De teksten op dit blog zijn geschreven door Bert en meestal nagezien en gekeurd door Mieke. Mieke is hélaas niet meer. Vroeger veel reisverslagen, nu foto's uit mijn omgeving. Tof dat u even langskomt! Kijk maar even rusti
Voor acht uur weggereden. Terug een stralende hemel. We rijden naar de Dunnes de Pylat. Wij komen hier voor de tweede keer Eric en Imelda zijn hier voor het eest. De trappen die vorige keer op de parking lagen(einde maart) liggen ditmaal op de duin. Dit vergemakkelijkt het beklimmen van de duin. We staan hier voor en op de hoogste duin van Europa. De natuur heeft hier meer dan 4000jaar over gedaan om ze 105m hoog te krijgen. Boven langs de zeekant is het genieten van de kleurenschakeringen in het water en aan de andere kant heeft men een enorm uitzicht boven de bossen van de Landes. De duin dalen we af over het mulle zand. We zakken tot over onze enkels in het zand. Beneden op de parking gebruiken we het middagmaal. Nu rijden we verder naar Marrennes vlak bij lile doléron. Eric en Imelda zijn nog aan het middagdutje bezig. Rond 16:30u krijgen we een telefoontje van Eric met de vraag of wij de veerboot genomen hebben. Een beetje verwonderd antwoorden wij neen. Hij staat voor de ingang van de veerboot van Le Verdon sur Mer naar Royan. Maar hij wilt of durft die niet nemen. Zij besluiten dan maar terug te keren richting Bordeaux. In de stad Bordaux hebben ze mogen deelnemen aan de avondspits of met andere woorden meer dan twee uur file! Laat in de avond zijn ze dan aangekomen in Mortagnes. Aangezien zij in het weekend zeker thuis willen zijn en wij nog enkele dagen gaan genieten hebben onze wegen zich hier gescheiden. Toch wel een afscheid in mineur.
