Ooit door mezelf geschreven sorry als er fouten inzitten veel tekstjes zijn al een tijdje geleden geschreven
Als je deze blog bekeken hebt laat zeker iets achter :)
Ik schrijf al een tijdje tekstjes en wou ze nu delen met anderen :)
09-06-2015
Nu krijg ik u natuurlijk helemaal niet meer uit mijn hoofd eh. Ik heb het geprobeerd een plaats te geven maar het lukt mij niet.
Bij elke fiat 500 die ik zie rijden, bij elke mooie glimlach, bij het horen van "breakeven", bij alles schieten de gedachten van vorig jaar weer door mijn hoofd. Bij elke sms die ik krijg hoop ik dat jij het bent, ook al weet ik dat het nooit zo zal zijn. Het is echt moeilijk om niet toe te geven dat ik u eigenlijk gewoon zo hard mis. En dan wil ik u een bericht sturen, typ ik 5x een bericht om het 5x terug te verwijderen omdat ik weet dat ik moet verder gaan.
In days like these you know what you miss. When you feel lonely but you won't admit it. That you almost have to stay up so late you're eyes close from exhaustion or otherwise you just have to cry and think about everything that has happened and could have happened. The only thing i know now is that i have loved you and that because I've let you go.
We all have experienced a lot. One person more than the other. But we all have our demons. I'm willing to take mine into my own hands. And face whatever is waiting for me in my future. But sometimes that means leaving behind something from the past.
A lot of time has pasted and now finally there are some night i don't think about what happened. That i don't think about what went wrong. That i don't think about what could have happened. That i don't think about you.
I don't know why i still care but for some reason i do. Maybe it is because i know you that long or maybe it isn't, i really don't know. I think i have tried everything i could but even that was not enough. I guess there will be a reason for all these times you just let me standing and waiting somewhere. Probably even good reasons but one moment you just have had it. And it doesn't seems there is still a reason to fight for something that just came from one side. Friendship
I remember the first time we were put together in physics. We didn't really know each other. I randomly started to sing "breakeven" and at first you may have looked a little bit strange but in matter of seconds you sang with me. The moment a connection was made and some great moments began.
I know i may sound pathetic but i don't care anymore, i have showed and told you how i felt. I showed you the most vulnerable side of me and you showed me your back and left me for the piece of trash i was. I thought you were different from what everybody told me you were, but they were right. You're just another girl playing with my feelings.
I gave you my everything but i guess that didn't mean anything to you
I loved you just the way you are
And you just played me like the fool i was
I now start to realize that I didn't mean a thing for you, that everything was just a big act and that you wouldn't even mind if I wasn't there
Will it ever get better ? Will i ever forget ?
I would love to say yes but I know it will be hard
Because i promised myself a lot of times that i would stop caring but every night again it slips back inside my mind believe me i tried to forget but "what am i supposed to do when the best part of me was always you?"
Alles begon eigenlijk op 100 dagen eh, ik had te veel gedronken dat is waar maar het was ook de enige moment dat ik eerlijk was met mezelf. We dansten en hadden het leuk alles leek goed te gaan (ook al weet ik er niet zoveel meer van :s)
Daarna stuurden we veel en ik vroeg u mee naar een bal, u eerste bal, ook daar was alles dik ik orde. We dansten nog en hadden het echt leuk. De dag er op was ik zo zot om tot bij u te fietsen, meer dan een uur heb ik toen over gedaan. Gewoon omdat mijn gps het had laten afweten en ik dus verkeerd gefietst was. Ik was niet van plan van lang te blijven toen maar jij besliste daar duidelijk anders over. We bleven maar praten toen en ik denk dat ik zeker 5 keer gezegd heb dat ik ging vertrekken. Maar telkens ik dat zei begon je "te wenen". Ook al wist ik dat het niet echt was ik kon gewoon niet vertrekken omdat mijn hart brak u zo te zien. En na het nog een uur gerokken te hebben moest ik wel van m'n hart een steen maken en vertrekken want het werd al donker. Dan moest ik dus in de donker nog een uur fietsen.
Niet veel later kwam dan Rome, de prachtige stad, de prachtige avonden. Daar begon het allemaal tijdens het avond eten, we waren allemaal moe en de ene grap na de andere werd verteld en we kwamen niet meer bij van het lachen. Later die avond was het nog op het gemakje elkaar masseren en eens dichtbij elkaar kruipen. Enzo ging dat bijna de hele week verder. Zo goed als elke avond kwamen we bij elkaar voor massages. En dat waren enkel de avonden, ook overdag konden we elkaar goed vinden en liepen we bijna constant samen. Natuurlijk was niet alles roze geur en maneschijn. Die ene dag liep het mis en dat was mijn schuld, dat weet ik. Ik had u verkeerd begrepen en nam een hele stap terug en nam afstand. Uiteindelijk bleek dan wel dat ik het verkeerd had en probeerde er dan ook alles aan te doen om het opnieuw bij het oude te krijgen. Na veel gepraat (vooral door mezelf) die avond kon je het toch een plaats geven en vertelde je mij dat het heel simpel was voor jou: ofwel alles (de hele tijd) ofwel niets. Ik liet je toen heel duidelijk blijken dat het voor mij alles was. Ik liet je die avond verder met rust zodat je even op adem kon komen. Maar al snel kwam er die verlossende sms dat het terug beter was en of ik niet wou afkomen. Dat moest jij mij geen 2 keer vragen, ik stond er onmiddellijk. Maar het mocht niet zijn en in de terugweg op het vliegtuig ging het weer mis. Ik voelde me zo slecht en hulpeloos toen, toen pas besefte ik echt wat er aan de hand was met mezelf. Maar nadien was niets meer hetzelfde en je begon opnieuw met je ex, dat was de volledige ommekeer in ons verhaal. Je liet me toen, na alles, vallen als een baksteen. En nu sta ik hier, alleen en verloren.
As a child somebody would enter your room to wake you up: "wake up sunshine" or "rise and shine beauty" both things refer to the first beautiful sunlight that will hit your eyes, the light that gives you a reason to wake up. And everyday there is a new chance to discover it.
I hope you woke up with this and has got a smile on your face
Good morning, rise and shine like never before, because you were my sunlight :) x
