Het Nederlandse gezegde in gedachte (maandag, wasdag) hebben we de dag ingezet. Er was een groot deel van de, vandaag nogal sombere en koude, dag voorbij toen we op het einde van de namiddag eventjes een klein wandelingetje gaan maken zijn hier in de nabije omgeving. Eens men de hoofdweg verlaat is het niet te geloven wat men hier allemaal ziet. U zou zich in een onderontwikkeld land wanen . Sluikstorters zijn hier uitgevonden. Overal ziet men vuil liggen. Dit gaat van petflessen,tot matrassen ,naar bouwafval en ga zo maar door. Eerst komt men voorbij een stapelplaats van caravans, oude auto's, wrakken van motors en tot zelfs ijskasten van 't ijsboerke. Verder lopen er, of beter, liggen er op een terrein een tiental stokoude honden. Op een plek liggen er een tiental kilo hondenbrokken. Die beesten komen niet om van de honger maar ze zien er ver van verzorgd uit. En dan moet het ergste nog komen. Op een terrein liggen er oude werfkranen en enkele tonnen bouwafval. Daartussen staan er koterijen opgebouwd van paletten. Daartussen lopen enkele hanen en hennen maar vooral een twintigtal katten. En weer hetzelfde. Een plek met maïs en een drietal plekken met kattenbrokken. Dus geen uitgehongerde beesten maar.... O ja, de processierupsen beginnen uit hun nesten te komen.