Ben vandaag begonnen aan mijn laatste antibiotica. Alles bij mekaar niet zoveel gemist. Met de voortdurende regenval van begin juli en de hittegolf van de laatste dagen komt ne mens toch niet veel buiten. En op de TV was er ook al geen bal. Na de wereldbeker voetbal is het nu volop “Tour de France” wat de klok slaat. Onze VRT is urenlang de koers aan het uitzenden. De verslaggevers weten ook niet meer wat te vertellen. Ze zitten urenlang te kankeren. Af en toe waagt er eentje zich aan het aflezen van een of andere toeristiche reisgids. Want er gebeurt niets in de koers. Een vroege ontsnapping die altijd op niets uitloopt. Naar het einde toe worden er een paar treintjes gevormd door de rijkere ploegen en de sprint wordt gestreden door een paar vedetten. In de bergen moeten deze vedetten bij de eerste klim afhaken en dan zijn er de klimmersploegen die de koers dicteren. En hieraan wordt al ons belastingsgeld uitgegeven. Voor nieuwe programmas blijft er niets over. Geen nood, nog maar eens de zoveelste heruitzending van de kampioenen. Maar geef toe, als u een mop tien keer gehoord heeft begint deze ook te vervelen. En nu betrap ik er mijzelf op dat ik beter aan het worden ben want ik begin te zagen. Van het warme weer heb ik toch geprofiteerd om enkele noodzakelijke onderhoudswerkjes te doen in onze waterplas. Ook heb ik een paar restauraties uitgevoerd aan ons windmolentje die ik enkele jaren terug in mekaar geflanst heb.