Op 6 juli ben ik dan gestart met poging nr 3. De PU was op 15 juli maar deze keer viel zo goed als alles tegen Rudy kon eigenlijk geen verlof nemen dus hij heeft me naar Jette gedaan en is dan gaan werken. Ik heb dan op Ria beroep heb moeten doen om mij terug naar huis te laten brengen. Gelukkig had ik lichamelijk deze keer totaal geen problemen en geen pijn. Maar ook de oogst viel deze keer dik tegen : 15 follikels, slechts 8 eicellen en ook maar 3 bevrucht, ondanks opnieuw ICSI. Een grote ontgoocheling.
De professor had aangeraden om deze keer PGS te doen. Dit staat voor "pre-implantatie genetische screening", dit wil zeggen dat ze uit elke embryo 1 cel nemen en deze controleren op genetische afwijkingen zoals Syndroom van Down (mongolisme) en andere chromosomale afwijkingen. Dit zou een reden kunnen zijn waarom ik al 3 miskramen heb gehad, nl dat de eicellen niet goed meer zijn, mogelijk door mijn leeftijd. Deze screening kost 2.000euro en je krijgt hiervan niets terugbetaald Dit bovenop de kosten die een IVF behandeling al met zich meebrengt. Ik zag het dan ook niet zo goed zitten, al zeker niet meer met zo een slecht resultaat. Dus hebben we beslist om dit niet te doen.
Voor de PU heb ik ook terug contact opgenomen met Johan Roose voor acupunctuur. Ik wilde het opnieuw een kans geven. Enkele dagen voor die PU ben ik dan op consultatie gegaan en ook de dag na de TP. Toen zei hij me dat het al heel fel verbeterd was en dat het deze keer wel eens zou kunnen lukken jaja, t zal wel
3 bevruchte embryos, dus die zouden dan alle 3 teruggeplaatst worden (vanaf de 3e poging, eens je ouder dan 36 bent, mag je er 3 laten terugplaatsen). Niet dus ze hadden zich vergist in de VUB en op de moment dat ik de embryos zou terugkrijgen, 3 dagen na de PU op 18 juli, kreeg ik het nieuws dat ze er maar 2 hadden, een 8 en een 12-cellige van A kwaliteit en dat de 3e, een B kwaliteit, was ingevroren de zoveelste klap. Op zulk moment zie je het helemaal niet meer zitten en denk je bij jezelf, waar ben ik in godsnaam mee bezig Heeft dit allemaal nog zin Is het dit allemaal wel waard Je leeft amper nog, je kan alleen maar denken aan die stomme behandelingen, wanneer-wat-waar, enz Op de duur werkt dit ook enorm op je relatie, want ondanks dat Rudy een heel begripvol iemand is, komt er op een dag toch het verwijt dat je over niks anders meer praat, dat we niet meer weggaan, dat je niet anders doet dan slapen omdat die behandelingen je zo moe maken En ik heb daar ook begrip voor, je bent op dat moment geen vrouw van meer, maar gewoon een kweekmachine geworden
1 week na de PU heb ik dan al een bloedafname laten doen. Dat is héél vroeg, normaal vragen ze dit 15 dagen na de TP ! Mijn hCG stond toen op 4, lichtjes positief dus MAAR, mijn andere 2 waarden, oestradiol en progesteron, stonden respectievelijk al op 1580 en 45.20. Deze waarden zijn in de vorige behandelingen nooit hoger geraakt dan resp 700 en 13 Vooral die progesteron is heel belangrijk, want die zorgt, samen met de oestradiol voor de innesteling. Nog eens 4 dagen later was mijn hCG al 45 (dus heel goed gestegen ) en de progesteron ook, die zat al op 79 Nog 3 dagen later was de hCG 161 en progesteron 130 Ook de oestradiol goed gestegen. Het ging dus de goede kant op Zou die acupunctuur dan TOCH geholpen hebben Ik kan niet anders dan er in te geloven nu... het is TE toevallig. Vanaf dan heb ik heel regelmatig (de gynaecoloog verklaarde me voor zot ) om de 3-4 dagen bloed laten trekken (ik die een fobie voor naalden heb ik leek wel verslaafd aan bloed trekken ) en mijn hCG is altijd verder en verder blijven stijgen ! 35 dagen na de PU (= dus eigenlijk de bevruchtingsdatum) zat hij zelfs al op 26.000 !!! Op die dag was ik dus exact 1 week overtijd Overduidelijk : ZWANGER. Het was ook de eerste keer dat men in Jette dat woord effectief uitsprak !
Maar nog kon en wilde ik het niet geloven. Ik was veel te bang om het terug te verliezen en een vierde miskraam te hebben, ook al waren mijn waarden duidelijk veel beter. hCG is bv nooit hoger dan 500 gegaan en nu al 26.000 ! En bovendien ook regelmatig en goed gestegen, niet met ups en downs zoals voordien.
De week na mijn TP leek het toch weer fout te lopen. Hevige pijn in mijn buik gekregen op het werk, zo erg dat ik moest naar huis komen en naar de dokter gaan. Bleek mijn maag te zijn die de vuile hormonen niet meer verdroeg, maar ik moest ze absoluut verder blijven nemen. Daar hebben we dan een andere oplossing aan geboden (details ga ik jullie besparen ) en vanaf die dag werden de krampen minder erg. Maar dan kreeg ik last van bandenpijn = als je je te snel rechtzet, hevige steken in je onderbuik. Niet erg, maar heel benauwend want je denkt direct het ergste. Ook kon ik niet meer eten wat ik wou en rechtop lopen ging amper. Bruisende dranken, fruit, vettig eten, deden opnieuw de steken in mijn maag opflakkeren. Maar je bent zwanger en moet gezond eten
Op 16 augustus dan nog eens bloed laten trekken. hCG slechts 41.000, dus niet meer om de 2 dagen verdubbeld (ik had op rond de 100.000 gerekend) en ook de progesteron was zwaar gezakt naar slechts nog 78 Ook de oestradiol was gezakt PANIEK . Ook had ik totaal geen symptomen meer, niet misselijk, geen pijn, niks, eigenlijk voelde ik me goed ... Maar dat is het nu net ! Eerste gedachte : Het gaat weer fout !!! En mijn eerste echo was pas 2 dagen later
Ik dacht, als ik nu eens een blog maak, dan kan iedereen volgen wanneer ze willen en moet ik geen 20 keer hetzelfde mailen.Time is money, he
Het verhaal begint 7 jaar geleden. Rudy en ik wilden kinderen, maar ik wist al dat dit niet evident zou worden voor mij... 5 Jaar na die datum hadden we het min of meer wat opgegeven ... en was ik spontaan zwanger op 15 juli 2009. En nu komen jullie reacties : als je het uit je hoofd zet, dan zal je zien dat het ineens lukt .... NOT ! Ondertussen weet ik dat dit je reinste onzin is. Dus, zwanger in 2009. Eerst grote verbazing, dan euforie ... en na een week alweer diep de put in, want mijn (eerste) miskraam was een feit. De miskraam op zich was erg, maar hoe men mij behandelde in de UZA was nog vele erger, daar zou ik nooit meer naartoe gaan ! Dan maar even op consultatie in Bonheiden, maar daar werd ik ook al niet veel wijzer van... Uiteindelijk bij LIFE in Leuven terecht gekomen, daar hebben ze in oktober 2009 allerlei onderzoeken gedaan, resultaat : noch Rudy, noch ikzelf hebben medische problemen waardoor we geen kinderen kunnen krijgen. Doorgankelijkheid van eierstokken in orde, baarmoeder in orde, hormonen perfect in orde (ook cyclus van exact 28 dagen) en ook Rudy zijn 'mannen' perfect in orde ... Waarom lukt het dan niet ??? Eind 2009 begonnen met IUI (kunstmatige inseminatie) zonder toevoeging van hormonen, want dat wou ik absoluut (!!) niet ! Ik wist nog niet veel van hormonen, maar wel dat het je lichaam helemaal overhoop haalt. Na 4 IUI's in Life zonder resultaat, zakte de moed me alweer diep in de schoenen. We waren dan al mei 2010. Toen hoorde ik van Professor Devroey in Jette. Hij zou 'de top' in België zijn wat betreft fertiliteit. 9 augustus 2010 hebben we onze eerste consultatie bij hem gehad. Ik zou 'een gemakkelijk geval' zijn volgens hem ... (Rudy is het er niet zo over eens, denk ik ) Omdat ik opnieuw aangaf niet met hormonen te willen werken, zouden we nog 2 pogingen IUI doen. Op 11 augustus had ik een afspraak met Johan Roose, acupunturist die voornamelijk vrouwen met mijn 'problemen' behandeld. Ik sta nogal sceptisch tegenover alternatieve geneeskunde, maar als je ten einde raad bent en als het niet baadt ook niet schaadt, dan zou je ALLES doen ... Johan onderzocht me en zei direct 'jij hebt een innestelingsprobleem en het is er erg mee gesteld, maar we gaan eraan werken en het zal ons lukken'. 5 dagen later het resultaat van mijn bloedafname in de VUB waar ze oa mijn hoeveelheid eicellen hebben gemeten (hadden ze nog niet eens gedaan in Life ...) en daaruit bleek dat mijn reserve nog was als iemand van 25 jaar ! Dus klopte het dan toch wat Johan had gezegd ? Op 19 september heb ik dan mijn eerste IUI in de VUB gehad en op 17 oktober de 2e, beide zonder resultaat... November 2010 was ons enige alternatief dan nog MET hormonen en IVF Eerste poging in december 2010. 2 december gestart met eerste spuitje zetten, een hele overwinning om die eerste gezet te krijgen, zelle !! Hiermee zorg je ervoor dat je meer dan (in een normale cyclus) 1 eicel laat rijpen, zodat je kans om zwanger te worden, groter is. En op 11 december had ik al mijn pick-up (PU afgekort). Dan gaan ze die rijpe eicellen die klaar zitten gaan 'plukken'. Ze hadden er een 15-tal gezien. Ik ben als de dood voor naalden en pijn, dus algemene verdoving. De pijn nadien viel niet echt mee, veel last gehad. Van de 15 'geplukte' eicellen waren er 'slechts' 7 bevrucht met IVF. 5 dagen laten kreeg ik 2 embryo's teruggeplaatst, opnieuw zonder resultaat. De moed zonk me opnieuw in de schoenen, want dat wou zeggen dat ik volledig terug opnieuw moest herbeginnen, want ik had er geen meer over die voldoende goed waren om te laten invriezen. Ook de 2 teruggeplaatste bleken nadien maar van B-kwaliteit te zijn. Ik was zo ontgoocheld dat ik ook stopte met naar Johan te gaan, het hielp toch niet ... 23 januari opnieuw gestart met spuitjes zetten voor poging 2. Deze keer lichtjes anders : het zou ICSI worden en terupplaatsing (TP afgekort) na 3 dagen. Verder qua stimulatie net hetzelfde. Ter info : verschil tussen IVF en ICSI is dat men bij IVF 1 eicel neemt in een 'reageerschaaltje' legt en dan een 100.000-tal zaadcellekes laat 'vechten' om erin te geraken. Met ICSI (bovendien is mijn professor Devroey hiervan de grondlegger !!) gaat men 1 eicel nemen en 1 zaadcel en deze bewust in elkaar zetten. Het resultaat bij ons was er ook naar : van de 15 follikels, 14 goeie en daarvan 13 bevrucht !! Opnieuw 2 teruggeplaatst deze keer van A kwaliteit op 3 februari en er waren er zelfs nog 2 voor de diepvriezer, eveneen van A kwaliteit. Van de verse poging was ik zwanger, maar mijn bloedwaarden waren wel niet zo goed. Mijn hCG (zwangerschapshormoon) steeg wel, maar niet voldoende. Dat zou in begin elke 2 dagen moeten verdubbelen en dat deed het niet, maar het steeg wel. Dit welles nietes spelletje heeft zo geduurd tot 13 maart toen ik zag dat ik het vruchtzakje was verloren. Mijn hCG is deze poging slechts gestegen tot een max van 246. Miskraam nr 2 was dus een feit... Dan ben ik nog eens 2 weken aan de pil moeten gaan omdat mijn bloedwaarden zich maar niet wilden normaliseren. Hetgeen ik dus vreesde en niet wou en bang voor was : die hormonen ontregelen je helemaal !! Om nog maar te zwijgen van de stemmingen die je dan hebt. Je kan niets of niemand meer verdragen rondom je, bent met niets anders meer bezig dan 'op dat uur moet ik medicatie nemen, dan moet ik bloed laten nemen, die dag moet ik naar het ziekenhuis'... en daarbuiten heb je nog een man rondlopen en moet je nog gaan werken... Begin mei was alles terug genormaliseerd en op 8 mei, net voor onze vakantie, hebben we dan de 2 ingevroren cryo's teruggekregen, ze hadden beiden de ontdooiing overleefd. Op 20 mei, dag voor we vertrokken, bloed laten trekken en onderweg naar Calpe het resultaat hCG stond op 19 (al wat niet 0 is, is zwanger) Mijn andere 2 waarden waren deze keer ook beter dan de vorige poging. Onze huwelijksverjaardag maar 'droogskes' gevierd want ik was zwanger... een week later stond mijn hCG al op meer dan 500, dus het ging voorlopig vooruit... maar mijn andere 2 waarden zakten wel. En ja, hoor, wat later was mijn 3e miskraam een feit. En dat op vakantie... Dan hebben we er maar een maandje laten overgaan om in juli opnieuw op te starten.
Dit bovenop de kosten die een IVF behandeling al met zich meebrengt. Ik zag het dan ook niet zo goed zitten, al zeker niet meer met zo een slecht resultaat. Dus hebben we beslist om dit niet te doen. 
) en vanaf die dag werden de krampen minder erg. Maar dan kreeg ik last van bandenpijn = als je je te snel rechtzet, hevige steken in je onderbuik. Niet erg, maar heel benauwend want je denkt direct het ergste. Ook kon ik niet meer eten wat ik wou en rechtop lopen ging amper. Bruisende dranken, fruit, vettig eten,
deden opnieuw de steken in mijn maag opflakkeren. Maar je bent zwanger en moet gezond eten
