Onze adoptieprocedure is gestart op 15 juni 2006. Op 19 juni 2008 kregen wij onze toewijzing van Waskun en Genzeb. Op 9 augustus konden we ze voor het eerst in onze armen nemen.
De lange weg naar een broer en zus voor Nathan uit Ethiopië ...
09-05-2008
Update: aanpassing leeftijd
Hallo
hoewel het opvallend stil is op het adoptiefront, hebben wij vandaag toch nieuws: nu we al 6 maand op de wachtlijst staan - en dus ook zelf alweer 6 maand ouder -, en er nog eens lang over gebabbeld hebben, hebben Hans en ik beslist om onze grensleeftijd te verhogen. We willen graag een sibling verwelkomen tot de leeftijd van 7 jaar (en is dat dan 7,5 jaar; dan is dat ook geen probleem). Inge van ROH reageerde in elk geval enthousiast toen ik haar hiervoor opbelde (ze hadden zelf al twee keer de vraag gesteld of we bij onze leeftijdsgrens bleven), en zei ook meteen dat wij op nr 1 stonden voor oudere kindjes. Nu ik dit de eerste keer uit de mond van iemand van ROH heb gehoord, wordt het precies wel echter... Vandaar dat ik met een goed gevoel heb ingehaakt , en we nu weer hoopvol verder kunnen gaan met ... wachten. Gelukkig staat het leven intussen niet stil. Vanavond gaan we naar de vormingsavond van VAG Oost-Vlaanderen over "Gemengde gezinnen". Benieuwd wie we vandaag beter gaan leren kennen...
de wachtlijst voor april vertoont slechts twee nieuwe toewijzingen... dat valt een beetje tegen, na de 11 van maart. Maar ja, het kan niet elke maand even vlot gaan, blijkbaar. Het goede nieuws is dat Mr. Bruk, de contactpersoon uit Ethiopië voor ROH, volgende week naar België komt, en hopelijk heeft hij dan weer een pak kinddossiers mee. We duimen! Voor de archieven: wij staan inmiddels op plaats 78, en dus nog steeds op nummer 1 voor een oudere sibling. Een toewijzing in mei zou een Godsgeschenk zijn - in mei moet ik mijn verlofregeling voor het komend schooljaar meedelen aan de inrichtende macht - , maar we moeten realistisch blijven. We zien wel.
om het wachten een beetje draaglijker te maken, is er een ideale remedie: naar contactavonden van VAG gaan, waar je zeker interessante en bruikbare info vindt voor als het straks zover is, én vooral waar je achteraf en tussenin met lotgenoten de adoptiestress kunt wegpraten en vooral weglachen! Vanuit de Yahoo-groep van ouders die via ROH adopteren, wist ik dat er een aantal mensen naartoe gingen, en dus zijn we ook geweest. Het was een heel interessante avond, waar een aantal belangrijke aandachtspunten uit de voorbereiding nog eens opgefrist werden, en waar we inderdaad heel fijn ervaringen hebben kunnen uitwisselen! Niemand beseft immers beter wat het is om te adopteren dan andere kandidaat-adoptanten. Een aanrader, dus, voor al wie actief met adoptie bezig is. Op de site van VAG (www.adoptievlaanderen.be) vind je de data van de volgende bijeenkomsten.
ik kon het toch niet laten al eens te bellen naar ROH voor 10.00 uur, en kreeg Erika aan de lijn. Geen toewijzing, echter. Ze wilden gewoon nog eens bevestigd zien of we vasthouden aan onze opgegeven voorkeur voor leeftijd en geslacht van bij de intake.
Terug naar af, dus... Het wachten gaat gewoon verder...
Hoe stom kan een mens zijn? Al maanden aan het wachten op een telefoontje van uw adoptiedienst, en dan je GSM stomweg gewoon in de keuken laten liggen, terwijl je weet dat er weer toewijzingen op til zijn?! Tja... het kan dus! Toen ik deze namiddag thuiskwam van de firma, bleek ik een gemiste oproep van ROH te hebben. Uiteraard heb ik meteen teruggebeld, maar ze waren blijkbaar al weg. Het belooft dus een superzenuwslopend weekend te worden, dat voor mijn part niet rap genoeg gedaan kan zijn, want stel... We gaan nog niet echt zweven, maar het blijft toch moeilijk om NIET te hopen op een toewijzing.
Fingers crossed! En wordt maandag sowieso vervolgd...
de toewijzingen begin maart blijken er meer te zijn dan verwacht: in totaal werden 11 kinderen aan ROH-kandidaatouders toegewezen. Intussen blijkt uit de nieuwe wachtlijst dat wij nu niet alleen opgeschoven zijn naar plaatsje 84, maar ook - en dat is veel belangrijker - dat we eigenlijk op nummer 1 staan voor een oudere sibling. De mensen voor ons hebben ofwel een toewijzing gekregen in februari of maart, dus da's wel supergoed nieuws. Nu kijken we uiteraard met nog meer verwachting uit naar de volgende toewijzingen. Het wordt echt wel héél spannend. Bij deze trouwens ook proficiat aan alle kersverse ouders! En nu maar duimen voor een snelle court date én afreis...
het is een hele tijd windstil geweest op het vlak van de toewijzingen, maar nu komt er toch weer een beetje schot in de zaak. Voorlopig is er sprake van twee meisjes, maar misschien is dit wel het begin van nog meer toewijzingen... Benieuwd hoe de nieuwe wachtlijst er zal uitzien als ze gepubliceerd wordt. Gisteren - 6 maart - was het mijn verjaardag. Geen toewijzing dus, als verjaardagcadeau ... Nu ja, dat ware een beetje té mooi geweest; hé... Ik heb gisteren de kaap van 43 lentes genomen, en ook dat stemt tot een beetje nadenken en mijmeren, want sommige adoptiediensten zien die leeftijd als de grens waarboven adoptie niet meer als wenselijk wordt beschouwd. Tenminste, zo herinner ik het me toch uit de gesprekken van ons maatschappelijk onderzoek. We worden dus stilaan écht oud. SNIK! Maar we voelen ons nog springlevend én in ons hart jeugdig en jong genoeg om enthousiaste ouders te worden van onze sibling. Intussen hebben we heel onze bovenverdieping gerenoveerd: parket op de vloer, alle muren herschilderd, dus ... laat ze maar komen! We zijn er helemaal klaar voor! Terwijl ik aan het schilderen was, bedacht ik zo dat ik precies echt wel last had van "nestdrang", net zoals bij mijn echte zwangerschap van Nathan, intussen al meer dan 10 jaar geleden. En zo besef je plots dat verwachten en verlangen toch ook een heel mooie tijd kan zijn!
hoewel het voorlopig behoorlijk stil is op het vlak van de toewijzingen bij ROH, is er vandaag toch verrassend goed nieuws voor ons. Omdat ik al een tijdje niets meer gehoord had ivm ons dossier, stuurde ik maandag een mailtje om te vragen hoe het ermee stond, en raad eens: blijkt dat ons dossier al op vrijdag 25 januari vertrokken is naar Ethiopië. Als dat geen goed nieuws is! Dat betekent een luttele twee maand en een beetje nadat we het bij ROH hebben ingediend. Da's toch wel supersnel, vind ik, en dat mag ook wel eens gezegd worden! Zo zie je maar dat niet alles een slakkegangetje gaat in adoptieland, en da's hoopvol voor de kandidaat-adoptanten die nog niet zover zitten in de procedure. Dit betekent ook dat we vanaf nu toch echt wel met méér dan gewone belangstelling alle toewijzingen op de voet gaan volgen...
er is toch weer wat - goed - nieuws van het adoptiefront. Er werd een nieuwe wachtlijst gepubliceerd, en jawel... we zijn de top 100 binnengeduikeld. Dat betekent dat er toch weer wat vooruitgang in zit. Deze week ook via E-mail contact gehad met ROH, om te weten hoe het staat met ons dossier. Dit zou zich nu op de ambassade van Ethiopië of Buitenlandse zaken bevinden voor de nodige stempels, maar zou dus heel binnenkort naar Ethiopië kunnen vertrekken. En ondertussen gaat het wachten gewoon door... Maar we geven de moed niet op, hoor! Ik troost me met de spreuk van BZN van een paar maanden terug (die ik wijselijk bewaard heb en op mijn bureau heb gezet): "Voor geduldige mensen komt alles op tijd".
Het gaat weer vooruit! Gisteren werd weer een sibling toegewezen via ROH (uit respect voor de privacy van ouders en kinderen geef ik geen verdere details). Hartverwarmend nieuws is dat, zeker in deze barre wintertijd! Een fantastisch mooi kerstgeschenk ook voor deze adoptieouders! En wij gaan met zijn allen weer een plaatsje vooruit op de wachtlijst... Ook dat is een mooie gedachte om 2008 mee in te zetten.
Deze middag plots opnieuw een typische bruine rechtbank-enveloppe in de post gevonden... Blijkt dat ons dossier (ons geschiktheidsvonnis + ons verslag over het maatschappelijk onderzoek) is doorgestuurd door de JRB te Kortrijk naar de "bevoegde instanties" in Brussel die zich bezighouden met interlandelijke adoptie. Dat is alvast goed nieuws, in de optiek dat elke vooruitgang een vooruitgang is... Benieuwd hoe lang het nu nog zal duren voor ons dossier effectief naar Ethiopië vertrekt.
Goed nieuws: er zijn weer toewijzingen gebeurd bij ROH. Als we de wachtlijst raadplegen, blijkt het om 4 gelukkigen te gaan. Aan allen proficiat! En ook voor ons, de anderen op de wachtlijst, betekent dit toch dat het weer - een beetje ... - vooruitgaat, nietwaar?
Tijd voor een kleine update, hoewel er uiteraard nog geen nieuwe ontwikkelingen te melden zijn (anders zou het wel een mirakel zijn, en die bestaan niet in adoptieland... ) Wel leuk dat er zo'n grote solidariteit heerst onder de verschillende adoptanten: ik heb al van heel wat mensen die ook een weblog hebben reactie gekregen, en uiteraard vermeld ik hen graag bij "Andere adoptieverhalen". Het blijft trouwens leuk en spannend om andermans verhaal te volgen, en het helpt de tijd een beetje verdrijven...
Misschien toch nog even meegeven dat ik voor mezelf als "deadline" de plechtige communie van onze Nathan voor ogen heb (dus in mei 2009). Dat moet toch lukken, hoop ik ...
Na bijna een jaar meelezen op de weblogs van andere kandidaat-adoptanten en adoptieouders is het zover: ook wij gaan ervoor! Al was het maar om later nog eens terug te kunnen blikken samen met onze adoptiekindjes naar hoe de procedure precies verlopen is, of omdat je als kandidaat-adoptant toch heel veel nood aan informatie hebt, en het internet een handige manier is om die met mekaar te delen. Wij zijn Marleen Callens en Hans Decuypere uit Waregem. We hebben al één bio-kindje in ons gezin, nl. Nathan, maar willen graag ons gezin uitbreiden met twee (bloedverwante) adoptiekindjes. Vandaar dat we aan de adoptieprocedure begonnen zijn. Al snel bleek ook dat ons hart uitgaat naar Ethiopië.
Een kort overzicht van wat voorafging:
15 juni 2006: aanvraagformulier naar Kind & Gezin
21 juni 2006: RIA-nummer toegekend
5 juli 2006: aankomst van de informatiemap "Interlandelijke adoptie"
7 juli 2006: brief Pia Dejonckheere van Triobla met data voor voorbereiding in Merelbeke
september - oktober 2006: voorbereiding in CJT Ten Berg te Merelbeke
30 oktober 2006: verzoekschrift ingediend in JRB te Kortrijk
6 november 2006: levensverhaal doorgestuurd naar Kind & Gezin
20 november 2006: uitnodiging tot verschijning voor JRB te Kortrijk op dinsdag 12 december 2006
26 december 2006: vonnis tot het voeren van een maatschappelijk onderzoek
april - mei 2007: maatschappelijk onderzoek door CAW De Viersprong (Brugge)
18 mei 2007: bezoek aan FIAC
20 juni 2007: brief ivm rapport MO + uitnodiging voor 2° verschijning voor JRB op dinsdag 11 september 2007
5 juli 2007: kennismakingsavond bij ROH
17 oktober 2007: positief vonnis, uitgesproken op 9 oktober, komt aan met de post - meteen doorgefaxt naar Kind & Gezin
vrijdag 26 oktober 2007: intake bij ROH: op wachtlijst voor een sibling tussen 0 en 6,5 jaar (plaats 109)
vrijdag 16 november 2007: dossier ingediend bij ROH om naar Ethiopië te versturen
We zijn nu officieel adoptie-zwanger. We houden u op de hoogte van de verdere ontwikkelingen...
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Nu ja, dat ware een beetje té mooi geweest; hé... Ik heb gisteren de kaap van 43 lentes genomen, en ook dat stemt tot een beetje nadenken en mijmeren, want sommige adoptiediensten zien die leeftijd als de grens waarboven adoptie niet meer als wenselijk wordt beschouwd. Tenminste, zo herinner ik het me toch uit de gesprekken van ons maatschappelijk onderzoek.
