De weg naar de Spelen

Dirk is volop aan het trainen voor de Olympische Spelen. De
conditionele stage in Kroatië zit erop, momenteel zit hij op judo
technische stage in Japan. In België wordt er tijd gemaakt voor
wetenschappelijke metingen en interviews met de pers. Tevens is
er een nieuwe partner Erima, zij zullen het komende jaar zorgen
voor de traininguitrusting. Kortom nog 74 dagen en goed op weg!

Zwoegen en zweten op weg naar de Spelen

De weg naar de Spelen is hard! Bloed zweet en tranen en slechts 74 dagen te
gaan voor 11 augustus de dag dat Dirk zal strijden voor het Olympische goud.
Drie weken geleden ging de eerste conditionele stage van start in Kroatië om
terug strak te staan en het feestgedruis van na het Europees Kampioenschap
weg te werken.

Momenteel vertoeft Dirk in Japan, waar ze wereldleiders
zijn op het vlak van het technische judo. Het komt erop
neer dat Dirk kei hard aan het trainen/knokken is! Voor
een uitgebreide beschrijving van de trainingen kan je eens
naar Dirk zijn dagboek gaan op www.dirkvantichelt.be.

Van Tichelt vanuit Japan: “Als de training erop zit dan ben je weer blij dat
je het gedaan hebt. Want dat gevoel..., daarvoor doe ik judo. Bijna niet
meer op je benen kunnen staan van vermoeidheid, en dan toch nog een
punt kunnen scoren, da’s pas trainen. Afzien tot de limiet. AND THE SKY
IS THE LIMIT”

Nieuwe partner Erima   

Naast Trisport, waarvan Dirk de nodige voedingssupplementen krijgt
die hem helpen tijdens trainingen en herstel na zware, fysieke
inspanningen, heeft Dirk een nieuwe sponsor Erima. Erima zal Dirk het
komende jaar voorzien van trainingsuitrusting (uitgezonderd kimono’s).

Countdown

Nog 74 dagen voor het gevecht van Dirk op maandag 11 augustus om 12.00u
in Beijing, in de University of Science and Technology Beijing Gymnasium
Dit weekend kan u een interview van Dirk terug vinden in de Standaard

Graadverhoging in onze club

En hier dan de gelukkigen na het behalen van hun nieuwe graad of gordel.

2de judo-training in Japan zit erop

Eerst en vooral zal ik uitleggen wat dat zoal inhoud een stage in Japan. Judo is ontstaan in Japan en nog altijd zijn de Japanners op technisch vlak zowat de wereldleiders. Aan de universiteiten kan men in Japan ook Judo volgen, zoals het amerikaanse model van basket en baseball heb je hier ook judo. Zij hebben iedere avond een judo-training tussen de 2 en de 3u. Bijna uitsluitend randori's (gevechten). Hierdoor ligt het niveau van al deze judoka's vrij hoog en komen judoka's over heel de wereld in Japan trainen. En wij dus ook.
Juist heb ik de 2de judo-training zonder al te veel kleerscheuren overleefd. Bij judo lijkt dat gemakkelijk want die kimono is heel stevig, maar hier in Japan is dat toch niet zo evident, ik bedoel daar mee lichamelijke kleerscheuren. Eerst korte opwarming, daarna worden de buitenlanders vriendelijk verzocht om een lijn te vormen in het midden van de mat(zoals gisteren ook al het geval was, eigenlijk is dat altijd). Vandaag was het 10randori's van 6min. En tussen die randori's zit er 15sec rust tussen. Juist genoeg om je kledij terug op orde te steken. Dus dat is een dik uur non-stop KNOKKEN. Die Jappen kunnen rustig uitrusten langs de kant, zo krijgen wij dus iedere keer een frisse tegenstander. Ik kan u 1 ding verzekeren: "Als de laatste randori juist gedaan is dan krijg je toch een euforisch gevoel omdat je het overleefd hebt. Maar dan moet je nog op je tanden bijten want de training is dan nog niet gedaan. 6min rust en daarna moesten we nog 5x2min ippon-randori doen. Dit wil zeggen wanneer je een vol punt scoort mag je gaan rusten. Na die 10x6min verlang je wel heel hard naar die rust maar dan is het dikwijls moeilijk om dat volle punt af te dwingen en NO-WAY dat ik mij zomaar zal laten vallen om sneller te kunnen rusten.
Als de training erop zit dan ben je weer blij dat je het gedaan hebt. Want dat gevoel..., daarvoor doe ik judo. Bijna niet meer op je benen kunnen staan van vermoeidheid, en dan toch nog een punt kunnen scoren, das pas trainen. Afzien tot de limiet.
AND THE SKY IS THE LIMIT

Sportieve groentjes

Dirk