|
Fluitje van een cent.
Vandaag, een zaterdag in mei, gingen Nicole en ik fietsen in onze mooie omgeving. Mooi weer, en voor de eventuele versnaperingen onderweg had ik geld in mijn zak zitten, 35,00 , daar kun je toch wel ergens een kopje thee en/of een biertje voor kopen.
Net voor Hilvarenbeek zei ik tegen Nicole dat een lekkere Trippel op het Vrijthof in Hilvarenbeek me best zou smaken, maar moesten we ook niet voor onze traditionele zondagse uitspatting, een zakje diepvries-patat-frietjes halen?
Inderdaad, dus eerst even langs de Beekse Albert Heijn, om de gewenste kleinigheidjes op te pikken.
Oja, ook nog wat fruit, een kaasje, spelt-brood (gezond) en voor de kinine tegen de nachtelijke kramp een flesje tonic, of zou het toch Bitter Lemon zijn, of wat zei de dokter ooit: melk.
Ook haring past nu in ons zelf-opgelegde dieet, dus het boodschappenmandje raakte toch aardig vol.
Mijn vraag of e.a. in de kleine fietstassen zou passen was niet relevant.
De dame aan de kassa telde alle boodschappen op, einde van de optelsom: 35,52
..Oei!!
Heeft u een AH bonuskaart?
Ja, thuis in mijn portemonnaie, ik wist niet dat we boodschappen gingen doen, en mijn fiets-pauze wordt nu dus niet opgeleukt met een pint!!!!.
Zei de AH zaterdaghulp: Nou meneer, dan gebruik ik toch even mijn Kassa-bonuskaart, hetgeen betekende dat ik ruim 3 euri terug kreeg op mijn totaal. Einde probleem.
Achter ons, in de rij voor de kassa stond een echtpaar, ongeveer van onze leeftijd.
De meneer floot een vrolijk deuntje, luid en duidelijk, wat mij de opmerking ontlokte: Nou meneer, op zon fluitje moet je zuinig zijn
.
De man keek me , rustig doorfluitend, vragend aan, waarop ik zei: U zou zomaar ineens kunnen ophouden met fluiten.
De man stopte, haalde verschrikt adem en zei tegen mij: Hoezo ??
Mijn antwoord: Nou, zo dus.
|
