Was er voor de liefde maar een handleiding Dan wist je wat er in die ander om ging Waarom houden van niet altijd eeuwig kan zijn Waarom het niet altijd vreugde is, maar soms ook pijn Je weet dan eindelijk waarom die welbepaalde keuze werd gemaakt Waarom jouw hart zo pijnlijk is geraakt Heb je er één dan weet je hoe je de liefde moet beleven Er ontbreekt alleen nog één ding... Deze handleiding moet nog worden geschreven!
Je zei dat ik geen toekomst met je heb. Ik werd onbewust door je gekwetst. Toch had je me niks beloofd. Maar ik heb er wel in geloofd. Dat doe ik trouwens nog altijd. En ik geniet van elk moment met jou.
Vechten met het verleden. Doe dat nou niet. Kijk liever naar het heden. Ik wil graag dat je mij ziet. Geef onze liefde een kans. Laat het nou rusten...
Ik heb het moeilijk om het je te zeggen, daarom hoop ik het op papier wel uit te kunnen leggen. Wat je gisteren niet hebt gezien of gevoeld, was een traan om jou bedoeld.
Ik geef meer om je dan ik had verwacht, echter op één ding heb ik me niet bedacht. Dat jij er niet klaar zou voor zijn en ik je misschien ongewilde dingen liet doen. Liefde kan je echter niet kopen, al heb je nog zoveel poen.
Ik heb nochtans mijn best gedaan om jouw hart te stelen. Het is zelfs zo ver gegaan dat ik mijn liefde met je wilde delen...
Mijn onzekerheid was niet onterecht... Er is geen toekomst voor ons samen weggelegd, hoe graag ik dat zelf ook zou willen...
Als ik een klein vlindertje zou zijn....
Als ik een klein vlindertje zou zijn zou ik meteen naar je toevliegen om je eventjes te zien Ik zou op je neusje gaan zitten als een kusje en in je oortje fluisteren hoe lief ik je vind
Maar ik ben helaas geen vlindertje al zou ik het heel graag willen zijn, want ik wil je zo graag vaker zien Ik denk aan je... want ik mis je echt heel erg!
Je lijkt zo ver weg maar ook zo kortbij. Want mijn gedachten, dat ben jij. Waar ik ook ben en wat ik ook doe, in mijn hartje ga je overal mee naartoe...
Wat ik niet voor mogelijk had gehouden, is een paar dagen geleden toch gebeurd... Ik ben verliefd...
Ik ben een grens overgestoken Bevind mij in een onbekend land Waar ik de weg niet weet Waarvan ik de taal niet spreek De gebruiken niet ken Vreemdeling in het paradijs Mijn hart nog zo broos en kwetsbaar opengesteld Bang afwachten van wat me te wachten staat...
Ben er een week tussenuit geweest. Effe vakantie genomen, effe relaxen... maar mijn gedachten waren nooit ver weg. Ik vraag me af wanneer dit zal slijten. Ik voel me zo klein en machteloos. Er is niks dat ik er kan aan doen... alleen maar wachten tot de tijd alle wonden heelt.
Plotseling klapt de deur voor je dicht, het voelt als een klap in je gezicht. Allerlei gedachten schieten door je heen, wat voelt dit toch gemeen.
De gevoelens van liefde en geluk zijn vervangen door diepe pijn en blijven een hele tijd stuk. Je voelt je vervreemd en alleen, je gedachten zijn van streek en kunnen nergens heen.
Trillende handen en een langzaam kloppend hart, wat je nu ook doet, je voelt je leeg en behoorlijk verward. Het zal een tijd lang je gevoel bederven, want verlaten worden is toch een vorm van sterven...
Jij hebt me iets gegeven Iets dat me heel dierbaar is. Iets dat heel diep in me zat Maar waarvan ik het bestaan vergat.
Ik voelde me echt een vrouw Met emoties die ik nooit eerder had ervaren. Ik was gelukkig en straalde. Ik kon weer lachen Je gaf me iets dierbaars, een herinnering die ik voor altijd zal bewaren.
Nobody knows Nobody knows but me That I sometimes cry If I could pretend that I'm asleep When my tears start to fall I peek out from behind these walls I think nobody knows Nobody knows no
Nobody likes Nobody likes to lose their inner voice The one I used to hear before my life Made a choice But I think nobody knows No no Nobody knows No
Baby Oh the secret's safe with me There's nowhere else in the world that I could ever be And baby don't it feel like I'm all alone Who's gonna be there after the last angel has flown And I've lost my way back home I think nobody knows no I said nobody knows Nobody cares
It's win or lose not how you play the game And the road to darkness has a way Of always knowing my name But I think nobody knows No no Nobody knows no no no no
Baby Oh the secret's safe with me There's nowhere else in the world that I could ever be And baby don't it feel like I'm all alone Who's gonna be there after the last angel has flown And I've lost my way back home And oh no no no no Nobody knows No no no no no no
Tomorrow I'll be there my friend I'll wake up and start all over again When everybody else is gone No no no
Nobody knows Nobody knows the rhythem of my heart The way I do when I'm lying in the dark And the world is asleep I think nobody knows Nobody knows Nobody knows but me Me
Ik loop tegen de muur op en het doet pijn. Maar het lijkt steeds harder te zijn, ook al vind ik het niet fijn. Ik word helemaal gek in mijn hoofd. En mijn lichaam is door al die troep verdoofd. Help me nu... Zeg iets tegen me. Hoe kom ik hier uit? Wat je ook zegt, het maakt niet uit. Al praat je over koetjes en kalfjes. Stel me gewoon gerust, want op dit geweld is mijn lichaam niet berust.
Misschien kom ik morgen nog wel vlug iets schrijven, maar zoniet zullen jullie het een weekje zonder mij moeten stellen. Ik vertrek zondagnacht en zal pas volgende week maandagnacht terugkeren. Een weekje tot rust komen... hoop ik. Ik wens jullie een fijne week toe !!!
Dit gedicht kreeg ik van jpxBaby in mijn gastenboek op Netlog. Thanks voor de bemoedigende woorden!
Er zijn momenten in je leven, die kan je aan niemand beschrijven. Er zijn momenten in je leven, waarop je alles weg ziet drijven.
Op zo'n moment voel jij je zo alleen, je denkt:"Ik heb niemand meer om me heen". Ga dan terug naar je innerlijke kracht, en je leven heeft opnieuw weer pracht.
Alles komt dan op zijn pootjes terecht, en je denkt:"Mijn leven is nog lang niet zo slecht". Ook al zit het dan soms tegen, het leven gaat nu eenmaal niet over steeds dezelfde wegen.
Maar vergeet nooit, je leert hiervan, en je blijft die wegen volgen totdat je ze begrijpen kan. Ook al is het een moeilijke en harde les af en toe, en blijf je je afvragen:"Wat is het dat ik fout doe"
Neem van mij aan, daar heeft het niets mee te maken, maar je innerlijke probeert dan orde te stellen op zaken. Probeer er daarom van te leren en het te begrijpen, en je leven zal er alleen maar door rijpen.
Ga verder met het nemen en geven, want alles is een les van het leven...
Zwijgend zit ik voor me uit te turen, mijn gedachten maken overuren. Huilend met een prop in mijn keel. Het wordt me allemaal even iets teveel.
Allerlei gedachtes die in mijn hoofd maar blijven binnendringen, wist ik maar hoe ik ze kon bedwingen. Waarom doet 't leven nu toch zo'n zeer? Waarom ben ik al weken mezelf niet meer?
Wat is er toch in hemelsnaam met me aan de hand? Het lijkt wel of ik van de top in de afgrond ben beland. Dit gevoel is de afgelopen weken beetje bij beetje bij me naar binnengeslopen. En ik blijf steeds maar op verbetering hopen.
Soms weet ik niet eens meer een reden voor mijn bestaan en moet ik vechten voor de kracht om ermee om te kunnen gaan. Ik wil zo graag weer de wijde wereld in. Maar met zo'n gevoel heeft dat gewoon geen enkele zin.
Voorlopig zal het ook nog wel even zo blijven. Dus kan ik nu maar beter stoppen met schrijven.
Eenzaam en verlaten schrijf ik deze woorden op papier. Ik wil je omhelzen, maar je bent niet hier. Als ik terugblik op onze tijd samen, voel ik me ongelukkig voor het heden. Ik zie een flits van jou en mij, zo verliefd en gelukkig, maar het mocht niet duren.
Nooit gedacht dat onze liefde stuk zou gaan, maar toch wilde jij je eigen weg inslaan. Echter op 1 ding had ik me niet bedacht, mijn hart houdt meer van jou dan verwacht. Ik leefde al een tijdje met een muur om me heen, en jij kwam daar doorheen. Nu die muur dan eindelijk is afgebroken, blijkt ook mijn hart te zijn gebroken.
Hier zit ik dan helemaal alleen, zonder jouw aanwezigheid om me heen. Misschien moet ik proberen je te vergeten. Maar ik besef dat dat onmogelijk is, want elke dag voel ik weer dat gemis. Ik wist niet dat het zo'n pijn zou doen toen jij me verliet.
Met mijn ogen open of dicht, iedere keer nog zie ik jouw gezicht. Hoor nog steeds jouw stem en je lieve lach. Je hebt me verlaten en ik voel de pijn nog elke dag. Hoe kon ik zo stom zijn? Waarom was ik zo naïef? Nu zit ik hier met mijn verdriet, omdat ik dacht dat jij echt van me hield. Dacht ik soms dat ik alles zomaar kon vergeten? Ik had toch beter moeten weten.
Nu moet ik proberen door te gaan, maar ik kan het niet, daarvoor voel ik nog teveel verdriet. In mijn hart alleen nog maar de vreselijke pijn, omdat ik zo graag weer bij jou zou willen zijn. Dat ik nog steeds van je hou is mij nu wel duidelijk, maar voor jou waarschijnlijk onbegrijpelijk. Ik besef heel goed dat je me veel verdriet hebt gedaan en dat ik nooit meer aan je zijde zal staan.
Ik ben je nu voor altijd kwijt en daarvan heb ik heel veel spijt. Alleen met spijt kan je liefde helaas niet terugwinnen, daarom voel ik die extra pijn vanbinnen. Ik was ervan overtuigd dat je van mij de liefde kreeg zoals het hoorde en ik weet zeker dat mijn hart alleen aan jou toebehoorde. Mijn liefde voor jou is nog steeds niet voorbij, al is er geen hoop meer voor mij.
Graag had ik mijn hart aan je willen geven en je willen laten zien en voelen hoeveel ik van je hou. Mij verlaten was misschien één van de grootste fouten uit je leven. Ik ril, ik voel me beven. Allle nachten zijn zo koel en kil. Nee, dat is niet wat ik in mijn verdere toekomst wil. Dat ik me groot hou, is alleen maar schijn, want een leven zonder jou lijkt voor mij het einde van mijn leven te zijn !
Het wordt tijd dat ik afscheid neem van het verleden, want het maakt me kapot. De vragen die ik me stel zullen voor altijd onbeantwoord blijven. Maar ik moet verder met mijn leven...
Zoetje, het is voorbij, wat zal ik je missen! Het doet zo'n zeer dat je zo moest beslissen. De momenten met jou waren de mooiste van mijn leven. Het doet verschrikkelijk pijn om die op te moeten geven. De vraag blijft waarom mij dit moest overkomen, een leven met jou, daarvan zat ik al te dromen. Waarom was elke seconde met jou zo perfect, waarom veroorzaak jij zo'n ongekend effect? Een effect op mijn leven waarbij ik mij totaal verlies, een effect waarbij ik jou boven de hele wereld verkies. Voor mij blijft het altijd een gegeven, voor jou had ik mijn leven willen geven. Onze liefde was volgens mij niet te overtreffen, we pasten beter bij elkaar dan jij ooit zal beseffen. Met jou had ik verder willen leven, maar het is me helaas niet gegeven. Zoetje, ik zal je helaas moeten laten gaan, want jij kiest voor een ander bestaan. Met ongekende smart geef ik al dit moois uit handen, maar mijn vuur voor jou zal altijd blijven branden. Want voor altijd heb je een plekje in mijn hart veroverd, voor altijd ben ik door jouw tederheid betoverd.
