Veel te vertellen, niet veel mensen om het tegen te vertellen (want ze weten het meeste al). Wat betekent dat?? Nieuw blogbericht van Astrid! (or lady)

Het grote nieuws (ik ben niet zwanger): ik heb mij ingeschreven voor een safari, das in oktober twee weken rondrijden in een tourbus met allemaal andere afs-mensjes van verschillende interessante landen, en dat door the red centre van Aussie. het begint in Sydney (maar daar zal ik jammer genoeg niet zoveel van zien) helemaal door New South Wales naar Broken Hill, naar Port Augusta en dan verder naar boven: Uluru en Alice Springs, terug naar beneden, even naar Adelaide en door naar Melbourne!!! En das dan meteen het einde . Ok echt zo zalig, ik kijk er enorm naar uit. (En dan kan ik de facebookers twee weken niet pesten die terug op school zitten ;-)

Dat alles even terzijde voel ik mij toch verplicht jullie iets over pannekoeken te vertellen. Omdat het toch regende en omdat ik daar zin in had besloot ik vrijdagnamiddag pannekoeken te maken. Degenen die mij een beetje kennen begrijpen wel dat ik dat zonder recept deed en dus mislukte de eerste, maar na toevoeging van extra eggs en flour waren ze wel goed. Kathy had ondertussen soep en brood gemaakt voor het avondeten, maar aangezien iedereen zin had in pannekoeken hebben we die gegeten. Iedereen was nogal onder de indruk dat ze zo dun waren en echt perfect en lekker en was dat mijn specialiteit? En ik dacht, ja die zijn wel goed, maar ook niet speciaal ofzo. De volgende dag beslist Voov echter om pannekoeken met banaan te maken voor het ontbijt. En toen snapte ik wat ze bedoelden, want haar pannekoeken waren een cm dik (ik zweer het, ni overdreven!) en ja dat smaakt echt gewoon anders (alleen vet langs de buitenkant waarsch ;-). En dat was het verhaal van de Aussie pancakes.

Mensen mij of ik al beter Engels spreek. Ik zal jullie vertellen, dat kan echt gewoon niet anders. Je kan gewoon niet in een klas zijn zonder dat je gevraagd wordt waar the sticky tape is of the stapler of the marker of … Jammer genoeg vergis ik mij nog altijd tussen write en read (ja stom, ik weet het) ik bedoel ik ken het verschil natuurlijk wel maar elke keer als ik het wil gebruiken begin ik te haperen. En… hoogtepunt: ik heb vorige week voor het eerst I reckon gebruikt. Ik versta het al lang, maar zelf gebruiken is nog iets anders. En ik besefte ineens, hey de eerste keer dat ik dit woord zeg! Ik leer ook veel namen van groenten en eten enzo: garlick, couliflour, capsicum, colender, chick peas (ik weet ni eens wat dat in het nederlands is), ik weet wat board is (altijd van hout), ik weet wat ducklets zijn (jonge eendjes), chooks (kippen), basket, … oh en ik weet dat eejit idioot betekent, maar dat is in Ierland vooral, niet hier. Daartegenover staat dat ik het Nederlands wel begin te vergeten, lang moet nadenken als ik iets wil zeggen en klaarsta met Engelse constructies.

Even denken wat ik zaterdag gedaan heb. Ah ja, er was een vriend van John meegekomen na het surfen, die was net terug van een drie maanden (!) durende vakantie in Europa. Jaja mensen gaan hier niet op reis naar een land maar naar Europa. Ik denk dat ze in Ierland begonnen waren, dan naar parijs, Duitsland, Denemarken, Finland, Zweden, Estland, Litouwen en Polen! Het coole aan Aussies is dat ze ongeveer overal familie of vrienden hebben, dus bij hen kunnen logeren als ze ergens naartoe gaan. Waarschijnlijk ook omdat het zoveel kost om uit Australie te geraken, doen ze dan ineens een paar maanden en a bunch of landen. Het lijkt mij echt wel leuk om zo op vakantie te gaan, naar veel verschillende plaatsen en als het leuk is blijf je daar een paar dagen. Er zijn trouwens echt wel veel mensen die overseas gaan deze vakantie, ik vraag mij of ze allemaal zo rijk zijn? ;-)

De rest van de dag heb ik volgens mij al tokkelend (vals) op John’s gitaar en de piano doorgebracht, het was ni echt een dag om veel te doen met al die regen de hele tijd. Maar stel u daar vooral ni teveel bij voor, remember: ik kan geen piano of gitaar spelen!
Ah now I remember: ik ben naar the New Sydney Hotel geweest. Daarbij moet ik even vermeleden dat een hotel geen hotel is maar een soort café met vaak live muziek. Maar het was een Irish Pub, dus je kan je de muziek al voorstellen . De reden waarom was omdat er een soort bijeenkomst was van muzikanten die samen spelen en Kathy en John gingen daar naartoe dus ik mee. Het leuke was dat iedereen zo op elkaar gepropt zat/stond dat het niet moeilijk was om wat met mensen te praten die ik niet kende. En er hingen allemaal zalige dingen aan de muren: een hele verzameling bankbiljetten van overal en waarschijnlijk nogal oud, oude nummerplaten, platen met grappige tekstjes (some mornings I wake up grumpy, sometimes I let him sleep) en een klok die helemaal in spiegelbeeld was, dus ook met wijzers die in de foute richting gingen, echt verwarrend ;-).
 

De zondag had ik twee uur doek: goede training, vooral voor mijn arme spiertjes. Ik voel het nog! Daarna zijn we met een paar circussers iets gaan drinken, en aangezien het al twee uur ofzo was kwam het er uiteindelijk op neer dat we ook eten bestelden. Ik moet dat cafe onthouden: lekker en maar $10 (dus ong €6) voor een grote toastie en orange juice. Was wel gezellig, behalve dat ik bestookt werd met vragen over België en de circusschool daar, en Kristina zei dat ze al in België geweest was, maar enkel om van Zaventem naar Charleroi te gaan ;-) en dan die uitspraak van Charleroi, echt hilarisch!

Maar goed, ik denk dat jullie genoeg te lezen hebben. Alleen nog even een grappige conversatie met a grade one van vandaag:

Astrid: how much is 10 plus 5?

Oliver: eum 11?

Astrid: I don’t think so…

Oliver: how would you know, you’re from another country?

beybey!!

PS: morgen is het 1 september, terug school voor velen, hier is het midden in het schooljaar, maar wel het begin van de lente. En volgende week en de week daarna heb ik vakantie! Ik ga ergens a few days naartoe... (maar ik vergeet altijd waar, want het is een familievakantie, dus moet ik er niks voor regelen)

31-08-2009 om 00:00 geschreven door Astrid