Nee, je hoeft niet om te kijken Je denkt waarschijnlijk niet eens meer aan me Je bent me misschien wel al vergeten Elke dag opnieuw komen de tranen me in de ogen Nooit meer jouw warme armen om me heen En troostende woordjes zoals 'Ik laat je nooit meer alleen'
Laat mij maar staren En vergeet me vooral niet te negeren Want negeren doet pijn, weet je Negeren doet veel meer pijn dan vergeten zijn...
Die grote liefde die niet kon zijn Je liet haar gaan maar niet zonder pijn Je zag haar nooit of nooit meer weer Maar als ik naar een ander kijkt Die enigszins op jou gelijkt Dan doet de wonde telkens weer een beetje pijn
Wat je diep treft doet eeuwig pijn t Mag nog zo lang geleden zijn Een kwetsend woord, een groot verdriet Wat je diep treft, vergeet je niet
Je heb één seconde nodig om iemand op te merken. Je hebt één minuut nodig om iemand bijzonder te vinden. Je hebt één uur nodig om hem in te schatten en te waarderen, Je hebt één dag nodig om van iemand te gaan houden. Maar je hebt een héél leven nodig om die één iemand te vergeten...
Zit nu achter mijn computer te dromen Over hoe onze toekomst eruit had kunnen zien Zit te genieten van de gedachte aan de dingen die nog hadden moeten komen En de dingen die al zijn gebeurd
Heb je nu al een tijdje niet gezien, omdat jij het niet wou Telde de minuten, de uren, de dagen, de weken dat jij niet bij me was Miste jij me maar net zoveel als ik jou Kon ik maar aan je stem horen dat dat zo was
Ik merk dat ik niet slapen kan Dat eten moeilijk gaat Waarom kan je niet hier blijven dan? De hele nacht of tot 's avonds laat
Heerlijk genietend van elkaar Strelend door je haar Wat is toch eigenlijk het bezwaar? Maar ik weet dat het niet mogelijk is
Het is zo moeilijk voor mij Ze zeggen: je bent een sterke meid... maar toch zo snel gekwetst Was die moeilijke tijd maar al voorbij Dan kon ik verder met mijn leven en dan komt de rest vanzelf
In mijn dromen wil ik eigenlijk alles tegelijk En toch van elk moment genieten Met jou voelde ik me zo rijk Kon ik de wereld aan
Zit te denken aan onze eerste kus Zo lekker en vertrouwd Lekker warm en knus En toch zo spannend en benauwd
Dat is het gevoel dat jij me geeft Gevoelens die steeds sterker werden Wat zou het leven toch mooi kunnen zijn Ik kan alleen maar uitkijken naar de dag van morgen
Deze letters op papier aan het schrijven, hopende dat je deze woorden ooit leest. Je zult voor altijd in mijn gedachten blijven. Nimmer is er iemand in mijn leven geweest, die ik via een gedicht zou willen vertellen, welke band er tussen ons is. Iemand die ik graag zou willen bellen om te zeggen dat ik hem mis... Maar wat er ook gebeurt, ik zal er altijd voor je zijn!
Ik begin met een gelukkig gedicht, maar eindig met een ongelukkig gezicht. Eindeloos varen mijn gedachten, een herinnering schiet me te boven waarin we beide lachten. Een traan over mijn wang, en ik vraag me af: waarom hield ik me niet in bedwang? Een gemis aan jou en nu is het om jouw liefde dat ik rouw. Ik plaatste je in mijn hart, terwijl jij nu om mijn innerlijke pijn lacht. Je hebt me kapot gemaakt, en gekrenkt..barst mijn hoofd.. terwijl mijn hartje niet was verdoofd. De pijn heeft me bezeten.. waarbij mijn hartslag werd gemeten. Mijn engel, waarom moet liefde zo moeilijk zijn? Nu zit mijn hart gevangen, als in een mijn. Ik voel de pijn nog steeds, op het moment dat je mij verliet en sindsdien, zijn het alleen maar dagen met veel verdriet. Eindeloos zit ik te denken... huilend klap ik dicht, en voel de klap steeds opnieuw in mijn gezicht.
Een stil moment laat me denken aan die lieve vent die je was. Ik voel de pijn, die mij doet beseffen, niet bij jou te kunnen zijn. Lopend in het park, zijn mijn gedachtes ver.. Ik hoor een kindje, haar gehuil. Denkend aan mijn dromen.. en ik vraag me af, wanneer ze uit zullen komen.
Weer denk ik aan jou, diegene die mijn hart brak.. In mijn ogen was het alsof je een mes in mijn hart stak.. Een jongen met gevoel, dat was je in mijn ogen.. Een jongen zonder gevoel, was je toen je mijn hart had gebroken... Op zoek naar mijn gebroken stukken, en tegelijkertijd vraag ik me af, of het me ook zal lukken.. 'Je had mijn hart gestolen' waren jouw woorden.. Ik was je ideale vrouw, je 'ware'... Maar nooit gedacht, dat jouw woorden mij uit zouden moorden.. Het waren leugens, jouw leugens, die mijn hart deden opvrolijken.. De woorden die je zei: 'ik hou van jou' betekenden voor mij dat je mijn hart nooit breken zou.. Achteraf bleek dit een illusie, waarbij jij & ik zouden eindigen in een ruzie...
De manier waarop je naar me keek.. gaven mij het gevoel dat mijn hartje van jou bleek.. Weer huil ik om jouw gemis.. genesteld in je armen, de tijd samen met jou is wat ik erg mis.. Ik mis jou... nog steeds...
Ik sta op met pijn, want jij wil liever bij iemand anders zijn.. Ik begin de dag slecht.. tranen en verdriet, maar ik vecht! Huilend ga ik weer naar bed en zie het ongeluk, op mijn padje gelegd.. Weinigen kennen mij door en door, met een neppe glimlach.. aan de buitenkant.. maak ik daarmee een hechte band.. Niemand ziet dat ik in mijn hart schreeuw.. Mijn verdriet is wat het lot bepaalt, waardoor het geluk naar beneden is gedaald.. Weer huil ik en komen de tranen me in de ogen, maar ik glimlach en zo overleef ik iedere dag...
Jij die zei dat wij maatjes waren Jij die zei dat je om me gaf Jij die ineens niks meer met me te maken wilde hebben Jij die onze relatie, of wat er moest voor doorgaan, zomaar opgaf
Jij die het vuur uitblaast Jij die er niks meer om gaf Jij die mij verwijten naar mijn hoofd slingerde Jij die zei dat ik het mis had
Jij die mij als maatje wilde Jij die altijd lief praatte Jij die er voor me was Jij die dit alles ineens opgaf
Jij die veel voor mij betekent Jij die er nu ook al niet meer voor me bent Jij die mij zo nodig ook nog es pijn moest doen Jij die ik niet kwijt wilde
Jij die ik weer als maatje wil Jij die dat niet meer wil Jij die me laat huilen Jij die niet beseft wat je me aandoet
Ik was gelukkig toen ik jou leerde kennen... En opeens werd alles grijs, toen de ellende voor me begon Je had een groot hart in het begin en een liefdevolle blik tot alles fout ging Je verliet me zonder aannemelijke reden Ik snap nog steeds niet waarom..Waarom? Ik zal het nooit vergeten...ineens was het voorbij Het was donker...geen licht meer te zien Als een blinde in een doolhof kon ik niet zien waar ik heen ging Er is een einde van de tunnel.... alleen zie ik het licht nog niet Ik moet zonder jou kunnen leven, maar je weet dat ik het daar niet makkelijk mee heb Wat heb ik jou ooit misdaan?Waarom deed je me zo'n pijn? Dit was mijn laaste vraag die ik aan jou wou stellen... De volledige waarheid en waarom??
En iedereen zegt wel: kop op, je komt er wel weer bovenop, je bent veel meer waard dan hem. En ik weet dat het allemaal goed bedoeld is wat ze zeggen Ik heb een serieuze slag gekregen, moet overeind zien te geraken en verder met mijn leven. En mijn echte vrienden helpen me daarbij zo goed en slecht als ze kunnen. En daar ben ik hen ook dankbaar voor.
Maar er is niemand die weet , ondanks de pijn die je me deed, welk goed gevoel je me gaf. Een gevoel van geborgenheid, van liefde. Er stroomde zoveel liefde uit je. Dat alleen maakt het onbegrip bij mij nog groter. En ik kan daar wel over vertellen, maar ik kan dat gevoel niet in woorden uitdrukken... Woorden schieten tekort...
Ik had vandaag nochtans een superdag. Heb voor de eerste keer een fotoshoot gedaan en is super meegevallen. Nu enkel het resultaat nog afwachten...
Maar nu de kids naar bed zijn en ik hier alleen zit, voel ik me verdrietig... misschien wel eenzaam. Mooie herinneringen die boven komen. En toch zou ik op sommige momenten van de aardbol willen verdwijnen om rust te vinden. Tegenstrijdig, ik weet het. Misschien wat verward...
Het voelt niet goed Te blijven dromen Te blijven zwijmelen Over jou En over mij
Het is verkeerd Het doet zon zeer Maar ik blijf dromen Over jou En over mij
Ik kan het niet stoppen Het gaat maar door Ik blijf maar dromen Over jou En over mij
Mijn blogje van vandaag draag ik op aan een speciale vriend... mijn grote, maar helaas onmogelijke liefde...
Thanks for being there when I need you!
I've never written a love song That didn't end in tears Maybe you'll rewrite my love song If you can replace my fears I need your patience and guidance And all your lovin' and more When thunder rolls through my life Will you be able to weather the storm? There's so much I would give ya, baby If I'd only let myself There's this well of emotions I feel I must protect But what's the point of this armor? If it keeps the love away, too? I'd rather beeld with cuts of love Than live with any scars Baby, can I trust this? Or do all things end? I need to hear that you'd die for me Again and again and again So tell me when you look in my eyes Can you share all the pain and happy times Cause I will love you for the rest of my life This is my very first love song that didn't end in tears I think you re-wrote my love song For the rest of my years I will love you for the rest of my life
A few questions that I need to know How you could ever hurt me so? I need to know what I've done wrong And how long its been going on Was it that I never paid enough attention? Or did I not give enough affection? Not only will your answers keep me sane But I'll know never to make the same mistake again
You can tell me to my face Or even on the phone You can write it in a letter Eitherway I have to know
Did I never treat you right? Did I always start the fight? Eitherway I'm going outta my mind All the answers to my questions..
Vragen, Meer dan duizend vragen, Voortaan in mezelf nu dragen. Want ik voel niet waar je bent, Vechten, Vechten tegen stilte, Bittere kou en alle kilte, Heb ik jou ooit echt gekend? Nu ik enkel leegte voel, Besef ik het pas goed, Dat alles wat er ooit eens was , Ik voortaan vergeten moet. Overleven, Nooit meer beleven, Passie wordt iets van toen. Toch blijft er verlangen, Hunkerend verlangen, Alles ooit terug te mogen overdoen. De pijn die ik voel is intenser dan de grootste pijn, Hoe was het ook alweer om een gewaardeerd iemand te zijn? Ik weet het niet meer ben het allang vergeten, Interesseert me niet meer want ik voel me bezeten. Diepe emotionele krassen opgelopen in mijn korte bestaan, Ik verlang naar het moment waarop de wereld zal vergaan. Misschien dat dan wordt gezien wat mij aan is gedaan, Ooit zal de rust keren maar nu voel ik me als een vulkaan . Leven zonder jou doet zeer, Ik mis je kracht, je liefde en zoveel meer. Opnieuw alleen het lukt niet echt, het hart doet pijn, ik voel me slecht. Is er een oplossing voor het verdriet? Geef me ze dan, want ik ken ze niet...
Ik voel me gevangen in een web van verdriet Ik wil het niet uiten; wil niet dat iemand het ziet Mijn hart krimpt samen, ik krijg een brok in mijn keel. Ik probeer het te dragen, maar het wordt me soms teveel Het liefst zou ik huilen, dus mijn hart gaat op slot Want als ik het zou uiten, dan ga ik eraan kapot...
Ik voel me zo vaak nietig en klein Zou zo graag es wat machtiger zijn Alles is zo koel Ik kan niet beschrijven wat ik voel Het is alsof ik mezelf niet meer vind Ik kan niet meer Alles doet zeer Geen leven meer in mij Met jou was ik blij Maar mijn verdriet ruimt stilaan plaats voor woede Woede en onbegrip. Waarom? Waarom deed je mij dit aan? Waarom leef je in een wereld vol leugens? Waarom? En meteen komen er dan weer andere emoties boven Gisteren op stap geweest met mijn nicht en wat vrienden En dan laaien de gevoelens voor mijn engeltje weer op Gevoelens die ik soms naar de achtergrond verdring Maar die nooit zijn verdwenen of zullen verdwijnen Die ene onmogelijk liefde, die ik altijd graag zal zien Ik voel me zo klein Wanneer mag ik terug es gelukkig zijn?
Wat moet ik toch met mezelf beginnen? Alles lijkt zo leeg vanbinnen Mijn hart bevroren, alsof niks of niemand me nog kan bekoren Niet meer weten wat te denken of te voelen Is dat nu wat mensen met innerlijke leegte bedoelen?
Hoelang hou ik mezelf nog in bedwang Het voelt alsof jij macht over mij krijgt Je laat me twijfelen en maakt me bang Als je lief bent, als je dreigt
Ik wil zo graag met je praten. Jij wil het niet En ik voel me daardoor steeds meer verzwakt Het liefst zou ik jou weer zien Maar ik moet er tegenin gaan
Je zei dat ik de enige was voor jou Maar ik was niet de enige tegen wie je dit zei Gelukkig ontdekte ik het op tijd Maar je hebt me pijn gedaan Ergens wil ik je niet kwijt Maar toch moet ik je laten gaan
Het doet pijn iemand los te laten van wie je houdt en waarvan je dacht dat hij de ware was...
Gisteravond zat ik alleen... alleen op mijn kamer. Mijn verstand zegt dat ik je moet loslaten. Maar mijn gevoel zegt dat ik je achterna moet... De eeuwige tweestrijd! Maar ik kan je niet achterna... Je laat het me niet toe. En je deed me pijn, zo'n verschikkelijke pijn, met je koude, harde woorden. Ik wil het niet al deze pijn. Ik wil vechten, vechten om verder te gaan met mijn leven. Het gaat door... ik weet niet voor hoelang, maar het leven gaat door... ook zonder jou...
Overdag hou ik me zoveel mogelijk bezig, probeer zoveel mogelijk mijn gedachten te verzetten. Maar 's avonds .... pffft! De avonden zijn zo lang alleen. Ik krijg zo nu en dan wel bezoek en mensen over de vloer, maar het is toch anders nu hij er niet meer is. De gedachte dat hij zo ver weg zit en dan waarschijnlijk ook nog met iemand anders, zijn genoeg om weer traantjes te laten vloeien.
Stilte... maar toch hoor ik je stem Je stem die mijn hart zo fel raakte Je zei dat je me nooit meer alleen zou laten Weet je hoe gelukkig je me toen maakte? Ik hoefde niet te wenen, zei je Want niemand, maar dan ook niemand zou ons uit elkaar krijgen Je zou voor altijd bij me blijven Een leven zonder mij stelde niks voor Je wilde niet meer verder alleen Door mij kreeg je leven weer glans... Achteraf gebleken allemaal loze beloftes Ik begrijp het nog steeds niet Wat heb ik verkeerd gedaan??
Door onze tijd samen, ook al was die nog zo kort, Ben ik echt van je gaan houden Je zag me anders dan hoe anderen me zagen Gewoon omdat ik mezelf kon zijn bij jou De dingen die ik voelde, maakten me bang Bang om je te verliezen Maar jij gaf me zekerheid Jij liet mij me mooi en speciaal voelen Omdat je in me geloofde zoals ik was En als ik naar je keek, gaf je me het gevoel Dat ik diegene was waar jij voor bestond, Voor leefde, van hield,... Ik gaf je mijn tranen en mijn angst Ik zocht naar vertrouwen Maar ik vond een waarheid Die ik niet voor waarheid durfde te houden Een waarheid die mijn hart niet wilde aanvaarden Ik wilde ontkennen dat je me pijn deed Dat ik door jouw leugens de grip op mezelf verloor En me anders ben gaan gedragen Dat ik verdronk in de tranen die jij me gaf...
