Hoop doet leven zegt men wel eens. Maar hoop kan soms ook heel veel pijn veroorzaken. Zo kan ik monenteel weer eens vaststellen. Is er dan vandaag een echte reden voor, neen toch niet. Maar ik kan om welke reden dan ook niet omgaan met de pijn vandaag. Gisteren was het heel even weggeebt, enkel luttelijke seconden maar, maar de pijn was even verzacht. De reden, ja die ken ik. Een warmte gevoel heb ik gisteren weer even mogen beleven.Alsof de tijd even stil bleef staan. Ik voelde me even wegzinken in een vloed van liefde en daarvoor kan ik alleen maar mijn sjatteke dankbaar voor zijn. Want het was zij die me die warmtegevoel gaf. Op een liefdevolle manier omgaan in elkaars buurt. Rustig de dingen doen waar we beide wat konden in wegduiken, zonder elkaar in de weg te lopen. Het was gewoon een topdag.
Maar vandaag is het weer wat anders. De voorbije nacht was er weer één van hels woelen en onrustig slapen. 'S morgens kom je dan tot de vaststelling dat je er enkel maar een rothumeur aan over hebt gehouden. En een rothumeur is nu niet iets wat aan mij is besteed. Gelukkig ben je dan alleen en is er niemand in je buurt die je lastige bui moet aanschouwen. Ik werd om de haverklap kwaad op mezelf. Kan je je dat even inbeelden, alsof je zo nodig moest boos zijn.
Ja soms is ze ondragelijk die pijn en steekt ze boven alles uit. Dan moet je voelen hoeveel liefde er in je zit en dat je die liefde steeds weer moet bijhouden. Bijhouden tot wanneer je een klein beetje kan geven en voelen dat ook krijgen van liefde nog bestaande is.
Gisteren kon ik van mijn liefde weer even wat kwijt, maar ik stel vast dat het potje weer zo vlug is opgevuld. En hoe voel je dat, door de pijn die je steeds weer in je wakker wordt.
Maar zoals ik vooraan al schreef, hoop doet leven. Hopen dat de momenten die je gisteren kon beleven niet éénmalig waren en dat er nog zo momenten voor je zijn weggelegd. Ik laat mijn hoop aan de tijd over en geniet van elk moment dat ik het mooie gevoel in me mag beleven.
Bedankt liefste, zalig was het je zo kort bij me te mogen hebben.
Hoop doet leven zegt men wel eens.
