de avonturen van Robin en zijn maten Sven en Tom in Australie
02-12-2007
town of 1770 ...surfstyle
na nog een dag de toerist in Earlie te hebben uitgehangen zijn we voort naar beneden vertrokken. Eerste (tussen)stop: town of 1770 en Agnes water. Zonder Sven weliswaar, die had al twee weken geleden besloten om ons op dit punt te verlaten, maw om achter te blijven. Hij wil alleen doorreizen en zal waarschijnlijk ook werk zoeken. Maar niet getreurd, we zijn nog met drie, en zelfs met vier want een duitser van op de boot, David, nen toffe pee, vergezeld ons en deelt dus de benzinekosten. Na een 700tal km kwamen we aan. Deze locatie is de meest noordelijke aan de oostkust waar men kan surfen, want iets hierboven eindigt de barrier reef. Dat klinkt goed, nietwaar? We zijn dan ook de volgende dag, 1 december(alreeds), ons in de morgend gaan aanmelden voor een surfinitiatie. IK heb dit wel al eens gehad maar t kan nooit kwaad om dit nog eens te horen, en t was maar 16,5 dollar voor 3u, wat een spotprijs is. De golven waren matig maar ideaal voor beginners en om met een longboard vanaf te cruisen. Het ded echt deugd van terug eens op een plank te staan en te glijden, weliswaar op de golven ipv op de sneeuw!T was ondertussen wel beginnen regenen en dit zou niet meer ophouden voor de hele dag.We waren zo gebeten door de surfmicrobe dat we de volgende dag een surfboard zijn gaan huren. Toen we aankwamen op t strand waren de golven echt twee maal wilder dan de dag ervoor. geen twee meter, ma toch minstens een meterenhalf en wat een branding man,man, om nog maar te zwijgen over de sterke zijdelingse stroming. Maar t was weer vollenbak fun. enkele golfkes gepakt en er nog meer op ijn smoel gegaan. Afzien, pijn in de armkes, teruggeslagen worden, maar dat pakken we er graag bij.
Aankomst Airlie Beach + 3 dagen zeilen op de Whitsundays Islands
We waren na Magnetic weer volop in de vakantiestemming. Op naar de volgende eilanden welke we 3 dagen en 2 nachten per zeilboot gingen verkennen. Airlie Beach is de uitvalsbasis voor alle zeiltrips op de eilandengroep en dit kleine badplaatsje bruist dan ook van het leven, vooral veel backpackers zijn hier aanwezig. Het is nu hoogseizoen en dus waren de erste 2 hostels die we wouden boeken gewoonweg volgeboekt. toch nog plaats gevonden in de beaches hostel, een 8dorm met tv/airco/frigo en apart sanitair. S avonds onze krachten gespaard want morgenvroeg zouden we om 8u30 al op het appel moeten zijn aan de zeilboot apollo.
de dag erop dus met nog kleine oogskes de boot op. In totaal waren we met 25 plus 4 bemanningsleden. Gezellige boel was het. De boot was vrij groot maar toch kan je niet van veel ruimte spreken. De meeste tijd werd uiteraard op het dek doorgebracht, in t zonnetje. We kregen elk een bed, ik kreeg een dubbelbed samen met gunther vanachter in de boot. in de buik van de boot kon je gerust rechtopstaan maar de uimte tussen ons dubbelbed en het dubbelbed eboven was wal minimaal. Zo, hier gingen we dus de komende drie dagen doorbrengen. we voeren uit de marine en eens in volle zee werden de zeilen gehesen, in samenwerking met enkele vrijwilligers onder ons. ik meldde me aan om een van de twee zeilen te hijsen . Was een niet te onderschatten beproeving. de mast is 31m hoog en eens in de helft van die lengte was het sleuren aan het touw, dat overigens altijd met minstens twee man werd gedaan, best wel heftig. We voeren met een redelijke bries richting whithaven beach. de boot ging bij momenten serieus scheef hangen. Iedereen moest dan ook aan de kant die meest naar omhoog ging gaan zitten voor tegengewicht. De zeilboot, die in 79 is gebouwd, heeft begin jaren 80 verschillede races gewonnen en is dus in wezen een rasecht racezeiljacht. na een 3-tal uren kwamen we aan op whithavenbeach. Dit strand wordt beschouwd als een der mooiste stranden ter wereld ( een de vier beste), en wordt gevormd door 98% puur zand, puurder kan niet, dat wordt gecreeerd door een onder het water liggende vulkaan die wat verderop ligt en het zand deze richting blaast. het was echt zoals in de reclamespotjes van bounty ofzo, hagelwit strand, de kleur van t water schakeerde van groen naar azuurblauw naar donkerder blauw hemels. we konden hier zwemmen, met stingersuit want het is hier t seizoen. We hebben ook een grote pijlstaartrog in het ondiepe water lags de strandlijn zien passeren. Nadien een spelletje rugby met de crew en de medepassagiers gespeeld.
S avonds bleef de boot voor de beach voor anker en werd er goed gedronken van de drank die we zelf hadden mogen meenemen. Gezellig, bij ondergaande zon, op een uiterst exclusieve plek, leerde iedereen elkaar een beetje beter kennen.
De volgende dag was het duik en snorkeldag. Al om halfacht voeren we weg naar een eerste locatie voor een eerste snorkelpartij. Hier kregen we ook allemaal een introductieduik. De eerste keer dat Tom, Sven en ik gingen duiken. Gunther had het al eens gedaan. We zaten samen in groep 2, en na enkele basistechnieken gingen we samen onder. Al gauw bleek dit maar niks te zijn voor Tom, die problemen had met het enkel door de mond ademhalen.
Hij kapte ermee en wij dus zonder hem voort. t was echt een mafte ervaring om te duiken. Eerst wel wat bizar als je onderwater zit en toch lucht hebt. Een beetje nerveus dus maar gewoon blijven in en uitademen en al vlug waren we ermee vertrouwd. Zo goed zelfs dat het ons na 20 min veel te vlug voorbij leek en we al aan een volgende scubadive aan het denken waren. Maar dat is voor later. In de namiddag nog een tweede snorkelplaats opgezocht. Hier was het onderwaterleven veel levendiger, zo levendig dat je waande in een reuzeaquarium te zwemmen. hele scholen koraalvissen bijeen, prachtige koraalstructuren in alle mogelijke kleuren, en ook enkele hele grote vissen. We zagen ondermeer enkele giant wrasse passeren, en ikzelf zag ook een reefshark wat ik geweldig vond want dit was de enige die nog op mijn verlanglijstje stond. Op het keistrand hebben we ook bezoek gekregen van een possum, die wist blijkbaar dat hij eten kon scoren. Hier hebben we vervolgens vanop t strand en de aanpalende rotsen naar een weeral ontroerende zonsondergang gekeken, waarna we terugkeerden naar de boot die hier heel de nacht voor anker zou blijven liggen.
De laatste zeildag nog meer gesnorkel in de voormiddag. Sven, Gunther en ik besloten echter om op deze derde locatie nog een extra duik te nemen, ditmaal een half uur en we zouden onmiddellijk duiken tot op een kleine tien meter. Dit was zeker geen slechte keuze, het duiken is duidelijk een zeer leuke sport, en het is gewoon zalig om zonder terug naar de oppervlakte te moeten gaan voor lucht zalig tussen de koralen en de visjes te zwemmen en alles gade te slaan. En opnieuw was de duiktijd veel te kort naar ons goesting. Nadien was t tijd voor terug te keren naar Airlie beach, waar we onze trip begonnen waren. De terugkeer deden we in racevorm, want er was een ander zeilschip aangekomen en we hesen gelijktijdig de zeilen zodat de race kon beginnen. De hele trip werd vervolgens s avonds afgesloten in een cafe waar we met de hele bende gaan eten en/of drinken zijn.
Vanuit Townsville vertrokken we vrijdagmiddag met de ferry richting magnetic island. De grote reden, de full moon party vrijdagavond, the party to do in de hele regio. We hadden een pakket geboekt voor 2 nachten met entree voor de party plus ontbijt. Na 20 minuten arriveerden we en het vakantiegevoel kwam na het tegenvallende townville opslag weer bovendrijven. Een eiland blijf toch iets speciaals. Zaten in een dormroom met 2 gasten en 2 meisjes uit Engeland. Natuurlijk hebben we de rest van de dag ons geld en onze batterijen wa gespaard voor de lang nacht die we tegemoet gingen. Tegen 6u begon de party die trouwes op onze hostel georganiseerd werd, en ze zou pas 12u nadien eindigen, tegen zonsopgang.
De party was echt wel een pareltje, zeker qua muziek en ambiance. Stevige club-house all night long, echt iets voor mij. Veel volk ook, 1000 voorverkoopkaarten verkocht.
Alleen spijtig dat het niet op de beach werd gehouden, maar vlak er naast op het hosteldomein, en op het strand geraken was bijna onmogelijk na 2u.
Uiteindelijk Blijven shaken tot de laatste beat uit de boxen werd geknald, waarna ik vanop het terras de sunrise aanschouwde die van boven het vasteland te Townsville ontsproot. De maten was ik toen kwijt gepeeld ,die bleken op de rotsen te liggen.
Moe maar voldaan ben ik naar de room afgezakt en als een betonblok in slaap gevallen.
De volgende dag hadden we trouwens ook groots plannen. Het eiland is een koala sanctuary en we woudendeze per fiets gaan spotten. Maar ons gemoed besliste daar anders over. We zijn geen fietsen maar een moke gaan huren, een kleine kar dat je best met een buggy vergelijkt, en zo t eiland gaan afcruisen. Sven en Gunther in een moke, plus 2 meisjes uit zwitserland,die meereden en de kosten deelden, en Tom en me in een andere moke. Racestyle dus, bijzonder funny eigenlijk. Na een kleine wandeing in het nationale park hebben we 3 koalas zien snurken in een boom. eentje ervan werd zelfs eventjes wakker door de gunther die perse in de boom wou kruipen voor een funny foto. Schattige beestjes, maar toch oppassen voor hun scherpe klauwen.
S avondswouden we nog een toerke doen met de moke maar t begon te regenen. we keerden dus terug en ineens viel de moke van mij en tom, de speedy gonzales, stil. Damned. na even startte hij terug maar in volle bergop weer van dattum. Dan maar draaien en bergaf afbollen. bijna was de moke er alleen vandoor. Tom als chauffeur was ook komen duwen wat nis lm was. Gelukkig zat ik er net op tijd in en heb ik na een snelle jump over de versnellingen de nog op de rem gaan staan. Eind goed al goed en wij dus met ene moke terug naar de hostel.
S avonds nog een paar prettig gestoorde aussiemeiden uit townsville leren kennen in de bar. t was zaterdag en ze waren in partysfeer, en de aussie jeugd kent ook wat van drinken en feesten, ge moogt gerust zijn.
Over de laatste dagen in Townsville kan ik kort zijn. Dat zegt al genoeg over de plaats zelf, maar het kan uiteraard niet constant even excited zijn. Maar toch hebben we hier niet zitten niksen. Sven en ik zijn onze langverwachte brieven met het cruciale TFN (tax file number) en onze bankkaart van de australische rekening. Tegelijk hadden we ons opgelegd onze car hier eens serieus te laten inspecteren en een klein onderhoud te doen plus de hoogst dringende zaken te repareren. t gaat hier allemaal veel sneller dan in België. Toen we een afspraak wouden maken konden we de dag nadien onmiddellijk car binnengooien. Ze hadden hem zelfs maar 4u nodig. Die gasten leken ook betrouwbaar en eerlijk wat niet onbelangrijk is voor ons, backpackers, met wie men het ook wel eens onserieus zou kunnen nemen.
Voor grondige inspectie plus klein onderhoud wa het 120 dollar.We gingen er ook 2 andere tweedehandsbanden op laten fitten voor 120 (t was zelfs ma 30 per band acheraf)
Dat genomen maar da kwam het telefoontje om ons op de hoogte te stellen van de ondekte problemen. een kleine opsomming van belangrijk naar minder: transmission oil, diffentieel oil, brakes oil (allen zo zwart als iets en inbegrepen flushing), wheelbaringsprobleem, suspensiononderdelen. Dit was vrij belangrijk en hebben we dus laten fixen. Andere problemen nog niet gefixed, ook van erg naar minder erg: lek in de servopomp (lekt op alternator en kan probleem worden dus nieuwe nodig, een engine oil leak kan ik pers nog mee leven want geen olie op de grond zichtbaar, acceleratiekabel zou best vervangen orden (heb ik zelf wa gefixed want we reden niet op vol benut van de throttle en dus de power), een achterremlicht. thats it, hele waslijst dus ma nu al vele beter en nog alleen de servopomp te doen en hijgeraakt door de control in januari. Daarbuiten zijn de ruitenwissers ook vervangen, een gaatje in de ruitenwasserleiding gemaakt, de auto vanbuiten gekuist en een vals contact met onze mistlichten gemaakt. Prijs, alles voor 633 dollars, in België zou je evenveel maar dan in euros betalen mijn gedacht.Achteraf zijn we ook nog is de autosleutel gaan dubbelen (40$).
Voorts hebben we hier voorbije 4 dagen in 2 hostels geslapen, een slechte en een betere. Ook eens de Castle hill opgereden (heuvel midden in stad) , s nachts zowel als overdag, om het mooie uitzicht natuurlijk. Desalniettemin dit de capital van noord Queensland zou zijn viel the beach zowel als het uitgaansleven hier wat tegen. Het is volop stinger (kwallen) seizoen en een duik buiten de speciale opgezette stingernetten is een beetje spelen met je leven, tenzij je een stingersuit aanhebt. De Yellifish en vooral de box yellifish is extreem gevaarlijk(dodelijk) en klein met lange tentakels. Je geraak bewusteloos en mogelijk stopt de ademhaling. Deze beestjes komen tot april veelvuldig voor in Queensland en vooral alles boven Rockhampton.
2e dag op mission beach was een absolute chilldag. effe zalig niks doen. Ook omdat we beetje tam waren van het feesten gisteren. Buiten een beetje gezwommen in de pool en 20 min lang t strand gelopen te hebben is er echt niks actief uitgestoken, tenzij je hangen in een hamgmat actief kan noemen... en s avonds ons een BBQ gemaakt met patatten en goed slaatje, een dinerke dat ons ten zeerste gesmaakt heeft.
de dag nadien, de 19e, was ons vertrek uit mission. We hadden echter nog geen kroks gezien dus zijn we even terug gereden richting Inisfall waar de Johnstone river crocodilefarm lag, een commerciele crocfarm (voor leer + meat + opvang lastige kroks). Eerst een rondleiding gekregen met zeer interssante weetjes (bv kroks horen je voetstappen,trillingen op de grond dus, al van 400m afstand,...) langs de zout(salties) -en zoetwaterkrokodillen en alligators. veel fotokes genomen uiteraard tussen de plensbuien door. Nadien ook lnags de Cassowaries en emus en wallabys gepasseert. Daarna volgde dan een sessie vastpakken van babykrokodil en slangen. Er was ook een babypython en de gids zocht een vrijwiliger om zich te laten bijten, zou nikske geven, ma niemand durfde echt behalve...me . ik bewoog dus mijn vinger tegen zijn lijf en hoofd en t minibeestje haalde agressief uit en beet in mijn vingertop... no panic zenne, ik hield er ni eens het minste wondje aan over. Achter dit mochten we vervolgens de wallabys en de emus gaan voederen, we mochten gewoon hun weide in. Er liepen daar verder trouwens ook nog grijze kangaroes vrij rond in de farm. De baas van de farm was ook nen toffe pee, en hij vond dat van ons ook blijkbaar. Hij vertelde ons stoere verhalen van zijn jeugd en de krokervaringen, hij zat trouwens onder de littekens en zijn ene knie bewoog ni meer. Goe gelachen over dat alles so little was in belgie en aan de belgen...en alles so big in australia and on australians...you get it... de grapjas. Samen met hem in de kooi bij zijn dingos geweest, natuurlijk die beestjes nog ontsnapt ook en wij derachter. Op t einde nog een tounee waarbij ze de grote kroks voederden en waarbij de baas op de grootste krok, de gregory, ging zitten alsof hij op een paard ging zitten en zijn hoed op gregorys hoofd smeet, wicked! tegen 4u zijn we t dan afgebold richtin townsville.
Vandaag vervolgen we onze trip richting mission beach. Na 2 dagen zonder douche en op een basic camping is een hostel in mission beach echt iets waar we naar snakken.
S morgens een boterhammeke choco aan t malen. Plots vloog er een vogel richting Sven boterhammeke choco weg! gewoon agressief die beesten. Wij natuurlijk toe van t lachen. die vogel, middelmatig groot met grote snavel, had wel wat probleem met plakkerige choco maar had duidelijk geen schrik van ons. Ze bleven met 2 nog hele tijd op de loer maar konden toch niks meer pikken. Na alles in de koffer te duwen vertrokken op de unsealed road langs lake Tinaroo. Even verder gebeurde het dan opeens sprong er een beest over de weg, jawel, de eerste levende kangeroe(wallaby) gezien. Nice! De weg voerde ons vervolgens verder langs de donkerrode akkergronden tot aan de rand van de table lands, waar we eerst een kleine col omhoog en dan een enorme bochtenbaan, vol S-bochten, naar benden gingen. Exit tablelands, dat op een hoogte van 1000 m ligt. Nadien kwamen we op de highway langs de kustlijn in extreme regenbuien terecht, en ik was ni op mijn gemak, in een overvolgeladen wagen met slechte veren en versleten achterbanden met achtertractie. Ma bon paar keer kleine aquaplanning en voor de rest save aangekomen in mission beach. Hier hebben we 2 nachten in de Scottys beachhouse geboekt, heel layed back hostelletje met een grote pool en natuurlijk de bijhorende palmbomen, want we zijn nog altijd in the wet tropics remember... t volk in de hosel allemaal heel lazy, wat hangen in de zetels en hangmatten op de buitenplaats, waar ze hele dag chill muziek draaien. Wij natuurlijk de pool ingedoken voor een noodlefight op de balk die over de breedte van het zwembad ligt. S avonds ons geprepareerd om een sgtsapke te zetten, want t is zaterdag en al een week geleden dat we nog serieus gefeest hebben. hier wat verder naar de coconutz bar afgezakt. Gunther ging rijden want hij dronk ni. en een geluk bleek achteraf. We draaiden hier nog maar den hostel uit of er passeerde een jeep van de flikken. die zag ons vertrekken en keerde zich onmiddelijk om om ons te snappen. twas bovendien eerste keer dat de gunther met onzen bak reed. stesse en even later de zwaailichtjes aan achter ons. allemaal gordeltjes ook vlug aaangedaan. ok die pees dachten al dat ze er weer domme backpackers konden pakken, maar dienen ballon ging dus ni op. braaf geblazen, rijbewijs getoond en met ne brede smile voortgereden. hahaha...sweet...we leren uit onze fouten. In de coconutz draaiden ze vette house music en eerlijk gezegd is t al sinds belgie geleden dat ik nog dance/house van dit niveau heb gehoord... dik in orde dus. t feestje was dik in orde, volk genoeg aanwezig, ma t soort kon beter, maar we waren in de mood en t was dus de max...tot 1u30 want dan was de party (al) over.
Aanvankelijk was t plan om nog een dag langer te blijven, maar s nachts en s morgens had het zitten regenen waardoor dat we beslisten om door te reizen, naar de Tinaroo lake in the table lands. En een geluk want het weer bleef lange tijd ronduit triestig. Eerst een klein pitstopke gedaan in de Mosmann Gorge, waar we in de rivier een duikske hebben genomen temidden van de visjes en massieve rotsblokken.Via een weg door t binnenland arriveerden we in Mareeba waar we vlug inkopen deden. De route nadien naar Tinaroo was echt australisch: beetje zon, rode aarde, eindeloze rechte baan dat wat omhoog onlaag ging, en langs de weg dode kangoeroes en ook grote termietenheuvels. Hiervoor zijn we gekomen. Tegen valavond aangekomen aan de lake, waarrond er verschillende basic campinggrounds te vinden zijn. Daar ene opgereden en bleek dat ge moest boeken op voorhand. Bon soit ni aangetrokken, was geen receptie geen electriciteit en geen drinkbaar water, zelfs geen douches. Juist een toilet en een lavabo met ondrinkbaar water. Uiteindelijk nog gebeld ma ni betaald voor de nacht. Dan ons tentje opgezet, ik en Sven zouden daarin maffen, Gunther en Tom in de auto. Ook wat hout gesprokkeld voor ons barbecue en kwestie van enig licht te hebben want het werd pikkedonker .Echt back to the basics, mijn scoutsinstinct kwam spontaan naar boven. had zo zijn charmes. Gezellig hotdogs op de BBQ gemaakt en rond t vuurtje gezeten, midden in het bos aan de rand van het meer.
16/11
Vandaag was t de bedoeling van de craterlakes en de waterfalls aan te doen in de buurt, maar weeral was het weer een spelbreker. Maar niks aan te doen, wij weg, eerst naar atherton, geld en drank halen. Vervolgens naar de crater lake, lake eacham doorgereden. Zeer goede plek om te zwemmen maar maakte ni veel verschil met uw kop uit de auto te steken, het regende pijpestelen en dus wijle weg. Nadien door naar Malanda en Yungaboora voor de eerste watervallen. Die vielen een beetje tegen. In Milaa Milaa vervolgens waren er nog een drietal watervallen langs een warevallenroute. Dat waswel de moeite en je kon hier ook een duikske nemen maar opnieuw waren we al zeiknat van gewoon is tot de waterval te gaan en terug naar de auto. niet gedaan dus. In de terugweg uit pure depressiviteit een cafeke aangedaan en ietske gegeten. Dan doorgereden tot Atherton en toen we daar aankwamen schoot het Gunther te binnen dat hij zijn portefeuille aan dat cafe vergeten was met 250 dollars in .niks aan te doen dus 20 min teruggereden. gelukkig lag die daar nog met al de poen in, in belgie was da ni gebeurt peis k. Nog altijd mieserig weer en we begonnen voor onze tent en het hout te vrezen. Maar eens in de camping bleek het daar ni zo veel gergegend hebben wat een hele opluchting was. Vanavond ravioli op het vuur gemaakt, vergezeld van een fleske vino. Ook nog bezoek gekregen van een Dingo; een wilde hond, dat waarschijnlijk eten had geroken. Alles chill na er met ons pillamp op te richten ging deze braafjes weg.
S morgens klapke met Brenda gedaan, een ozzie van brisbane, en onze roommate. ze zat hier al 3 weken, ook op vakantie en heeft ons wat plekskes uitgelegd. Uiteindelijk begonnen met cape tribulation, 1,5 km verderop, where the rainforest meets the great barrier reef, 2 werelderfgoeden bijeen dus. beetje picturetime en dan voortgegaan naar een creek waar ge kon zwemmen, 5 km verderop. Langs een grintbaan gestapt, omhoog, omlaag.Onderweg een kleine kassowary gezien, een struisvogelachtig beest mat een kuif op zijn kop dat hier in t regenwoud leeft. t weer viel nog mee vandaag, t was zwaarbewolkt en af en toe wat zon. Effe gestopt aan een rivier en deze tot aan de oceaan gevolgd door de forest en onderweg mooie geel blauwe vlinders gespot, en ook rivierkreeftachtige beesten en wat spinnebeesten. Wat later een ander rivierke tegengekomen en gestopt in de hoop een kroko tegen het lijf te lopen .zonder resultaat spijtiggenoeg. Ineens hoorde Tom wat geritsel op een boom was daar juist een megahagedis, een lizzard of komodovaraan, een boom in aan t kruipen. Da beest was echt massive, meer als 1,5 m lang! Sweet! uiteindelijk aan een smal wegje gekomen dat naar de creek leidde. Daar een duikske gedaan en een klapke met een koppel uit holland. Die mensen hebben hebben Tom nadien een lift gegeven zodat hij de auto kon halen om ons op te pikken want terugstappen zagen we niet meer zitten. S avonds rustig in de hostel gebleven. Met Tom nog naar de beach gegaan en naar de prachtige sterrenhemel gekeken, tot dat hij overal creepy geluidjes begon te horen en zich niet meer op zijn gemak voelde.
met zijn vieren naar de rainforest-cape tribulation
13/11 eindelijk is de dag aangebroken dat we cairns verlaten, na 3.5 weken. zakske gemaakt. snamiddags zijn we nog eerst bij tribal travel onze must do trips gaan boeken. ten eerste Magnetic island, 2 nachten rond de 23e nov, want dan is t full moon party en gaan we wild gaan. er vallen daar trouwens ook veel koala s te zien. ten tweede ook de combo 2dagen,3nachten zeilen op Whit Sundays Islands + 2dagen en 2nachten 4WD drive op Fraser Island, grootste zandeiland ter wereld + 2dagen en een nacht kano varen in Noosa + een workshop boomerang maken. alles tesamen 500 dollar, zonder extra taksen (nog is kleine 200 normaal). Vertrokken rond de 4-en aan de ferry op de daintree river 2 uurkes later toegekomen. Dan in de semi-donker voortgebolt door het dicht regenwoud op tot dan toe nog verharde baan. Dan effe op een grintbaantje( unsealed) toegekomen aan de beachhouse hostel maar...volgeboekt. Dan maar ietske teruggereden naar de PK hostel, ook plat in t regenwoud en op 5 min van t strand. Gezellige boel, allemaal aparte huizekes met 2 keer een kamer van 7 man. Mooi zwembad en resto/bar ook tussen de palm en bananenbomen. Op de kamer off course airco voorzien. Twas nu wel al gans de dag wa mottig regenweer maar kom dat kon de pret niet bederven. de rainforest was zijn naam vandaag dus wel waardig. Keuyken viel wel tegen (degoutant, geen gerief om te koken enzo). S avonds een quiz gedaan en nadien naar de beach afgezakt, langs een weg voorbij moerassen. Op de beach dan een vuurke gemaakt met ne local, den Brandon. Neig gezellig, met pintje erbij natuurlijk...
12/11 tweede keer trippen op het reef. De Tom en de Gunther wouden dat hier ook is gedaan hebben en Sven en ik vonden het helemaal geen erg om nog ns te snorkelen. om halfacht smorgens dus ingechecked. dees keer zaten we op een megacatemaran. de trip ging eveneens richting outer reef, meer dan uur varen tot eerste bestemming, michaelmas cay. Dit is een mini-eiland en tevens een bird sanctuary. alleen klein stukje strand mag je opgaan, de rest is verboden en enkel voor de duizenden vogels ( boetes 7500dollar) Rond het eiland gesnorkeld voor een dik uurenhalf. Gisterenavond tot vanmorgen had het wel zitten regenen. De zee was onderweg naar hier redelijk wild. Ben zelfs voor eerste keer ooit misselijk geworden door de boot (omhoog en mlaag en links en rechts en dit op een volle maag) maar net niet gekotst. Ter plaatse op de reef waren de golven niet zo megahoog als onderweg maar toch was t niet ideaal om te snorkelen. Geregeld een kloesj water door de snorkel en t zich was ook minder door het zand dat met de stroming meebewoog. Maar kom t blijf prachtig schouwspel hier onder water. Heb voor eerste keer een Rog gezien (een wit plat rond beest met zo een lange staart) ook megadikkevissen van 1.5 meter en van die hele grote gele ovale schijfachtige vissen die onder de boot zwommen en echt tot vlak voor u neus kwamen gezwommen. nadien een lekker lunch op de boot en dan richting paradise reef, kwartierke verderop. Dit is een reef midden op zee met steile reefwanden die wel 20m omhoogreizen waarlangs ook reefsharks te zien zijn. Heb er vollenbak naar zitten zoeken maar spijttiggenoeg geen tegengekomen. Wel hier meer zicht in t water, meer vissen, ook in scholen en kleurrijkere koralen. Hier zijn we wel ma uurke blijven plakken, wa ik echt te kort vond, Den boot heeft op mij trouwens 10 min zitten wachten, ik was de laatste in t water en had ni door dat ik tyerug moest komen, ma wa wilt ge. Heb het hun dan ook gezegd dat dit veel te kort was, zeker omdat we de vorige keer veel meer tijd kregen(andere organisatie). De Tomme en Gunther vonden het zeer geslaagd. Bij Tomme was t trouwens zijn eerste keer snorkelen ooit. Op de vaart terug nr Cairns nog wa op op t dek in de netten gelegen, waar we geregeld een golf water overons kregen (zee was wild). Op t einde heeft de catemaran ook zijn zeilen gehesen en enkel op biopower voortgevaren. nice! Terug in Cairns was t terug aan t drasjen, eb da suckete wel. Ma onzen dag was sowieso al bien geweest. Allemaal een beetje moe van de weinige slaap en van wa verbrand te zij ( niettegenstaande regelmatig ons in te smeren). De avond was dus uiteraar rustig en ondertussen bleef het ook maar regenen.
10/11 Slecht en weinig geslapen dus vannacht. Gelukkig slapen we deze nacht weer in de YHA waar ze airco hebben in de kamer. Daar voor 3 nachten geboekt. om 3.u40 is hij dan geland. Hij was er samen met een maat, de Gunther, uit Gent, die hij op t vliegtuig leren kennen had naar sydney. Dan snel naar t werk gereden, Sven met hun naar de YHA. S avonds natuurlijk feeststemming en met hun naar Gullligans afgezakt, tot uur of 3. Was blij weerzien, en eigenlijk de reunie van de aussiebuddies na 1.5 maand. Gunther ook toffe pee.
11/11 Nadat iedereen serieus wat slaap heeft ingehaald hebben we er een tamme dag van gemaakt. Voor hen wa acclimatiseren en verkennen. Wa inkoopkes gedaan, een zwemke gedaan. Ook een reeftrip geboekt voor morgen, naar 2 locaties waar wij ook nog niet zijn gegaan (paradis reef). Dat belooft dus weer voor morgen. S avonds hier vollenbak regenbuien, zo belgisch, zijn we ni meer gewoon.
7+8+9/11 laatste dagen voor de aankomst van Tom in Cairns. Ni veel grootse zaken gebeurt, buiten dat we hier wat gewerkt hebben. de 7e had ik geen werk, Sven wel op kewarra beach resort. Nadien had Sven en ik normaal elke dag tot zondag werk. Maar daarvan zijn er uiteindelijk 2 dagen geannulleerd. De vrijdag, den 9e zijn we vertrokken uit ons huizeke in de archiestreet. Spotgoedkope 2 weken geweest qua verblijf, ma toch blij dat we uit de omhygienisch en warm kot weg waren. Dag voordien waren we palen voor onze tent gaan kopen (die niet waren bijgeleverd bij den auto) en dus hebben we de vrijdag voor een dag camping geboekt, kwestie alles is uit te testen. Da was ni alles uiteindelijk. De tent cava ging snel om op te zetten, ma stonden op nen electriciteitssite en dus savonds vervelende telefoontjes gehad van de staff, terwijl we aan t werken waren. Ni veel gemaft. Ook al door de stomme luidruchtige vogelmormels . En vanaf de zon op de tent staat begint ge spontaan te zweten. ni te doen.
