Kan een mens eigenlijk TE content zijn? Zo content dat het
de gezondheid schaadt? Sinds kort denk ik van wel. Ik verklaar me nader: sedert
ik in september met mijn sabbatjaar gestart ben, dij ik overklaarbaar uit. Ja
inderdaad, ik gebruik het woord uitdijen omdat dit zo ontzettend van
toepassing is, begrijpt u wel? Het is zo erg, dat ik al 2 zwangerschapstesten
heb gedaan die beide negatief bleken. Wat ik (verontrustend) teleurstellend
vond, want dat wou zeggen dat het aan MIJ ligt. Ik zeg verontrustend, want het
IS raar als je absoluut GEEN kinderen meer wil (NO!!!! PLEASE NO!!!!) en toch
liever zwanger bent dan dik
J
En voor wie nu begint te semmelen van jij bent toch niet dik: Nee, maar ik
ben wel uit mijn jeans gescheurd. OK?!
Maar bon, zwanger ben ik dus niet. Hoewel, ik overweeg toch
om die laatste test ook nog te doen, gezien het cijfer op de weegschaal
vanochtend. Waarom verdik ik dan? Ik eet niet meer dan anders, ik drink niet
meer dan anders, ik snoep niet meer dan anders. Ik doe dit alles wel met volle
goesting, maar dat was VOOR september ook al het geval. Er is dus maar 1
verklaring: gebrek aan stress!
Aangezien meer stress creëren geen optie is (behalve
naaistress dan, dat mag wel) en aangezien ik als wellness coach momenteel geen
voorbeeld ben, zal ik mijn sportactiviteiten moeten opvoeren, al wie mee wil
gaan lopen is dus welkom. Tenzij die derde test wel positief is natuurlijk J
(Sorry schat, het is
een blog, daarin mag ik grapjes maken ten koste van jou J)
|