We wilden nog eens gaan flipperen (op café, niet in het water), dus het was afwachten tot er nog eens een kinderloze avond in het vizier kwam. Donderdag was het zover: een hele avond het rijk voor ons, olé! Maar waar vind je tegenwoordig nog een flipperkast??

Ik stelde voor om eerst naar Plansjee te gaan, dat was vroeger mijn stamcafé en daar had ik het flippergen geperfectioneerd. Groot was onze ontgoocheling! Er stonden enkel bingospelen en een sjotterkast, en Peter, de baas, was nog steeds op post. Het zegt zeker genoeg als ik u vertel dat die mij na 15 jaar nog steeds herkent? J

Om op te warmen besloten we een partijtje te sjotteren, ik tegen M. Nu heb ik dat nooit echt goed gekund, maar alles wat je vaak doet, daar word je beter in hè, ik heb dus veel geoefend maar dat is ook alweer bijna 20 jaar geleden.

Al na een paar seconden kwam het ‘gevoel’ van vroeger helemaal terug, Het leek alsof al die jaren tussenin er niet geweest waren. Tenminste zo dacht ik dat het leek, want voor de andere cafégangers zal het er vooral hilarisch hebben uitgezien toen dat blonde mens met haar kralenketting aan de barre bleef hangen en de kralen vrolijk het hele café door dansten. Hmpf.

Op aanraden van Peter trokken we naar café De Rots, daar zou misschien nog een flipperkast staan. Nu moet u weten dat café De Rots geen tearoom is, to say the least. Wij naar binnen, be cool, doe alsof je hier thuishoort, spot de flipperkast en ga recht op je doel af. En jawel! The Addams Family (uiteraard, welke anders) stond er!! Helaas werd ze blijkbaar enkel nog gebruikt als hangmeubel, maar dat hadden we te laat gezien. Wij stevenden dus op die kast af, en ondertussen wijken de 5-tal punkers die erop zitten uiteen (ik denk dat we heel wat autoriteit uitstraalden of misschien is dat gewoon force of habit bij die gasten). En ik, vriendelijk als steeds, zeg de geruststellende woorden: “wij wilden komen flipperen, maar deze werkt precies niet, ok dan” en we spurten terug naar buiten. Volgens M keken die gasten toen naar mij met een wezenloze blik die zei: stoeme Barbie, wa komde gij hier doen? Again,, not very cool, maar ondertussen hadden wij wel al de grootste lol bij het hele gebeuren.

We zijn dan eerst een hapje gaan eten en nadien voelde M grote drang om terug naar Plansjee te gaan en nog een rondje te sjotteren. Ongelofelijk maar waar, komt er na een paar minuten iemand afkloppen om met ons mee te spelen, blijken die gasten M nog te kennen van vroeger (toen hij het nog kon) (het sjotteren bedoel ik). Zij waren al die jaren WEL blijven oefenen, dus we werden volledig afgedroogd maar ’t was plezant.

Maar ondertussen hadden we nog steeds niet geflipperd, en dat was toch wel de bedoeling. Na een omzwerving via een skate contest in Merksem (waar we weeral bomma en bompa waren) zijn we uiteindelijk in den Trol in Schoten terechtgekomen en DAAR STOND ER 1!! Zie foto (Iron Man).

Joenges toch, da was ne plezanten avond J

03-11-2012 om 16:56 geschreven door Barbara Dora  

Kent er iemand de Cartoon’s nog? Dat was een cinemazaal (is een tijdlang dicht geweest denk ik) in de oude stad waar ze alleen maar cult films draaiden, ik heb daar C’est arrivé près de chez vous gezien en ben er  20 jaar later nog niet goed van. Maar belangrijker nog, was dat daar ook een obscure bar was, en als je daar gezien werd was je echt wel übercool.

Ik was niet zo heel erg übercool op mijn 18^e, maar heel af en toe was ik wel in übercool gezelschap en het was op een van die keren dat ik in de bar van Cartoon’s verzeild was geraakt. Ik zal daar gezellig aan de toog (het zal in 94-95 geweest zijn) toen ik me realiseerde dat links van mij een zekere Tommy zat die op dat moment een cultstatus genoot als frontman van de toen übercoole groep D. Nu weet ik niet wat u doet wanneer u naast een BV zit, maar ik ben niet het handtekeningen vragende type, eerder het type van: ‘ik heb u wel gezien, en misschien heb ik u ook wel herkend, maar dat doet mij helemaal niks want ik ben übercool”, you know?

Maar Tommy is een sympathieke kerel, niet te beroerd om een praatje te maken met een 18-jarige deerne op een barkruk, bij wijze van openingszin vroeg hij mij een vuurtje. Ik doe natuurlijk of ik dat heel normaal vind en  sta casual op van mijn barkruk (omdat een aansteker in je jeans er niet uit wil als je op een barkruk zit, probeer maar eens).

Waarop T de legendarische woorden sprak: Amai gai zè klain!! (vert: grotte gutten, wat ben jij klein).

Hij viel vast op meer op gazelle-achtige 18-jarigen, want het gesprek is daar geëindigd J

31-10-2012 om 16:16 geschreven door Barbara Dora