Het is nu al vrij laat en nog steeds zit je dan te wachten op je honger.
Ik heb over mijn zoon, die al sinds gisteren een rapport ergens ten velde heeft slingeren.
Alleen de vader die een foon verwijdert zit vergeten we in te lichten over de resultaten.
Tja,zal hij wel niet erg vinden zekers.
Maar ja dat vindt de papa nu net wel erg. Ik weet wel dat het geen slecht rapport is maar de manier waarop ik nog een belangrijke rol speel is voelbaar geworden.
Ik word nog maar eens , al is het onrechtstreeks of net wel rechtstreeks, met de neus op de feiten gedrukt.
Of er een geldig excuus is, natuurlijk papa, ik ben teveel met mezelf bezig vandaag. We zijn vertrokken op 2daagse en tja vergat je daarbij even.
Maar het is toch goed, dus kan je toch wachten tot als ik je zie vrijdagavond.

Verdomme, nee zoon zal je het dan nooit snappen. pfff.
Je mag dat niet vergeten, je vergat mama toch ook niet hierin. Besef je soms wel waar je me hierin weer plaatst.
Vandaag is het al moeilijk voor me om jou te handhaven en telkens werk je hierin tegen ipv mee.
Je weet welk mijn visie vandaag tegenover je is zoon en toch je denkvermogen laat je telkens weer in de steek.
Ik ben je vader verdomme, mijn woede is groot vandaag.

Ook al fluisterd men dan in je oren dat je meer begaan moet zijn met je kinderen en meer aandacht aan hen moet schenken in je doen en laten.
Wel dit is weer zeker geen pluspunt hiervoor.
Je bent eerder geneigt om je nog meer te laten gelden in je niet goed te keuren houding hierdoor.

Ik heb nog 1 dag de tijd om mezelf te kalmeren en na te denken hoe ik dit weer verstaanbaar naar hem ga kunnen overbrengen.
Hem laten voelen is één, maar hem verstandelijk wijsmaken dat zijn vader ook zit te wachten op een klein foontje met de melding van de resultaten dat zal weer aarde aan de grond hebben.
Ik baal van zijn gedrag en moet mezelf beheersen om niet erger te maken dan vandaag al is.
Maar het weekend zal weer tekort zijn om hem duidelijk te maken dat invloeden van een andere zijde mag genegeerd worden en dat hij  zichzelf daarin mag (nee zelfs moet) overtreffen.
Want er was invloed van de andere zijde, een klein foontje naar die zijde was genoeg om de informatie tussen de regels door te begrijpen.

Het zal niet enkel de aanpak van die puber worden, maar ga eveneens eens moeten nadenken over de aanpak en duidelijkheid brengen in de verantwoordelijkheid van de volwassenen.
Ik ben en blijf de vader en heb verdomme rechten en duld het niet langer dat andere verantwoordelijke hun eigen probleem tegenover die vader misbruiken naar het kind toe.
Ik heb nog veel denkwerk tegaan vrees ik.