Op de fiets, op de fiets, een tandem is toch ook niet niets.........

We hebben via Marktplaats een tandem gekocht, in Limburg, en zijn op een zondagavond ernaar toe gereden. De verkoper was een rijwielhandelaar, hij moest de tandem verkopen voor een heer, die dit rijwiel samen met zijn onlangs overleden echtgenote jarenlang tot volle tevredenheid had bereden. Bij nader inzien had ik het gevoel dat ik een "autootje van een oud vrouwtje " had gekocht, weinig kilometers op de teller, maar bij nader gebruik blijkt toch .........

Volgens de stickers op het achterspatbord zijn wij de zoveelste gebruikers.

In ieder geval, de tandem (voor degenen die niet weten wat dat is: een fiets voor twee personen, waarbij verondersteld wordt dat elk van de twee fietsenden een gelijke bijdrage levert in het totaal van de mechanische krachtoverbrenging) is een sportieve uitvoering van een OMA-fiets.

21 versnellingen,  rappe zadels, het uiterlijk van een mountainbike met groeistuipen.

Plannen worden gemaakt: de Loire in Frankrijk, fietsen langs een mooie rivier met veel bezienswaardigheden. Een beetje warm en  ver, maar met de tandem achterin onze Renault Espace moet dat lukken.

dus....

eerst oefenen in eigen land!!

dag 1:

ongetraind gaan we de weg op, maandagochtend., de wind in het hol:

Poppel, via Den Bosch, komen we uiteindelijk na een kleine 100 km. in de vooravond in Rhenen.

We logeren in een hotel op de Grebbeberg, onder de vrolijke klanken van het achter het hotel gelegen dierenpark.

dag 2:

langs de (ik denk) Rijn, diverse malen met een pontje overgestoken, je zou het heen en weer krijgen, tot aan de IJsselkop onder Arnhem, vandaar over smalle dijken langs deze mooie IJssel belandden we in Zutphen.

In de binnenstad een mooi hotel, lekker oud, krakende vloeren. Onder het genot van: de laatste avond zon, een mooi terras, een zere kont, lekker Italiaans eten en dito wijn, sloten we dag 2 af, om de volgende 

dag 3:

te ontbijten, in samenspraak met de eigenaresse van het hotel, die gezellig bij ons aanschoof.

Iets later dan gepland, door alle interessante verhalen wederzijds, vertrokken we, met de wind in de rug, langs de IJssel richting Zwolle, wederom over dijkjes en smalle weggetjes.

Voor Zwolle wilden we een pauze-stop maken en belandden in het dorpje Wijhe. Midden in de winkelstraat stopten we, op zoek naar een geschikt terras voor een kopje koffie of een andere versnapering. Terwijl ik probeerde mijn been over de stang te tillen ( een zwaai over het zadel kan je met een tandem beter vergeten) en deze poging mislukte, kwam een gezellige oudere heer naar ons toe, boog zich belangstellend naar mij als "leader of the tandem" en vroeg of  mijn fietscomputertje een ToM-ToM is. Ik zei nog: "nee, maar ik heb wel een TamTam, en die zit achterop", de man kwam nog dichterbij en op dat moment lukte het mij mijn  rechterbeen over de stang te tillen, om hem daarmee vol in het kruis te raken....hole in one ...dus.

We dronken in Wijhe onze koffie op het terras van wat later bleek een cafeetje van een kunstenaar, hij had zijn galerie naast de kroeg, de volgende ochtend is mijn lip een koortslip, of hoe dat ook heet. In ieder geval, schoon is anders...

De nacht hebben we doorgebracht in een hotel in Zwolle, de avond waarop het Nederlands elftal heeft gevoetbald, ik denk tegen Argentinië. Zeker weten doe ik het niet meer, want tijdens de wedstrijd stroomde het hotel vol met Engelsen, dames en heren, een bus Robbie Williamsfans, die nog even een frietje kwamen scoren en de nodige pinten. Tjonge, wat een happening.

dag 4:

rondje Zwolle, via Kampen, Zwartsluis, en dan tegen de wind in terug naar Zwolle. Koud en nat.

Omstreeks 13.00 uur, ....ruim voor de middag/avondspits dus, besloten Nicole en ik om vanuit Zwolle terug te reizen naar het zuiden.

Op het station kochten we 2 x enkele reis Tilburg, ook een kaartje voor de tandem.

Sinds kort mag een fietskar niet meer met de trein, een tandem wel en een fiets-kinderaanhanger ook..., in ieder geval, de lokettist vroeg me nog of ik een kortingskaart had. Nee dus, wij Nederbelgen reizen nooit met het Nederlands openbaar vervoer, dus een kortingskaart was niet voorhanden.

Na betaling van de m.i. redelijke hoeveelheid Euro's, hesen wij op perron 3, spoor 7, onze tandem en onszelf in de Intercity naar Roosendaal. Een luxe, de hele reis blijven zitten op het balkon, alleen maar zorgen dat de tandem geen andere passagiers in de weg stond.

Net voor Deventer, kaartjescontrole.

De vriendelijke hoofdconducteur (zijn titel hing aan zijn borst) vroeg ons of we de kortingskaart wilden laten zien...welke kortingskaart....nou die overlegd moest worden bij onze reisdocumenten.

Het bleek dat we vervoersbewijzen hadden met een korting van 40%.

Dus geen kortingskaarten, dus geen geldig kaartje, dus een boete van Euro 35,00 per persoon. Over de fiets werd niet gesproken, want die had toch geen weerwoord.

Na wat gesteggel was het alternatief: in Deventer eruit, nieuwe kaartjes kopen...nee, de gekochte kaartjes waren bij deze ongeldig en niet inwisselbaar.

Wij met onze zwaarbeladen tandem uit de trein, de inkomende reizigers mopperen, wat mij bijna  de neiging gaf om links en rechts een beetje slordig met het in- en exterieur van ons spoorwegmateriaal om te gaan, ik kon me nog inhouden.

Uiteindelijk belandden we in een volgende trein naar het zuiden, later op de middag.

Op onze balkon-lokatie was het inmiddels een komen en gaan van de echte forensen, we zaten in het begin van de namiddag-, avondspits natuurlijk gruwelijk in de weg.

Een van onze mede-reizigers had voor mijn een opmerking over ons a-sociale reisgedrag, met een tandem op de trein stappen terwijl die arme heen- en weerreizigers bijna struikelend naar hun staanplaats moesten strompelen.

Dit ontlokte mij de opmerking: "mevrouw, als de lokettist in Zwolle maar een fractie had van het verstand van onze jongste kleinzoon van anderhalf , dan hoefden wij niet in deze trein te zitten!!"

en dan is ze een beetje boos...!!????

We zijn veilig thuisgekomen.

groetjes, 

bArt