Onze adoptieprocedure is gestart op 15 juni 2006. Op 19 juni 2008 kregen wij onze toewijzing van Waskun en Genzeb. Op 9 augustus konden we ze voor het eerst in onze armen nemen.
De lange weg naar een broer en zus voor Nathan uit Ethiopië ...
25-06-2008
Nog een sibling toegewezen!
Amai, het lijkt erop alsof er echt een inhaalbeweging bezig is, zeker wat de siblings betreft. Na de kalmte van de maanden april en mei op het vlak van toewijzingen, is het weeral raak! Proficiat aan Sarah en Kristof, en misschien reizen we wel allemaal samen af om onze 8 schatjes op te halen! Dat zou pas mooi zijn!
gisteren was het dan zover: we zijn naar Berlare gereden om officieel de "aanvaarding" te ondertekenen van Waskun en Genzeb. Het klinkt raar, maar da's nu eenmaal de term die in het adoptiewereldje wordt gebruikt voor dit documentje. En we kregen nog meer goed nieuws. Als alles goed gaat - en volgens Inge is er weinig kans dat het niet zou lukken - krijgen we nog deze week onze courtdate, en dan zou de afreis voor eind augustus - begin september zijn. SUPER! We hebben ook Johan en Wendy ontmoet, die de ouders worden van het broertje en zusje van Waskun en Genzeb. We zullen met ons vier vermoedelijk samen afreizen met het andere koppel dat ook een sibling toegewezen kreeg vorige week. Voor wie het in cijfers wil zien: 4 + 2 = 6 kinderen vinden straks een nieuwe thuis in Vlaanderen, en zorgen voor 6 dolgelukkige nieuwe ouders!!! Nu is het uitkijken naar de courtdate!
intussen heb ik het zwart op wit zien staan - hoef ik dus niet meer in mijn arm te knijpen om te denken dat ik het toch gedroomd moet hebben -, en kan ik het hier met zekerheid lanceren als de enige echte en juiste namen van onze kinderen: we verwelkomen straks onze zoon Waskun, geboren op 26/05/2001, en onze dochter Genzeb, geboren op 21/11/2002. Geweldig!!!! Nathan blijft er voorlopig vrij kalm onder, maar heeft er straks twee speelkameraadjes bij.
ik tril nog na op mijn benen - en het is niet van het joggen deze keer! Hans is me zonet op de joggingpiste komen vertellen dat Erika gebeld heeft dat we de ouders mogen worden van twee schitterende Ethiopische kinderen, een jongen van 7 en een meisje van 6. De namen durf ik hier zelfs nog niet neerschrijven, want stel dat ik ze verkeerd spel? In elk geval: ONS GELUK KAN VANDAAG NIET MEER STUK!!!! En nu zo snel mogelijk naar Berlare om de aanvaarding te tekenen. Zo zie je maar hoe een mens in een paar dagen tijd van een adoptiedipje op de hoogste top van adoptiegeluk kan terechtkomen!
PS: en wij zijn beslist niet de enigen vandaag die juichen... !!!
dat er toewijzingen zouden komen zoals Inge had voorspeld, is waar gebleken. Vrijdag de 13de hoeft niet altijd een ongeluksdag te zijn! Via ROH zijn er twee toewijzingen geweest van baby-jongetjes, en onze adoptievrienden van het eerste uur - Franky en Ilse - , die samen met ons de voorbereiding in Merelbeke gevolgd hebben, hebben het heuglijke nieuws gekregen dat ze ouders mogen worden van een meisje uit India (via de Vreugdezaaiers). Proficiat aan alle nieuwe ouders! Wij proberen intussen te vechten tegen een serieuze adoptie-dip die er nu toch wel echt zit aan te komen... Wanneer gaat het eindelijk weer eens vooruit wat de siblings betreft? Een mens zou er echt moedeloos van worden. En ik die al dacht aan verlof nemen volgend schooljaar... ik zie mezelf al gewoon het schooljaar 2008-2009 starten als anders, en wie weet zelfs gewoon uitdoen?!
PS1: op school was het vandaag trouwens wél echt vrijdag de 13de in de gebruikelijke zin van het woord, want onze computerserver bleek aangevallen te zijn door een of ander virus, waardoor het hele netwerk onbetrouwbaar werd. Niet gemakkelijk om dan examens af te nemen, maar het is toch gelukt. PS2: Nu niet beginnen denken dat ik mijn job niet graag doe, hoor! Wel integendeel! Ik geef met hart en ziel les, maar ik had het alleen anders gepland... PS3: in het weekend de kaap van de twee jaar "adopteren" genomen... Benieuwd of het ook een drie-jarenplan zal worden?
even toch wat beweging in ons adoptieavontuur: gisteren mochten we naar Berlare voor onze voorbereidingsavond, waar we wat meer praktische informatie kregen over het verloop van de procedure nu ons dossier in Ethiopië is en de verdere stappen die nog moeten worden gezet voor we onze twee schatten dan in levende lijve ontmoeten. We kunnen alvast een afspraak maken voor onze (verplichte inenting) tegen gele koorts en (niet-verplichte) tegen hepatitis A/B. En ook ons reispaspoort kunnen we al aanvragen. Voor het visum is het nog te vroeg: daarvoor moeten we eerst een toewijzing hebben. We kregen ook een video te zien van Addis, gedraaid in januari 2008, met recente beelden van de weeshuizen en de contactpersonen. Op die manier komt het toch allemaal een beetje dichterbij. Over de toewijzingen heeft Inge gewoon gezegd dat ze op komst zijn, meer niet. Er zouden er nog een pak moeten binnenkomen voor de sluiting van de rechtbanken, aldus Inge. Blijkbaar zijn er voor het ogenblik heel wat problemen in Ethiopië door de aanhoudende droogte, waardoor het stuwmeer dat Addis van stroom moet voorzien, blijkbaar te leeg is om de stroomvoorziening gedurende de hele dag te garanderen. Hierdoor wordt het leven in Addis - en dus ook het werk van Mr. Bruk - uiteraard bemoeilijkt. Bovendien beklemtoonde Inge ook dat het niet zo ongewoon is dat er zich eens een kalmere periode voordoet op het vlak van toewijzingen. Ik onthoud het goede nieuws: er is dus niets fundamenteels aan de hand. We moeten gewoon volhouden en geduld oefenen, en dan komt onze beurt wel!
Nieuwe wachtlijst ROH + wachtlijst -Ethiopië op STOP
Een nieuwe wachtlijst, dus tijd voor een update... We zijn inmiddels opgeklommen naar plekje 67, nog steeds op 1 voor een oudere sibling, alhoewel dat natuurlijk niet veel wil zeggen... Kwestie is dat die "oudere sibling" zich eerst moet aandienen voor wij hem kunnen adopteren. Maar al bij al mogen wij nog van geluk spreken: wij STAAN tenminste op de wachtlijst. ROH heeft immers beslist om tijdelijk te stoppen met het aanvullen van nog meer mensen op de wachtlijst, omdat er al zoveel mensen op staan. Slecht nieuws voor wie nog bezig is met het MO of wacht op zijn vonnis, en vooral voor de (oudere) mensen die elders niet welkom zijn. Hopelijk dienen er zich snel andere alternatieven voor hen aan.
De VAG-avond in het Vredeshuis in Gent bracht ons opnieuw samen met Mildred, die we ook in de Spil in Roeselare op de vorige VAG-avond hadden ontmoet (en al kenden via de Yahoo-groep van ROH-ouders). Het werd een leuke babbel op een supermooie, bijna zomers aanvoelende mei-avond. Intussen zijn we ook lid geworden van VAG, en kreeg ik een super-interessant boek rond praten met je kinderen over adoptie. Een aanrader! En... het wachten gaat gewoon door...
hoewel het opvallend stil is op het adoptiefront, hebben wij vandaag toch nieuws: nu we al 6 maand op de wachtlijst staan - en dus ook zelf alweer 6 maand ouder -, en er nog eens lang over gebabbeld hebben, hebben Hans en ik beslist om onze grensleeftijd te verhogen. We willen graag een sibling verwelkomen tot de leeftijd van 7 jaar (en is dat dan 7,5 jaar; dan is dat ook geen probleem). Inge van ROH reageerde in elk geval enthousiast toen ik haar hiervoor opbelde (ze hadden zelf al twee keer de vraag gesteld of we bij onze leeftijdsgrens bleven), en zei ook meteen dat wij op nr 1 stonden voor oudere kindjes. Nu ik dit de eerste keer uit de mond van iemand van ROH heb gehoord, wordt het precies wel echter... Vandaar dat ik met een goed gevoel heb ingehaakt , en we nu weer hoopvol verder kunnen gaan met ... wachten. Gelukkig staat het leven intussen niet stil. Vanavond gaan we naar de vormingsavond van VAG Oost-Vlaanderen over "Gemengde gezinnen". Benieuwd wie we vandaag beter gaan leren kennen...
de wachtlijst voor april vertoont slechts twee nieuwe toewijzingen... dat valt een beetje tegen, na de 11 van maart. Maar ja, het kan niet elke maand even vlot gaan, blijkbaar. Het goede nieuws is dat Mr. Bruk, de contactpersoon uit Ethiopië voor ROH, volgende week naar België komt, en hopelijk heeft hij dan weer een pak kinddossiers mee. We duimen! Voor de archieven: wij staan inmiddels op plaats 78, en dus nog steeds op nummer 1 voor een oudere sibling. Een toewijzing in mei zou een Godsgeschenk zijn - in mei moet ik mijn verlofregeling voor het komend schooljaar meedelen aan de inrichtende macht - , maar we moeten realistisch blijven. We zien wel.
om het wachten een beetje draaglijker te maken, is er een ideale remedie: naar contactavonden van VAG gaan, waar je zeker interessante en bruikbare info vindt voor als het straks zover is, én vooral waar je achteraf en tussenin met lotgenoten de adoptiestress kunt wegpraten en vooral weglachen! Vanuit de Yahoo-groep van ouders die via ROH adopteren, wist ik dat er een aantal mensen naartoe gingen, en dus zijn we ook geweest. Het was een heel interessante avond, waar een aantal belangrijke aandachtspunten uit de voorbereiding nog eens opgefrist werden, en waar we inderdaad heel fijn ervaringen hebben kunnen uitwisselen! Niemand beseft immers beter wat het is om te adopteren dan andere kandidaat-adoptanten. Een aanrader, dus, voor al wie actief met adoptie bezig is. Op de site van VAG (www.adoptievlaanderen.be) vind je de data van de volgende bijeenkomsten.
ik kon het toch niet laten al eens te bellen naar ROH voor 10.00 uur, en kreeg Erika aan de lijn. Geen toewijzing, echter. Ze wilden gewoon nog eens bevestigd zien of we vasthouden aan onze opgegeven voorkeur voor leeftijd en geslacht van bij de intake.
Terug naar af, dus... Het wachten gaat gewoon verder...
Hoe stom kan een mens zijn? Al maanden aan het wachten op een telefoontje van uw adoptiedienst, en dan je GSM stomweg gewoon in de keuken laten liggen, terwijl je weet dat er weer toewijzingen op til zijn?! Tja... het kan dus! Toen ik deze namiddag thuiskwam van de firma, bleek ik een gemiste oproep van ROH te hebben. Uiteraard heb ik meteen teruggebeld, maar ze waren blijkbaar al weg. Het belooft dus een superzenuwslopend weekend te worden, dat voor mijn part niet rap genoeg gedaan kan zijn, want stel... We gaan nog niet echt zweven, maar het blijft toch moeilijk om NIET te hopen op een toewijzing.
Fingers crossed! En wordt maandag sowieso vervolgd...
de toewijzingen begin maart blijken er meer te zijn dan verwacht: in totaal werden 11 kinderen aan ROH-kandidaatouders toegewezen. Intussen blijkt uit de nieuwe wachtlijst dat wij nu niet alleen opgeschoven zijn naar plaatsje 84, maar ook - en dat is veel belangrijker - dat we eigenlijk op nummer 1 staan voor een oudere sibling. De mensen voor ons hebben ofwel een toewijzing gekregen in februari of maart, dus da's wel supergoed nieuws. Nu kijken we uiteraard met nog meer verwachting uit naar de volgende toewijzingen. Het wordt echt wel héél spannend. Bij deze trouwens ook proficiat aan alle kersverse ouders! En nu maar duimen voor een snelle court date én afreis...
het is een hele tijd windstil geweest op het vlak van de toewijzingen, maar nu komt er toch weer een beetje schot in de zaak. Voorlopig is er sprake van twee meisjes, maar misschien is dit wel het begin van nog meer toewijzingen... Benieuwd hoe de nieuwe wachtlijst er zal uitzien als ze gepubliceerd wordt. Gisteren - 6 maart - was het mijn verjaardag. Geen toewijzing dus, als verjaardagcadeau ... Nu ja, dat ware een beetje té mooi geweest; hé... Ik heb gisteren de kaap van 43 lentes genomen, en ook dat stemt tot een beetje nadenken en mijmeren, want sommige adoptiediensten zien die leeftijd als de grens waarboven adoptie niet meer als wenselijk wordt beschouwd. Tenminste, zo herinner ik het me toch uit de gesprekken van ons maatschappelijk onderzoek. We worden dus stilaan écht oud. SNIK! Maar we voelen ons nog springlevend én in ons hart jeugdig en jong genoeg om enthousiaste ouders te worden van onze sibling. Intussen hebben we heel onze bovenverdieping gerenoveerd: parket op de vloer, alle muren herschilderd, dus ... laat ze maar komen! We zijn er helemaal klaar voor! Terwijl ik aan het schilderen was, bedacht ik zo dat ik precies echt wel last had van "nestdrang", net zoals bij mijn echte zwangerschap van Nathan, intussen al meer dan 10 jaar geleden. En zo besef je plots dat verwachten en verlangen toch ook een heel mooie tijd kan zijn!
hoewel het voorlopig behoorlijk stil is op het vlak van de toewijzingen bij ROH, is er vandaag toch verrassend goed nieuws voor ons. Omdat ik al een tijdje niets meer gehoord had ivm ons dossier, stuurde ik maandag een mailtje om te vragen hoe het ermee stond, en raad eens: blijkt dat ons dossier al op vrijdag 25 januari vertrokken is naar Ethiopië. Als dat geen goed nieuws is! Dat betekent een luttele twee maand en een beetje nadat we het bij ROH hebben ingediend. Da's toch wel supersnel, vind ik, en dat mag ook wel eens gezegd worden! Zo zie je maar dat niet alles een slakkegangetje gaat in adoptieland, en da's hoopvol voor de kandidaat-adoptanten die nog niet zover zitten in de procedure. Dit betekent ook dat we vanaf nu toch echt wel met méér dan gewone belangstelling alle toewijzingen op de voet gaan volgen...
er is toch weer wat - goed - nieuws van het adoptiefront. Er werd een nieuwe wachtlijst gepubliceerd, en jawel... we zijn de top 100 binnengeduikeld. Dat betekent dat er toch weer wat vooruitgang in zit. Deze week ook via E-mail contact gehad met ROH, om te weten hoe het staat met ons dossier. Dit zou zich nu op de ambassade van Ethiopië of Buitenlandse zaken bevinden voor de nodige stempels, maar zou dus heel binnenkort naar Ethiopië kunnen vertrekken. En ondertussen gaat het wachten gewoon door... Maar we geven de moed niet op, hoor! Ik troost me met de spreuk van BZN van een paar maanden terug (die ik wijselijk bewaard heb en op mijn bureau heb gezet): "Voor geduldige mensen komt alles op tijd".
Het gaat weer vooruit! Gisteren werd weer een sibling toegewezen via ROH (uit respect voor de privacy van ouders en kinderen geef ik geen verdere details). Hartverwarmend nieuws is dat, zeker in deze barre wintertijd! Een fantastisch mooi kerstgeschenk ook voor deze adoptieouders! En wij gaan met zijn allen weer een plaatsje vooruit op de wachtlijst... Ook dat is een mooie gedachte om 2008 mee in te zetten.
Deze middag plots opnieuw een typische bruine rechtbank-enveloppe in de post gevonden... Blijkt dat ons dossier (ons geschiktheidsvonnis + ons verslag over het maatschappelijk onderzoek) is doorgestuurd door de JRB te Kortrijk naar de "bevoegde instanties" in Brussel die zich bezighouden met interlandelijke adoptie. Dat is alvast goed nieuws, in de optiek dat elke vooruitgang een vooruitgang is... Benieuwd hoe lang het nu nog zal duren voor ons dossier effectief naar Ethiopië vertrekt.
Een mens zou er echt moedeloos van worden.
