verblijf op de Mars Desert Research Station in Utah
17-01-2010
Muddy Creek Sol 7
Vandaag is het zondag en we hebben een beetje uitgeslapen. Precies een half uur langer dan gewoon!. Na het ontbijt waar we de laatste muffins verorbert hebben (foei, mag niet want het is non-cooking day dus mogen we enkel het eten van de studie gebruiken...) Diego en ik zijn ons veldwerk gaan doen. Het was erg grappig, want terwijl hij plantjes stond te rapen (en ik op hem te kijken) was hij uit volle borst aan het zingen. Hij dacht waarschijnlijhk dat ik hem niet kon horen want de radio was af. Hij liet zich echt gaan, maar ik kon het duidelijk horen door de helm. 's middags heb ik twee pakken noedels naar binnen geschrokt en Laksen en ik zijn begonnen aan ons GPS project. We willen alle ATV-trails op Google maps zetten met foto's en al. We besloten erg ver te rijden tot Muddy Creek, dat is het einde van waar je kan rijden (want een diep ravijn). Het viel niet mee om de route te volgen. De GPS stuurde ons een berg op en ik kreeg echt schrik. Laksen naar boven de berg op. Ik heb even getwijfeld en dan goed gas gegeven. Het ging zeker 45° omhoog. Helaas gebeurde hetgeen ik juist schrik voor had. Mijn rover kon niet meer verder en begon achteruit te slippen. Ik ben 20m naar beneden gegleden. Ik stond te beven maar gelukkig nog in leven. Laksen heeft dan de afdaling gedaan en we hebben besloten een andere route te nemen naar Muddy Creek. Dit was pas rijden! Over bulten en rotsen, ook in diepe ravijnen waar er smeltwater was. De modder vloog vrolijk omhoog. Ik stopte elke 500m om een foto te nemen. IK heb een GPS op mijn fototoestel aangesloten. Elke foto kan ik nu terugvinden op Google maps. Muddy Creek was zo als verwacht prachtig om te zien. Die lange en moeilijke weg was de moeite geweest. Voor avondeten hebben wij een blijk "Kung Fu Chicken" opengedaan en water bijgevoegd. Het zijn zo van die gekke namen, er is ook een "Forever Young Macaroni", "Texas Chicken BBQ" ... Ik ben blij dat het morgen cooking-day is... Avontuurlijke marsonaut Bianca
Vanmorgen heb ik iemand gelukkig gemaakt. Ik had een goede nacht, mijn hoofdpijn is over en ik ben mooi om 07.30 wakker geworden. Ik heb mijn jas aangedaan en de zonsopgang gefotografeert. Na het ontbijt is iedereen aan zijn werk begonnen en ik heb besloten om aan de voedingsinventaris te beginnen. Ja, ook hier op mars van die zever!!! Ook op mars schuiven we die dingen op de lange baan...Ik heb dus besloten om korte metten te maken en ben begonnen met tellen van blikken, pakken en dozen. Boven de slaapruimtes is er een zolderdje waar de meeste voorraad zit. In een hoekje was er een plastiek curver-box met kleine blijkjes erin. We hebben hier normaal geen kleine blikjes! Nieuwsgierig ben ik gaan kijken en wat een verrassing: het is CORNED BEEF!!!Stel je voor: je bent al een week op mars-dieet (geen vlees, geen vet, geen verse groenten...) en dan vind je Corned Beef. Het was nog niet eens vervallen!!! Ik heb daarmee Paul kunnen verrassen. Onze "american footballer" is namelijk een hoog-calorie vleesdieet gewoon. Ik heb 's middags aardappelpuree met Corned Beef gekookt. Met een lekker tomatensausje...heel de Hab rook naar lekker eten. Maar niet allen Paul was dolgelukkig. Ook Laksen en Diego en David hebben goed toegehapt. Commandant Steve is veganist (tant pis pour lui!)... Dat is typisch mars: gelukkig zijn met de kleine dingen, maar ook gelukkig zijn met de grote dingen. Neem nu de Henry Mountains in de verte bij zonsondergang. Da's ook genieten. Of de Mons Olympus, de hoge mesas en de diepe arroyos...Ik krijg er maar niet genoeg van die kleuren en de blauwe lucht. En s'nachts zijn er zovele sterren dat ik niet meer mijn vertouwde sterrenbeelden kan zien. Cassiopea verdwijnt in alle sterretjes van de melkweg...Op aarde, en meer bepaald in Dikkebus zie ik soms alléén Cassiopea (met moeite!). In de namiddag (en met meer energie dan gewoon) zijn Diego en ik begonnen aan een virtual-reality 3D tour van de Hab. Tijdens de EVA heb ik ongeveer 1800 foto's genomen van de Hab en de omgeving. Van alle hoeken en perspectieven. Diego heeft ook 300 foto's genomen We willen die verwerken met speciale software. Als het lukt word dit de max! Omdat het cooking day is heeft David vanavond échte rijst gekookt met Tofu. Ik wou graag muffins bakken. Maar hoe doe je dat, als je geen ingrediënten hebt? Van mijn inventaris wist ik dat er bloem was en bakpoeder. Dat waren volgens mij al de belangrijkste dingen. Ik had het gedacht "als alles goed is wat er inzit dan moet het goed zijn". Ik heb alles in een kom gegooid: bloem, bakpoeder, melkpoeder, gee (geklaarde boter die lang houdbaar is), eiwitpoeder snuifje zout en gevriesdroogde abrikozen. Ik heb dan water bijgevoegd tot de massa mij normaal leek en goed geklopt. Gelukkig hebben we in de Hab een goede oven. Wat eruitkwam waren bleke madeleines....maar ze waren heerlijk. Net niet te zoet, zacht van binnen en niet te droog. Ze waren op in een "flut". Dat maakt mij gelukkig. Als de ingenieurs improviseren om de radioteleskoop te herstellen, kan ik ook improviseren met voeding. De crew word er vrolijk van in deze barre marsatmosfeer. Elk zijn stiel, hé! Tot morgen, Marsonaut Bianca
Vannacht heb ik o zo slecht geslapen! Ik werd wakker omdat ik droomde dat mijn hond op mij gesprongen was en hij mijn gezicht helemaal aan het aflikken was. Ik voelde zijn koude neus tegen mijn hals duwen... Ik schoot wakker en botste met mijn hoofd tegen Paul's bed die boven mij is... Als je zo in het hok ligt weet je niet of het dag of nacht is. Wat heb ik toch hoofdpijn...Op aarde moet het al ochtend zijn, maar hier was het nog maar 01u. Ik had buiten mijn fototoestel op statief gezet om gans de nacht foto's te nemen. Ik wilde graag gaan checken maar luiheid hield me tegen. Ik mis mijn kinderen, mijn ventje en mijn hondje.. Dat lawaai toch! Is dat een pomp? Of een ... Gisterenavond laat heb ik nog een mail gekregen van het Space Camp. Ik mag daar gaan werken deze zomer. Joepiii, op dat antwoord zit ik al maanden te wachten. Nu liggend in mijn hok, voel ik helemaal niks om tegaan. Weeral een paar weken weg ver van thuis....Space Camp zou voor 3 weken zijn. Waar ben ik eigenlijk mee bezig?! Als ik terug ben ga ik nooit meer weg... Ik zal dat morgen terugmailen naar Space Camp. Dat ik mij terugtrek! Vanmorgen heb ik besloten om even te wachten met mijn terugtrek van Space Camp. Ik zou er mischien later spijt van krijgen. Ik heb nog steeds hoofdpijn. Wat scheelt er toch? Whaaw, ik ben net terug van een EVA met mijn favoriet Opportunity. Ik heb een paar gesteenten gevonden met extremofielen (endolieten) Onder de microskoop kan je duidelijk zien dat het algen zijn. Ze leven in het gesteente. Als je zo iets vind op mars krijg je eeuwige roem. De zonsondergang was weer de moeite, de kleuren zijn schitterend. Mijn hoofdpijn is gelukkig ook weg. Terug in de Hab hebben we de rovers mooi onder een hoes gestoken. Dat helpt om ze morgen weer op te starten.
Vanmorgen hebben wij de Hab opgekuist en het was nodig. In onze slaaphokken stond het zand opgehoopt in de hoekjes. De vloer van de keuken/woonruimte knarste van het zand onder onze schoenen. Omdat de Hab zo was toen we hier kwamen vonden we dit allemaal normaal. Toch na het ontbijt hebben we het besluit genomen om de Hab naar onze hand te zetten en niet andersom. Ik heb een dweil gevonden en een emmer. Eerst heb ik al het zand met een borstel weggeveegt. Man, man, man! Ik dacht dat ik ging stikken! Ik ben naar beneden gevlucht tot het stof wat gezonken was. Met een masker en latexhandschoenen ben ik opnieuw aan de slag gegaan door de vloer eerst licht te bevochtigen. Toen alles was weggeveegd had ik een halve emmer zand en stof. Nadien ben ik begonnen met dweilen. Wat plezierig. De Oasiss-zeep schuimde vrolijk en ik schrobde energetisch verder. Beneden was Laksen aan het toilet begonnen met massa's bleekwater en David was de labo's en de luchtsluizen aan het stofzuigen. Tegen de middag hadden we een nieuwe Hab. We konden niet geloven dat deze plaats ook proper kon zijn! In de namiddag hebben Paul, David en Laksen een EVA gedaan hier buiten de Hab. Paul wil de radioteleskoop operationeel krijgen. Het was mooi om hen te zien werken in hun ruimtepakken.
Steve en ik wilden ook net een Geo-EVA doen toen er een reuze Pick-up aangereden kwam. Ik was al bezig Opportunity te starten. Uit de cabine stapte een cowboy met een tandenstoker in zijn monhoek en de vuisten in de zakken van zijn jeans. Aan de andere kant een zwaar obese jonge kerel. Stel je voor, je bent op mars en dan zie je plots zo een verschijning! Het waren toeristen die beleefd vroegen of zij mochten foto's nemen van ons. Nu weet ik hoe de Queens Guards in London zich moeten voelen!
Later toen we terugkwamen van EVA was Paul bezig muffins te bakken. Het voelde allemaal zo als thuis: de properheid, de bakgeur...we werden er zeer vrolijk van. Omdat het cooking day was besloten we om een passend lekker avondmaal te maken. In een mum rook de Hab naar bakkende ajuinen en olijfolie (de ajuinen waren uiteraard gevriesdroogd, maar soit!) We aten Couscous met veel chilipeper en het was allemaal erg lekker. Die muffin was heerlijk. We toostten met onze theetassen op ons nieuwe thuis....
Vandaag ben ik 3 keer overleden. Mijn lijk zou nu met een capsule terug naar Aarde op weg moeten zijn. De eerste keer was net na dat wij ons hadden gekleed voor een EVA. Diego en ik gingen de Hab verlaten en hij deed de buitendeur van de luchtsluis open toen de binnendeur nog open was. Wij zijn dan met onze rovers naar 3 sites gereden en ik heb 3 veldstudies gedaan. Het is wel erg vermoeiend.Hoewel de ruimtehelm voldoende geventileerd word, is het soms bedrukkend warm, vooral als je naar de zon gericht staat. Die rugzakken zijn en hel. Om die plantjes te verzamelen moet ik voortdurend op en neer wat dus met dat gewicht op den duur niet meer te doen is. Ik beslis om mij op mijn knie te verplaatsen van plantje tot plantje....Verdorie wat zijn 20 minuten toch lang. Diego houdt de chrono bij. Heee...slaapt hij??? Oh, ja! de andere twee keer dan: wel, de tweede keer was toen het bleek dat de luchtslang niet helemaal op mijn helm paste. Die slang was gisterenavond hersteld maar niet gecheckt of ze paste op de helm. Ik ben dus een langzame dood zonder zuurstof gestorven.
De derde keer? Na het middagmaal! Het gevriesdroogde eten was waarschijnlijk niet helemaal gerconstitueerd met water. Dat is dus in mijn maag verder gebeurt. Ik denk dat het eten is beginnen opzwellen met het maagvocht. Het heeft tot laat in de avond geduurt voor ik die brok verteert had. Ik had wel kunnen dood zijn
Ik ben deze morgen wakker geworden van een ongewoon geluid. De Hab is geen oasis van stilte. Je hoort pompen, ventilatoren en generatoren. Het geluid dat me heeft wakker gemaakt was een gepiep. Ik was blij te mogen opstaan en deed een vers t-shirt en verse kousen aan. Deze propere kleren die nog naar thuis ruiken zijn hier een pure luxe. Ik deed mijn modderige broek van de haak en mijn stoffige jas aan. Toen ik uit mijn hok kwam stond de marsklok nog op 05u. Mijn polshorloge heb weiger ik voorlopig op mars-uur te zetten, het is de laatste band met het thuisfront. Steve, Paul en David hebben hun intrede op planeet mars gedaan en met de rovers een EVA gedaan op zoek naar fossielen. Intussen ben ik gestart met mijn taak om ieder hoekje van de Hab op CCD te zetten. Toen de drie marsonauten terug waren hebben we een calorierijke maaltijd klaargemaakt. Op mars zou dit zware eten minder zwaar op mijn maag moeten wegen, dacht ik. Rond 16u zijn Laksen, Diego en ik een EVA gaan doen met de rovers. Just for fun! Mijn favoriet is nog steeds Oppportunity. Sinds ik hem in achteruit kan zetten wil ik geen andere meer. Aan de voet van Mons Olympus hebben we ze alledrie geparkeerd en zijn we aan onze klim begonnen. Normaal was het de bedoeling dat ons nieuw booster propulsiesysteem van onze EVA-rugzakken ons naar bowe zou stuwen. Maar de druk op het knopje bleef zonder resultaat en dus zijn we met onze aardse voeten omhoog geraakt. Waaauw, wat een uitzicht. Er was een prachtige zonsondergang. De weg terug naar de Hab hebben we in hoogste versnelling gereden. Eens terug uit onze ruimtepakken heb ik een beslissing genomen: Ik zou me wassen met water. Het was nodig. Maar aangezien er geen warm water is, het water zelf heel beperkt en de afloop van de douche niet operationeel heb ik even moeten aan een alternatief denken. Boven in de keuken is onmogelijk. De keuken dient als eetplaats, living, vergaderruimte en werkplaats. Bovendien zaten daar 5 mannen te werken op hun laptop. Gelukkig is er beneden in het wetenschappelijk labo een gootsteen met werkende afloop. Maar helaas zonder water. Met een kookpot warm water heb ik de gevaarlijke trap getrotseert. In de douche heb ik me uitgekleed en ben dan vlug buitengestapt om te roepen dat de mannen van boven even niet naar beneden zouden komen. Het antwoord van David kwam als donder bij heldere hemel: "de webcam!". Heel veel mensen van sponsors, familie en vrienden tot de mission support in Nederland, iedereen volgt de beelden van de webcams. Gelukkig worden de beelden om de drie minuten geupdated en is mijn pin-up pose in het wetenschappelijk labo vlug verdwenen. David heeft zich over mij ontfermd en de webcam even inoperationeel gemaakt. Ik heb mij dan gewassen tussen glazen maatbekers, kweekpotjes en trechters. Met vers ondergoed en versgewassen haar heb ik dan mijn avondmaal genuttigd: pasta met tomatensauce waar er zelfs een stukje vlees in zat. Het is duidelijk dat mijn lichaam begint te protesteren, vooral door gebrek aan vers fruit en groenten. Diego heeft zaadjes inde greenHab doen kiemen. Het is de bedoeling dat we de sprouts over 6 dagen zullen opeten. Morgen wil ik graag astrofoto's nemen als het niet bewolkt is. Ik heb 2 EVA's te doen en eventueel nog een derde. Zal een drukke dag worden.
Vannacht zijn we in stilte op mars geland. Gedaan met de vrijheid. Het echte werk begint. We zijn nu officiel in SIM (simulatie). Als we buiten willen moeten we ruimtepakken aandoen. De deuren in het SAS mogen niet meer tegelijkertijd open, er zou drukverlies zijn en wij allemaal dood. "Mission over..." Mijn ontbijt waren havervlokken met droog fruit waar ik weer water en melkpoeder heb toegevoegd. (ik haat havervlokken op aarde!) We hebben dan een eerste briefing gedaan. Ik heb als HSO mijn instructies gegeven en Steve een samenvatting van het SIM protocol. Laksen ook een samenvatting over het gebruik van de "utilities". Hoewel we nu in SIM zijn hebben we van onze Mission director toestemming om de controlegroep voor het veldwerk zonder ruimtepakken te laten werken. We beslissen om de het werk van de controlegroep vandaag volledig af te werken. Ik heb Steve en Paul te voet naar de dichtsbijzijnde sites gebracht en drie veldwerkstudies laten doen. Het rapen van plantjes is duidelijk niet naar de zin van Paul...Hij was dan opgelucht als Diego hem kwam halen met de rover om naar de volgende site te gaan. Het was tenminste een ritje met de rover... Vandaag is ee dag om te genieten: blauwe lucht, rode rotsen, kleurrijke bergen. Alles is rood, grijs of blauw...Ik vraag me af of de lucht op mpars ook zo blauw is. Neen, zeker niet. Ik heb in de loop van de voormiddag meer dan 12 km heen en terug naar de Hab te voet afgelegd en in totaal 6 veldstudies gedaan. Tegen de middag was ik zo hongerig dat ik eens terug in de Hab direkt twee pakken Aïki-noodles gegeten heb. Om een beetje groentenerbij te hebben heb ik uit een blijk erwten en maïs erbijgedaan. Het eten is op non-kooking-days zo als vandaag zo als piepschuim; Je haalt de gekleurde bollekes uit een groot blik en je kan alles combineren met elkaar. Dan water bijvoegen en na 5 minuten heb je een bord eten dat uitziet als op aarde. Alles op mars is anders. Neem nu vb. je dagelijkse hygiëne. Best te doen met Zwitsal doekjes. Je ziet dat het rode mars-stof erop blijft plakken en je voelt je zelfs goed verfrist. Voor de handen is er wél wat water, maar zeep is er maar één: Oasiss (zou er een veband zijn met het ISS?). Oasiss dient voor de afwas en voor de persoonlijke hygiene. Er mag niets van vreemde zeep in de afloop ook geen tandpasta want het gebruikte water (gray-water) komt in de greenHab terecht. Dit is onze mars-serre waar er verschillende tanks staan met plantjes erin. Die verschillende tanks zorgen voor waterzuivering...Na zuivering is het water voorlopig nog niet drinkbaar en we gebruiken het om het toilet te spoelen. Dit is de reden waarom we het toilet maar 6 keer per dag mogen spoelen. Er is gewoon onvoldoende water. Hoe doe je dat dan met 6 mensen? Wel, met strenge regels die op de toiletdeur staan: "if it's yellow let it mellow, if its brown flush it down". Moet er nog uitleg zijn? Wat doe je dan zonder aardse tandpasta? Gewoon bakpoeder (soda)gebruiken. Hieraan die ik echter niet aan mee! Teveel is teveel! Ik gebruik mijn tandpasta omdat ik mijn gebit nog graag wil hebben als ik terug op aarde ben. Mijn trukje om dit te doen???? Na het tandenpoetsen gewoon alles uitspuwen...jawel, in het toilet!
Vandaag is het zondag en we hebben een beetje uitgeslapen. Precies een half uur langer dan gewoon!. Na het ontbijt waar we de laatste muffins verorbert hebben (foei, mag niet want het is non-cooking day dus mogen we enkel het eten van de studie gebruiken...)
Zonsopgang vanuit de keuken
Geo- EVA
Spirit en Opportunity
Vannacht heb ik o zo slecht geslapen! Ik werd wakker omdat ik droomde dat mijn hond op mij gesprongen was en hij mijn gezicht helemaal aan het aflikken was. Ik voelde zijn koude neus tegen mijn hals duwen... Ik schoot wakker en botste met mijn hoofd tegen Paul's bed die boven mij is... Als je zo in het hok ligt weet je niet of het dag of nacht is. Wat heb ik toch hoofdpijn...Op aarde moet het al ochtend zijn, maar hier was het nog maar 01u. Ik had buiten mijn fototoestel op statief gezet om gans de nacht foto's te nemen. Ik wilde graag gaan checken maar luiheid hield me tegen. Ik mis mijn kinderen, mijn ventje en mijn hondje.. Dat lawaai toch! Is dat een pomp? Of een ...
Vanmorgen hebben wij de Hab opgekuist en het was nodig. In onze slaaphokken stond het zand opgehoopt in de hoekjes. De vloer van de keuken/woonruimte knarste van het zand onder onze schoenen. Omdat de Hab zo was toen we hier kwamen vonden we dit allemaal normaal. Toch na het ontbijt hebben we het besluit genomen om de Hab naar onze hand te zetten en niet andersom. Ik heb een dweil gevonden en een emmer. Eerst heb ik al het zand met een borstel weggeveegt. Man, man, man! Ik dacht dat ik ging stikken! Ik ben naar beneden gevlucht tot het stof wat gezonken was. Met een masker en latexhandschoenen ben ik opnieuw aan de slag gegaan door de vloer eerst licht te bevochtigen. Toen alles was weggeveegd had ik een halve emmer zand en stof. Nadien ben ik begonnen met dweilen. Wat plezierig. De Oasiss-zeep schuimde vrolijk en ik schrobde energetisch verder. Beneden was Laksen aan het toilet begonnen met massa's bleekwater en David was de labo's en de luchtsluizen aan het stofzuigen. Tegen de middag hadden we een nieuwe Hab. We konden niet geloven dat deze plaats ook proper kon zijn! 
Vandaag ben ik 3 keer overleden. Mijn lijk zou nu met een capsule terug naar Aarde op weg moeten zijn. De eerste keer was net na dat wij ons hadden gekleed voor een EVA. Diego en ik gingen de Hab verlaten en hij deed de buitendeur van de luchtsluis open toen de binnendeur nog open was. "Laughing"){kind=icon}
Ik ben deze morgen wakker geworden van een ongewoon geluid. De Hab is geen oasis van stilte. Je hoort pompen, ventilatoren en generatoren. Het geluid dat me heeft wakker gemaakt was een gepiep. Ik was blij te mogen opstaan en deed een vers t-shirt en verse kousen aan. Deze propere kleren die nog naar thuis ruiken zijn hier een pure luxe. Ik deed mijn modderige broek van de haak en mijn stoffige jas aan. Toen ik uit mijn hok kwam stond de marsklok nog op 05u. Mijn polshorloge heb weiger ik voorlopig op mars-uur te zetten, het is de laatste band met het thuisfront.
Vannacht zijn we in stilte op mars geland. Gedaan met de vrijheid. Het echte werk begint. We zijn nu officiel in SIM (simulatie). Als we buiten willen moeten we ruimtepakken aandoen. De deuren in het SAS mogen niet meer tegelijkertijd open, er zou drukverlies zijn en wij allemaal dood. "Mission over..."
