Ik kocht me afgelopen weekend een 'dromenvanger'. Om mijn dromen en visioenen in goede banen te leiden; om de slechte en onbruikbare dromen te verbannen en enkel de goeie en bruikbare dromen toe te laten; om eindelijk na lange tijd te hebben gezwerfd innerlijke rust terug te vinden...
Afscheid nemen is moeilijk. Afscheid nemen is hard. Maar het moeilijkst en het hardst... is nog altijd afscheid nemen van jou. Dat is nog steeds iets wat ik niet kan. Ik kan het gewoon niet... Ik kan je niet van me afzetten, je niet uit mijn hoofd halen... de herinneringen. Ik kan het niet... Soms mis ik je zo erg... zó erg dat ik zelf niet meer wil. Ik kan echt niet zonder je. Dat blijkt wel weer. Maar ik moet verder. Of ik nu wil of niet. Alleen hoe? Dat weet ik niet...
Dit vind ik een mooi liedje met een prachtige tekst! Als je van iemand houdt, zegt het dan gewoon zodat je je later, als hij of jij er niet meer zouden zijn, niks hoeft te beklagen...
Sometimes late at night I lie awake and i watch her sleeping She's lost in peaceful dreams So I turn off the lights lay there in the dark And the thought crosses my mind If I never wake up in the morning Would she ever doubt the way I feel About her in my heart
If tomorrow never comes Will she know how much I loved her Did I try in every way to show her every day That she's my only one And if my time on earth were through And she must face this world without me Is the love I gave her in the past Gonna be enough to last If tomorrow never comes
'Cause I've lost loved ones in my life Who never knew how much I loved them Now I live with the regret That my true feelings for them never were revealed So I made a promise to myself To say each day how much she means to me And avoid that circumstance Where there's no second chance to tell her how I feel
If tomorrow never comes Will she know how much I loved her Did I try in every way to show her every day That she's my only one And if my time on earth were through And she must face this world without me Is the love I gave her in the past Gonna be enough to last If tomorrow never comes
So tell that someone that you love Just what you're thinking of If tomorrow never comes
Liefje, het is voorbij, wat zal ik je missen! Het doet zo'n zeer dat je zo moest beslissen. Die momenten met jou waren zo mooi in mijn leven. Het doet verschrikkelijk pijn om die op te moeten geven. De vraag blijft waarom mij dit moest overkomen; een leven met jou, daarvan zal ik altijd blijven dromen. Waarom was elke seconde met jou zo perfect? Waarom veroorzaak je zo'n ongekend effect? Een effect op mijn leven waarbij ik mij totaal verlies, een effect waarbij ik jou boven de hele wereld verkies. Voor mij blijft het alleszins een gegeven, voor jou zou ik mijn leven willen geven. Wat ik voor je voel, is volgens mij niet te overtreffen. Ik ben ervan overtuigd beter bij je te passen dan je ooit zult beseffen. Met jou zou ik verder willen leven, maar het is me helaas niet gegeven. Liefste, ik zal je helaas moeten laten gaan, want je kiest voor een ander bestaan. Met ongekende en ondraaglijke pijn in mijn hart geef ik al dat moois uit handen, maar mijn vuur voor jou zal voor altijd blijven branden. Want voor altijd heb je een plekje in mijn hart veroverd, voor altijd ben ik door jou betoverd.
Mijn hart schreeuwt om jou Het roept dat ik zoveel van je hou Je bent er alleen niet meer om het te verstaan Je bent voor jezelf een ander pad ingegaan Een pad waar jij denkt dat je gelukkiger wordt Een pad waar je je niet aan mij stoort Als de kreten uit mijn hart ooit het jouwe doorboren Hoop ik dat je beseft dat we misschien toch bij elkaar kunnen horen
Vandaag de beslissing genomen. Het lijkt wel of ik lig te dromen. Vandaag de knoop doorgehakt. Ben door de grond gezakt. Verwarring en verdriet. Het antwoord weet ik niet. Maar naar 1 ding hoef ik niet te gissen... Ik zal je verschrikkelijk missen!
Soms voel ik me gevangen, gevangen in een web. Een web van mijn verlangens, verlangens die ik heb.
Het zijn vaak verlangens, die blijven dreinen in mijn hoofd. Ze blijven alsmaar zitten, als een vlam die nooit dooft.
Meestal zijn het maar kleine dingen die ik verlang. Maar een van mijn grootste verlangens, maakt mij verdrietig en bang. Want ergens verlang ik naar jou.
Ik voel me gevangen, gevangen in een web. Mijn verlangens zijn de spin en ik de prooi.
Ik zit gevangen in een web. Een web van verlangens en ik denk alsmaar aan jou.
soms soms zie je iemand en dan weet je het gewoon dat is iemand waar je echt van gaat houden waar je hele dagen over kunt dromen waar je zoveel voor zou geven maar waar je ook zo bang voor kunt zijn bang, omdat hij weg kan gaan bang, omdat hij weg zal gaan
vanaf de eerste dag dat ik je zag zag ik hoe je was je was zo vrij zo lekker met je leventje bezig daar pas ik niet bij dat weet mijn verstand je wil vrij en ongebonden zijn
maar intussen heb je pijltjes verschoten en geloof me vrij, het was raak, recht in de roos ik ben me aan je gaan hechten ik ben als een sneeuwvlokje voor je gevallen en gesmolten ik kan de tijd niet meer terugdraaien en mijn verstand weegt niet op tegen mijn gevoel
ik wil bij je zijn ik wil je kussen, je voelen ik wil nog zovele dingen met je doen alleen weet ik niet of jij me daar de kans zal toe geven en dat, lieve schat, die gedachte doet pijn
Ik zit alleen aan de tafel en voor mij ligt een berg met scherven, de restanten van wat eens mijn hart was. Op de grond om me heen liggen allemaal lege lijmtubes, herinnerigen aan eerdere pogingen om de scherven aan elkaar te plakken.
Ik doe elke keer mijn best en ben heel voorzichtig maar ik krijg het niet meer in elkaar. Het zijn zoveel stukjes en ze lijken allemaal hetzelfde, een begin kan ik niet echt vinden. De lijmresten verraden eveneens de eerdere mislukte pogingen om de zaak te herstellen, maar het lukt eenvoudigweg niet. Misschien ben ik toch nog stukjes kwijt.
Maar waarom krijg ik het niet meer tot één geheel? Het is toch mijn hart en ik weet hoe het er origineel uit zag, voor ik het spontaan in jouw handen heb gelegd. Jij kan er niets aandoen dat je het onbewust liet vallen in duizend stukjes. Ik had je eerder moeten waarschuwen hoe broos en breekbaar het was.
Het vreemde is ook dat van de stukjes geen schittering meer uitgaat, geen glans, daar waar het in jouw handen straalde en licht gaf. Nu blijft elke reflectie uit en is het slechts een dof hoopje scherven, zefls zonder scherpe randen. Misschien kan ik de scherven maar beter weggooien en een nieuw hart kopen, één dat niet breekt en dat ik gewoon kan weggeven zonder dat ik het gevaar loop dat iemand het zomaar laat vallen...
Ik onthou mijn dromen nooit, maar ik weet dat ik droom over jou Misschien probeert iets me te vertellen dat ik mijn dromen vergeten moet Maar ik weet dat ik dat nooit kunnen zou Daarvoor voel ik na deze korte tijd veel te veel voor jou ...
In mijn hoofd spelen heel wat vragen een belangrijke rol. De één nog vreemder dan de ander. Maar vandaag bereikt het zijn tol.
Ik bleef heel de tijd ontkennen, dat ik nog verliefd kon zijn. Ik wilde niet weer gekwetst worden. Wilde niet weer voelen... die hartbrekende pijn.
Maar diep vanbinnen is het verlangen sterker dan ooit. Die manier waarop je me kuste en die aanraking van jou, hebben mijn hart ontdooid.
Ik ben weer verliefd! ... schreeuwt het door me heen. Ik wil niet weer gekwetst worden, komt daar als een donderklap overheen.
Dan is de tijd gekomen, dat jij zal moeten gaan. Ik weet dat het zal gebeuren, maar of ik nu wil of niet... Ik laat terstond een traan.
Je merkt het en troost me, dat voelt zalig en fijn. Toen je weg was, was het goede over. Toen je weg was, was er weer die pijn.
Ik ben verliefd op je, maar ben bang je te verliezen. Ik ben verliefd op je, maar ik zal moeten kiezen. Of mijn verstand op kan tegen dit gevoel. Of dat ik het hierbij laat en afzie van dit liefdesgevoel.
Maar nee, dat kan ik niet. Daarvoor zijn de gevoelens die ik voor je koester veel te sterk.
Je verscheen ineens uit het niets. Maar wordt het ook iets? Je geeft me een gevoel dat ik al heel lang niet meer had. Maar wat voor gevoel geef ik jou? Als ik je zie, dan kan ik echt alles aan. Maar wat zie jij? Als ik je stem hoor, voel ik me gelukkig. Maar wat hoor jij? Als ik in je ogen kijk, dan wil ik nooit meer wegkijken. Maar waar kijk jij naar? Ik zweef door de lucht als ik aan je denk. Maar zal jij me naar beneden halen? Ik mis je als ik je een paar dagen niet zie of spreek. Maar mis jij mij?
Ik zou graag sterren willen plukken en ik weet dat het me zal lukken Ik zou ze bewaren in mijn hart, speciaal voor jou apart Ze zouden mijn ogen doen stralen en het beste in mij naar boven halen Daarna zou ik ze aan jou schenken, zodat je altijd aan me zou denken Zolang deze sterren blijven schijnen, zal wat wij hebben nooit verdwijnen
