Met gekneusde vleugels stortte zij ter aarde neer, waar de andere feeën zich over haar ontfermden. Zal zij ooit nog een mensenjongen beminnen?
Feeën leven in een andere wereld dan deze der mensen, maar staan wel met de mensenwereld in verbinding. En net zo voel ik me in relatie tot de samenleving van hier en nu.
Vanuit dit feeënperspectief zal ik af en toe mijn beeld op gebeurtenissen en situaties schilderen. Comentaar op zaken die ikzelf en anderen meemaken of op actualiteiten. Dit alles wil ik opsmukken met poëzie, zowel uit eigen als andermans hart, en met wat grafisch werk.
Ik hoop dat zo nu en dan iemand er iets aan heeft.
Liefs Berkana
25-11-2006
Ik beken: mijn brood is ook op krediet gekocht
Vandaag was het dus Internationale Niet-winkeldag. Aangezien ik er niet was in geslaagd om tijdens de afgelopen dagen mijn noodzakelijke boodschappen voor de komende week af te handelen, ben ik een paar uur geleden thuisgekomen van de plaatselijke supermarkt met een rekening van 62 euro. Dit waren 62 euro die ik eigenlijk nog niet eens in mijn bezit heb. Ze behoren in feite toe aan mijn bank en ik zal ze met intresten moeten terugbetalen. Er was ook brood bij mijn boodschappen, dus koop ik zelfs mijn brood op krediet. Volgens een krantenbericht van vandaag gebeurt dat wel meer. Er zat ook niets anders op, want morgen komen de kids weer voor een week bij mij wonen. Zelf zou ik bijvoorbeeld kunnen vasten, maar dat kan ik moeilijk aan mijn kinderen opleggen. Dus moest er wat gekocht worden, hoewel ik daar strikt genomen geen geld voor had.
Ondertussen vertelt men ons dat reclame goed is voor de economische groei. Welke economische groei? Ik zie overal rondom mij reclame iets wat me overigens ongelofelijk stoort maar van groei merk ik niet veel. Het gaat me elke maand een beetje slechter. Bovendien voel ik me al enkele maanden niet echt gezond meer. Vreemd... dat had ik ook al in de krant gelezen: Alleenstaande moeders in slechtere gezondheid. En dan hebben die single moms ook nog een grotere kans op depressies, aldus het artikel. Maar geen nood, meldt een ander krantenbericht, er wordt aan gewerkt om depressie uit de taboesfeer te bevrijden. Gelukkig maar dat het leven me niet alle dagen zo de strot uithangt, want anders moest ik weer een krediet van 10 euro opnemen om het forum van de Belgische liga van Depressie bij te wonen.
van lijkbleek water waarin hemel en afgrijzen versmelten.
Enkel voor jou is dit, berooide, voor je vrouw en je grond,
voor je werktuig en je hond, als een les om het bedelen te leren.
Het water stijgt niet tot de huizen der heren
met dat eeuwige sneeuwwitte boord om hun nek.
Eet dit verwoestende slijk en dit puin dat opzwemt
met je doden, kabbelend naar de zee,
naast povere tafels, naast ontwrichte bomen
die hun wortels tonen bij elke golfduik.
Ja, het zijn niet de koningen, presidenten en generaals, bij wie het water tot aan de lippen zal stijgen. Het zijn ook niet de grote aandeelhouders, de leden van de RvB of de politici, die een boterham minder zullen moeten eten. Het is het volk dat de lasten draagt, het volk dat verzuipt.
* Vertaling door Barber Van de Pol Gevonden in De mooiste van Neruda (samengesteld door Koen Stassijns en Ivo van Strijtem en uitgegeven bij Lannoo/Atlas) De originele versie vind je hier
