Is dit eigenlijk wel een uur om op te staan? In mijn geval was dit vanmorgen wel degelijk het geval en het zal er niet op beteren... Om 7u30 werd ik immers op school verwacht voor mijn eerste dag stage. Mijn stageplaats (Fimlab, het labo van het Ziekenhuis van Tampere) ligt immers een paar meter verwijderd van een achteringang van TAMK.
Mijn eerste stagedag verliep rustig. Eerst moesten we ons verkleden, een labojas is hier niet verplicht. Meer nog als je dat draagt val je eerder uit de toon. Je moet hier een blauw soort apenpak dragen (ofja, zo vind ik het er uit zien)... en dat in combinatie met crocs... ik denk dat ik niet graag een spiegel zou zijn in dat labo. Je zal dus zeker geen foto van mij zo moeten verwachten.
Als eerste hebben Sanne (zie 1e blogbericht) en ik een heel korte rondleiding gekregen in het labo, want het was al snel tijd voor de koffie. Daarna werd ik naar de Klinische Chemie gebracht. Je kan meteen duidelijk zien dat dit het enige labo uit de grote omgeving is, zo groot dat het hier allemaal lijkt als eerste indruk.
Daarna de wekelijkse controle van een chemie analyzer, de kalibratie, wat stalen laten lopen en de dag zat er al op. Maar de controle neemt dan ook genoeg tijd in beslag. Er is namelijk een periode waar anderhalf uur gewacht moet worden... Het ideale moment om te gaan eten. En ik had geluk: het ziekenhuis bestaan exact 90 jaar, dus vanmiddag was het eten gratis, zelfs de taart achteraf.
Maar het lachen zal niet blijven duren, maandag mag ik al om 7u00 in het labo staan... Gedaan met uitgaan tijdens de week (of ik zou de nacht moeten doorsteken... Maar zal dit niet doen hoor mama ). Het voordeel aan om 7u00 in het labo te staan is dat je wel terug vroeg naar huis kan...
Ik begin wel te merken dat ik hier bijna geen Nederlands meer spreek. Ik begin zelfs te denken in het Engels. Ik begin het zelfs al weer gewoon te worden om Frans te horen (en stilaan weer beginnen te spreken). Of zoals gisteren avond, de perfecte combinatie: 'I never...' spelen met een Franse app op iemands smartphone en vertalen naar het Engels...
I never... will forget you during my time in Finland.
Gisteren moest ik voor het eerst naar TAMK. Dat ik de school in Finland waar ik de volgende maanden "les" volg. Om 12u30 afgesproken met mijn Tutor, zodat ik mijn 'survival kit' kon betalen (klinkt spannender dan het in werkelijkheid is) en mijn studentenkaart in orde kon brengen. Dit kon ik vooraf ook al doen, maar de website werkte niet... ra ra, waar heb ik dat nog gezien. Ze hebben er ook een nieuwe pasfoto voor moeten maken, ik ben al bang voor het resultaat.
En daarna, wat doe je op een eerste schooldag, papieren invullen. Op ieder document moet je bijna je adres invullen, je zou dan ook bijna denken dat ik mijn adres ondertussen vanbuiten ken, maar dat is vergeefse moeite. Yrttikatu 1 A1 Cell 1 (net opgezocht) het klinkt net alsof ik in een gevangenis zit "Cell 1". Maar dat geheel ter zijde.
Na het invullen van de papieren van International Office, werden we verwacht bij Marja, de Finse Bart Quartier. Na wat informatie over stage en dergelijke mochten we weer weg met een interessante taak: "inschuifschoenen" zoeken voor op de werkvloer. Na anderhalf uur rondlopen in Tampere heb ik iets gedaan wat ik verwachtte nooit te doen, namelijk fake-crocs kopen.
Vrijdag volgt dan mijn eerste dag stage, zal dan wel zien hoe alles verloopt.
ik zal eens proberen een blog in elkaar te steken over mijn verblijf in Tampere (Finland). Hiervoor keer ik eerst terug naar vrijdagochtend 10 februari 2012: de dag van mijn vertrek.
Het is 3u15 in de ochtend, tijd om op te staan. Ik weet het, veel te vroeg, maar als je vliegtuig van op Zaventem vertrekt om 7u35, moet je er wel vroeg uit. Na de bagage afgegeven te hebben aan de mevrouw van Finnair (44kg volgens haar weegschaal) heb ik kennis gemaakt met Sanne. Dit is een meisje uit de Kempen die dezelfde stageplaats heeft als ik. Na een vlucht van 2u30 kwam ik vervolgens aan in Helsinki waar ik nog een grote 2 uur moest wachten om mijn volgende vlucht naar Tampere. Finland in de winter vanuit de lucht te zien is vooral wit (sneeuw) en een soort afgewassen groen (naaldbomen bedekt met sneeuw).
Om 14u20 ben ik geland in Tampere, waar mijn 2 tutors (buddy's zoals we ze in België noemen) me even later kwamen halen. Na de sleutel van mijn kot te zijn gaan halen en een buskaart ben ik vervolgens naar mijn kot gegaan. Het is eigenlijk een peda en deel de badkamer en keuken met een Nederlander, Pim. Ik kan dus blijven Nederlands praten.
Na vervolgens mijn koffers geleegd te hebben, naar de winkel geweest te zijn en gegeten te hebben ben ik samen met Pim naar een ander kot geweest, waar ondertussen een pré-party aan de gang was. Ik vraag me nu echt af hoe ik al die namen ooit ga kunnen onthouden. Het schijnt dat in heel het complex een 200-tal studenten zitten, waarvan het merendeel uit het buitenland afkomstig. Zo heb ik nu al in de gaten dat ik naast Engels ook genoeg Frans ga kunnen spreken, al die Franstaligen die hier zitten. Na de pré-party heb ik dan mijn eerste stappen gezet in het Finse nachtleven.
Wat een eerste dag Tampere was dit. Meteen al meer dan 24 uur wakker, op de eerste avond al een feestje, veel te veel mensen dat ik hier nog moet leren kennen. Als mijn eerste dag een afspiegeling is van hoe de zaken hier lopen, belooft het hier een leuke tijd te worden (help mijn eindwerk ).
Tervehtiä (Groeten),
Arne
PS: In Finland lopen we een uur voor op België, als het in Finland 12u is, is het in België 11u. Het is maar dat je het weet.
Om 7u30 werd ik immers op school verwacht voor mijn eerste dag stage. Mijn stageplaats (Fimlab, het labo van het Ziekenhuis van Tampere) ligt immers een paar meter verwijderd van een achteringang van TAMK. 
Je zal dus zeker geen foto van mij zo moeten verwachten. 
Daarna werd ik naar de Klinische Chemie gebracht. Je kan meteen duidelijk zien dat dit het enige labo uit de grote omgeving is, zo groot dat het hier allemaal lijkt als eerste indruk. 
(of ik zou de nacht moeten doorsteken... Maar zal dit niet doen hoor mama 
