Met gekneusde vleugels stortte zij ter aarde neer, waar de andere feeën zich over haar ontfermden. Zal zij ooit nog een mensenjongen beminnen?
Feeën leven in een andere wereld dan deze der mensen, maar staan wel met de mensenwereld in verbinding. En net zo voel ik me in relatie tot de samenleving van hier en nu.
Vanuit dit feeënperspectief zal ik af en toe mijn beeld op gebeurtenissen en situaties schilderen. Comentaar op zaken die ikzelf en anderen meemaken of op actualiteiten. Dit alles wil ik opsmukken met poëzie, zowel uit eigen als andermans hart, en met wat grafisch werk.
Ik hoop dat zo nu en dan iemand er iets aan heeft.
Liefs Berkana
08-10-2006
Premier vermist?
Omstreeks 20.10 uur meldt de VRT op zoek te zijn naar premier Verhofstadt, maar hem jammer genoeg niet kan vinden. Is de premier vermist? Of ondergedoken... lijkt ook niet echt onmogelijk gezien de tussentijdse vekiezingsresultaten van de VLD.
Ach nee, daar is ie toch. Wat heeft hij te vertellen?
Minister Verhofstadt stelt vast dat paars in Gent wint. SP.a is vooruit gegaan en de VLD houdt stand tegen de nationale trend in. 'Alle regeringsleden die zich in de strijd hebben geworpen komen er hoe dan ook goed uit', stelt hij, en hoewel de algemene trend voor de VLD niet zo gunstig is hoge bomen vangen nu eenmaal veel wind blijft hij zeer positief over de komende federale verkiezingen.
Nog
vier nachtjes slapen en dan zal zo wat elke Belgische 18+’er
weer op straffe van boete verplicht worden zijn burgerrechten te
laten gelden. Hiphiphoi! Alsof we van verkiezingen beter gaan
worden. Want kiest de bevolking niet enkel het masker waarachter
de macht zich de komende jaren zal verstoppen? En dat noemt men
dan democratie. Representatieve democratie, wel te verstaan.
Over
democratie werd al menig woord geschreven en gezegd, en eens men
zich in de materie begint te verdiepen, terwijl men daar eigenlijk
niet echt de tijd voor heeft, ziet men door de bomen het bos bijna
niet meer. Reden te meer om me hier en nu niet zelf aan een
diepgaande analyse te wagen, wat overigens van ernstige
zelfoverschatting mijnentwege zou getuigen. (Ik ben geen
politoloog, geschiedkundige of iets dergelijks en kan zulke
analyse hier niet zomaar even uit mijn toetsenbord schudden.) Maar
dat neemt niet weg dat het interessant is om eens te kijken wat
anderen erover schrijven.
De
Grote Van Dale (uitgave van 1984) definieert democratie als een
'staatsvorm waarbij het volk (door vertegenwoordigers) zichzelf
regeert en vrijelijk zijn meningen en wensen kan uiten', en
onderscheidt vervolgens nog de directe democratie als zijnde een
democratie zonder delegatie van bevoegdheden aan
vertegenwoordigers.
Volgens een oude
Spectrum Compact Encyclopedie (uitgave van 1981) wordt democratie
omschreven als 'bestuursvorm gebaseerd op zelfbestuur door de
individuele burgers'. Dat klinkt mooi, maar ook wel mooier dan wat
we in de praktijk meemaken. Verder worden er een aantal essentiële
kenmerken van democratie opgesomd: het bestaan van geestelijke
vrijheid, gelijkheid voor de wet, iedere stem even zwaar en zware
procedures voor het wijzigen van grondrechten. Ook het onderscheid
tussen directe en representatieve democratie wordt aangehaald,
evenals de mogelijkheid om de vertegenwoordigers in een
representatieve democratie ter verantwoording te roepen en te
vervangen. Als voorwaarde om een democratie goed te laten
functioneren, staat er voorts vermeld, geldt dat de meerderheid
respect heeft voor de positie van de minderheden. Met andere
woorden, vereist een goed werkende democratie bepaalde
karaktereigenschappen en een zekere graad van morele ontwikkeling
vanwege de deelnemers. Ik vrees dat hier het schoentje behoorlijk
knelt. Psychologen, sociologen, filosofen, antropologen,... houden
zich al vele eeuwen lang bezig met het onderzoek naar het wezen
van de mens. Een blik op de actualiteiten, of zelfs in de eigen
directe omgeving, leert ons dat er aan het wezen van de mens wel
een paar duister kantjes vastzitten. Men kan zich dus eerlijk de
vraag stellen of een goed functionerende democratie niet eerder
een utopisch denkbeeld is... op zijn minst toch in de tijd waarin
we momenteel leven.
Op
nl.wikipedia
is het artikel over democratie nog niet af, want boven aan de
pagina staat te lezen dat de feitelijke juistheid van (delen van)
het artikel betwijfeld wordt. De huidige Wikipedia-definitie luidt
als volgt: 'In een democratie is de voltallige bevolking soeverein
en is alle autoriteit gebaseerd op de (minstens theoretische)
instemming van het volk. Deze bestuursvorm is gebaseerd op het
menselijke gelijkheidsideaal. Als iedereen vrij en gelijk in
rechten en plichten geboren is (zoals in het eerste artikel van de
Universele Verklaring van de Rechten van de Mens staat) dan heeft
ook niemand méér recht dan een ander om bepaalde
wetten vast te stellen of beslissingen te nemen. Het implementeren
van die theorie in de politieke praktijk is vaak niet eenvoudig en
kent vele aspecten.'
Inderdaad, niet
eenvoudig te implementeren in de praktijk, als dat überhaupt
mogelijk is.
En de voltallige
bevolking soeverein? Daniel Guérin stelt: ‘De theorie
van de soevereiniteit van het volk is een tegenspraak in zichzelf.
Als het gehele volk werkelijk soeverein zou zijn, zouden er
regering noch geregeerden kunnen bestaan.’ Vervolgens
citeert Guérin Bakoenin, die van mening was dat de
werkelijke despotische macht van de Staat, een macht die
gefundeerd is op de banken, de politie en het leger, zich achter
het algemeen stemrecht verschuilt. Het algemeen stemrecht is dus
‘een uitnemend middel om een volk te onderdrukken en te
ruïneren uit naam en onder het mom van de zogenaamde
volkswil.’ (GUÉRIN, D., Het Anarchisme, Kritiese
Biblioteek Van Gennep, Amsterdam, 1976, p. 18)
De achttiende eeuw
mag dan wel een politieke revolutie hebben voortgebracht, zo lang
de economische machtsverhoudingen niet fundamenteel onderuit
worden gehaald, zal de onderdrukker enkel van gezicht veranderen;
de onderdrukking zelf zal echter blijven bestaan. En zo blijft dat
magische woord 'democratie' niet meer dan een lege doos, een
instrument om het volk te sussen zodat het niet massaal in opstand
komt tegen haar eigen onderdrukking.
Of met de woorden
van Alan Corenk: Democratie bestaat erin je eigen dictators te
kiezen, nadat zij je verteld hebben wat je denkt te willen horen.
'Democratie is een
instrument om te garanderen dat we niet beter zullen geregeerd
worden dan we verdienen', zei George Bernard Shaw. Ja, maar dan
worden degenen die eventueel wel beter verdienen de dupe van de
keuze van de meerderheid. Want bij mijn weten is het zeker geen
vaststaand feit dat de meerderheid altijd de verstandigste keuze
maakt.
Ik voel me bij deze
verkiezingen in elk geval weer alsof ik in het warenhuis moet
kiezen tussen een rood rokje en een groen T-shirt - die bruine
kniebroek bevalt me al helemaaaal niet - terwijl ik eigenlijk
dringend schoenen nodig heb. Misschien ben ik dan nog eerder
voorstander van het verlicht despotisme - op voorwaarde dat IK de
despoot mag zijn, natuurlijk ;-)
Wordt vervolgd...
In
Erwägung unserer Schwäche machtet ihr Gesetze, die
uns knechten soll'n die Gesetze seien künftig nicht
beachtet in Erwägung, daß wir nicht mehr Knecht
sein woll'n.
(Uit
Resolution der Kommunarden van Bertolt Brecht)
Voor
de volledige tekst kan je hier
terecht. Onder meer de Duitse
'Graswurzel'-muziekgroep Cochiseheeft dit gedicht uit 1934 zeer
mooi vertolkt. Ook hun eigen teksten zijn de moeite waard om
gelezen en verspreid te worden.
Vandaag is het dan eindelijk zo ver. De dag dat ik weer eens iets zal moeten missen, terwijl ik er zo graag had bij geweest. En dan gluurt het zonnetje nog zo veelbelovend door het tuingebladerte. Shit! Maar ja, shit happens. Familiale verplichtingen in combinatie met een mobiliteitsprobleem weerhouden me er onoverkomelijk van om vandaag naar Antwerpen, Brussel of Gent te trekken om het lang aangekondigde 0110-initiatief bij te wonen. Jammer, maar het zij zo. Het gebeurt wel regelmatig dat ik wat moet missen; dat went met de tijd. In elk geval hoop ik dat het een spetterend succes wordt.
Veel info en achtergrond, interviews, op Indymedia.be
Oeps, plots is het zonnetje weg. Even naar het algemeen weerbericht gesurft: Deze namiddag verspreiden de buien zich over het binnenland, met lokaal kans op onweer. Inderdaad, shit happens. Als ik straks nog even de tijd vind - ja, die raakt hier al eens zoek - zal ik een zonnedans doen voor Brussel, Antwerpen, Gent en Charleroi.
Zet de champagne koud, serveer het gebak, steek het vuurwerk af, want vandaag ben ik jarig! En wel voor de veertigste keer in mijn leven.
Veertig, een rond getal. Ook een mooie leeftijd om maar eens een balans op te maken. En waarom niet gelijk van de gelegenheid gebruik maken om me aan een eerste weblog te wagen? Het moet er eens van komen en ik vind een veertigste verjaardag best wel een gepast moment om aan iets nieuws te beginnen. Tenslotte, zegt men, begint het leven bij veertig. Voor mij zal deze stelling zich echter nog moeten bewijzen, want iets écht geloven doe ik eerst nadat ik het aan den lijve ondervonden heb wat me meermaals tot schade en schande bracht. Ja, had ik maar, of net niet. Tijd dus om eens terug te blikken op de afgelopen veertig jaar.
Veertig worden voelt ook wat vreemd aan, voor mij althans. Ik kan me voorstellen dat het anderen ook zo vergaat. Niet dat het een vreselijke ervaring is, nee, gewoon een vreemd gevoel. Is het misschien het besef dat ik langzaam maar zeker ouder word? Kan zijn, hoewel de jeugdigheidscultus nooit van grote betekenis voor me was. Wie weet dan al hoe oud onze zielen zijn? Afgaande op het uitzicht schat men me ook meestal wat jonger. Soms zelfs tot tien jaar onder de werkelijkheid, hoewel ik in dat geval ietwat twijfel aan des schatters eerlijkheid; of het aan slechte ogen wijt, die de witte haartjes in mijn donkere kruin niet zien oplichten, en de fijne rimpeltje die zich langzaam maar zeker langs mijn gezichtsuitdrukkingen aftekenen niet detecteren. Ik kan ook niet zeggen dat ik meer met kwaaltjes en andere lichamelijke ongemakken heb af te rekenen dan pakweg twintig jaar geleden. Eigenlijk heb ik altijd al een goede gezondheid gehad. (Hout vasthouden!)
Nee, ik denk niet dat de fysieke veroudering an sich dit vreemde gevoel veroorzaakt, maar toch moet het iets met de leeftijd te maken hebben. Ik herinner me namelijk een vergelijkbaar gevoel pakweg tien jaar geleden een eerste keer te hebben ervaren. En eigenlijk is het sindsdien altijd op de achtergrond blijven nazinderen, om blijkbaar nu, op het moment dat ik van dertiger tot veertiger zal worden, opnieuw te pieken. Tja, wat is het dan, dat vreemde gevoel?
Zou het het vallen van de bladeren kunnen zijn, wat voor een herfstkind logischerwijs telkens rond de verjaardag plaatsvindt? Is het misschien een macrokosmische cyclus die om de tien jaar rond is en invloed op het aardse leven uitoefent? Of ligt de oorsprong van dit vreemde bevinden in een naderende midlifecrisis? Wie weet, maar hoe verklaar ik dan het gelijkaardige gevoel van tien jaar geleden? Of is het dat cijfertje van de tientallen, dat met één toeneemt en waaraan men gewoon moet wennen?
Misschien moet ik deze vreemde gewaarwording eerst trachten te beschrijven om te kunnen begrijpen waar ze vandaan komt.
Er is het gevoel dat ik niet werkelijk in mezelf thuishoor. Of beter: het verwachtingspatroon dat van buitenaf aan me wordt gesteld komt steeds minder overeen met mijn ware ik. Eigenlijk was er altijd al een beduidende discrepantie aanwezig tussen de normen van de moderne westerse maatschappij en dat wat binnenin me leeft, wat mijn ziel uitmaakt, mijn enige ware autoriteit. Met twintig schreef men mijn eigenzinnig gedrag nog aan de leeftijd toe; met dertig vond men dat het langzaam tijd werd om normaal te gaan doen, me dus volgens de opgelegde norm te gedragen. Maar een veertiger, die moet toch wel tot de jaren van verstand gekomen zijn. Nou, als men daarmee bedoelt dat ik maar eens moet gaan leven en consumeren zoals het de producenten en hun handlangers behaagt dát mogen ze dan mooi op hun buik schrijven. No way!
Emancipate yourself from mental slavery, None but ourselves can free our minds.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
