telkens hij haar ziet tastbaar als een hoogtezon smelt het verlies in een zee van lauwtexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
hij zou het aantekenen voor het weer wegebt
hoe hevig het kan laaien en daarna lang smeult als een sigaret zo onontbeerlijk
de dorst blijft ongelaafd het glas steeds vol het hoofd loopt leeg terwijl de tijd gestolen wordt
