Weeral lang geleden dat ik hier nog eens iets opgezet heb... Moet al weer gaan kijken waar ik geëindigd was met mijn vorig verhaal ...
Oei oei ... weinig veranderd precies ... Zijn kamertje is nog hetzelfde, niks aan verder gedaan. En mijn laatste werkdag was de 15e december, ons moeder hare verjaardag. Het ging niet meer, vooral emotioneel dan, maar ook mijn lies begon meer en meer pijn te doen. De huisdokter had me dan thuis gezet tot kerstmis en de week tussen kerst en nieuwjaar waren we gesloten op het werk. Normaal zou ik op 2 januari terug gaan werken, maar net met Oudjaar, hield ik het niet meer uit van de pijn in mijn lies en ik wilde toch weten wat dit was, kwestie van het jaar goed te eindigen (of het jaar goed te beginnen, hoe ge het ook bekijkt) Dus wij naar Lier, naar het ziekenhuis. (daarmee waren we daar ook al eens geweest, want we wisten nog niet eens onze weg daar ! ) Binnen gegaan om 12u30 en aan monitor gelegen voor dik half uur. En manne, diegene die denken dat Rudy ne 'kalmen' is, kan ik nu zeggen : dat is niet altijd zo !!! Met die monitor hoor je de hartslag van de baby, die zit nu normaal tussen de 120 en 150, vrij snel dus. Met momenten zakte die wat lager weg en owee de papa, zelle !! Direct in paniek, naar dat toestelleke gaan kijken, mij mee ongerust maken ... over en weer geloop in de kamer !! Na 10 min had hij mij al zo mee opgedraaid, da k hem bijna had buitengesmeten! Da beloofd nog voor de bevalling zelf ! Enfin, om lang verhaal kort te maken, ze waren SUPER vriendelijk in Lier, dat moeten we toegeven, maar het heeft wel lang geduurd voor we een gynaecologe te zien kregen. Zij was niet zeker van wat het kon zijn en heeft er iemand van heelkunde bijgehaald omdat ze een liesbreuk vermoedde. Die assistent van heelkunde was OOK niet zeker en dinsdag de 3e moest ik terug gaan voor een echo op heelkunde. Maandag de 2e moesten we ook al naar onze gynaecoloog. Maar werken mocht ik niet op 2 januari ! 2 januari dan op controle, met de baby alles ok : hij zat al op de 69e plaats qua grootte ! , woog 1100gr en was 35cm groot. (waar hij steekt, een mens vraagt het zich soms af als hij mij bekijkt ! ) 3 januari terug naar Lier voor echo van mijn lies. Op heelkunde en met die echo waren ze NOG niet zeker of het nu al dan niet een liesbreuk is maar in ieder geval zit er een 'verwijdt bloedvat' in mijn lies... volgens mijn huisdokter betekend dat dus : een spatader in mijn lies. Niks 'ergs' maar wel pijnlijk, vooral als ge te lang zit (geplooide houding) of als ik te lang rechtsta. Rondlopen gaat nog redelijk... als het niet te lang is. Enfin, met gynaecoloog dan uiteindelijk overeen gekomen dat ik vanaf nu maar best thuis blijf. Ik moet rusten/gaan liggen als het niet meer gaat (hoe doe je dat op je werk ?? ) en dan ook het feit dat we 'van zover' komen, vond hij het dus beter geen onnodige risico's te nemen. Op woensdag 11 januari (vandaag dus ...) zouden we vanavond vertrekken met het vliegtuig naar Calpe voor 10 dagen. Maar nu ik al zoveel weken thuis ben, Dumbo (onze rosse kater, voor diegene die hem nog niet moesten kennen ... ) ligt heler dagen bij mij (lees : OP mij, vooral op mijn buik !! ), we moesten een oplossing zoeken voor Dobby (die mocht wel naar Westerlo, maar is toch wel weer 'ambras' voor een ander), we moesten iemand zoeken om ons naar Charleroi te doen, in Calpe zouden we een week op Ria 'haar kap' gaan leven (waar ze geen probleem mee heeft, maar ik toch wel wat als ik er goed over nadenk, weeral 'iemand lastig vallen', de andere katten en honden moesten opvang hebben, ... enfin, te veel zaken (die er anders ook wel zijn, hoor !) die voor 'problemen' zorgden en ik kan ze momenteel niet goed meer aan en geen zin om ze op te lossen. Hoe raar het ook mag klinken (en nu gade er vele hun wenkbrauwen zien fronsen ...) maar ik had ook GEEN ZIN om op vakantie te gaan !! Nooit gedacht dat dat uit mijn mond zou komen ... En nog een reden, die er sinds gisteren is bijgekomen : ben weer ZIEK Weer goei valling, linkerkant voorlopig nog : keelpijn, neus verstopt, pffff. En dan zo op het vliegtuig gaan zitten met die drukverschillen, nee dank u ! Heb ik hier alle moeite van de wereld zitten doen om maar te voorkomen dat ik zou ziek worden en dan word ik nog ziek, tof ! Probleem daarmee is dat ik dan begin te panikeren en precies geen lucht krijg. Kan niet in ons (water)bed slapen, omdat ik het daar nog erger heb, dus slechte nachten in de zetel. Trouwens, in ons bed heb ik nog meer pijn in mijn lies, moet meer moeite doen om uit dat bed te geraken, dus meer zeer. Dat het maar rap begin april is ...
Zijn kamertje is nog hetzelfde, niks aan verder gedaan.
over en weer geloop in de kamer !! Na 10 min had hij mij al zo mee opgedraaid, da k hem bijna had buitengesmeten! Da beloofd nog voor de bevalling zelf ! 
en dinsdag de 3e moest ik terug gaan voor een echo op heelkunde. Maandag de 2e moesten we ook al naar onze gynaecoloog. Maar werken mocht ik niet op 2 januari ! 
, woog 1100gr en was 35cm groot. (waar hij steekt, een mens vraagt het zich soms af als hij mij bekijkt !
)
) ligt heler dagen bij mij (lees : OP mij, vooral op mijn buik !! 
), we moesten een oplossing zoeken voor Dobby (die mocht wel naar Westerlo, maar is toch wel weer 'ambras' voor een ander), we moesten iemand zoeken om ons naar Charleroi te doen, in Calpe zouden we een week op Ria 'haar kap' gaan leven (waar ze geen probleem mee heeft, maar ik toch wel wat als ik er goed over nadenk, weeral 'iemand lastig vallen', de andere katten en honden moesten opvang hebben, ... enfin, te veel zaken (die er anders ook wel zijn, hoor !) die voor 'problemen' zorgden en ik kan ze momenteel niet goed meer aan en geen zin om ze op te lossen. Hoe raar het ook mag klinken (en nu gade er vele hun wenkbrauwen zien fronsen ...) maar ik had ook GEEN ZIN om op vakantie te gaan !! 
Weer goei valling, linkerkant voorlopig nog : keelpijn, neus verstopt, pffff. En dan zo op het vliegtuig gaan zitten met die drukverschillen, nee dank u ! Heb ik hier alle moeite van de wereld zitten doen om maar te voorkomen dat ik zou ziek worden en dan word ik nog ziek, tof ! Probleem daarmee is dat ik dan begin te panikeren en precies geen lucht krijg. Kan niet in ons (water)bed slapen, omdat ik het daar nog erger heb, dus slechte nachten in de zetel. Trouwens, in ons bed heb ik nog meer pijn in mijn lies, moet meer moeite doen om uit dat bed te geraken, dus meer zeer. 
