Na twee dagen Umea had ik het daar wel gehad en ik rij naar Fredrika waar mijn baas woont. Wanneer ik buiten rij merk ik al vlug dat er enorm veel sneeuw ligt op sommige stukken een haleve meter en dat het hier vrij heuvelachtig is tot ongeveer 600m. Het uitzicht is dan ook prachtig. Eenmaal een 50 tal km buiten Umea stoppen de huizen en is het 50 km bos, bos en nog eens bos, geen huis en af en toe eens een auto. Welkom in de wildernis.
In Umea heeft mijn baas mij een huisje en internetverbinding en kan ik beginnen typen. Blij dat ik mijn mountenbike meeheb dan kan ik hier af en toe eens een fietstochtje maken. Ver kan ik niet en moet ik niet want weldra zit je hier in de wildernis. Trouwens het bos ingaan is door de sneeuw onmogelijk.
Kort iets over Fredrika... Het is een dorp met 350 inwoners vnl oudere mensen. Iedereen die jong is zit in Umea. Het is een deelgemeente van Assele dat ies groter moet zijn en hier 50 km van ligt. Er is hier een winkeltje, een benzinepomp die ze zullen sluiten binnenkort en een schooltje met 32 leerlingen van 8 tot 14 jaar.
Het dorp is echt in nood door de mensen die wegtrekken en 50 jaar geleden woonden er hier nog 2600 mensen.
Voor de rest hebben ze hier wel de grootste Budha-beeld van Europa staan en ze zijn een gigantische tempel aan het bouwen. Dit voor de Thaïen die bessen komen plukken in de zomer.
Maar weldra meer informatie over dit dorp, de mensen en Budha maar eerst naar de bergen!
Camperen in natuurgebied is ook niet alles want vanaf 4h lijkt het of alle Wulpen van heel Finland rond mijn tent zitten, maar ik ben wakker en om 8h00 zit ik op de boot richting Umea.
Langzaam verlaat ik de haven met een zalig zich op de kusten van Finland echt zalig met al die eilandjes en om 11h30 kom ik toe in Umea om dan naar Pieter te gaan om wat dingen af te spreken aangzien we eind deze week naar de Fjäll gaan en ik nog wat dingen moet regelen. Pieter doet hier zijn doctoraat over ecolgie van rivieren en heeft vorig jaar met wat JNM'ers naar Spitsbergen geweest dus zoeken we een beetje hetzelfde hier. Umea is trouwens de grootste noordelijke stad en heeft toch wel 110 000 inwoners. Iedereen is er jong en het voelt ook niet aan als een stad, veel ruimte en groen en zeer rustig. Hier zal ik af en toe eens komen om een feestje te bouwen. We gaan nog eens naar een vogelgebiedje gaan kijken waar ik een tiental Kraanvogels spot en we zien ook nog een Bonte Vliegenvanger.
Ok wakkerkomen in een warm huisje op je verjaardag, Tuula, Tuamo and Olga hebben de dag ervoor voor mij gezongen in de sauna en deze avond zal ik een feestje bouwen in Umea de studentenstad maar eerst moet ik nog een uurtje of vier naar Vaasa rijden en de boot nemen. Aankomen met de boot in Zweden bij ondergaande zon, ik zie er naar uit.
Een uurtje of 4 naar Vaasa waar toegekomen er geen boot blijkt te zijn alleen morgenochtend. Vroeger waren er blijkbaar meer boten omdat het dan blijkbaar taxvrij kopen was op de boot maar sinds het niet meer taxvrij is neemt niemand de boot. Zodoende rij ik maar een beetje rond en zoek een goed plaatsje om te kamperen langst de Botnische golf. Na lang zoeken heb ik dit uiteindelijk gevonden en wat voor eentje: overal rond mij Wulpen, Brilduikers en Zwanen. Hiephiephoera! Toen mijn tentje opstond arriveren er al vlug mensen om naar ik dacht van hun oren te maken omdat ik daar stond maar mijn goed plekje was blijkbaar ook een vogelplekje.
Ze vertelden me dat die rietvelden zijn ontstaan doordat het daar zeer ondiep is... Het land is aan het rijzen doordat het land gvroeger gezakt is door het gewicht van de ijskap.
Met een Lachoufke installeer ik me en werk ik op mijn laptop wat op mijn blog.
Bosbouw Finland
Een dagje in het bos met Tuamo de broer van Tuula. Hij is een bosbouwstudent die in zijn vrije tijd al een bosbouwbedrijfje heeft en wil uitbreiden en daarvoor op zoek is naar extra personeel.
Hij doet en beetje hetzelfde of wat ik hier zal doen in Zweden en het was dan ook een aangename inleiding in bosbouwscandinavïe waar ik later in mijn blog wat meer zal over vertellen.
Ongeveer iedere Fin heeft als investering een gemmideld aantal van een 20 ha bos. Veelal zijn deze dan verenigd in een soort bosgroep en doen dan beroep op een bosbouwbedrijf om de werken te plannen en uit te voeren.
Hoe gaat dit in zijn werk? De meeste bomen worden geveld met een harvester op een leeftijd van 80 jaar oud dit dient dan voor plankenhout. De wortels worden uitgefreesd omdat men dan beter kan planten en te bomen zelf worden onttakt. Deze resten worden dan verzamelt en opgehaald voor energiegewassen. De ontboste oppervlakte's zijn meestal van een 30ha tot 1000ha groot een beetje afhankelijk van het gebied.
Daarna is de bodem weer plantklaar en moet binnen het jaar geregenereerd worden door aan te planten ofwel door spotnane generatie waaarvan er al een deel van de bomen opgeschoten zijn onder de zoom van het vorig bos. Men plant ongeveer een 1800 bomen per Ha en men schrok ervan hoe dicht onze plantdichtheid is.
Dan dient er nazorg te gebeuren van het vers geplant plant goed met de bosmaaier: indien er veel gras groeit moeten de planten vrijgesteld worden oftwel kan er een te veel aan berkenopslag zijn die dan moeten verwijdert worden.
Meestal doet men daarna dan twee duningen waarvan het dunningshout dan meestal voor papierproductie word gebruikt. De eerst dunningen worden meestal uitgevoerd met kettingzaag of tractor met een harvesterkop. Dan voor de tweede dunning is er al wat meer plaats en kan met weer met harvester werken.
Hun dunningstijdstip berekenen ze met een soort grafiek die de relatie tussen de hoogte van de bomen aangeeft in relatie tot het oppervlakte stam per Ha. Maar meer informatie moet ik hierover nog zien te vinden.
Indien het te moeilijk of onrendabel blijkt laat men alles gewoon met rust
Tussen de dunningen door wordt er ook met een soort toekomstboom gewerkt om hem op te snoeien maar dit is niet zo veel werk omdat dit voor een groot deel op een natuurlijke wijze gebeurd.
Zodoende harvest men nu terug en is de cirkel rond.
Wat zijn enkele issue's hier? Het bebossen van landbouwgronden waar men een tijdje geleden subsidies voor gaf en volgens hen op niets trek, de concurrentie met Rusland en de dure olieprijzen waar ze over zeggen dat ze maar meer moeten nadenken om efficiënter te werken.
Ik vroeg naar hoe het zat met ecologie en certificering naar de FSC normen en milieuvriendelijkheid van de bossen.
Voor eerst verraste hun visie op relatietussen natuur bosbouw me wel wat aangezien ze een vrij natuurvriendelijke visie hebben hierop. We leven en werken samen met de natuur. Je kunt niets doen wat de natuur niet wilt.
Ze hebben in Finland hun eigen certificatiesysteem gebaseerd op het FSC systeem: FFCS. De meeste bossen daar zijn gelabeld en de controle's zijn streng, het word daar ook als een schande aanzien als je je niet door je controle's raakt. Enkele van hun principe's:
- gebruik van autochtoon materiaal
- vrijwaren van beschermde diersoorten bij het plannen van bosbouwactiviteiten
- integratie in het bosbeheer van rendierbegrazing
- bescherming van de Sami-cultuur (Lappen) bij de bosbeheerplaning
- zo veel mogelijk vermijden van het gebruik van pesticiden
- werknemer moeten zo veilig en gezond mogelijk kunnen werken
- laten staan van dood hout en bij het dunnen en harvasten vrijwaren van andere bomen en stuiken.
.....
Voor meer informatie googel FFCC
verklaring foto's me deze blog heb ik nog niet direct gevonden hoe ze e draaien, maar ik werk eraan:
foto1: Tuamo met een pas geplant stuk
foto2: Een groepje berk en wilg overgelaten tijden de harvest
foto3: Berken met spontaa opgeschoten fijnsparren in ondergroei, de berken worden verwijdert.
foto4: Een kaalkap van ongeveer 30ha, de takkenhopen worden later opgehaald voor energieproductie
foto5: Berken met spontaan opgeschoten fijnsparren in de ondergroei. Deze berken worden met harvester neergehaald voor papierproductie
foto6: Ikke in het bos
Mijn laatste dagje had ik voorzien om me op te houden op het Litouwse platteland.
Ik was nu bij Jolanda beland in het stadje Gagrdzdaj en ze begreep eerst niet echt goed wat ik daar op het platteland zou willen doen en met mijn fiets dan nog wel! Het is juist het platteland en je kan daar niet fietsen de wegen zijn niet goed! En ze waren heel bezorgd dat ik het niet leuk zou vinden, Litouwse vrouwen zijn altijd heel bezorgd me dunkt, ik voelde me er soms wat ongemakkelijk bij.
Eerst bezoeken we een Engelsman die door een Litouwse op het platteland is blijven plakken en daar bezig is met een Engelse tuin aan het ontwikkelen. Hij vroeg me wat advies over hoe hij zijn tuin zou ontwikkelen en dat heb ik hem met plezier gegeven.
Wat hij daar gemaakt heeft is echt een zalig stukje: grasvelden afgewisseld met wat hoogstammen en wat wastine's. Hij was ook bezig met en hele berg te ontbossen aangezien het een overblijfsel was van een versterkt fort van de Zweden en volgens hun monumenten en landschappen deze berg kaal moet zijn.
Daarna een theetje op zijn terrasje en hij verwarmde btw alleen met een houtstoof.
Daarna doe ik een mountenbiketochtje langst de Minija rivier wat het door het mooie weer echt zalig maakte... Een brede vallei waar de rivier zich door slingerde en weide's die in de winter overstromen, iets hoger kleine pittoreske boerderijen met boomgaarden en akkerbouw waar men soms nog met paard en kar werkte en nog hoger wat bossen, echt subliem. Bijna iedere boerderij heeft zijn Ooievaar en als je over de grindpaden vlamt vliegen ze constant op. En natuurlijk weer al die fucking honden die uit iedere boerderij komen gelopen en de verbaasde blikken van de lokale bevolking wat jij daar eigenlijk komt doen met je fiets.
Dan terugkeren en Egle had nog speciaal naar het ander stadje gekomen om afscheid te nemen, tis zo een lieveke..
Een beetje katerend en een beetje laat wakkerkomend na een leuk nachtje maar het is goed weer en ik wil er weer op uit.
Ik heb mijn mountenbike mee en ze raadden me een meertje aan nabij de kust!
Dus neem ik mijn mountenbike en ga ik er op uit! Dit moet zowaar het beverkoningkrijk zijn!!!! Overal langst het meer sproren van Bevers en het is hier gewoon een droom om te mountenbiken. In al de kleine bosselkes zie ik overal Bosanemonen en onderweg spot ik nog een koppel raven. Tis hier de max!
Maar in de kliene dorpkes wat minder, ik haaaaaaaat honden echt waar stomme rotbeesten die van overal komen blaffend aangelopen en naar je benen happen en hier in Litouwen hebben ze er veel. Lange leve katten!
Het volgende bezoekje is naar de Curonian Split dit is een immens schiereiland van een 50 tal km lang en 2 tot 4 km breed. Het grootste gedeelte is bebost en meer weg van Klaipeda zijn er enorme zandduinen. Het is ee nationaal park en 1 van de bekenste toeristische trekpleisters van Litouwens. Menig rijke Litouwer heeft er dan ook een buitenverblijf.
Op weg hier naar toe toonde Egle me ook een bouwmisdrijf in de stad aangezien de gebouwen in directe omgeving van het historisch centrum niet hoger mogen zijn dan de hoogste van het historische centrum.
Aangekomen ergens in de helft van de Split (auto's enkel toegelaten voor bewoners) ontdekten we dat dat er geen bus was naar de duinen zelf die dag. Zodoende wandelen we eens naar de Baltische zee waar ze me toonde hoe het strand daar begint weg te spoelen dit doordat er geen ijs lag deze winter en niet beschermt was tegen de winden.
Daarna bezoeken we 'de heksenberg'... Een wandeling langst houten sculpturen die Litouwse legende uitbeelden. Litouwen heeft er veel en men is er ook trots op om ze te kennen zodus luisterde ik naar Egle haar verhalen over draken, ridders, heksen, duivels, slangen,...
En dan terug voor en avondje pintjes in hun Jazzclub!
Natuur en milieu
Welnu ik had via een reizigerwebsite contact gezocht met Egle de voorzitster van de milieuvereniging Zvejone. Dit in de hoop dat ze me wat mooie dingetjes zou tonen en om te weten te komen wat een milieuveriniging in Litouwen nu precies uitspookt want ik had persoonlijk niet echt verwacht dat ze dat daar hadden
Toen ik contact zocht merkte ik wel vlug op dat Egle een zeer warm iemad moest zijn en ze heeft me ook niet ontchoogeld. Ze woont samen met haar vriendje Antanas in een appartement in woningblok die ze in hun bezit hadden. Dat is nog een erfenis van het communisme de meeste mensen hebben een appartement in hun eigen bezit maar de laatste jaren is het wat moeilijker geworden en rijzen de vastgoedprijzen daar de pan uit zodat het zelf voor mij moeilijk zou zijn om iets te kopen en als je weet dat het loon daar gemiddeld 400 euro bedraagd.
Egle is 22 jaar en ik dacht door haar leeftijd dat Zvejone een soort JNM moest zijn maar het was blijkbaar een milieuvereniging aangezien het in eigen bezit houden van natuurgebieden nog niet toe zijn. Het is zo een beetje te vergelijk met het Gents milieufront :
- Voorlichtinig in scholen rondom de klimaatverandering en ecolgie
- Proberen het gebruik van de fiets te stimuleren
- adviesverlenig rondom ruimtelijke ordening
- acties rondom de vervuilingsproblematiek in en om de haven
Ziehier de website: http://www.zvejone.lt/
Hun geld halen ze voornamelijk uit projecten van de Europa en op veel steun van de overheid moeten ze niet rekenen want deze aanschouwd hen als vervelend. Het is echt wel jammer want in Litouwen zijn ze zich nog maar juist aan het ontwikkelen en beginnen ze de zelfde fouten te maken die wij hier nu proberen recht te zetten.
Hun problemen komen een beetje overeen met de onze wat wil zeggen dat men nogal graag creatief omspringt met de bestaande reglementering of de reglementering wat aan hun laars lapt en door bescherming ermee weg kan komen.
De mensen van die club proberen zo veel mogelijk biologisch en vegetarisch te eten maar er is wel echter 1 probleem: er zijn geen restaurants en geen natuurvoedingswinkels. Maar daar willen ze mee beginnen.
Hieronder enkele foto's van hun lokaal, tlijkt allemaal een beetje op de JNM maar dat is het niet omdat er eigenlijk geen oude mensen zijn die zich hiermee bezig houden enkel de idealistische jeugd.
Zaaaaaaalig Litouwen.
Ik kwam er binnen gereden met de ondergaande zon en trof er een lichtglooiden landschap aan met pittoreske boerderijen met errond bossen dit van ca 20 ha tot kilmoters grote complexen waar je kilometers aan een stuk kunt doorcruisen.
Rond de boerderijen zijn er sappige weiden met boomgaarden en poelekes, velden waar men soms nog met paard en kar werkt en beboste rivieren die zich door het landschap slingeren.
Als je eventje van de weg gaat kom je dirct in de stilte terecht waar het enige dat je hoort zijn de vinken, leeuwerikken en de ooivaars die klapperen. De Ooievaar is hier trouwens de nationale vogel en op bijna iedere boerderij is er een nest maar over de natuur straks meer.
Maar eerst wat the fuck is Litouwen? De meeste mensen vroegen het zich af wat ik daar ging gaan doen behalve naar de hoeren gaan en overvallen worden. Coit van natuur heb ik er gevonden waar ik op zoek naar was en ik ben ook wat meer te weten gekomen over het land aangezien ik een dagjes heb opgetroke heb met een etnograaf en tussen de litouwers zelf zat.
Ik verwachtte er wat slavisch uitziende mensen maar de Litouwers zelf hebben allemaal helblauwe ogen. De reden hiervoor zit voornamelijk in zijn geschiedenis aangezien er in het begin enkel wat vikingkolonies waren langst de kusten, de Zweden zijn er een tijdje geweest en het is ook nog lange tijd eigenlijk een stuk van Duitsland geweest. Zodoende zien ze er ook een beetje Duits uit en vele gebouwen zijn dan Duits geïnspireerd. Wat er nog van overschiet tenminste want er is zeer zwaar gevochten geweest en de Russen daarna voelden zich niet echt geroepen om deze te herstellen.
Er wonen ongeveer 4 miljoen mensen en de hoofdstad is Vulnius met 300 000 mensen. Dit ligt 300 km in het binnenland en ik zat in Klaipeda hun grootste havenstad met 110 000 inwoners.
.
Maar dankzij de Russen zijn hun steden wel vrij logisch maar al die communistische woningblokken trekken op niets. In België schilderen ze nog die woningblokken en zorgen dat er op de grasvelden ertussen wat bebloeming is en een speelpleintje maar daar niets en darom lijkt het zo troostloos en arm.
Wat zijn nu de cliché's over Litouwen?
Ik zat er wat mee in dat ze daar mijn auto met al mijn boel gingen stelen en dat het daar wat marginaal ging zijn en was dan ook wat bang gemaakt en paranoïa op dat vlak!
Maar eigenlijk waarom zouden ze mijn auto stelen? De meeste auto's die daar rondrijden zijn veel moderner of de mijne en aan de plakkerkes te zien kwamen ze voor een deel van bij ons. Ergens we logisch als je de stoet Litouwse vrachtwagen met auto's zag op de Duitse autowegen. Een auto kost daar dan ook geen geld en ik denk dat ik mijn volgende auto daar zal kopen. Tzullen wellicht SUV's zijn die ze zullen beginnen importeren als we de onze beu zijn, alhoewel de benzine daar wel vrij duur is. LPG is wel enorm populair.
Voor de rest snapten ze het niet over wat ik het had en zeiden ze dat ze tien jaar geleden wel wat problemen hadden en schrokken ze zelfs als ik vertelde wat er soms bij ons gebeurd.
Van prostitutie hadden ze wel nog niets gehoord maar ze hadden wel Matroesjka's gezien dat daar op nationale tv kwam, ik weet niet of het daardoor kwam maar ik werd wel meestal begaapt als ik in kleine stadjes of dorpjes kwam. Maar vreemdelingen zijn ze daar ook niet echt gewoon. Ik heb dan ook geen enkele buitenlandse nummerplaat gezien toen ik daar was. Er is in de zomer wel wat toerisme van Duitsers.
Drankmisbruik was er wel inderdaad en ik heb dan ook menig Litouwer door zijn dorpje zien zwalpen maar ik moest nog naar Finland gaan en daar ben ik pas echt geschrokken. Maar voor dit zie later.
Ze zeiden van zichzelf dat ze onvriendelijk en gesloten zijn en weinig kunnen lachen. Eigenlijk is het allemaal niet zo veel erger of bij ons en je hebt natuurlijk van soorten. Dat je een dag zegt zijn ze wel totaal niet gewoon. Een keer kwam er zelfs iemand naar mij toe om te vragen of er iets scheelde.
Maar toen ik eens een half uurtje moest wachten op mijn gastvrouw en ik niet zeker wist of ik wel aan het juiste woningblok stond vroeg ik het aan de buren en in no time zat ik daar binnen vodka te dringen met hen. De man moest blijkbaar ook op België vrachtrijden en kende onze autowegen wellicht beter of ik. Hij werkte in een systeem van 3 weken op baan en eentje thuis met 3 chauffuers die elkaar constant afwisselden.
Mijn gastvrouw was dan zelf verbaasd om te zien dat ik daar bij haar buren was beland want ze had er zelf nog bijna nooit tegen gepraat. Ik heb soms de indruk dat de noorderlingen een beetje tijd moet geven en dat ze een beetje bang zijn van elkaar.
Ik had beslist om niet rechtstreeks naar Zweden te rijden maar een ommetoerke te doen via Litouwen. Naar daar gaan betekent dat je toch de volle twee dagen over de banen rijd en dat je het een en het ander opmerkt.
Ten eerste was ik blij om Vlaanderen en eigenlijk heel onze West-Europese zone te verlaten: file, file en nog eens file door Vlaanderen en het Ruhr-gebied eenmaal hiervoorbij was het fahren op die autobahn:
- mijn autootje heeft een maximumsnelheid van 150 km/h
- blijkbaar importeren we al onze autowrakken naar Litouwens en Polen
- Ze draaien Kate Ryan op de radio
Na een dagje slapen in Potsdam moest ik door heel Polen rijden wat ik op zich wel wel belevenis op zich vond. .
- Het moet zowat het walhalla van de trukker zijn: je kunt ergens stoppen waar je kunt tanken, eten, je truck herstellen en naast slapen ook eens goed van de grond gaan
- over van de grond gaan gesproken ipv achter een ruitje bij ons staan ze ook gewoon naast de baan in de boskes, wel goed om ze te bewonderen maar een beetje verwarrend als je gewoon stopt om dat je een piske moet doen en in de baan moet je ze ook niet vragen want dan snappen ze heel niet wat je precies van hen wilt.
- Blijkbaar krijg je hier statiegeld voor je blikjes en verdienen ze een centje bij door dit op te rapen resultaat dat hun banen veel properder zijn of hier.
- Hun wegen zijn volgens mij de meest shitie waar ik ooit al op gereden heb, misschien zat ik in de verkeerde regio maar tussen Ostztyn en de Litouwse grens was er geen 200m rechte baan en zou op sommige plaatsen een SUV niet misstaan
- Maar ze doen er wel iets aan en ik vraag me af of gelijk ze daar bouwen zullen we wellicht moeite hebben om nog gastarbieders te vinden.
- Alhoewel het een prachtig landschap is kon ik er niet te veel op letten aangezien ik wel serieus op moest letten daar: 100den kilometer gereden over eenvaksbanen, waar er tracktors, trucks en al het verkeer door de bebouwde kom gaat. Door al dat bochtenwerk is inhalen van een truck zottenwerk en mijn dieselke kan daar ook niet genoeg voor optrekken.
- Vlammen dat ze daar ook doen en dat zie je ook aan de vele kruisje langst de baan. Maar in de bebouwde kom is het 40 en dat zul je geweten hebben want ik heb de politie er daar veel van de weg zien plukken.
- Hun radio is nog erger of in Duitsland: Kate Ryan, Denzel (of Danzel allé diene spast met zijn stom brilleke en megapieken) en gala. Maar radio Afero rulles! Jammer enkel beperkt tot Poznan
Jammer dat ik enkel dit gezien heb in Polen want er waren grote meren, bossen rietvelden, etc en de historische centra zijn echt mooi en de Polen die ik ken zeer lieve en warme mensen zodoende zal ik in het terugkeren hier wel een weekje vertoeven....
