -Europa
Zij hebben de macht om het zwaard voor en tegen elkaar op te heffen... Het enige dat zij nodig hebben is een conflict of een breuk in hun belangen. De wereld bevindt zich op een breuklijn tussen vier grootmachten, één verschuiving en de wereld zal daveren! En aangezien de éne nooit zal willen wijken voor de andere is conflict onze toekomst?
Als wij de wereld zouden zien als een levend wezen, zouden dan, wij mensen, niet als parasieten blijken te zijn?
Als wij de wereld zouden zien als ons huis, zouden wij dan "ons huis" blijven verzieken en vervuilen, tot we er niet meer kunnen wonen? En wat als blijkt dat we niet thuis kunnen blijven en ook niet weg kunnen gaan? Wat wordt er dan van ons bestaan?
Ga, en aanschouw de schoonheid van de wereld... De bergen en rivieren, de flora en de dieren... De zon, de maan en sterren...
Ga, en aanschouw de gruwel van de menselijke wereld, de haat en de jaloezie, de pijn en het verdriet en alle zonden van het leven...
Vaak is een leven als een wit laken, alleen de hoogsten kunnen echt wit blijven, dat doet men ons denken...
Vaak wordt dat witte laken gedrenkt in tranen, besmeurd met bloed en vervuild door wraak, vaak draagt dat witte laken de kleuren van de gebeurtenissen die ons leven reeds gekleurd hebben...
Vaak denken we dat we door wraak te nemen, dat men onrecht kan vergelden en uitwissen... Vergis u niet, want het is het dierlijke in ons dat ons om wraak en vergelding doet roepen! En daar waar we als dieren zijn, daar zijn we geen "mensen" meer!
Daar waar we als dieren zijn, leven, denken en handelen, daar zijn wij de titel "mensen" onwaardig. Want ik voel mij maar mens als ik goed heb gedaan... En daar waar ik slecht was, daar was ik als een dier...
Ik ook ben schuldig aan de zonden van de wereld, het is daarom niet ik die u dien te onderrichten, Ga, en zoek de ware herders van de wereld, want zij zullen u tonen dat het laken dat u bent, besmeurd, gekrenkt en vervuild, dat dit alleen gezuiverd kan worden, in de meren en rivieren van het geloof... En daar waar gij gelooft, daar zijt gij nooit alleen, dus ga nu heen en aanschouw de schoonheid van de wereld!
In this world there is a world, where the beauty is the beast...
In this world of beauties, I wonder... What do they try to hide?
When you see shit, you know it's shit...
But whit them you'll never know... A monster begind a golden smile, or just a friendly man.
I don't understand... is this not the promised land and a land of hopes and dreams?
The most nasty shit is the shit from which you don't know it's shit. A land of shattered hopes and dreams, where we silent wipe our tears away and try to forget about "yesterday"!
I have seen the bad omen, casting his shadow of darkness over me and how it is eager to take my family!
What ship will not sink, when the ship is designed to sink? What can stop the hungry wolves?
I know you do not understand me, for I am not to be understood... This is my destiny and the destiny of my family... So little it has to do...with you!
So long, farewell, I wish you well... May we all live in heaven, or all burn in hell!
Er zitten drie poezen zich te pletter te drinken aan de bar, omdat ze geen werk meer hebben; zegt de eerste poes; Ik zou graag bij Stabilac werken; 's morgens melk, 's middags melk en 's avonds melk! zegt de tweede poes; Ik zou graag bij Whiskas werken; 's morgens Whiskas, 's middags Whiskas en 's avonds Whiskas! Zegt de derde poes; Ik zou graag bij Jupiler werken... Hoezo? vragen de andere twee. zegt de derde poes; awel, 's morgens nen kater, 's middags nen kater en 's avonds nen kater!
Soms wou ik dat ik mijn hoofd leeg kon maken, want soms is de geest het meest vervuilde lichaamsdeel!
Stel dat men net zoals een huis een geest kon opruimen, alles van onder het stof halen en oude, vreugdevolle herinneringen weer opfrissen...
Soms gooi in mijn geest "de oude rommel" buiten opdat er plaats zou zijn voor nieuwe ervaringen!
Dan waait er een lentebries door mijn gedachten... Dan voel ik nieuwe kracht door mijn aderen vloeien en dan weet ik dat er plaats is; om iets nieuws te kunnen bloeien.
Hoed u voor de wolven en de aasgieren van deze maatschappij. Denk eraan dat deze zich vaak verschuilen achter schone schijn, maar in een moment van zwakte zullen zij hun voordeel doen.
Vele mensen zijn als een zwart gat. (lees Stephen Hawking) In hun hoedanigheid trekken zij alles naar zich toe. En wie zich in het aantrekkingsveld van die persoon bevindt wordt met huid en haar opgeslokt. En dit tot meerdere ere en glorie van "het zwarte gat".
Te vaak slaan de schepen van de goedheid te pletter op de rotsen van de kwade wil. Te vaak voelt die ene zich meer verheven dan een andere en zouden anderen moeten dienen in het leger van "de keizer" twijfel niet, want het zijn "wij" die als vreemdelingen in het duister dwalen... Altijd op zoek naar een uitweg, altijd op zoek naar het licht of de "waarheid". Ik zeg het u; wij zijn zwak in onze noden. En in onze noden kunnen wij uitgebuit worden.
Soms zou ik durven denken of ik zelf niet beter als een wolf zou worden, maar dan zou ik alles verloochenen waar ik voor gestreden heb!
Ieder dag worden er mensen aan het spreekwoordelijk kruis genageld. Ze zijn teveel dit of dat, blank of zwart, jood, moslim of christenen. En elke dag brengen we onze maatschappij van normen en waarden wat dichter bij de afgrond. Maar in een wereld waar de wet; "een oog om een oog, een tand om een tand" leeft, daar zal niemand gelukkig zijn!
Weet je wat? Jezus had gelijk en Martin Luther King ook! Ik kuis hier nu mijn schop af! Na!
Afscheid? Het doet zeer, maar weet; ooit kom ik weer op een onverwacht moment of wanneer je eenzaam bent! Dan hoor je weer die woorden dan zie je weer die lach en hoe we samenhoren op een vroege lentedag... De winter gaat voorbij en de zomer is nabij en al kan je niet vergeten toch wil je niet echt weten dat ik ooit ben weggegaan want dan huil je vaak een traan maar toch blijf ik je bij ik sta altijd aan je zij in een foto of gedicht in de traan op jouw gezicht... Maar zou ik mogen vragen, ook al heb je veel om dragen, om een lach op jouw gezicht? En ook als tranen wellen in een diep en groot verdriet, toch wil ik jou vertellen; jou verlaten doe ik niet!
Ik ben Bothuyne Carl
Ik ben een man en woon in Kruishoutem (België) en mijn beroep is Autist.
Ik ben geboren op 10/08/1981 en ben nu dus 43 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: poëzie, wijn, muziek, film, lezen, bijleren.
Bij deze wil ik u mijn wondere wereld laten ervaren, een wereld van anders zijn en denken, waar we elkaars ervaring dele
