De vorige gedichten zette ik ook in zijn gastenboek. Weet niet eens of hij de moeite nam om ze te lezen. Vandaag zouden we samen met de kids op verlof vertrekken. Hij is echter vorige vrijdag al vertrokken. Ik besloot om vandaag nog één gedicht in zijn gastenboek te zetten...
Ik heb een masker opgezet en als mijn vrienden erom vragen, dan zeg ik dat het wel gaat alleen. De herinneringen verberg ik, alsof ik zo vergeten kan dat ik je mis, hoe koud het is en hoe leeg zo zonder jou hier om me heen.
Ik kan je niet laten gaan, al zeg en weet ik dat het beter is alleen en zonder jou. Want je hebt me zo'n pijn gedaan. Maar ik kan het gewoon niet aan. Ik mis je armen om me heen. Het is zo moeilijk te leven in een wereld zonder jou, want jij was mijn wereld. Mijn wereld die van vandaag op morgen is vergaan.
Ik heb bijna alles geprobeerd, alles om je te vergeten. Ik lees wat boeken, kijk tv, ga op stap, maar daar verandert ook niets mee. Ik voel je nog steeds, ik verlang en denk nog steeds aan jou.
Ik kan je niet laten gaan, al zeg en weet ik dat het beter is alleen en zonder jou. Want je hebt me zo'n pijn gedaan. Maar ik kan het gewoon niet aan. Ik mis je armen om me heen. Het is zo moeilijk te leven in een wereld zonder jou.
De tijd staat stil, de tijd die al mijn wonden zou moeten helen verloopt niet zonder jou.
Ik kan je niet laten gaan, al schreeuw ik tegen mezelf dat het beter is alleen en zonder jou. Ik kan het gewoon niet aan. Ik mis je armen om me heen en alles aan je waar ik zo van hou. Het is zo hard te leven in een wereld zonder jou...
Zul je het dan pas zien? Als het donker is op de weg En ik jou niet langer kan zien En mijn liefde voor jou steeds duidelijker wordt Wanneer de tranen die ik huil alles van mij laten zien Als ik niet meer makkelijk kan praten Zul jij het dan pas zien Zul jij het dan pas snappen Zul jij het dan pas weten Dat jij een deel van mij bent Dat ik alleen maar de helft ben Dat ik alleen niks voorstel Dat ik alleen niet veilig ben Dat ik alleen niet kan slapen Dat ik alleen niet wil wakker worden Dat ik alleen niet weg wil gaan Dat ik alleen niet thuis wil komen Dat ik alleen de weg niet weet Dat ik alleen overal verdwaal Dat ik alleen maar een klein meisje ben Een meisje gevangen in het duister Een bang meisje op zoek naar jou Jij die er altijd voor mij wezen zou!
Er hangen donkere wolken voor de zon. Ik kruip weg in een hoekje en denk aan hoe het begon. Tranen biggelen over mijn wangen, Het verdriet heeft me gevangen. "Wat deed ik verkeerd?" vraag ik me steeds weer af. "Is dit dan mijn verdiende straf?" Wanneer zal de zon weer gaan schijnen? Ik heb hem achter de wolken zien verdwijnen. Hoe kan ik deze donkere periode doorkomen? Had ik dit alles misschien kunnen voorkomen? Mijn mooie wereld spatte uit elkaar, Wist ik de antwoorden maar. Waar moet ik nu heen? Mijn veilige thuis verdween.
Je kijkt me aan met een koele blik Het is voorbij Je houdt niet meer van me Is het echt waar..? Stelde jouw liefde voor mij niks voor? En ik had helemaal niks door..
In jouw ooit zo mooie ogen zie ik alleen nog haat Alle eerlijkheid die ik ooit voor waar hield, wordt vervangen door een ijskoude blik Geen traan, geen snik
Je pakt je spullen Je verdwijnt uit mijn leven Je hebt niks uit te leggen Ik loop snel langs je heen zonder een woord te zeggen
Vrijdag 29 juni staat in mijn geheugen gegrift. K. maakt zich 's ochtends nog es kwaad omdat hij het beu is dat ik steeds weer over dat afspraakje begin en hem vraag me te bewijzen dat het niet is gebeurd. Ik weet het niet, maar volgens mij voelde hij dat ik zou kunnen bewijzen dat dat afspraakje er wel degelijk was geweest en is hij gewoon gevlucht. Want die ochtend zei hij dat ik geen last meer van hem zou hebben en gaf me zijn huissleutel af. Ik wist niet waar ik het had; kon geen woord meer zeggen. Ik? De perfectie? De ideale? Zijn ware met wie hij de rest van zijn leven wou delen? Ik bleef ineens en totaal onverwachts alleen achter. Ik begreep er niks van...
Een paar uur later kreeg ik een bericht van hem waarin hij me zei dat ik de waarheid wou en de waarheid kreeg en waarin hij toegaf dat dat afspraakje er wel degelijk was geweest. Maar dat dat er nu niet meer toe deed, want dat het voorgoed uit was tussen ons. Mijn wereld stortte in. Hoe kon dat nu? Waarom??
Ik had nog een paar chatgesprekken met hem, maar die waren vrij vijandig. Hij maakte me uit voor alles wat lelijk was. Ineens was ik diegene die niks kon verdragen; waar niet mee te leven viel; die zou gewild hebben dat hij zijn familie en vrienden voor me liet vallen... Iets wat ik noopit had gevraagd. Van vandaag op morgen was ik van de ware gedegradeerd tot een mens waar niet mee te leven viel...
Vandaag begin ik aan mijn nieuwe job als directie assitente in een bedrijf dat gespecialiseerd is in geldverwerkingsapparatuur, toegangscontrole en tijdsregistratie (vnl vanuit Nederland). Ik maak er kennis met de nieuwe collega's en heb al gauw door dat er daar heel wat werk aan de winkel is. Een dag zou er best 48 uren mogen tellen. Maar het is een nieuwe uitdaging, die ik met beide handen wil aannemen. Verder bieden we ook een dienstpakket aan aan zelfstandigen en kleine ondernemingen, in die zin dat wij hun administratieve rompslomp overnemen zodat zij zich met hun vak kunnen bezighouden.
Intussen verloopt alles privé nog prima, behalve dan het feit dat er een meisje is opgedoken die beweert een vrij onschuldig afspraakje te hebben gehad met K. Hij ontkent, maar ik geloof haar en daar valt al wel es een woord over. Hij is immers van mening dat ik niet van hem kan houden als ik hem niet vertrouw. Noem het vrouwelijke intuïtie, maar ik voelde gewoon dat zij gelijk had en wilde het gewoon uit zijn mond horen. Ik wilde dat hij me de waarheid vertelde. Meer niet. En dan had ik het voorval gelaten voor wat het was. Want voor de rest verliep alles prima. Hij had het hart van mijn kids al veroverd. We zouden op 16 juli samen met de kids op verlof vertrekken. Ik was nog altijd zijn ware, zijn ideale, diegene die de perfectie benaderde. Hij sprak zelfs over trouwen volgend jaar en misschien zelfs nog een kindje. Hij gaf me zo'n speciaal gevoel; een gevoel van liefde en geborgenheid. We spendeerden vooral door zijn werk nogal weinig tijd samen, maar daar zou weldra verandering in komen als hij van werk zou veranderen...
Vandaag is mijn laatste officiële werkdag in het BC. Ik heb er toch 2 jaar vertoefd en een zeer aangename tijd meegemaakt. Ik heb er veel mensen leren kennen, onder wie toch wel een aantal zeer aangename en amusante persoonlijkheden waarmee ik heel wat plezier heb beleefd. Vooral de middagpauzes waren soms hilarisch, soms pikant, maar eigenlijk zelden serieus... Hoe vaak hebben we niet geprobeerd om het 's middags es serieus te houden? Maar binnnen de kortste keren waren sex, relaties en pikante aanverwanten het gespreksonderwerp.
En ja, gezien ik in 2006 niet bepaald de 'heilige' had uitgehangen, was iedereen daar bij jullie nogal benieuwd naar mijn ervaringen. De vraag 'En hoe was je weekend?' veranderde al wel es in 'En? Sex gehad dit weekend? Met wie?' Haha.
Maar aangezien ik sinds februari P. moest vergeten en ik het daar absoluut niet makkelijk mee had, moest ik verder met mijn leven. Ik weet nog dat Nancy zei dat mijn hartje nog bij hem was. Maar life goes on en sinds begin februari had ik K. leren kennen en alles leek van een leien dakje te lopen. We hebben er nog mee gelachen dat het gewoon te goed ging om te blijven duren... en dat is intussen gebleken. En daar vertel ik jullie alles over in mijn volgende blogbericht...
Ik had jullie beloofd om jullie wat op de hoogte te houden van het reilen en zeilen in mijn leventje, gezien ik weldra het BC zal verlaten en ik dan de amusante en leuke gesprekken onder de middag zou moeten missen. Jullie haalden ooit aan dat ik beter een boek zou schrijven over mijn leven... hihi. Vandaar dat ik besloten heb om geregeld een blog te schrijven om jullie wat meer te vertellen. Ik probeer dit zeker wekelijks te doen. Zal nu wel eerst de schade van de afgelopen maanden moeten ophalen en wat vaker schrijven.
Ik heb dit bericht op een oudere datum gezet, omdat ik tot op heden en gedurende de laatste maanden nog niet de tijd heb gehad om veel te schrijven en te mailen en er intussen toch al heel wat is gebeurd. Voortaan zal ik hier mijn ervaringen en belevenissen noteren, zodat jullie het spoor niet bijster raken.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Hoe vaak hebben we niet geprobeerd om het 's middags es serieus te houden? Maar binnnen de kortste keren waren sex, relaties en pikante aanverwanten het gespreksonderwerp. 
