Nu volgde er een intense week van noodzakelijke administratieve taken en de voorbereiding van de uitvaart van Marijke. Onnoemelijk veel hulp gekregen van Tim en Sara. Zonder hen was het nog veel moeilijker geweest. Samen hebben we Mieke een prachtige uitvaart kunnen geven. Veel volk kwam er naar toe: meer dan 250 personen en 84 mensen op de koffietafel. Mieke genoot veel sympathie bij vele mensen. Zijzelf was een goed mens.

Maar hoe moet het nu verder? Een voorlopig niet te beantwoorden vraag. Hier sta ik nu, tussen hemel en aarde, met mijn eigen pijn.

Soms overvalt mij een volledige leegte. En dan voel ik dat mijn lichaam even op adem moet komen. Mijn emoties zijn soms heftiger dan dat ik van mezelf gewoon ben. In gedachten is het een heen en weer bewegen tussen de mooie herinneringen van het leven samen met Mieke en vooruitkijken op een leven zonder Mieke. Dit laat zich voelen in een verminderd dagelijks functioneren. Toch moet ik de realiteit van het van het verlies van Mieke zien. Ik wil mij aanpassen de situatie waarin Mieke afwezig zal zijn.   Ik wil de draad van het leven weer oppakken onder meer met de hulp van TIM, Sara, Lorin en Lina.