Daar ik op verschillende "sociale media" zit, zie ik vele foto's, tekeningen ed meer passeren. Sommige "like" ik, andere niet...
Er zijn leuke filmpjes en er zijn er gruwelijke bij... En in dat gruwelijk zit er blijkbaar nog gradaties voor sommigen.Bij sommige van die gruwelijke filmpjes zie je dat sommigen die blijkbaar leuk vinden, alhoewel de dieren aan het lijden zijn. En soms is het niet altijd duidelijk of bij sommige kunstjes de dieren het leuk vinden of niet, maar als ik vind dat het pesten is hoeft het niet meer voor mij....
Ik vind dat je net als voor mensen, ook voor dieren respect moet hebben. Je kan er mee spelen ( kat of hond), balletjes weggooien ed meer, maar als je dier aangeeft dat het moe is of niet meer wil, stop er dan ook mee. Ook je kind moet je respect voor de dieren aanleren, zodat er een mooie vriendschap ont- staat tussen beide.
Ik heb hier vandaag weer verschillende foto's zien passeren waar ik me serieus aan geërgerd heb, die "geliked" worden en waar cute bij staat.... Aan dieren aangekleed als circusapen vind ik niets cute....maar zeer zielig....denken ze nu echt dat die dieren dat leuk vinden? Ik weet dat er voor honden speciale pakjes zijn en daar kan ik nog in mee komen, dit is aange- past aan de hond....maar meisjesjurken voor meisjeskinderen, NEE, echt niet....
Dus nee, mensen die denken dat hun dieren mensenbaby's zijn en ze pampers ed aan doen; I don't LIKE it
Voila, de cijfers zijn gekend van de 3 kleinkinderen. Ze zijn zeer goed van alledrie. De oudste gaat in september naar het middelbaar, wat goed is voor haar, wat meer uitdagingen, want ze is er de hele lagere schooltijd doorgerold als een sneltrein, het was iets te makkelijk voor haar.
Neef en nicht hebben het iets moeilijker gehad en dan deze opmerkelijk goede resultaten.Wow. De middelste kleindochter, daar is zowel dislectie als dyscalculie vastgesteld en dat makkt het extra moeilijk voor haar. Maar er wordt aan gewerkt, want net zulke kinderen zijn gewoonlijk iets meer begaafd.Dus komen doet ons meisje er wel, maar het zal met kleine hindernissen zijn. Maar het is het resultaat dat telt.En de uitkomst van dat resultaat was dus zeer goed, ze heeft van haar juf dikke pluim gekregen.
De kleinzoon; ook opmerkelijk. Vorig jaar had hij een goed rapport, maar hij kon wel niet lezen....hij mocht wel door naar 't tweede wat ik onbegrijpelijk vond. Dochter en kleinzoon zijn toen in de zomer verhuist en de kleinzoon moest naar een andere school. Daar heeft hij 14 dagen meegedraaid in het tweede leerjaar, maar het ging niet. Toen hebben ze daar in de school beslist van hem terug het eerste te laten doen. Wat een goede beslissing bleek te zijn. Hij voelde zich veel beter in die klas en ging met sprongen vooruit op leesgebied, de andere vakken zijn nooit een pro- bleem geweest. Nu leest hij vrij vlot, sommige moeilijkere woorden moet hij nog spellen, maar dat is normaal vind ik.
Dus ben ik heel trots op mijn kleinkinderen. Daarom wens ik hen een hele leuke vakantie toe.
Laat ik het zo stellen; toch niet met alle kritiek...
Er moet nog gewerkt worden aan een vloeiend samenspel; ja dat is zo, maar ik vond dat het tegen de Russen al beter ging....de eerste 30 minuten waren zeker niet slecht, ze voetbalden aanvallend en probeerden kansen te creeëren en daar zat Dries Mertens zeker iets voor tussen. Ik was zeer blij dat hij in de basisopstelling zat.En ook dat Vincent Kompany meespeelde. De kapitein van de ploeg is zeer belangrijk. Eden Hazard liep ook mee, alleen een beetje onzichtbaar.
Het laatste kwartier van de eerste helft kwamen de Russen meer drukken en ging het wat stroever, want ook de Russen hielden de deur op slot. Bij ons was er al een vijftal keer op Het Russische doel geschoten, maar hun doelman was ook zeker niet slecht, hij had in elk geval meer werk dan Thibaut Courtois.
Dus 0-0 na de eerste wedstrijdhelft.
De tweede helft heb ik voor een stuk op de radio moeten horen, wegens op weg naar huis van een feest. Op dat moment zat de wedstijd op slot, er ge- beurde niks langs beide zijden.Wat balletjes rondspelen ja... Maar ik heb een vermoeden dat het tropische weer in Brazilië daar de oorzaak van is.Die gasten verbruiken heel veel suikers daar tijdens de match en dat zal tijdens de rust wel in vloeibare en vaste vorm worden toegediend. Maar de vloeibare vorm is direct weer weg en de vaste vorm duurt minimaal 15 minuten eer die werkt. Dus ja, dan heb je even een tussestukje dat minder is.
De Rode Duivels spelen wat krampachtig....vind ik wel normaal als je ziet wat druk er op die onervaren jongens ligt, ze MOETEN winnen want de hele wereld kijkt mee omdat ze zo opgehemeld zijn. De druk moet enorm zijn bij die jonge gasten, dat zie je aan Romelu Lukaku, anders een stervoetballer en nu bakt hij er niks van. En dat is geen verwijt, enkel een vaststelling.
Het laatste kwartier heb ik samen met de kleinzoon hier op de pc via Livestream kunnen volgen. Wilmots heeft een paar vervangingen gedaan, frissere jongens erin gezet, waaronder Divock Origi en toen werd het spel weer wat vloeiender. Ook Eden Hazard weer plots weer zichtbaar en dan gaf hij op de 88'ste minuut de ideale assist aan Origi en was het GOAL!!!!! 1-0 voor de Belgen. De hel brak los hier in België en elders waar de mensen voor ons supporteren, ook in het sta- dion ginder in Brazilië waren ze door het dolle heen. Filip en Mathilde waren ook daar en als je daar de reacties van ziet op de beelden, zie je mensen die genieten van hun nationale ploeg, dan zijn ze even geen koningspaar.
Dus ja, na de match werd er hier in België stevig gevierd... En de analyses en kritiek erna....het is nog niet helemaal goed, maar dat weet Mark Wilmots ook en daar zal wel aan gewerkt worden, maar zoals de Franse kranten schreven, we zitten in de 1/8 finale en dan kunnen onze Rode Duivels hopelijk wat bevrijder spelen. Donderdagavond nog tegen Zuid-Korea, daar is gelijkspel genoeg om groepswinnaar te zijn, maar ik ga er vanuit dat we voor 9/9 gaan....
Eindelijk was het dan zover, de jongste kleindochter wordt gedoopt. Ze is 18 maanden ondertussen. Waarom wordt ze zo laat gedoopt? Awel om haar zussen hun communies ook nog deden, een eerst communiecant en een plechtige communicant. En dan maak je er één feest van.
De doop is vlot verlopen, de dochter had de teksten opgesteld, de zussen heb- ben ze samen met de pastoor gelezen en de jongste kleindochter liet alles ge- woon over haar komen.
De dochter en schoonzoon hebben alles tot in de puntjes geregeld, de families langs beide zijden uitgenodigd. Dus was ik verheugd , want dit betekende dat mijn pa, broers en schoonzus er ook bij waren.
Voor de kinderen was er een springkasteel voorzien en er waren ook ballen en een gaol om te voetballen, als voorbereiding op het WK later die avond. De schoonzoon heeft ook iets kunnen regelen zodat de voetbal kon gekeken wor- den, wat de kleinzoon zeer op prijs stelde. Het was prachtig weer, we hebben heel middag buiten gezeten tot het buffet werd opengesteld. Het was een Breughelbuffet, dus voor elk wat wils en er was ook keuze tussen asperge en tomatensoep. Het dessert , taarten waren door mijn dochter zelf gemaakt.
Het was weer een fijne dag, ééntje om in de analen te schrijven.
Daar het morgen een familiefeest en het tijd werd om mijn haar te kortwieken moest ik deze week naar de kapper. Vorige donder- dag had ik een gaatje, tussen 2 werven door. En dan maar duimen dat op datzelfde moment maar duimen dat je baas niet belt voor een andere opdracht.Dus toen ik bij de kapper aankwam was ik verwonderd dat er geen licht brandde en de deur op slot was. Er was ook geen briefje met de reden waarop stond waarom ze gesloten waren. Ik ga normaal bij Vice Versa mijn haar laten doen, dus dacht ik, ok dan ga ik naar het andere dorp daar is er ook een vestiging van de keten. Maar daar aangekomen is ook het salon gesloten....dus heb ik het vermoe- den dat de keten falliet is....
Daar sta je dan en je haar moet nodig gedaan worden Dan moet je alternatieven gaan zoeken, gelukkig wist ik dat er daar nog ergens een Kreatos is. Dan ben ik daar maar binnengestapt en gevraagd of het ging om mijn haar te knippen en te brushen. Dat ging als ik een half uurtje kon wachten, kreeg onder- tussen een koffietje en er was een stagiare die gelijk al mijn wensen ivm mijn kapsel noteerde. Daarna kwam een hele vriendelijke vrouw mijn haar knippen, ze vroeg nog eens hoe het juist moest en ik moet zeggen, ze heeft goed geluisterd, mijn haar is heel goed geknipt. Maar eigenlijk kan ik dat binnen een paar weken echt goed beoordelen, als het weer aan het groeien is en het na de wasbeurt nog goed in zijn plooi valt. Dan weet ik of het goed geknipt is. En of de volgende knipbeurt bij Kreatos gebeurt. Indien niet moet ik op zoek naar een andere kapper.....en wees gerust want op gebied van mijn haartjes ben ik zeer kritisch, mijn haar moet om de 6 à 7 weken geknipt worden, en dat is kostelijk, dus het moet echt wel goed zijn. Maar tot hiertoe valt het prima
de vakantie. Voor de kinderen gaat maandag de laatste week school in. En de volwassenen zijn waarschijnlijk ook aan het aftellen. Zelf moet ik nog 4 weken werken om dan 2 weken in vrijheid te leven .
Want ja, er wordt een heel jaar hard gewerkt met vele verplichtin- gen meestal en dan heb je 4 weken, die je verspreidt over het ganse jaar kan opnemen. Gelukkig kan en mag ik kiezen wanneer ik wil. Maar er zijn vele bedrijven die volledig sluiten voor verschillende weken en dan moet je je als werknemer daar naar schikken. En als je dan op reis naar het buitenland wil is het extra duur dan. Nee dan ben ik blij dat ik soms buiten het seizoen op reis kan, scheelt een heel stuk in je budget.
Normaal gaan we tijdens de zomervakantie, als het goed weer is, naar zee. Maar of het dit jaar gaat lukken is nog maar de vraag, want de auto mijn echtgenoot is stuk, we zijn op zoek naar een andere. En aangezien mijn auto geen trekhaak heeft kunnen we onze caravan niet meenemen. We zijn op zoek naar alternatieven, we wilden eerst een mobilhome huren, maar 1200 per week is toch wat veel hoor. Nu ben ik aan het rondzien om nog ergens een huisje te huren of een apparte- mentje. Als jullie suggesties hebben, zet het dan hier maar neer. Misschien met wat geluk vinden we nog wel een lastminute ergens aan de kust, of misschien ook wel net over de grens. We zien wel, maar de vakantie is in zicht....
Vier dames die elkaar de laatste 10 jaar hebben leren kennen. Per toeval, door één gemeenschappelijke deler. Maar er zijn nog zaken waar we dezelfde mening over hebben. We kunnen samen lachen, echt plezier maken en elkaar plagen. Maar ook over serieuzere zaken ivm met mannen, kinderen en de dieren kan aardig geboomd worden.
Vier dames, die elkaar te weinig zien, we wonen immers verspreidt over gans Vlaanderen en het neemt soms toch wat tijd om een geschikte datum te vinden om samen te komen. Meestal is het ook met de partner en de kinderen erbij, want we hebben het geluk dat de hele aanhang het ook met elkaar kan vinden. Want in de gezinnen zijn er jonge kinderen (10-12 jaar) en tieners.En ja, gezinnen met nog inwonende kinderen, daar is het ook al wat moeilijker om dan nog tijd te vinden om gezamelijk iets leuk te doen.Want de kinderen hebben meestal ook al een eigen agenda . Maar zo af en toe lukt het dus wel en dan is het dolle pret. Er worden oude koeien uit de gracht gehaald wat tot hilarische opmerkingen leidt en dan ja is het hek soms van de dam. En dan soms is het ineens na middernacht en is onze tijd samen weer , want ja, hoe dan ook , er moeten er altijd nog een paar een eindje rijden eer ze thuis zijn.
Maar het gebeurt ook, dat wij, de damaes eens een weekendje weggaan, onder ons. Om te relaxen, gewoon bij te praten, gezellig samen eten, saunatje doen,gaan zwemme, ed meer. Ook kan het zijn dat er 2 dames elkaar ontmoeten, maar dan worden de 2 andere dames ook gebriefd, wat er gebeurd is, want we houden niks achter voor elkaar. Want vriendschap wordt gebouwd op vertrouwen.
Dus dames, ik vind dat we nog eens moeten samenkomen op een zonnige zomer- dag, samen met de mannen en de kids als het kan. Alleen is nu de vraag; waar en wanneer en wat gaan we doen?
Een werkweek om U tegen te zeggen, je merkt dat de vakantie met rasse schreden nadert. Bij ons is de vakantieperiode al ingezet, dus veel werk dat opgevangen moet worden. In juli, augustus en ook september hebben wij ook wel jobstudenten, gelukkig.
Maar door dat feit kan ik dus door de week niet bloggen, wat ik jammer vind.Er is zoveel te vertellen, maar ja als je wil schrijven moet je ook daar weer de nodige tijd voor hebben, om het allemaal juist en correct te hebben en het te kunnen nalezen.
Ook het huishouden dat moet gedaan worden na de werktijd is tijdrovend en niet altijd inspirerend. Gewoonlijk blijven de meeste klussen liggen tot het weekend omdat je 's avonds al blij bent dat je kan eten en de afwas doen. Soms zijn er ook nog bankzaken of mails die je dan moet doen voor je even rustig kan gaan zitten.Onder het eten wordt dan ook de voorbije dag doorgepraat, zodat je van elkaar weet wat er leeft bij de partner.
Ook dit weekend wordt weer druk; zoals gezegd seffens eerst de huishoudelijke klussen, de man gaat winkelen ondertussen. Ben wel al naar de coiffeur geweest, maar de haartjes moeten ook nog een kleurtje krijgen. Dit zal voor deze namiddag zijn en tijdens het wachten kan ik dan even in mijn spannend boek verder lezen, het zal het enige moment zijn dat ik kan lezen dit weekend. Deze avond gaan we de kleinzoon halen want morgen moet hij mee naar het doopfeest van zijn jongste nichtje. Zijn mama kan helaas niet mee.
Dus morgen het feest, waar mijn hele familie bij zal zijn en daar ben ik heel blij mee. Bij het doopfeest van de middelste kleindochter waren mijn broers er door omstan- heden niet bij en dat was jammer. Ik duim op mooi weer zodat de aanwezige kinderen kunnen buitenspelen na de doop- plechtigheid. En omdat ik in mijn mooi kleedje wil paraderen natuurlijk.
Ik hou van katten. Waarom? Wel omdat het zo'n onafhankelijk dieren zijn, je kan ze nergens toe dwingen, ze doen hun ding op hun eigen manier.
Van het moment dat ik het ouderlijk huis verlaten had, heb ik een kat in huis gehad. Omdat ze, ondanks hun eigenzinnig karakter, toch heel lief en aanhankelijk kunnen zijn. Ze hebben ons mensen toch ook nodig, toch zeker als het huiskatten zijn en ze hun eten niet moeten gaan zoeken in de natuur.
En toen wij naar hier verhuisden hebben we soms veel katten tegelijkertijd gehad. Eerst waren hier de 2 katten van mijn schoonmoeder, die na van een appartement te gekomen zijn, hier in tuin en het bos de tijd van hun leven hadden. Nu konden ze hun poten eindelijk strekken en op muizen jagen, die ze veelvuldig op de mat aan de achterdeur kwamen leggen. En op een gegeven moment kwam de oudste dochter thuis met een zwangere kattin thuis die op een camping was achtergelaten. We zijn er eerst mee naar de dierenarts gegaan om te kijken of ze goed gezond was, ze was nog vrij jong amper 6 à 8 maanden en om te vragen wat wij moesten doen om haar bevalling gemakkelijker te maken. Een werpdoos was dus belangrijk, dat ze die al gewend tegen dat ze moest werpen. We moesten ook kijken dat ze niet in ademnood kwam en of ze na de bevalling direct haar kittens zou wassen ed. Want omdat ze nog zo jong was, was de kans groot dat haar kittens zou kwijtraken. Een paar weken later heeft diezelfde kattin haar eerste nest hier geworpen. En waren wij verrast om- dat ze het zo goed deed, na elk kitten dat kwam beet ze het vruchtzakje kapot en begon ze het kittentje te wassen, er werden er 4 in totaal geboren. Deze kattin had een goed gesternte, ze is vrij oud geworden bij ons, heeft nog een paar nestjes gehad tot ik haar liet steriliseren. Want ze heeft op één jaar tijd 3 nestjes gekregen en dat was net iets teveel van het goede, voor haar maar ook voor ons, want adoptieouders vinden werd wel moeilijk toen. Want uiteindelijk wil je ook dat die kittens goede baasjes kregen en een goed leven.
Nu momenteel is er maar één kat, ik had er 2, maar vorige zomer is de 2 de vermist geraakt, waar ik veel hartepijn van heb overgehouden. Maar de huidige kat is een schatje, een echte heksenkat....lol.
Dat is iets wat de mensen veel te weinig doen. Ze staan niet positief in 't leven om van de kleine dingen te genieten. Want je hoeft echt niet rijk te zijn, in geldelijke zin dan, om mooie dingen te zien en te doen.
Het zit natuurlijk ook in je pe0rsoonlijkheid hoe je reageert op sommige situaties, je kent het gezegde wel; een glas kan halfvol zijn of halfleeg. Zelf opteer ik voor halfvol.
De kleine dingen des levens waar je van kan genieten zijn legio; om te beginnen ; 's morgens met de auto vertrekken en een pracht van een zons- opgang zien, je eerste tas koffie 's morgens die zo zalig smaakt.
Als je je kinderen/kleinkinderen samen ziet spelen of hun eerste stapjes zetten. Als je kleinkinderen trots laten horen hoe goed ze al kunnen lezen of schrijven. Wat jou dan ook weer zelf trots maakt. Samen met je gezin een gezelsschapsspelletje spelen, of een film kijken, samen lachen om oude foto's die echt gedateerd zijn.
Genieten van samen zijn met vrienden, samen eten, over het leven babbelen, oude koeien uit de gracht halen. Of genieten van je dieren, wandelen met de hond, lachen met de poes die muizen vangt.
En als je met een open blik naar de wereld kijkt is er zoveel om van te genieten en positief in 't leven te staan. Je hebt zoveel meer genoegdoening en je komt veel verder, dan dat als je als een pessimist door het leven gaat.
Ook hier geniet ik van, om te schrijven en hopen dat jullie het aangenaam vinden deze blog te lezen.
Je kan er dus niet omheen of je moet naar een verlaten eiland gaan, de voetbalgekte is compleet losgebarsten. En de eerste verrassing is ook een feit. Nederland wint overtuigend tegen Spanje, de hui- dige wereldkampioen. Ik heb de match niet gezien ( er is hier jammer genoeg maar 1 televisiescherm) maar via de sociale media heb ik wel de hoogtepunten gezien en het was indrukwekkend.
Ook in de kranten is Oranje top. En in de Gazet van Antwerpen staat een mooi artikel over Nederlanders die in het Antwerpse wonen en samen met de Antwerpenaren in café De Oude Vaart naar Spanje -Nederland ke- ken. Ze hadden het niet verwacht, de Nederlanders, maar vanaf de gelijkmaker namen ze het spel over. En bij elke volgende goal voor hen groeide de verbazing en de vreugde. Het moet daar zeker een feest geweest zijn, daar en in elk café waar ze kwamen kijken. Nederlanders en Belgen samen aan het supporteren voor Nederland. Samen vieren ook, zonder melding van gevechten of onlusten. Voetbal kan inderdaad een feest zijn als iedereen zich aan de gedragsregels houdt en vol- keren samenbrengen. Want zeg nu zelf, wat is er heerlijker dan mensen uit verschillende landen samen te zien vieren. En diezelfde Nederlanders uit dat café komen onze Rode Duivels steunen aanstaande dinsdag, als zij hun eerste match gaan spelen. Hopelijk kunnen ze ook een overwinning in de wacht slepen.
En ook hier zie je de straten in zwart geel rood kleuren, auto's met de driekleur rondrijden. Ook hier op de buiten wordt je zo stil aan overspoeld.
Er zijn natuurlijk ook mensen die het allemaal geen bal kan schelen, wees gerust dit gaat ook weer over. Nog een paar weken geduld hebben.
Dit is iets wat ik graag doe...in spelvorm of in 't leven...
In spelvorm vind ik het rustgevend alle stukjes in elkaar laten passen en zo de mooiste beelden krijgen. De mooiste puzzels zijn voor mij landschappen en dieren. Ben nu aan ene bezig van een vergroot stuk van een vlindervleugel, zoveel kleuren dat erin zitten. Maar hij gaat ontzettend mooi zijn eens hij af is.
Ik heb hier op de computer een site van Jigsaw gevonden waar dus duizenden puzzels opstaan, allerlei onderwerpen, simpele, makkelijke en moeilijker. Voor nog jaren puzzelplezier. Je krijgt er doorzicht van, je leert op details letten, waardoor weer net dat ene stukje puzzel op de juiste plaats wordt gelegd.En natuurlijk geduld...want waarom is nu net dat andere stukje zo moei- lijk te vinden?
Puzzelen lijkt op het leven, de ene moment valt elk stukje op de juiste plaats en er komen momenten in je leven dat je maanden loopt te zoeken naar dat andere stukje, het stukje dat je broodnodig hebt. Het leert je geduldig zijn en naar oplossingen te zoeken voor je probleem, ook zaken via een andere invalshoek te bekijken. Je draait en keert met dat ene stukje in je hand en kijkt en kijkt..... En dan op een zeker moment zie je het; daar moet het en nergens anders en wordt je puzzel weer wat completer. En dan op een dag liggen alle stukjes op hun plaats en is je puzzel compleet....en komt daar de prachtigste puzzel uit die je ooit gezien hebt!
Ons bedrijf is multicultureel. En dat is leuk, als je soms met collega's samenwerkt die een hele andere levensstijl hebben dan jezelf. Er wordt verteld hoe het er in het thuisland aan toe gaat en hoe ze zich hier proberen aan te passen.
Nu heb ik sinds kort een Afrikaanse collega waar ik geregeld mee samenwerk. Ze is hier ongeveer 6 jaar nu, spreekt behoorlijk Vlaams met af en toe nog een Engels woordje ertussen. Het is een lieve vrouw, ze doet haar best, maar moet natuurlijk ook nog vanalles bij- leren in onze manier van werken. Ook heeft ze hier een vzw opgericht om arme kinderen uit haar geboortestreek te hel- pen , voornamelijk om schoolspullen aan te schaffen. Ze verkoopt spullen op rommel- markten, houdt Afrikaanse eetmiddagen ed meer.
Nu deze middag en avond hebben we samengewerkt en het laatste kwartier waren we aan 't praten over wat we in het weekend gingen doen. Ze vroeg me of wij al plannen hadden. Ik zei dat er zo direct niks speciaal was, ik wist ook nog niet of mijn man iets speciaals had. Op zaterdag gaan wij normaal winkelen en het huishouden doen. En zondag zouden wij wss van onze hof genieten.
En toen kwam de vraag; gaan jullie niet naar de kerk? Ik zei nee. Zijn jullie niet Christelijk? Weer nee, want ik geloof niet in een God of iets dergelijks. Ze vond dit ongelooflijk, werd zelfs vrij fanatiek. Ze wil dat ik met haar eens meega naar haar kerk en mee bid en zing voor God.... Ik heb haar gezegd dat dit niet mijn overtuiging is, ik denk op dat punt anders dan zij.
Ze bleef maar proberen....toen heb ik gezegd dat ik daar niet meer over wou praten, ik heb respect voor haar en haar overtuiging, maar ik wil hetzelfde respect naar mij toe. En ik heb geen reden om bekeerd te worden....
Want ik heb haar de vraag gesteld; als God echt bestaat waarom zorgt hij er dan niet voor dat er geen armoede, oorlog, geweld ed meer, meer zijn. Als God echt bestaat waarom is de wereld dan niet perfect? Er kwam geen antwoord...
Het is weer een jaar geleden dat ik dit heb gehoord of hebben kunnen zeggen. Ik was in Chania, Kreta toen. Helaas zit er geen reisje naar Griekenland in de komende tijd en dat vind ik wel jammer. Maar op de forums volg ik nog altijd de tendensen en recente nieuws over mijn harteland.
Ik ben dus gewoon verliefd op dat land, het zit heel diep, ben ermee vergroeid bijna. Als ik uit het vliegtuig stap, gelijk waar op Griekse bodem, kom ik thuis. De kleuren en geuren zijn daar veel intenser dan hier, in de lente omarmt de warmte je al. De mensen zijn heel hartelijk en lopen zich uit de naad om je te helpen, ik heb zelden echt norse Grieken gezien. Ze zullen ook wel eens slechte dagen hebben net als wij, maar dan verbergen ze het goed, toch tijdens het toeristenseizoen. En dat seizoen duurt toch 8 maanden. Acht maanden waarin de Griek die van de toeristen moet leven, heel hard werken om daarna de winter te kunnen overbruggen.
De beste manier om een land te ontdekken is een auto huren en van de gebruikelijke paden af te wijken. De toeristische bezienswaardigheden op je ééntje ontdekken , zonder gids, dan het binnen- land in trekken en de bevolking op zoeken in hun dorpen. Dan kan je meegenieten van hun rust op de pleintjes onder de bomen en soms al eens een praatje met hen maken. Het is natuurlijk leuk als je enkele woordjes Grieks spreekt, dat appreciëren ze heel erg. Meestal is er ook wel iemand die Engels of Duits kan en dan ben je wel vetrokken voor een gesprekje van een klein uurtje met een Griekse koffie. Van zulke dingen geniet ik erg, het contact met de bevolking zoals ze al eeuwen leven. Of aan de kust waar je Grieken ziet vissen met hengels en octopussen ziet boven halen en ze ook ziet doodmaken. Ook als je over de bergweggetjes rijdt en je ineens in een kudde geiten terecht komt. Dan stop je tot de kudde je gepasseerd is en neem je ontelbare foto's hiervan . Het feit dat dit je dan niet irriteerd en je relaxt voelt doet goed dan.
Ja, ik mis mijn Griekenland, maar wie weet wat de toekomst in petto heeft en lukt het wel ergens binnenkort. Duimen maar.
Een vader is voor een dochter heel belangrijk. Als ze klein is, is het haar held. Vanaf de tienerjaren is het een zeurpiet, zeker als er jongens rond haar draaien. Eens een volwassen vrouw met man kinderen kan ze weer een goed gesprek met hem hebben, over koetjes en kalfjes.....en soms heel soms kan ze haar hart uitstorten.
En dan als de dochter haar vader ouder ziet worden, dat hij minder goed ter been is, zijn gezondheid begint te wankelen , dan komt het moment dat ze zich zorgen begint te maken. Vooral als de vader alleen is achtergebleven.
Je wilt het beste voor je vader, zoals hij altijd het beste voor zijn dochter wou. Je wilt hem helpen, maar dat wil hij dan niet...want hij kan zich best nog behelpen. Ondanks dat hij geregeld valt, op straat, in zijn huis....hij heeft zich dan mistrapt of is gestruikeld over een steen die niet goed lag. Dat zijn zicht niet zo goed meer is om de los- liggende stenen te zien liggen wil hij dan niet gezegd hebben.Maar als de dochter dan de schrammen en de blauwe plekken ziet, lacht hij dit weg. Als ze zegt tegen haar vader dat hij verkeerd zou kunnen vallen en iets breken, haalt de vader zijn schouders op.
De dochter moet zich geen zorgen maken, vader is wel een oude boom maar nog niet ontworteld. De dochter denkt dat de oude boom wel weet dat hij tijdens het leven vele stormen heeft doorstaan, maar dat de laatste stormen toch wel barsten in de stam hebben ge- maakt. En dat die barsten stilaan scheuren worden waardoor de levenssappen beginnen weg te sijpelen. Voor een dochter is het natuurlijk leuk als ze haar vader lang bij zich kan houden, maar elke vader zou dan ook zo gezond mogelijk moeten blijven. En dan ooit, als de tijd rijp is, in zijn slaap overlijden.....zonder pijn.
Maar hoe dan ook , het zal voor elke dochter moeilijk zijn haar vader af te geven.
Het zonnetje schijnt, en ik ben mijn dag wat later begonnen. Normaal ben ik nu al onderweg, maar ik heb daguren vandaag. Dat betekent iets langer slapen, rustig ontbijten, een tas koffie meer en dan rustig vertrekken. Met het zonnetje....en hopelijk zonder onweer vandaag. Het is ook wat frisser dan de vorige dagen, maar dat is goed voor mij. Als je moet werken hoeft het niet zo warm te zijn, ik zweet veel te hard anders. En het is woensdag, dus zitten we ook weer halfweg de week.
Nog een paar weken en dan komen we weer aan de zonnewende, de kinderen zijn volop aan 't aftellen naar de zomervakantie. Als die begint kunnen mijn man ook gaan aftellen om nog eens een paar weken samen allerlei te gaan doen. En dan hopen we natuurlijk ook weer op zo'n schitterende zomer zoals vorig jaar. Echte plannen voor de vakantie zijn er nog niet, dat hangt nog van een aantal zaken af. Maar ik hoop wel op een weekje naar zee te kunnen. Maar we zien wel.
Het is weer zover....wk koorts... Om de 4 jaar zijn dus de Wereldkampioenschappen voetbal... en normaal interesseert voetbal mij geen bal.
Maar nu, sinds onze Rode Duivels zich gekwalificeerd hebben volg ik wel weer alles. Zoals zovelen denk ik. Ik heb juist ook weer op tv een verslag gezien van de vorige Rode Duivels...in Mexico.... waar ze zowaar 4 de zijn geworden....wat een opwinding was dat toen. Maar dat was nog niks in vergelijking met wat de huidige generatie Rode Duivels los maken bij ons. De voorbereidingen zijn pas gepasseerd, er zijn 3 oefenwedstrijden gespeeld en alle 3 gewonnen, de trainingen worden door massaal veel supporters bijgewoond en elke match thuis was gewoon uitverkocht. De Rode Duivels hebben een sterke 12 de man bijgekregen, hevige Belgische supporters.
De Oranjegekte is bekend...maar ons gaan ze ook leren kennen want ook hier wordt de koorts erger en erger.Jong en oud, man , vrouw, kind en zelfs dieren supporteren in zwartgeelrood. We hebben zelfs onze Brabaçonne terug aangeleerd. Dat zag je bij de oefenmacth tegen Tunesië, elke aanwezige Belg zong ons volkslied mee....Marc Wilmots, de trainer kon zijn oren niet geloven en stak zijn duim in de hoogte om de supporters te bedanken.
Deze morgen is de ploeg vertrokken naar Brazilië. En het valt op als ik op de baan ben, meer en meer huizen, auto's ed meer worden versierd in de Belgische kleuren. Ook ik zal mijn vlag uithangen als steun voor ONZE ploeg. En gaan we supporteren voor onze Duivels, hopen op overwinningen en wat geluk. We hebben nog nooit zoveel talent samen in één ploeg gehad en er zijn ervaren teamspelers bij, dus onze hoop is groot. De hoop dat we als klein landje ook eens met wat geluk ver geraken en we als natie bij elke wedstrijd feest kunnen vieren en zo op een positieve manier in het wereldbeeld kunnen komen....
Dus Rode Duivels, Good Luck, de hele natie staat achter jullie!!!!
't Is dat je moet werken om je brood te verdienen....zeggen ze toch. Dus ga ik werken..... Eigenlijk al vrij lang nu ik er zo over nadenk. Toen ik nog school liep moesten wij stages lopen, vanaf het 3de middelbaar was dat.De woensdagmiddag en de zaterdag was dat toen. En vergis je niet, buiten de reden om in de praktijk bij te leren, wordt elke stagiar uitgebuit, je bent een goedkope arbeidskracht. In de loop van mijn schooljaren heb ik verschil- lende stageplaatsen gehad, ook 1 om mijn Frans bij te schaven. Maar dat was bij een Jood, die eigenlijk zich te goed voelde voor ons gewone meisjes, hij was orthodox....nochtans werktte hij op zaterdag....alhoewel echt werken was het niet, enkel commando's geven hoe het allemaal moest. Maar ik heb ook een kijkje kunnen nemen in hun wereldje, want een 5 tal jaren later had ik een interim- job bij een Joodse klokkenmaker waar ik de verzending van voornamelijk horloges moest doen. Ik ben daar 6 maanden geweest en heb daar veel bijgeleerd. En deze Joodse familie was heel anders dan de Joodse man waar ik mijn stage heb gelopen. Deze familie was warmer en gaf veel meer om hun personeel, we hadden regelmatig pauzes waar er dan koffie of thee verkrijgbaar was.Soms als ik toen verzendingen klaar moest maken voor buiten Europa moest ik hulp vragen om de vrachtbrieven correct op te stellen, en nooit, maar dan ook nooit is er boos woord gevallen, ik was pas 19 bij die job en had echt weinig kennis daarover. Maar de mensen daar in de firma waren lief en behulpzaam. Toen die job afliep en het vaste meisje terugkwam uit zwangerschapsverlof vondt ik dat heel jammer. Daar had ik wel willen blijven toen.....
Daarna heb ik nog geregeld interims gedaan en veel bijgeleerd, tot ik dan in de dienstverlenende sector terechtkwam. Ik heb daar ook verschillende stadia doorlopen, en met heel veel mensen gewerkt. Als jong meisjeben je vrij naïef en denk je dat iedereen het goed met je meent.Maar dan merk je op zeker moment dat sommigen goed bij de baas kunnen slijmen en iedereen buiten zichzelf afkraken. Je leert dan langzamerhand verder zien en je kan mensen al wat beter inschatten. Met de jaren doe je meer en meer ervaring op en zet je kleine stapjes hoger op de ladder. Maar die stapjes hebben ook gevolgen; je moet flexibeler worden. Vrij vertaald betekend dit; zoveel mogelijk tijd vrij maken voor je baas. Voor de laatste stap die ik tot hiertoe heb gedaan moet ik heel flexibel zijn, onregelmatige uren, veel op de baan, planningen die constant in het honderd lopen en aangepast worden. Vooral de maandag kan het gebeuren dat je dag- en weekplanning constant veranderd omwille van zieken in je bedrijf. Daarom dat ik deze job pas 7 jaar doe, mijn kinderen waren volwassen, de oudste was zelfs al uit huis. Want als je jonge kinderen hebt, is deze job niet aan te raden, je moet immers constant beschikbaar zijn. En hard kunnen en willen werken!
Hollanders....zo noemde ik ze vroeger... Toen vond ik het arrogante mensen, ze moeten altijd opvallen... Als je ergens op vakantie was, kon je ze er zo gewoon uithalen, die met de grootste mond en het meeste lawaai, dat zijn ze.....hollanders...ze weten alles beter, sommigen behandelen andere mensen, alsof ze niet goed wijs zijn....echt hun ego is torenhoog....
Zo dacht ik vroeger...ik wist wel dat er verschillende soorten waren, van boven de Moerdijk en van onder de Moerdijk. En toen was ik ook nog heel jong en had nog niet voldoende onderscheidingsvermogen.. Maar met ouder worden leer je dus bij.
X aantal jaren geleden heb ik Nederlanders leren kennen, per toeval via verschillende forums. En dan komen sommige aspecten naar boven die overeenstemmen met je eigen ideeën. Je organiseert meetings en leert die mensen in persoon kennen. Het worden zelfs vrienden, goede vrienden. Het feit dat ze langs de goede kant van Nederland wonen helpt ook natuurlijk, ze leunen meer bij onze levenstijl aan denk ik. Als ik bij hen ben bulder ik evenzeer van het lachen als met mijn Belgische vrienden. En ja, soms is er ook al eens een Belgisch- Nederlandse meeting en dat accodeert heel goed. Of andersom....Nederlands- Belgisch dus.... We gaan al eens uit eten, soms met een redelijk grote groep en dan is er serieuze ambiance in de keet. Deze zomer of het vroege najaar zou er nog iets op de planning moeten komen om elkaar te ontmoeten.
Maar feit is dat ik geleerd heb om niet te vroeg een oordeel te vellen, eerst de mensen leren kennen, goed leren kennen. En eigenlijk nooit oordelen, laat iemand zijn zoals hij/zij is en beslis voor jezelf dan of je verder wil met die persoon. Ik heb voluit ja gezegd om een schitterende vriendschap uit te bouwen met mijn Nederlandse vrienden....ze vallen best nog wel mee...lol.
Lezen is mijn ding, ik lees veel en heb een paar favoriete schrijvers; Santa Montefiore, Nora Roberts, Aspe, Khaled Hosseini, Mahtob Mahmoody. Ook historische romans en op geschiedenis gebaseerde verhalen kunnen mij boeien.
Muziek staat altijd op, ben fan van Q-music, staat altijd op in de auto. Tina Turner, Queen, Rolling Stones, David Cassidy, Clouseau en dansmuziek hebben mijn voorkeur. Maar vooral goeie keiharde rock&roll is favoriet.....
Reizen doe ik ook graag, helaas te weinig naar mijn zin , maar soms moet een mens andere keuze maken). Heb vroeger met de ouders en de broers voornamelijk Duitsland gezien, Zwarte Woud en andere wandelgebieden.Mooi en veel wandelingen gedaan. Oostenrijk, Voralberg zijn we ook geweest , dat was de verste autoreis die we gedaan hebben met de ouders en toen wist ik al, ik ga later wel met het vliegtuig weg. Maar Voralberg was (en is wss) heel mooi,en daar hebben wij tijdens een wandeling boven op berg een (kleine) slang gezien....waarschijnlijk een onschadelijke en was de slang nog erger geschrokken dan ik, maar sindsdien ben ik bang van slangen.
Met de echtgenoot ben ik Luxemburg gaan ontdekken, eerst Vianden, dan na een aantal jaren Esch sur Sure op een camping gaan logeren, waar de dochters met een bootje op de rivier konden en naar hartelust konden zwemmen. De oudste dochter heeft daar trouwens leren vissen, ze had een vriendje daar leren kennen die viste, ze waren 6 of 7 jaar toen . Eenmaal zijn de echtgenoot en ik samen met het vliegtuig weggeweest, naar Jersey...maar het was zijn eerste keer , het vliegen en in het vroege voorjaar met tussenstop op Heathrow....waar wij moesten wachten want het vliegtuig naar Jersey kon niet opstijgen wegens teveel wind....dan toch geland op Jersey met een lichte storm....mijn echtgenoot was toch niet zo goed toen hij uit het vliegtuig staptte toen. Als hij toen had gekunnen had hij teruggezwommen....lol Daarna zijn we dan maar met onze caravan naar de Belgische kust getrokken, vooral nu met de kleinzoon...
Maar mijn grote liefde is Griekenland.... En daar ga ik dus meestal alleen naar toe, krijg mijn echtgenoot echt niet meer in een vliegtuig. Maar dat vind ik dus geen probleem, ik huur een auto en ga rondtoeren, alles rustig op mijn tempo bekijken. De eerste keer naar Griekenland was naar Corfu (Kerkyra) en toen ik daar was is het zaad van liefde voor een land gezaaid...en hoe meer ik naar allerlei eilanden ging hoe steviger dat dit zaad wortel schoot. Dus is het nu een passie geworden, ik zit op allerlei forums over Griekenland, lees allerlei magazines zoals Griekenland Magazine, waar prachtige foto's en artikelen instaan.
O ja, fotografie is nog zo'n hobby, ik sleur mijn camera overal mee naartoe, soms heb ik schitterende foto's en soms is het ook niet helemaal hetgeen ik tot uitdrukking wou brengen. Maar hierover later.
.
, maar soms moet een mens 
