Eén voor één worden de genomineerden bekend gemaakt voor de jaarlijkse ‘Hercules Poirot-prijs’. Dit is een prijs die wordt toegekend aan de beste Vlaamse misdaadroman. Hij wordt uitgereikt tijdens ‘Poirot in Bruges’. Het festival van de misdaadroman in Brugge. Aan de prijs hangt 5000 € vast. De uitreiking vindt plaats in de Stadschouwburg in Brugge.

Eerste in de rij:

DODELIJK VERLANGEN – PATRICK DE BRUYN

We denken dat we onze zaakjes goed geregeld hebben, en koesteren ons in de valse veiligheid van ons bestaan. Maar dan is er één schijnbaar banaal voorval dat alles op de helling zet. In dit geval een kus, die een onstuitbare cascade aan voorvallen op gang brengt. De gevolgen zijn vernietigend.

De Bruyn schreef met Dodelijk verlangen een strak geregisseerd boek dat in een rotvaart voortsnelt en zowel de personages als de lezer met zich meesleurt. Overspel, de drama’s die de financiële crisis aanricht, de kille onverschilligheid van de macht, en de ellende die achter de keurige façades van een typisch Vlaamse verkaveling schuilgaat, verweeft hij tot een razend spannend verhaal.

Een pageturner die je af en toe naar adem doet happen. Vooral omdat het verhaal akelig dicht op de huid zit: die aardige, doodgewone mensen in je omgeving blijken een soms wel erg sinistere kant te hebben.

Dodelijk verlangen is uitgegeven bij Manteau en kost 21,95 euro, ISBN 978-90-223-2390-8.

(bron: www.knack.be)

09-06-2010, 09:43 geschreven door Hanszie  

Als de doden niet herrijzen van Philip Kerr is uitgeroepen tot VN-thriller van het Jaar!

De Vrij Nederland Detective & Thrillergids verschijnt elk jaar voor aanvang van de maand van het spannende boek.

Dit jaar zijn er 682 thrillers in besproken, slechts 9 daarvan kregen de maximale score van 5 sterren toebedeeld.

Voor het eerst boog een speciale jury zich over deze 9 thrillers en koos daaruit de allerbeste: Als de doden niet herrijzen van Philip Kerr uitgegeven door Boekerij.

Uit het beraad: ‘ Elk hoofdstuk zit goed in elkaar en eindigt met een cliffhanger. Ik kon het niet wegleggen.’

Over het personage Bernie Gunther: ‘Hij steelt de show, ook als hij twee decennia later ouder is en somber.’

De concluderende lofuitingen van de jury: ‘Philip Kerr toont dat overleven in tijden van sluipende dictatuur inhoudt dat

strikt goed en fout niet bestaan. Als de doden niet herrijzen is nergens onwaarachtig.’

Van uitgeverij Boekerij kregen naast Als de doden niet herrijzen van Philip Kerr ook Duisternis van Gillian Flynn en Perfecte buren van Sean Doolittle 5 sterren.

Als de doden niet Herrijzen – Philip Kerr – Uitgeverij Boekerij – ISBN 978-90-225-5270-4

28-05-2010, 14:47 geschreven door Hanszie  

De Geheime Tuin is het derde boek van Toni Coppers met Liese Meerhout en Simon de Vere in de hoofrol. Met Niets is ooit, zijn eerste Meerhout-de Vere, werd hij genomineerd voor de Hercules Poirot-prijs 2008. Naast auteur is Toni Coppers projectleider Strategie bij de VRT. De boeken van Coppers spelen zich af in en rond Brussel. Hij slaagt er in de hoofdstad een heel belangrijke hoofdrol te geven.

Na Engel is nu De Geheime Tuin beschikbaar in de betere boekhandel.

Samen met Piet Baete (Wacht maar tot ik wakker wordt) en Bavo Dhooge (Sioux Blues) is Toni Coppers ‘The Next Generation’. Onder deze noemer wil Uitgeverij Manteau zijn talentvolste auteurs in de spotlight plaatsen. En terecht!

‘In het centrum van Brussel wordt een jonge vrouw vermoord tijdens de schoonmaak een schilderij. Het schilderij is spoorloos. Pittig detail, het schilderij maakte deel uit van een prestigieuze Europese tentoonstelling. Als in een hotel in de Brusselse binnenstad het lijk wordt gevonden van een Europarlementslid gaan de poppen aan het dansen. De immer vrolijke chaotische inspecteur Liese Meerhout en haar vriend Simon de Vere bijten zich vast in deze zaak en komen op het spoor van de minder fraaie kantjes van de Europese instellingen. Achter de mooie sterren van de Europese vlag schuilt ook een donkere kant.’

Het boek is een genot om te lezen. In de eerste plaats de prachtige locatie: Brussel. Het kloppend hart van Europa en tegelijk siert het door zijn eenvoud. Toni Coppers slaagt er in de stad op te voeren als een echt personage. Het boek zou niet tot zijn recht komen als het zich in pakweg Roeselare of Lier zou afspelen. Als lezer wordt je meegenomen naar talrijke cafeetjes en restaurantjes. Er worden in het boek aan de lopende band broodjes gegeten en afspraken gemaakt in oa. De Monk, O’Farrels, Grapevine en de Mini Louise. Moesten we al deze plaatsen dan nog eens bezoeken op de Vespa van Liese of bij regenweer met de Mini genaamd Mildret dan zouden we er een leuke dag Brussel hebben opzitten. Wel je hoofd tijdens het lezen goed bij de zaak houden, door de vele personages en de manier waarop het verhaal wordt verteld kan er soms een beetje verwarring optreden. Maar daar is een oplossing voor: Gewoon in één ruk uitlezen en dan nog het liefst op één van de vele unieke locaties die Brussel rijk is. Hierbij een tip: Het Goudblommeke in papier in de Cellebroerstraat niet ver van de Zavel.

3/5

26-05-2010, 00:00 geschreven door Hanszie  

23-05-2010, 11:13 geschreven door Hanszie  

Bavo Dhooge is met dit boek zeker niet aan zijn proefstuk toe, maar met Stiletto Libretto had hij wel een schot in de roos. Of mogen we zeggen: een kogel in de roos. De winnaar van de Diamanten Kogel 2009 kwam dit jaar met Sioux Blues op de proppen.

Sioux Blues speelt zich net als zijn vorige boek af in Los Angeles, waar Shappa Crane wraak wil nemen op de moordenaar van haar echtgenoot.

Shappa Crane is een sexy moordwijf. Niet alleen een Sioux-sqauw voor wie een man een moord zou plegen, maar ook een vrouw die zelf aan het moorden slaat. Dat wist haar man Cassius Crane. En helaas zal het ook snel oud nieuws worden voor Ron Dark, een ex-flik die naast heel wat vragen over zijn partner ook nog krijgt af te rekenen met een huurmoordenaar. Chet 'Le Chef' is zijn naam. Chet heeft het alleen niet voor Barry White en cocktails, hij heeft ze ook niet allemaal op een rijtje. En dan is er nog ex-showman en Vegas-artiest Ray Fines, die er na een akkefietje met zijn witte tijger niet meer zo 'fine' uitziet en dringend duiten nodig heeft.

Het boek is een trip van de eerste tot de laatste pagina, het verhaal neemt je mee en onderweg komen we absurde en hilarische scenes tegen! Die met de juiste muziek op de achtergrond goed werken. Bavo Dhooge schrijft op deze manier een boek waarvan de stijl ongekend is in Vlaanderen.

Humor werkt ook in een misdaadverhaal en dat wordt in dit boek meermaals bewezen. De personages zijn geraffineerd en zijn als het ware weggelopen uit een film van Tarantino. Moest ik de kans hebben dit boek als film te zien, ik ben de eerste die aan de cinemadeur staat. Voor de muziek alleen al! We mogen dus nog veel verwachten van deze jonge Gentenaar die samen met Toni Coppers en Piet Baete wordt voorgesteld als ‘The Next Generation’ bij uitgeverij Manteau! Al moet ik eerlijkheidshalve wel bijvertellen dat dit boek totaal niet kan vergeleken worden met Wacht maar tot ik wakker word van Baete en De Geheime Tuin van Toni Coppers. Bavo Dhooge heeft zich een stijl aangemeten die er boenk opzit!

4/5

08-05-2010, 17:49 geschreven door Hanszie  

Het derde boek in totaal van deze auteur die debuteerde in 2008 met ‘Dromen van de dood’. Met ‘Poker’ in 2009 gaf hij de start van een reeks rond het duo Bonnaert – Mulders. Piet Baete is scenarioschrijver en studeerde o.a. in de Verenigde Staten en stond al garant voor het scenario van diverse televisieseries. Samen met Toni Coppers en Bavo Dhooge is hij bij uitgeverij Manteau ondergebracht in ‘The Next Generation’! Waarmee de uitgever met deze drie auteurs dit jaar wil uitpakken.

In ‘Wacht maar tot ik wakker word’ valt de Brusselse inspecteur Bonnaert van een brug of wordt hij geduwd? Dienen we ook rekening te houden met een wanhoopsdaad? Mulders en Bonnaert waren midden in een onderzoek beland naar de moord op een jonge vrouw. Ook de collega van Mulders is nog altijd op de vlucht en Mulders kampt nog steeds met een hoop persoonlijke problemen. Hond en vrouw zijn niet altijd akkoord met de grillen van de speurder uit Knokke. Terwijl Bonnaert in een diepe coma ligt gaat Mulders samen met de beeldschone dochter van Bonnaert op zoek achter het motief achter de moord(en) en wachten af wat Bonnaert hun te vertellen heeft als hij uit zijn diepe slaap ontwaakt.

‘Wacht maar tot ik wakker word’ is een mooi boek. Dat is niet alleen aan de inhoud te merken, maar vanaf het moment dat je het boek in de winkel opmerkt valt het op door de zeer fraaie cover! Inleidend krijgen we nog een korte synopsis van ‘Poker’ wat ik zeker een pluspunt vind omdat je niet onmiddellijk ‘Poker’ dient te lezen en je jezelf direct in het verhaal kunt werpen. Baete is een scenarioschrijver en dat merk je aan de vele dialogen tussen de personages. Het plot zit schitterend in elkaar en je wordt als lezer grandioos in de luren gelegd. De spanning blijft constant om te snijden. Wat volgens mij nog beter kan is de personages wat ‘aankleden’ en daarmee bedoel ik dat je als lezer nog niet echt het gevoel hebt de personages te kennen. Van Aline (dochter van Bonnaert) kregen we dat wel en ik vond ze beeldschoon. Het boek leest heel vlot en je hoeft echt niet te wachten tot je wakker wordt om verder te lezen. Je leest het in één ruk uit!

3/5

17-04-2010, 20:26 geschreven door Hanszie  

31-03-2010, 21:10 geschreven door Hanszie  

Eerst en vooral over de auteur, want daar is meer over te schrijven dan de misdaadroman die hij heeft afgeleverd.

Paul Van Den Driessche(1959) geboren in Oudenaarde en nu wonende te Brugge is van vele markten thuis. Hij was ondere ander redacteur voor diverse kranten en tijdschriften. Hij heeft gezeteld in de gemeenteraad in Brugge voor de VU. Hij is nog deeltijds actief aan de Universiteit van Gent als praktijkassistent Communicatiewetenschappen. Hij is ook bestuurder en woordvoerder voor voetbalclub KSV Cercle Brugge die hij steevast de sympathiekste aller clubs vindt. En hij zetelt voor CD&V in de Senaat. Hij verzorgt er ook rondleidingen. Hij is getrouwd en heeft een studerende zoon.

Zijn boek:

Het donderdagse debat in de fraaie zittingszaal van de Senaat verloopt rustig en voorspelbaar. Tot plots een flamboyante gekozene het uitgilt. Er vallen bloeddruppels uit de hoge koepel op haar gefhnde haardos. Voor het eerst in de geschiedenis van Belgi lijkt een achtbaar parlementslid binnen de muren van het statige Paleis der Natie te zijn vermoord.
Niemand weet hoe deze pijnlijke en hoogst vervelende zaak moet worden aangepakt, want speurders kunnen niet zomaar aan de slag. Iets te veel politici roepen overigens hun onschendbaarheid in. Het parlementsgebouw blijkt een heus labyrint met zolders, kelders, verborgen kamertjes en ondergrondse gangen te zijn.
Wie vermoordde backbencher Willy Paulussen? Waarom, want deze senator genoot aanzien? Hoe wisten de daders te ontsnappen uit het superbeveiligde parlementsgebouw? Welke links is er met het verdwenen schilderij van Permeke? Gelukkig zet een tipgever, ook een politicus, de beeldschone rechercheur Aysun Yksl op weg.
Tegelijk gaan de betweterige senator Fred Berckmans en het intelligente Kamerlid Maaike Dottermans zelf op onderzoek. Waarom werd deze logebroeder afgemaakt? Is het een politieke afrekening? Of reikt de financiering van deze misdaad tot ver buiten de landsgrenzen? De netwerken van sommige politici verbazen. En welke geheimen verbergen de parlementsmuren nog meer?
Deze thriller speelt zich af om en rond de Wetstraat, het zenuwcentrum van Belgi. Vanzelfsprekend is elke gelijkenis met nog levende of reeds overleden personen totaal fictief.

De mening:

Soms zegt een wielrenner na een niet gewonnen wedstrijd: “er zat meer in, ik had echt superbenen”.

Wat hebben we voor dit boek: een superlokatie, vele personages die niet tot uiting komen. Een plot om u tegen te zeggen, waar in principe heel veel mee kan gedaan worden, maar in dit boek te weinig mee gedaan wordt. Het boek is eigenlijk een makke rondleiding in het Belgische Parlement en het warandepark met zijn omliggende bijgebouwen.

Eén pluspunt: ik ben een liefhebber van Brussel-stad en al zijn geschiedenis. Senator Pol Van Den Driessche zorgt er in het boek wel voor dat je een mooie kijk krijgt op de monumenten die het decor vormen voor deze makke thriller. 2/5

27-03-2010, 16:06 geschreven door Hanszie  

Guido Eekhaut(Leuven, 1954) is met Absint aan zijn debuut als thriller-auteur toe. De man heeft ervaring als auteur, hij publiceerde al allerlei romans en verhalen bij diverse uitgeverijen. Van fantasy over proza naar SF-Thrillers. Hij is dus van alle markten thuis. Voor één van zijn eerste romans ‘De Cirkeljaren’ kreeg hij in 1986 de prijs van de Stad Brussel. Guido Eekhaut is naast auteur beroepshalve personeelsvertegenwoordiger van de socialistische bediendenvakbond BBTK bij BNP Parisbas, het vroegere Fortis. Later zul je merken dat het raakvlak met zijn boek redelijk dun is.

In Absint trekken we samen met hoofdinspecteur Walter Eekhaut (het personage is genoemd naar zijn grootvader) naar Amsterdam. Hij komt er terecht om dat ze hem een tijdje (lees: nooit meer) niet meer willen zien in Brussel. Te moeilijk om mee te werken zo blijkt. Hij moet er samen met de Nederlandse AVID (veiligheidsdienst) onderzoek doen naar de Russische zakenman Adam Keretsky.

Eekhaut krijgt gezelschap van Alexandra Dewaal die hoofdcommissaris is bij de AVID. Het duurt niet al te lang voor Eekhaut op geheel onorthodoxe wijze zijn onderzoek aanvat. Ze komen daarbij terecht in het web van de Russische maffia die zich verweeft met financiële instellingen en het bedrijfsleven. Als blijkt dat deze ondernemers opduiken op een gestolen lijst met donateurs aan extreemrechtse partijen is het hek helemaal van de dam en dreigen Dewaal en Eekhaut aan voeten en handen gebonden te worden.

Guido Eekhout heeft met Absint een boek afgeleverd die af is. Hij heeft zijn werk gemaakt van een degelijke onderbouw voor zijn personages die er staan en die nog vele vervolgverhalen aan kunnen. Hij weet waarover hij schrijft en doet dat realistisch. Op de cover staat onder de titel ‘Thriller’ kon ook niet anders, want Literaire, psychologische -en politieke thriller zou een beetje lang zijn en oogt ook niet. Het is met andere woorden een allesomvattend boek. Het verhaal mist soms hier en daar wat vaart, maar dit mag zeker niet als een minpunt beschouwd worden.

Ikzelf heb heel erg genoten van ‘Absint’ en het smaakt naar meer. Meer van dit soort boeken bedoel ik dan, want het drankje Absint is niet aan mij besteed.

Guido Eekhaut won en verloor in 2009 de Hercules Poirot-prijs. Met Absint was hij laureaat en onder zijn alter ego Nellie Mandel was hij bij de laatste vijf genomineerden. Dit was de eerste keer in de geschiedenis van de HP-prijs dat dit voorkwam. Dit bewijst dat Guido Eekhout als thrillerauteur gerust nog even mag doorgaan en dat hij zijn nieuwe ‘Apple’ dubbel en dik heeft verdient. Het vervolg op Absint is ook al klaar, ‘Loutering’ ligt later dit jaar in de winkel. Er komt ook een tweede Nellie Mandel-boek en heeft net het eerste Wolven-boek afgewerkt. Wolven is een politieserie die op Eén Flikken moet opvolgen. Guido Eekhaut verzorgt daar de boeken voor.

Absint is uitgegeven bij Minkx

Bijlagen:
http://www.eekhaut.com   

Piet Baete wordt samen met Toni Coppers en Bavo Dhooge gezien als ‘The Next Generation’ van uitgeverij Manteau. Ze moeten garant staan voor een vlekkeloze aflossing van de wacht die nu wordt opgetrokken door Aspe en Deflo. Van alle drie de auteurs heb ik al kaas gegeten, zo ook van Piet Baetes Poker. Piet Baete debuteerde met Dromen van de dood in 2008 en Poker is zijn eerste boek in wat een reeks moet worden met Mulders en Bonnart in de hoofdrol. In april verschijnt ‘Wacht maar tot ik wakker word’. Poker nu!

Wanneer de mondaine badstad Knokke wordt opgeschrikt door de gruwelijke moord op een achttienjarig meisje neemt de getormenteerde hoofdinspecteur Briek Mulders de leiding van het onderzoek op zich. Samen met zijn goede vriend en collega Joris Van Espen moet hij echter lijdzaam toezien hoe nog meer – op het eerste gezicht – onschuldige burgers de dood worden ingedreven.

De Knokse recherche roept daarom de hulp in van de Brusselse topspeurder Luc Bonnart, maar ook zijn onorthodoxe inbreng brengt geen klaarheid in de zenuwslopende zaak. Wanneer het drietal er uiteindelijk in slaagt om het motief van de moorden te achterhalen, vormt dit nog maar de aanzet tot een bloedstollend kat-en-muisspel tussen speurders en dader.

Knokke is dus het decor van deze gruwelijke daden en dat merk je in de dialogen. Leuk als je zelf West-Vlaming bent. Maar als Nederlandse lezer kan dat wel een storende factor zijn al vind ik zelf van niet. Je moet er het dialect wel bij nemen. Ook het Brussels en de Latijnse kennis van Bonnart zijn lekker meegenomen. Ik ben het boek gaan lezen zonder vooroordelen en zonder het lezen van eerder verschenen recensies. Gelukkig maar, sommigen beweren dat Piet Baete nodeloos lang de persoonelijke situatie van zijn personages aan bod laat komen, maar we spreken hier wel over een reeks hé, dan moet je sterke personages creëren.

Ik ben zeker dat Pieter Baete klaar is om een mooie reeks te maken. Mulders en Bonnart staan er. Dankzij de scenarist in Baete krijgen we een zorgvuldig filmische thriller. Voor wie Aspe met Deflo lust, is Piet Baete zeker een must. Je leest het boek van de Flop tot de River in één ruk uit.

25-02-2010, 17:40 geschreven door Hanszie  

Hoge verwachtingen. Deels ingelost.

Het verloren symbool is de vijfde Dan Brown en de opvolger van De Da Vinci code, zijn grote doorbraak in Europa. Het is het derde boek met Robert Langdon in de hoofdrol. Hier moet de professor in Washington D.C op zoek naar een symbool die ongekende krachten zou bezitten. Via een aaneenschakeling van codes en ontcijferen van symbolen komt hij bij zijn uiteindelijke doel terecht. Gelukkig maar. Want het blijft allemaal een beetje lang duren. Voor mij persoonlijk mag het allemaal breed uitgesponnen worden, als het maar interessant blijft en leerrijk. Dat heb ik zeker gedaan met momenten. Zeker de historische passages, die rijkelijk aanwezig zijn, waren alweer de moeite waard. Maar naar het einde toe was het allemaal te breed

Eén ding moeten we Dan Brown wel nageven en dat is het feit dat hij een meesterlijke verteller is. Hij neemt je echt mee in de zoektocht van Robert Langdon door de catacomben van het Capitool . Maar hier en daar wordt onnodig tamtam gemaakt. Ik heb echt een dubbel gevoel bij dit boek. Hij heeft duidelijk weer goede research verricht, degelijk werk gemaakt van zijn personages en de lokatie van het verhaal, maar de ontknoping is nogal dun.

Als Dan Brown met al deze tekortkomingen rekening zal houden voor zijn volgende boek, zal het een schot in de roos zijn. En ik vind het dan zeker niet erg om terug zolang te moeten wachten. Want overdaad schaadt!

Van mij krijgt dit boek een 3 op 5

01-02-2010, 21:38 geschreven door Hanszie  

01-01-2010, 14:21 geschreven door Hanszie  

‘Huid’ is het zesde boek van deze Britse auteur. Ze staat bekend als een schrijfster die niks uit de weg gaat. Ik vraag me soms af wie er zieker is in het hoofd: de auteur of de personages die ze creëren. Haar boeken zijn angstaanjagend en doen je huiveren van begin tot eind. ‘Huid’ is het vierde boek met Jack Caffrey in de hoofdrol.

Als op een warme ochtend in mei het lichaam van een jonge vrouw wordt gevonden bij een treinspoor net buiten Bristol, wijst alles op zelfmoord.

Rechercheur Jack Caffery is daar toch niet zo zeker van. Hij is een rover op het spoor, iemand die zich voortdurend verbergt en ongezien huizen insluipt. Voor het eerst in lange tijd is hij bang.

Hij krijgt hulp van politieduiker Flea Marley. Nadat ze de trauma’s uit haar verleden enigszins heeft verwerkt, begint ze zich al snel af te vragen of hun relatie het professionele niet overstijgt. Dan ontdekt ze iets in haar persoonlijke leven wat alles verandert. En deze keer kan niemand haar helpen, zelfs Caffery niet...

Mo Hayder vestigde in een klap haar reputatie met de originele, angstaanjagende, baanbrekende thriller Vogelman. Later volgden De Behandeling, Tokio en Duivelswerk, die wereldwijd uitstekend besproken werden en die meer dan uitstekend verkochten. Mo Hayder ging op haar vijftiende van school. Ze werkte als barkeeper, beveiligingsbeambte, filmproducent, hostess in een nachtclub in Tokio, en administratieve kracht in het onderwijs en ze gaf Engelse les op verschillende plekken in Azië. Ze heeft ook een doctoraal creatief schrijven van de Universiteit van Bath, waar ze tegenwoordig woont met haar dochtertje.

Wederom doet Hayder ons met ‘Huid’ met momenten huiveren, wel niet zo erg als in haar eerste twee boeken ‘Vogelman’ en ‘De Behandeling’.

Londen vormt niet langer het decor, dit heeft Hayder in geruild voor de streek rond Bristol waar Caffrey naar toe is getrokken om zijn demonen te ontvluchten.

‘Huid’ heeft alles wat een goed ‘Hayder’ moet hebben, maar een boek in een serie is soms als het fles rode wijn, het ene jaar is het andere niet!

Mijn beoordeling: 3/5

21-12-2009, 10:26 geschreven door Hanszie  

29-11-2009, 11:00 geschreven door Hanszie  

25-11-2009, 20:10 geschreven door Hanszie