|
Zoals je hier al hebt kunnen lezen, ben ik
volop mijn creatieve ziel aan het voeden, o.a. door het volgen van een
kookcursus.
Ik wil je mijn ervaringen niet onthouden,
vandaar hier een kleine opsomming tot hiertoe (ik voeg ook enkele fotos toe
ter illustratie):
2 weken geleden had ik mijn eerste kookles
waar ik totaal onvoorbereid aankwam, blijkbaar moest ik een riante Tupperware
collectie bijhebben om mijn creaties achteraf in te vervoeren: hey geen
probleem! Links en rechts bij de collega-koks een potje afsnoepen et voilà, dat
euvel was van de baan. Tweede uitdaging bleek het recept van de dag: Parijse
uiensoep (ok, ça va nog) en konijn met bier en spekjes. Nu moet je weten dat ik
een vAgetariër ben (heb dit onlangs ergens gelezen, gewéldig woord), wat wil
zeggen dat ik eigenlijk het liefst van al geen vlees zou eten, maar dat ik dit
af en toe wel doe en verder eet ik eigenlijk enkel en alleen gevogelte en vis.
M en ik hebben dat ooit beslist na een fietstochtje voorbij pasgeboren
lammetjes, we gingen niks meer eten wat we niet zelf zouden kunnen doden. Een
konijn is dus een probleem want dat is schattig. Een vis niet, sorry.
Maar ja, het menu is geen meerkeuze gebeuren,
dus ik heb dapper het konijn en ook de spekjes (varken! Weih!) klaargemaakt,
tot dan alles ok. Het nagerecht was een bavarois met Grand Marnier, daarmee heb
ik ook geen principiële problemen.
Blijgezind en vooral ook zeer trots kwam ik
rond half elf s avonds terug, vergezeld van enkele goed gevulde potjes, ik
wist nog niet goed hoe ik dat konijn en die spekjes ging kunnen verkopen aan de
gezinsleden, maar ik had dan toch al tenminste soep en dessert.
Helaas, pindakaas.
Om 1u s nachts ben ik fluks mijn bed
uitgesprongen vanwege een vreemde draaiing in de maagstreek. Uiteindelijk heb
ik tot s ochtends op de zetel gezeten waar ik een aantal zakjes gevuld heb met
onverteerd voedsel, ja sorry ik hoop dat ik niemand inspireer tot iets
dergelijks.
Needless to say dat mijn huisgenoten geen
vertrouwen meer hadden in mijn chef-kok probeersels
dat was de eerste keer dat
een schandalige hoeveelheid voedsel de tafel niet gehaald heeft.
De tweede les zag er veelbelovender uit,
namelijk macaroni met zalm, pladijs, garnaaltjes en een witte saus met kaas
onder, voorafgegaan door een pompoensoepje met balletjes (helaas balletjes ja)
en gevolgd door een 4/4 cake.
Klinkt al beter, niet? Wel, eerst en vooral
was ik de bouillon vergeten in de soep, dat ontdekte ik pas toen ze klaar was
en bijzonder flauw smaakte. Ten tweede had ik bijna mijn duim afgehakt met het
koksmes en ten derde was de macaroni schotel zo droog als een korst oudbakken
brood. Het gevolg laat zich al raden zeker? Juist, ook dit menu haalde het niet
bij de gezinsleden
behalve de cake, die was namelijk FANTASTISCH!!
Ondertussen was ik nog steeds niet ontmoedigd,
integendeel, vastberadener dan ooit nam ik de (volledig eenzijdige) beslissing
om mijn gezin enkel nog GEZONDE maaltijden voor te schotelen. Ik liet me
inspireren door enkele gerenommeerde kookboeken rond dit onderwerp en besloot
donderdag om een gezond stoofpotje met roodbaars en verschillende groenten
klaar te maken. In plaats van het verwachte applaus van de gezinsleden, werd ik
getrakteerd op enkele kreten van afschuw. En ik moet eerlijk zijn, het was niet
te vreten
Inderdaad, de derde maaltijd belandde in het toilet, ZONDER eerst
verteerd te zijn.
Nu zou je denken dat ik het ondertussen wel
zou hebben opgegeven he? Nee hoor, gisteren probeerde ik het opnieuw. Ditmaal
kippenballetjes van zelfgemaakt gehakt (lees: met een staafmixer aanvallen op 4
kipfilets) en daarbij knolselder en witloof. Het zag er allemaal zo simpel uit!
Van het gehakt moest je balletjes draaien en die op een stokje spiesen, op de
foto in bijlage zal je zien dat dit NIET mogelijk is. Ik kan daar ook niets aan
doen, das gewoon de zwaartkekracht!
En zonet hebben M en ik geprobeerd de 4/4 cake
te evenaren. Ik weet niet wat er precies gebeurd is, ofwel was onze cakevorm te
klein, ofwel hadden we teveel deeg. Het was in ieder geval enkele minuten zeer
spannend, toen het beslag centimeters boven de rand van de vorm verrees en zich
lava-gewijs een uitweg zocht. Het resultaat is een cake met een zeer brede
bovenkant. Maar eerlijk gezegd, het is het best gelukte kookbaksel tot hiertoe.
Enfin, vanavond eten de kinderen ravioli uit
blik (ze kijken er ontzettend naar uit) en M en ik gaan naar de cinema. Toen ik
hem vroeg of we eerst nog thuis zouden eten, smeekte hij me om niet te koken.
Wij gaan dus naar de Quick vanavond
06-10-2012 om 14:32
geschreven door Barbara Dora 
|
