Ondertussen zijn peter en meter ook vastgelegd Tijdens het verjaardagsfeestje van Yoran hebben we aan Harald gevraagd of hij peter wou worden. Ik had een kaartje gemaakt met een 3-D foto van ons kindje, met een tekst ballonnetje "wil jij mijn peter zijn"... natuurlijk!
Vorige zaterdag had ik dan afgesproken met Annemie om iets te gaan eten. Hoewel Annemie zelf nooit mama zou willen worden, was ze heel ontroerd toen ik haar vroeg om meter te worden. Ze had het denk ik helemaal niet verwacht, maar misschien toch stiekem gehoopt We hadden allebei wat traantjes in de ogen ... ze was heel enthousiast dat ze nu nieuwjaarsbrieven ging krijgen En ze kijkt vooral uit naar de eerste nieuwjaarsbrieven, omdat ik die dan ga moeten voorlezen
Ik ben heel blij dat we Annemie gekozen hebben als meter, dan wordt zij ook een beetje familie van ons ...
Mijn osteopate (Katrien) zei me dat het babytje veel energie van mij afnam, wat normaal is maar er schoot bijna niks meer over voor mezelf. Vandaar dat ik veel rugpijn en heuppijn heb omdat mijn lichaam de kracht niet meer heeft om te reageren op al die veranderingen in mijn buik. Dit voelde ze blijkbaar aan mijn cranio-sacrale stroom in mijn ruggegraat. Ze heeft de balans wat meer hersteld en inderdaad, sindsdien voel ik mij veel vitaler! Ik waggel ook veel minder Volgens haar kwam dat waggelen omdat mijn lichaam in onbalans zat ... toch vreemd die cranio, precies magie... maar het helpt wel echt. Dan heeft ze nog iets gezegd ... ze mocht het eigenlijk niet zeggen, maar toch ... het kindje voelde niet aan alsof hij nog 7 weken in mijn buik ging blijven, hij heeft heel veel energie, ze vermoedt dat hij te vroeg gaat geboren worden. Ik ben eens benieuwd
Deze keer was het bij Dr. Simoens. Ik heb haar verteld over de harde buiken die ik had in de paasvakantie, ze heeft de baarmoederhals dan nagekeken, alles was nog prima. De hals was nog 4.5cm lang en goed gesloten, dus de 'weeën' hadden niks teweeg gebracht. Oef Verder was alles prima. Hij weegt al 2.1kg, perfect op schema van 32 weken. Hij was leuk aan het trappelen tijdens het onderzoek, zn hartslag was een beetje rapper dan normaal door al die inspanningen Hoofdje ligt naar beneden dus alles perfect!
's Avonds ben ik dan naar de prenatale kine geweest, we hebben leren puffen. Ik was vergeten dat dit heel oppervlakkig moet gebeuren, zoals een kaarsje uitblazen, en dat je terwijl je buikademhaling moet stilhouden en je bekkenbodemspieren volledig moet loslaten. Toch wel goed om deze lessen te herhalen. We hebben dit geoefend op een zitbal, maar ik merkte toch dat het beter ging wanneer ik recht stond. Zoals tijdens de bevalling van Stijn ... we zullen zien hoe het deze keer gaat ...
Een paar dagen geleden had ik enorm veel harde buiken, ook wanneer ik gewoon op de zetel lag en niks deed ... en 's nachts was nog het ergste, ik werd zelfs wakker van die harde buiken, en kreeg pijn erbij. Ik dacht echt een paar keer dat ik naar het moederhuis moest gaan en dat ze daar gingen constateren dat ik al een paar centimeter opening had of zo. Ik had echt schrik De volgende dag gingen die harde buiken gewoon verder... ik heb wat meer gerust (als je met Stijn en schoonfamilie naar cinema gaan "rust" kan noemen ) en de volgende nacht verliep gelukkig terug normaal. Ik durfde niet goed bellen naar de gyn, ik wou me niet aanstellen ... eigenlijk stom, ik had meteen kunnen gerustgesteld zijn Ik heb nu ergens gelezen dat die harde buiken kan betekenen dat de baby een groeispurt meemaakt, en is ook normaal bij een derde zwangerschap, en zeker vanaf 7 maanden. Echte voorweeen komen veel sneller na elkaar. Je moet je blijkbaar pas zorgen maken als je 6 of meer harde buiken per uur krijgt. Nu waren het er denk ik 3 - 4 per uur. Toch even vreemd gevoel ... wil ik niet meer meemaken tot ik in moederschapsrust ben.
Ondertussen was het normaal gezien de tweede prenatale kine-les, maar Johan was dat vergeten, en was te laat thuis ... ik ben dus niet kunnen gaan, spijtig... en volgende week is het niet wegens paasvakantie ...
Gisteren was het de eerste prenatale les in Sint Jozef. Iedereen stelde zich voor, allemaal eerste kindje ... ikke nummer drie Het was wel leuk, je begrijpt de uitleg toch beter van de kinesist nu je alles eens twee keer hebt meegemaakt. Je beseft hoe belangrijk sommige oefeningen zijn die de eerste keer zo onnozel lijken ... Het is ook leuk dat ik eens een uurtje per week echt alleen maar met mijn buikje bezig ben.
Nog een keertje naar de gyn geweest, alles is prima! Volgt perfect de verwachte groeicurve ... hij ligt al met zn hoofdje naar beneden en is flink actief. Duwen op de blaas lijkt als maar leuker blijkbaar, binnenkort ga ik nog pampers moeten aandoen
Het wordt steeds zwaarder ... Twee actieve kindjes thuis die veel aandacht opeisen, zijn niet zo bevorderlijk voor de zwangerschap Ik voel me heel moe, echt uitgeput. Ik heb ook weer last van mijn rug, het voelt alsof mijn linkerkant niet meer goed in elkaar steekt Ook het plannen van een nieuwbouwhuis is niet evident om dit er nog eventjes bij te nemen ... misschien had het beter geweest om niet alles samen te doen
Ondertussen is ons kindje flink gegroeid en zeer actief! Duwen in de ribben en in de blaas is blijkbaar zeer leuk
Vorige week, op Valentijn, zijn we naar Dr. Dijkmans geweest om een structuurecho te laten maken. Ons kindje was juist wakker en aan het spelen, was superleuk om te zien We hebben zijn gezichtje goed kunnen zien (vooral in profiel), zijn mondje ging af en toe op en dicht, hij leek zelfs soms te lachen. Met de vinger wijzen kan hij al, beentjes in de lucht is geen probleem, en hij was aan het doen wat de meeste jongens het allerleukste vinden: spelen met zn piemel Heel het onderzoek lang hield hij zijn handje tussen zijn beentjes, grappig Maar het belangrijkste is natuurlijk dat alles er heel gezond uit ziet: de 4 kamers van het hartje, de niertjes, de ruggegraat, de maag was gevuld met water en de blaas ook een beetje dus het spijsverteringsstelsel wordt geoefend ... we zijn super gelukkig! Ik ben die dag echt verliefd geworden op ons nieuw zoontje .. het ziet er zo een guitig ventje uit
Ik heb me dan toch maar ingeschreven voor de prenatale lessen in het ziekenhuis. Ik was een beetje aan het twijfelen - de meesten doen dit enkel bij een eerste kindje, ik moet dan elke week op een avond opvang voorzien voor Stijn en Mathijs, ... Maar Johan vond dat ik het toch moest doen. Vooral omdat ik bij de bevalling van Mathijs mij heel onvoorbereid voelde. Ik wil deze keer echt niet paniekeren, ik wil mijn ademhaling ineens onder controle hebben. Plus, iets wat mijn mama zei, dan doe je tenminste 1 keer per week echt oefeningen voor je bekkenbodemspieren en buikspieren. Anders doe je dat thuis toch niet. Dus vanaf 26 maart ga ik elke dinsdagavond naar het ziekenhuis ... dan heb ik toch 1 keer per week tijd om met mijn "buikje" bezig te zijn
Het is toch een jongen! Gisteren kon de gyn het eindelijk goed zien: duidelijk een piemel Ik voelde me eigenlijk opgelucht, wat ik niet had verwacht. We gaan drie zonen hebben, da's toch prachtig! Ik heb me een maand lang liggen zorgen maken hoe ik voor een meisje zou moeten zorgen, misschien daarom dat ik opluchting voelde dat al die zorgen niet nodig zijn. Gisterenavond in bed drong het dan wel tot mij door dat ik nooit zou weten hoe het is om een dochter te hebben, dat vind ik wel spijtig. Maar ik weet ook dat het voor mij eigenlijk niet echt hoefde. Sommige mama's willen echt absoluut een dochter hebben, maar ik ben dus zo niet. Ik heb nu echt niet het gevoel dat we dan toch maar een vierde keer moeten proberen. Toen we besloten om voor een derde kindje te gaan, had ik schrik dat ik onbewust dit wilde om een meisje te krijgen en dat ik dan teleurgesteld zou zijn als het een jongen zou zijn. Maar dit is dus niet het geval. Ik wilde gewoon ons gezinnetje compleet maken door een derde kindje, en ik ben heel blij dat het een jongen is. Alleen Stijn vind het spijtig, hij had heel graag een zusje gehad. Maar hij ziet ook wel de voordelen van een tweede broer: geen K3, barbies, poppenkleedjes, strikjes, en andere roze toestanden Johan is ook heel trots dat hij papa zal zijn van 3 flinke zonen. Een echte Vandekerckhove-familie
Sinds een paar dagen voel ik duidelijke stampjes, en niet enkel "inwendig" maar ook tegen mijn hand op mijn buik! Vooral 's morgens wanneer ik wakker word en nog even stil blijf liggen, en ook meestal nadat ik iets gegeten heb. Binnenkort terug naar de gyn om zeker te weten of het nu een jongen of een meisje is .. het wordt tijd!!
De laatste paar dagen heb ik toch iets meer beweging gevoeld. Nog geen hard gebots of gestamp zoals de vorige twee zwangerschappen, maar toch zachte stompjes Normaal gaat de groei nu heel hard, de spieren worden sterker dus ik hoop tegen het einde van de week toch meer duidelijke bewegingen te voelen
Ik voel af en toe eens wat beweging, maar omdat het zo zacht is, twijfel ik steeds of het nu ons kindje is of het gewoon overactieve darmen zijn ... Ik zou graag eens echt duidelijke bewegingen willen voelen, ik begin mij zelfs zorgen te maken of alles wel ok is ...
Op oudejaarsavond was ik eventjes aan het rusten op de zetel, Stijn was naast mij aan het "kwebbelen", en plots voelde ik allerlei bewegingen in mijn buik! Zacht, maar wel duidelijk ons kindje. Misschien al een reactie op de stem van grote broer ?
De laatste weken had ik last van harde buiken. Volgens de gyn moet ik veel meer rusten want zo vroeg in de zwangerschap is dit niet goed! Maar dat is wel makkelijker gezegd dan gedaan met 2 kleine jongens (en een grote jongen die ook veel aandacht wil ).
Met ons kindje gaat het goed, de groei is volledig op schema! En dan zei de gyn dat het een meisje is! Ik kreeg een krop in mijn keel, ik kon niks meer zeggen. Daarna zei ze wel dat ze nog eens ging dubbel checken omdat we al twee jongens hebben, en dan was ze ineens niet meer zeker De navelstreng zat tussen de beentjes waardoor ze het niet echt heel duidelijk kon zien. Ze bleef wel bij haar standpunt maar zei toch dat we pas volgende maand 100% zeker kunnen zijn ...
Misschien is het daardoor, maar ik geloof het nog niet helemaal dat het een meisje is. Ik had mij er al zo op voorbereid dat het een derde zoontje zou zijn, dat het nu precies niet helemaal doordringt. Misschien volgende maand wel, wanneer het echt bevestigd wordt. Ik heb er ook wat schrik van, een meisje is toch helemaal anders dan een jongen. Ik maak mij meteen al meer zorgen. Vreemd he
Johan wilde het eerst niet vertellen aan de familie, gewoon zeggen dat de gyn het niet kon zien, maar ik kan dat toch niet zwijgen. Dus we hebben maar gewoon de waarheid gezegd. Anders krijg ik daar ook nog stress van
Ondertussen weten bijna alle collega's het. Ze vonden al dat mijn buik zo dik was Ik kan het echt niet meer verstoppen! Ik voel me ondertussen minder moe, 's avonds heb ik toch terug meer energie om nog vanalles te doen. Gelukkig. Want kerstmis komt eraan en ik moet nog alle versieringen zetten
Binnen twee weken mogen we terug naar de gyn ... ik ben benieuwd! Soms heb ik het idee dat ik beweging voel in mijn buik, maar misschien is dit toch nog te vroeg ... ondertussen zou ik toch al wel moeten weten hoe het aanvoelt he
Gisteren weer ons prutske gezien! Het was al flink aan het bewegen, vooral de armpjes gingen vlijtig op en neer . Het is al 6,5cm wat eigenlijk een halve cm te groot is voor 12wk. De nekplooimeting zag er goed uit, de resultaten worden nu nog wel geanalyseerd samen met enkele waarden van mijn bloedonderzoek (wat voor de rest er prima uitzag). De gyn (deze keer was het Dr. Simoens) vroeg me naar de bloedgroep van Johan, wat ik natuurlijk niet wist Tegen volgende keer moet ik dit zeker opzoeken ... Ik heb toch liever Dr. De Smedt, ik weet niet waarom. Als zij zegt dat alles in orde is, dan geloof ik haar meer dan Dr. Simoens.
Vanochtend bloed laten trekken bij de huisdokter. Ik hoop dat alles in orde is. Afgelopen weekend heb ik me extreem moe gevoeld. Zondag kon ik echt niets doen. Johan en de kindjes gingen op bezoek bij oma en opa, ik ben niet kunnen meegaan, ik heb alleen maar geslapen. Ik had echt schrik dat ik toxoplasmose had of zo. Maar gisteren ging het dan terug beter, en sinds vandaag voel ik me terug heel energiek! Misschien was het wat nasleep van de behandeling bij de osteopate, dat mijn lichaam nog moest 'ontgiften' of zo ... Ik voel mij in ieder geval superblij En vandaag heb ik voor de eerste keer terug een zwangerschapsbroek aan, heel comfy
Ik ben gisteren naar mijn osteopate geweest. Mijn rug en bekken waren in orde, maar omdat ik verteld had dat ik zoveel misselijk was, heeft ze wat manipulaties gedaan op mijn linkerlever. Blijkbaar gaat die veel afvalstoffen produceren tijdens deze periode van de zwangerschap door de hormonale veranderingen, waardoor je je slecht voelt. Normaal zou ik me vanaf morgen of overmorgen beter moeten voelen ... ik ben benieuwd
Tijdens het verjaardagsfeestje van Yoran hebben we aan Harald gevraagd of hij peter wou worden. Ik had een kaartje gemaakt met een 3-D foto van ons kindje, met een tekst ballonnetje "wil jij mijn peter zijn"... natuurlijk!
We hadden allebei wat traantjes in de ogen ... ze was heel enthousiast dat ze nu nieuwjaarsbrieven ging krijgen 
De volgende dag gingen die harde buiken gewoon verder... ik heb wat meer gerust (als je met Stijn en schoonfamilie naar cinema gaan "rust" kan noemen 
Ik heb nu ergens gelezen dat die harde buiken kan betekenen dat de baby een groeispurt meemaakt, en is ook normaal bij een derde zwangerschap, en zeker vanaf 7 maanden. Echte voorweeen komen veel sneller na elkaar. Je moet je blijkbaar pas zorgen maken als je 6 of meer harde buiken per uur krijgt. Nu waren het er denk ik 3 - 4 per uur. Toch even vreemd gevoel ... wil ik niet meer meemaken tot ik in moederschapsrust ben.
Vorige week, op Valentijn, zijn we naar Dr. Dijkmans geweest om een structuurecho te laten maken. Ons kindje was juist wakker en aan het spelen, was superleuk om te zien 
