Een bezoek aan de krokodillen in de zoo van Antwerpen is elke keer weer een leuke ervaring. Het geluid van een onweer en de geënsceneerde regenbui roepen namelijk telkens herinneringen op aan een tropische bui op reis. Ook de serre in Plankendael weten we altijd te smaken, omdat de zwoele warmte ons terug katapulteert naar een tropisch regenwoud in een exotisch land.

Het verschil met een bezoek aan een echt ‘natural park’ is natuurlijk dat je niet op een kwartiertje tijd weer buiten staat. Een ander verschil is dat je geluk moet hebben dat je efffectief dieren te zien krijgt. De natuur is namelijk adembenemend mooi, maar het is ook een ideale schuilplek voor dieren. Om die reden doen we voor ons eerste bezoek aan een natuurpark beroep op een natuurgids. Manolo is de gastheer van onze airbnb. Hij is een erg gerespecteerd man in zijn dorp en ook als ‘guide’ geniet hij veel aanzien bij de andere gidsen van het Monteverde Natural Park. Hij weet effectief veel te vertellen, maar het spotten van dieren lukt niet zo goed – ook al sleurt hij een kanjer van een telescoop mee. Wij wisselen halverwege ons bezoek dan ook een veelbetekenende blik uit: zonder gids is het toch veel fijner. Het kan zijn dat je dan (nog) minder ziet, maar je kan je eigen tempo bepalen. Op het einde van de uitstap wordt ons geduld echter beloond: we kunnen van vlakbij een quetzal bewonderen, een erg kleurrijke vogel met een prachtige lange staart. We voelen ons even echt in een dierentuin, want het dier blijft geduldig poseren tot we er een goede foto van hebben kunnen nemen.

De uitstap in het Monteverde natural park was zo leuk, dat we beslissen de dag erna opnieuw een natuurreservaat te bezoeken, maar deze keer wel op eigen houtje. Het weer past perfect bij een nevelwoud: het miezert heel de tijd. Veel dieren hebben we dus niet gezien – geen om eerlijk te zijn. We hebben er echter daarom niet minder van genoten.

Ter compensatie zien we de volgende dag vanuit  ons bed een quetzal zitten, vlak voor onze neus! Straf! De dag ervoor hebben we een hele dag lopen zoeken en nu zien we er een terwijl we zelfs nog niet goed wakker zijn! Al een chance dat Barbara een vroege vogel is! Mateo en Julie krijgen de prachtige vogel niet nog eens te zien, want die liggen nog vrolijk te ronken. Wij bewonderen de kleurenpracht daarom extra en bewaren de ervaring voor een verhaal later aan de ontbijttafel.