verblijf op de Mars Desert Research Station in Utah
18-12-2009
De grote dag komt dichtbij....
Eindelijk kerstvakantie!! Pfff, na al dat werk op school ben ik écht aan vakantie toe! Echter, voor kerst en nieuwjaar heb ik veel volk in huis, dat betekent veel werk! Maar ik ben tenminste thuis en trouwens, wat is beter dan werken om te feesten!!! Nu begint mijn mailbox zeer druk te worden. Er komen mails met instructies, handboeken, procedures en voor de studies. In het begin keek ik erg uit naar deze mails, ik wilde mij zeer goed voorbereiden. Maar nu komen de mails binnen som 5 ineens. Het begint vanaf 5 uur in de namiddag. Ik probeer alles te lezen en bij te houden. De mails worden zeer technisch en ik beslis niet meer te volgen als het gaat over generatoren, batterijen en pomesystemen. Dat is werk voor de ingenieurs. Ik ben de HSO van crew 88. Dat is de Health en Safety Officer. Wat ik nu ook veel doe is al de nodige software op mijn laptop zetten: Garmin software, geo-kaarten, een nieuw gmail account, eentje voor de Kids, een Skype-account voor mij en eenjte ook voor de Kids (ik hoop ze zullen vaak naar Mama schrijven of bellen ;)) Op de PC thuis alle mogelijke shortcuts naar de webcams in het MDRS en naar de gmail en skype. De Kids zullen gemakkelijk alles vinden. Na de deugdoende kerstvakantie terug naar school. Met mijn hoofd die al op Mars is begin ik zenuwachtig aan de stage -administratie die voor de inspectie in orde moet zijn. Ik probeer mijn vervangster in te wijden in haar taak, en de laatste lessen te geven. Het aftellen is begonnen! Thuis ook zo zenuwachtig: de laatste keer dat ik mijn zoon zijn haar knip, nageltjes help knippen, lievelingsmaaltijden bereiden, de frigo vullen, brood in de vriezer...de laatste keer de kindjes in bed stoppen. Ik probeer helemaal niet te tonen hie ik mij eigenlijk voel. Mijn dochter wil dat ik even bij haar blijf voor ik naar beneden ga: "het is de laatste keer, mama ! " Maar neen, wat is dat nu? Het is NIET de laatse keer!! Ik kom gewoon terug over twee weken!!! Wat maakt mij eigenlijk zo zenuwachtig? Ik ga toch niet naar Mars of zo? Of toch niet echt...Het is het onbekende. Het is heel erg ver, een moeilijke reis en ik zal het thuisfront missen. Marsonaut Bianca
Wel, ik kreeg te weten dat ik zou deel uitmaken van Crew 88. De commandant is Dr Steve Wheeler phD. De andere leden zijn Paul Mc Call, Diego Urbina, Laksen Sirimanne en David D. Levine. Behalve Diego allemaal Amerikanen. En allemaal mannen. Waaah! Ben ik nu écht de énige vrouw? Wel dat zal me zeker niet tegenhouden, ik zal daar zeker mijn mannetje staan (as usual!).
De Crew blijkt heel dynamisch te zijn. Laksen begint aan het ontwerp van het logo voor onze mission-patch. Het heeft ongeveer 4 dagen geduurd om de finale versie te krijgen. Wat boeiend om over zo een grote afstand samen te werken! Intussen heb ik de andere een beetje leren kennen. Laksen is de meest dynamische. Hij is waarschijnlijk een workaholic want hij is altijd online. Zijn antworden komen direct na mijn mails en zijn veranderingen in de patch reeds na 5 minuten na ene opmerking. We beslissen om de patch effectief te laten maken. Laksen zorgt zelfs voor polos waar de patch erop komt en waar ook het MDRS met vlag geborduurd zal zijn. Waaauw! Zo tof, deze gasten nemen het zeer ernstig op, wij zijn nu bijna échte marsonauten!!!.
De mails blijven komen. We zullen heel wat researchwerk en veldwerk doen.
Er zal een studie lopen rond voeding op mars. We mogen koken om de 2 dagen, de andere dagen moeten we gevriedroogde voeding eten waar we enkel water moeten aan toevoegen...
Steve zal een studie doen rond microfossielen (zoeken naar foraminifera en radiolaria...)
Diego wil een vergelijkende studie rond het effect van het dragen van ruimtepakken bij veldwerk.
Ikzelf wil zoveel mogelijk astrofotografie in de Musk (de sterrenwacht van MDRS) doen.
Laksen wil een alle ATV-routes rom de Hab geotaggen en op Google maps doen terugvinden.
Paul wil de radioteleskoop terug operationeel krijgen.
Waar begon het eigenlijk allemaal? Na mijn belevenissen op het Space Camp in Huntsville zomer 2009 kreeg ik zin in meer van dat soort avonturen...maar wat en hoe? Ik heb tenslotte een moedige stap gezet een mijn aanvraag bij de Mars Society gedaan. Het termijn voor sollicitatie was al lang overschreden, maar de link was nog open, dus proberen maar! Beetje later kreeg ik het antwoord: "are you available from Jan8 to Jan 24?" Wel dat was ik natuurlijk niet! Eén week na de kerstvakantie! Hoewel waarom niet... als ik de kans kreeg, waarom niet proberen met verlof zonder wedde! Oma zorgt voor de kinderen, Myriam mijn dochter zorgt voor de hond, Papa zorgt voor vervoer naar de karate voor Samuel (als ik het maar lang genoeg op voorhand vraag natuurlijk), er is geen voetbal in die periode, de vriezer vol met eten...wel het zou heel wat organisatie vooraf eisen, maar het moet te doen zijn! Dus: GO FOR IT!!!!
