eerst en vooral een belangrijke mededeling: het vriest niet meer in Finland. Nadeel is dan wel dat het hier op sommige momenten verandert in een halve oceaan: al dat water. Het ligt hier ook heel erg 'papperig' en er liggen overal kleine steentjes. Hier strooien ze niet met zout, maar met een mengeling van zand en kleine steentjes denk ik. Waarschijnlijk voor grip met de ondergrond te kunnen houden.
Als titel voor dit blogberichtje heb ik gekozen voor "geïoniseerd calcium". Hierover gaat immers mijn bachelor-proef. In Finland - en dan vooral de regio rond Tampere - wordt er door de dokters veel gevraagd naar het gehalte van geïoniseerd calcium in het bloed. Welk effect dat geïoniseerd calcium heeft bij welke aandoening moet ik nog uitzoeken. Maar de vraag die het labo mij dus stelde is: "wat gebeurt er met de waarde van dat calcium indien het bloedstaal niet binnen de 2uur gecentrifugeerd wordt?" Dat moet ik dus uitzoeken. Het labo waar ik in werk is namelijk het enige labo in de grote omgeving en dus kan het soms verschillende uren duren vooraleer een bloedstaal het labo bereikt.
Tijdens de voorbije 2 dagen heb ik ondertussen 5 stalen van 12 verschillende personen (die op een ander moment gecentrifugeerd zijn) op 2 verschillende bloedgasmeters onderzocht. Ik kan je verzekeren, daar ben je even mee bezig! Ik heb ondertussen al 360 verschillende waarden (Ca2+ wordt altijd gemeten in combinatie met de pH en daaruit wordt het gehalte Ca2+ berekend bij een pH van 7,4) en kan dus stilaan de eerste conclusies beginnen maken. Deze conclusies zijn totaal verschillend dan wat iedereen verwachtte en in het labo zijn ze dan ook opgetogen met mijn werk en mijn resultaten.
Als iemand meer wil weten over mijn bachelor-proef, moet je dit maar vragen.
Voor de personen die niets begrepen hebben over mijn uitleg over het calcium, even een cultureel feitje om af te ronden. 29 februari is een schrikkeldag, dat is overal zo, maar in Finland heeft dit een leuk extra'tje voor de vrouwen. Op 29 februari mag een vrouw immers haar vriend ten huwelijk vragen. Wanneer hij hierop 'nee' antwoordt, is hij verplicht om zijn vrouw een jurk of een ander kledingstuk cadeau te doen.
Zegt hij hierop echter 'ja' zal dat kleed waarschijnlijk een witte kleur hebben.
De dagen in Finland worden duidelijk langer! Het is nu 18u05 en de zon begint nu pas onder te gaan.
Of ja, voor de Finse studenten en de buitenlandse studenten die hier een studie volgen. Pech voor mij dus. Ik mag weer leuk om 5u30 opstaan. Ik denk dat dit iets is dat ik nooit ga gewoon worden. Iemand zei me dat dit eigenlijk een uur is om te gaan slapen en niet om op te staan. (Daar ben ik het eigenlijk wel mee eens.) Het zou zelfs kunnen dat het iemand van het labo zelf was.
In het labo was ik vandaag de enige man van de ochtendploeg. Gisteren trouwens ook, maar toen liep er nog een technieker in het labo. Er was immers een onderdeel van de "Cobas" stuk. Voor de mensen die niet weten wat Cobas is, dat is de chemie analyzer hier in het labo. Voor de mensen die niet weten wat een chemie analyzer is, dat is een machine in het labo, maar dat geheel ter zijde. Conclusie van dit alles: veel te weinig stalen. Ik ben dan maar gaan eten toen het nog maar 10u30 was. Een middagpauze bestaat hier trouwens niet. Je moet hier maar gaan eten wanneer het je het best uitkomt. Na de middag (lees: na de vroege lunch) was het toestel gelukkig gemaakt en was er wat meer werk te doen.
Maar toen moest het spannendste van de dag nog komen. Hetgene wat ik zolang mogelijk heb uitgesteld: de was. Langer uitstellen lukt niet meer, want mijn proper ondergoed is op. Jah, ik ben ook maar een man alleen hé.
Eigenlijk bleek dit heel eenvoudig te zijn: je doet je waspoeder (of in mijn geval iets vloeibaars) in de wasmachine en duwt op de knop met het programma dat je wilt. En mijn was was vertrokken voor een wilde rit van 37 minuten. Ik ga nog als volledige nieuwe man terug keren naar België!
Vandaag had ik voor het eerst écht zelf een toestel in handen in het labo. Ik stond aan de Cobas 'Uljas'. Dat is de naam die ze hier gegeven hebben aan de combinatie van toestellen waar vooral de immunologische testen uitgevoerd worden. Eigenlijk moest ik samenwerken met Marialena (ik dat je het zo schrijft). Zij is zo'n beetje de hoofdlaborant van de geautomatiseerde toestellen en bijgevolg was ze overal te vinden... behalve aan het toestel waar we mee moesten werken. Conclusie: "Arne, je weet wat je moet doen hé, als je iets niet weet moet je maar roepen." Alleen aan een machine staan is toch wel leuker dan dat je moet helpen met iemand anders. Je leert je eigen beslissingen nemen, iets wat je in het werkveld ook moet doen! En al zeg ik het zelf, ik heb het er gelijk wel goed vanaf gebracht!
Maar dan nu: "Operatie nieuwe man, deel 2"
Gisteren heb ik dus alles gewassen (hopelijk is niets gekrompen), vandaag moest dus de strijk gedaan worden. En dat is iets wat ik echt nog nooit gedaan heb. Tenzij misschien heel vroeger een zakdoek om stoer de doen tegen de mama ofzo. Ik heb zo'n kleine reisstrijkijzer en dan duurt het echt lang vooraleer je alles gestreken hebt (maar dat zal waarschijnlijk wel aan mij liggen). Ik ben al lang blij dat alles - min of meer - deftig terug in de kast ligt. Morgen mijn kamer eens op orde leggen (het is nodig) en kan er weer voor een tijdje tegen.
Hopelijk vonden jullie mijn 'gezever' over de was niet te saai, anders tot mijn volgende blog.
Arne
xx
Oh ja, ik heb me gesneden aan karton vandaag, hoe lomp kan je zijn...
Nadeel is dan wel dat het hier op sommige momenten verandert in een halve oceaan: al dat water. Het ligt hier ook heel erg 'papperig' en er liggen overal kleine steentjes. Hier strooien ze niet met zout, maar met een mengeling van zand en kleine steentjes denk ik. Waarschijnlijk voor grip met de ondergrond te kunnen houden.
Ik mag weer leuk om 5u30 opstaan. Ik denk dat dit iets is dat ik nooit ga gewoon worden. Iemand zei me dat dit eigenlijk een uur is om te gaan slapen en niet om op te staan. (Daar ben ik het eigenlijk wel mee eens.) Het zou zelfs kunnen dat het iemand van het labo zelf was. 
Langer uitstellen lukt niet meer, want mijn proper ondergoed is op. Jah, ik ben ook maar een man alleen hé. 
