24-06-2012 om 22:11 geschreven door Barbara  

En nu heb ik ECHT wel lang gewacht om nog iets te posten, zeg !

Ondertussen is onze zoon al 3 maand  oud, dus ik heb nog wat verhaal bij te schrijven !

Zijn naam is natuurlijk ook al gekend : Maarten Matéo. Eigenlijk is zijn roepnaam gewoon Maarten, Matéo is zijn 2^e naam. Die hebben we gekozen voor het geval we ooit naar Spanje zouden gaan wonen, kom daar eens aan met ‘Maarten’, dat verstaan ze daar ni ! J

De bevalling:

Vrijdag 16 maart moest ik voor een laatste keer op controle bij de gynaecoloog.  Maarten was nog steeds niet gegroeid en was al weg gezakt naar de 19^e plaats, dus het werd tijd dat hij zou geboren worden. Er werd dan ook beslist dat ik zondag 18 maar zou binnengaan in t ziekenhuis en maandag bevallen. Op weg naar huis zagen we nog een ooievaar in de wei staat hier in Booischot ! Ik dacht effe dat ik toch nog eerder spontaan zou bevallen !

Maar, zo gezegd, zo gedaan, zondag binnen in Lier om 18u. Man, was me dat een hele verhuis !!? Kleren voor ons beiden (Rudy zou blijven slapen), suikerbonen, bed voor Rudy, drank, …

Ik kan nog altijd niet zeggen dat ik erg nerveus was…

Op de monitor nog steeds geen beweging, meneertje had nog altijd geen zin om spontaan te komen.

Maandagmorgen is het dan verstand op 0 en go with the flow… niet echt mijn motto, maar veel keuze krijg je niet… Ik was de 2^e in rij die zou bevalling met keizersnede. Je krijgt een baxter en tegen 8u30 naar het operatiekwartier. Daar kreeg ik dan de epidurale verdoving. Eerst een spuitje om de huid wat te verdoving (beetje venijnig prikje…) en dan de katheter er in, met een ‘elektrisch schokje’ in je bil als je ergens in die wervelkolom passeren met dat darmpje en na een kwartiertje heb je zo goed als geen gevoel meer in je benen. Dan komt er een groot doek over je buik en voor je gezicht en pas dan mag de papa binnen komen en komt de gynaecoloog. Op dat moment was het 2 voor 10u. Maarten is officieel geboren om 10u02. Eerst voelde ik hem precies naar boven kruipen, net of hij er niet uit wilde. Maar veel keuze had hij ook niet, he. Van de moment dat zijn hoofdje er uit was, weende hij al goed. Heel even laten zien, dan wat gaan verzorgen en paar min later mocht hij nog even naar mij komen, maar je kan hem niet vastpakken omdat je zelf ‘vastgebonden’ ligt. Daarna gaat hij samen met de papa naar neonatologie (couveuse-afdeling) en daar heeft hij de eerste 24u moeten blijven. Waarom ?? is me tot op vandaag nog een groot raadsel en moest ik het opnieuw kunnen doen, ik zou meer op mijn strepen staan en hem bij mij eisen, want het manneke mankeerde niks en deed het heel goed. Dinsdag mocht hij dan tegen de middag op de kamer. Maar die dag was het ook aan mij om voor de eerste keer uit mijn bed te geraken en mijn baxter zou er uit gaan, waardoor ik geen pijnbestrijding meer zou krijgen.  En ik kan jullie zeggen, het was niet simpel om de eerste keer uit dat bed te komen !! Maar ik had wel een sterke wil, want ik zat nog steeds met het idee dat ik donderdag naar huis zou gaan … yeah right …

Die eerste dag met Maarten op de kamer was raar. Je moet hem eten proberen te geven, wat niet simpel was, hij viel altijd in slaap en er zat niet al te veel leven in hem.  Woensdag vonden ze dit toch wat zorgwekkend, hij begon ook wat geel te zien, dus ze zouden bloed trekken.

Resultaat : hij moest onder de blauwe lamp (dat tot daar aan toe, dat zou op de kamer gekunnen hebben) maar hij had blijkbaar ook een infectie opgelopen. Van wat ?? Waarschijnlijk van bezoek dat je gekregen hebt … Maarten had nog NIEMAND gezien !! Ik vermoed dus van in de couveuse-afdeling waar het broeierig warm was ! Maar hij moest aan de baxter en voor 72u terug naar couveuse… *zucht* Toen stortte mijn wereld wel effe in. Ze kwamen me dit ook melden op een moment dat ik alleen was, Rudy was mijn ouders en zijn ma gaan halen… Ik heb het nog even kunnen uitstellen zodat de grootouders hem nog heel effe konden zien, maar dan moest hij echt weg. Weer weg van mij… ik had verdorie 8 jaar op da ventje moeten wachten en nu ik hem had, mocht ik hem nog niet houden, vreselijk !! Komt daarbij nog eens de babyblues en daar waren de tranen… die zijn pas vrijdag was geminderd. Het probleem was ook dat ik zeer moeilijk naar Maarten toe kon, omdat ik nog veel pijn had. Maar ik deed het toch en ’s nachts ging Rudy hem telkens eten geven. Gelukkig werd hij daar snel beter, na 24u mocht hij al van onder de lamp en begon hij al beter te eten.

Zaterdagmiddag mocht hij dan terug op mijn kamer en zondag middag naar huis. (niet donderdag dus, maar ook geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om naar huis te gaan zonder Maarten !!)

En geloof me of niet … ik WOU al ni meer naar huis !! En eens thuis, terug paniekaanval… hoe maak je papflesjes ?? Hoe steriliseer je die ?? En ondertussen Maarten maar huilen van honger … En niemand die je helpt ! Ik had kraamhulp, vanaf de dag nadien.. tja, was ik vet mee ! Tegen dan wist ik het ook allemaal al, met vallen en opstaan en tranen …  L

19-06-2012 om 00:00 geschreven door Barbara