Een rustige zondagvoormiddag met aangename temperaturen en een zonnige hemel met af en toe een wolkje. Maar de weersvoorspelling is dat het in de namiddag kan regenen. En dit laat niet lang op zich wachten. Een vlaagje, en dan is het al over. Rond drie uur besluiten we op de fiets te springen en een tochtje te maken tot in Saint-Alban-Auriolles. Het landschap verandert voortdurend: rotsformaties, waterlopen, … Ontelbaar zijn hier ook de bruggen. En al vlug waren we op de camperplaats waar Ria en Frank momenteel verblijven. Aan de lucht dreigen er een paar wolken. Imelda wil dan ook de regenkledij uitproberen. Ze doet mij denken aan mijn jeugd toen ik nog op school zat. Het is zoals zuster Pia met haar basketsloefkes aan. Verder zijn we dan naar het plaatselijke kasteel in het dorp geweest. Het dorp zelf is voor Franse normen zeer proper en onderhouden. Er heerst hier een gevoel van rust. Op de terugweg zijn we dan via de Mont de Sampzon gereden. Een hele klim om er te geraken. Bij het verlaten van de weg moet men 207m stijgen over een afstand van 2,9km. Dit is een gemiddeld stijgingspercentage van 7,13%.