Onze adoptieprocedure is gestart op 15 juni 2006. Op 19 juni 2008 kregen wij onze toewijzing van Waskun en Genzeb. Op 9 augustus konden we ze voor het eerst in onze armen nemen.
De lange weg naar een broer en zus voor Nathan uit Ethiopië ...
24-10-2008
Tot slot....
Hallo iedereen
Waskun en Genzeb zijn inmiddels ruim twee maanden bij ons, en het gaat - nog steeds - fantastisch goed met hen én met ons. We genieten echt van hun aanwezigheid en ervaren hun komst in ons gezin als een pure verrijking op zoveel gebieden. Ze integreren zich goed op school, sporten graag, spelen en fietsen naar hartelust, babbelen al een aardig mondje Nederlands, enz. ... Het is inderdaad druk, soms ook wel eens behoorlijk lastig, maar het is zo de moeite waard als je ziet hoe onze twee kinderen openbloeien. Maar omdat we vinden dat ze, net zoals gewone kinderen, ook recht hebben op hun privacy, zetten we een punt achter deze weblog. We willen iedereen bedanken voor alle blijken van sympathie en meeleven die we via deze blog van jullie gekregen hebben. Wie nog vragen heeft over adoptie, willen we uiteraard altijd verder helpen (een simpel E-mailtje volstaat). Bedankt!
tussen alle drukte door toch even de tijd nemen voor een kleine update. Het gaat nog steeds zeer goed met ons allemaal. Waskun en Genzeb voelen zich elke dag wat meer thuis in hun nieuwe land en hun nieuwe gezin, en het Nederlands gaat met een vaart vooruit die je niet voor mogelijk houdt als je ze niet bezig ziet en hoort. Toen ik vroeger adoptieouders hoorde vertellen dat de kinderen na ca. 3 maanden Nederlands spraken, hield ik dat niet voor mogelijk, maar als ik nu Waskun en Genzeb bezig hoor na anderhalve maand bij ons, zie ik dat ze gewoon allemaal gelijk hadden: kinderen pikken de taal blijkbaar zonder probleem op (zeker eenmaal ze naar school gaan). Vooral Genzeb is niet bang om zich in het Nederlands verstaanbaar te maken, en doet dat met een overtuigingskracht die tegelijk hartverwarmend, ontroerend en grappig is. En voor de rest zijn het natuurlijk ook gewoon kinderen, die spelen, lachen, wenen, ruzie maken, je huis overhoop halen, zich hopeloos vuil maken, etc. ... Maar mij hoor je niet klagen, hoor. Het is gewoon zalig genieten van zoveel kinderdrukte!
