Vandaag is het reeds vier weken dat Mieke er niet meer is. De eerste weken waren loodzwaar. De spreekwoordelijke klop kwam vanzelf. Door de weinige weerstand heb ik ondertussen bronchitis gekregen en daarbovenop nog een aanval van netelroos. Geregeld zie ik de kleinkinderen, wat een bron van vreugde! Ben ook met Lorin een namiddag naar een binnenspeeltuin geweest.

We hebben ons samen goed geamuseerd. Onze tuin is voor een stukje verwaarloosd. Het onkruid overgroeid de rest van de beplanting. Maar toch zag ik een egel zijn ronde doen. Langzaam maar zeker vinden wij onze draai. Alle huishoudelijke taken zijn nu voor mij alleen. Zoals vandaag heb ik reeds een witte en een kleurenwas gedaan. Voor het opplooien van T-shirts heb ik een plooiplank gemaakt en dit is voor mij nu kinderspel om deze kledingstukken netjes op te plooien. In de tuin zijn we ook gestart met het plaatsen van een houten schutting. Ik denk dat alles terug in zijn plooi aan het vallen is.