Het weer was verbeterd tegenover de vorige dagen en de kleinzoon wou nu eindelijk zijn vliegerles hebben. Dus zijn we naar het strand getrokken, vava, bomma en kleinzoon. Maar aangezien vava tijdens zijn jeugd ook nooit gevliegerd had, moest bomma al de trucjes die ze kendde bovenhalen. En eigenlijk heb ik het maar geleerd door te kijken naar mijn broer en mijn neef. Want mijn eigen bomma vond vliegeren niks voor meisjes....in die tijd.
Maar soms, als mijn bomma het niet zag vliegerde ik toch met één van de vliegers van de jongens. En bomma heeft opgelet, want ik leerde de kleinzoon hoe hij juist zijn vlieger moet vasthouden en dat hij met een kort touwtje moet beginnen. En ja hoor, de vlieger ging direct de lucht in, en samen met assistentie van bomma ging het beetje bij beetje hoger.....en hoger....en nog hoger. Er stond een strakke wind en we voelden de vlieger trekken aan het touw, hij wou nog hoger en verder, dansen aan het touw.
Er was nog meer vliegerverkeer, dus dat was ook opletten dat we niet verstrikt raakten in een andere vlieger. De kleinzoon heeft eerstgeleerd hoe hij het beste de vlieger kan oplaten en weer inhalen, en leren aanvoelen hoe de wind staat, welke kant je de vlieger moet oplaten. De kleinzoon heeft allerlei posities uitgeprobeerd, rechtstaand, zittend, liggend en lopend. Hij heeft de vlieger kunnen laten dansen op de wind....
We hebben bijna 2,5 u op 't strand doorgebracht zonder dat we het beseften, het was omdat we honger kregen en in de namiddag nog weg moestten. Maar de vliegerles is geslaagd en voor herhaling vatbaar. Dus volgend jaar weer afspraak op 't strand!
Blankenberge.... Deze kustgemeente is in het zomerseizoen overgenomen door Antwerpenaars. En terecht, het is helemaal op onze maat gemaakt. Je hebt er winkelstraten, een hele dijk vol met terrasjes om te relaxen, samen met familie en vrienden. Er is voldoende cultuur met theaters en reveu's. Een jachthaven en markten zijn ook aanwezig. Ja, Blankenberge is Antwerpen in een kleindere versie.
Kindvriendelijk zijn ze ook. De kleinzoon heeft de Lustige Velodroom ontdekt en heeft er menige gekke fiets uitgeprobeerd. 2,5 voor 10 minuten voor echte leute.....hij verschillende keren 10 minuten rondgereden, het was een plezier om hem zo te zien genieten. Er zijn ook vele foto's genomen, als herinnering aan later. Iets verderdoor is er ook een go-kart parcours, net als een echte autostrade, met tunnels, parkings, benzinestations ed meer. Hier kan je halfuur rondkoersen , voor 4.... Hij had toen de middag van zijn leven als racefreak zijnde...
We hebben ook nog op de pier gewandeld en naar de kustvogels gekeken. Beneden aan de pier was ook nog een bruidskoppel hun bruidsfoto's aan het laten maken.... Het werd vloed, maar bruid en bruidegom staptten gezwind in de golven om hun mooiste foto's te nemen. Hopelijk zijn ze echt goed gelukt...
Maar ja, Blankenberge blijft speciaal en dan zie je ook speciale dingen zoals een bruidspaar in de golven. Hopelijk hebben ze een stevig schip dat hen veilig door de woeligste stormen des leven brengt en kunnen ze binnen 60 jaar samen terugkijken op deze dag!
Ik ben diabeet. Al 30 jaar....en daar hangen beperkingen aan vast,waar je moet mee leren leven. Dat houdt dus in dat ik 8 /dag prik om mijn bloedwaarde te meten. Om je waarden stabiel te houden is niet zo gemakkelijk, er komt zo- veel bij kijken. Alles heeft invloed, eten, beweging, stress, werken= gelijk aan leven dus. Door het veelvuldige meten heb je een soort van controle, maar toch kan het nog fout lopen. En in de dag kan je dit opvangen, maar als je lage waarden hebt 's nachts en je bent in een diepe slaap voel je het dus niet.
Ongeveer een half jaar geleden is het bij mij zo fout gelopen. Ik was met vriendinnen op weekend. En ergens midden in de nacht ben ik opgestaan om naar 't toilet te gaan en toen zijn mijn waarden plots heel snel gezakt. Gelukkig waren mijn vriendinnen alert en hebben een ambulance gebeld en hebben mij naar 't ziekenhuis laten brengen.
Terug thuis heb ik contact opgenomen met mijn behandelende geneesheer en hebben wij dit voorval besproken. We hebben ook ontdekt wat de lage waarden heeft veroorzaakt en waar ik op moet letten. Er zijn aanpassingen gebeurt in mijn behandeling en deze brengen op, er zijn 's nachts geen lage waarden meer te bespeuren. Wat er toen gebeurt is was erg en dank zij mijn vriendinnen ben ik er nog. Ik heb hier veel uit geleerd, ook veel nagedacht over hoe het verder moet.
Maar een paar weken geleden kreeg ik een morele opdoffer. Er was een persoon die vindt dat ik niet verantwoord omga met mijn diabetes. En nee, die persoon hoort niet tot mijn familie.....
Wat moet ik dan doen? Wegkruipen in een hoekje en er nooit meer uitkomen? Ik heb in mijn leven meer dan genoeg meegemaakt, om te weten dat je moet vechten, niet ten onder gaan aan tegenslag.... Ik wil leven , samen met mijn familie..... Wegkruipen is niet mijn stijl, ik vecht voor mijn leven.... want het is het waard.... Er zijn teveel waardevolle zaken in mijn leven... mijn partner, kinderen en kleinkinderen op de eerste plaats.
zo noemt de kleinzoon hen; de zeemeeuwen...En dat is juist natuurlijk. Hij staat altijd verwonderd te kijken als ze al zwevend overvliegen. En hij wil ze zo fotograferen, wat voor mij al moeilijk is. Zweefvliegen e gebruiken kunnen ze minuten aan een stuk als er voldoende wind en thermiek is. Het zijn grote, prachtige dieren als ze in de lucht hangen.
De kust herbergt nog zovele andere dieren, als je goed rondkijkt op 't strand zie je zoveel, wat je in 't binnenland niet ziet. Bij eb zijn er ontelbare vormen van het zeeleven te vinden, krabbetjes, mosselen, schelpen en zeepieren op de golfbrekers.
In de duinen, als er veel bloemen zijn, zijn er ook vlinders en bijen. Ook hier aan zee, zie je veel leven om je heen, je hoeft enkel maar je ogen te gebruiken en verder te kijken dan je neus lang is.
Maar de zeemeeuwen, daar kan je dus uren naar kijken....zeker als ze met een grote groep op een golfbreker zitten en net zoals op Zaventem aan en af vliegen, opstijgen en landen zoals vliegtuigen. Je probeert ze in alle mogelijke posities te fotograferen, net zolang tot je die ene prachtige foto hebt.
Je mag ze niet meer voederen hier aan de kust, wat ik kan begrijpen..... want ze kunnen voor heel wat overlast zorgen, er zijn er teveel de laatste jaren. In Oostende halen ze in het voorjaar een aantal nesten leeg om het be- stand niet te hard te laten groeien of ze op het huidige peil te houden. Er staan overal borden dat je ze niet mag voederen....maar wat doen de mensen ? Juist ja, ze vegen hun gat aan het verbod en voederen de vogels. Maar zij zijn weg na een paar weken en de lokale bevolking zit met de over- last, want ook zeemeeuwen poepen alles onder. En wees gerust , er is genoeg voedsel voor de zeemeeuwen op zee.
Ik heb dus constant het gevoel dat ik een chronisch slaaptekort heb. Ik heb minimum 8 u slaap nodig per nacht en tijdens de werkweken kom ik er nooit aan toe. Door de week moet ik om 4.30 u op. Soms moet ik ook werken tot 21 uur. En ook nog 45 minuten tot een uur om naar huis te rijden, dus pas rond 22 uur thuis. Als je dan de volgende morgen weer om 4.30 u eruit moet, bijna dage- lijks krijg je dus dat slaaptekort. Soms, bij gebroken diensten, probeer ik in de dag bij te slapen....maar helaas dat lukt ook nog zelden.
Als ik in de winter 's avonds niet moet werken, kan het gebeuren dat ik om 20 u ga slapen....omdat ik dat dan nodig heb...want ik probeer naar de noden van mijn lichaam te luisteren.
De biologische klok van mijn lichaam is al jaren zo afgesteld, dat zelfs in de weekends en de vakanties ik rond 4.30 u wakker wordt. Meestal ga ik dan wel even een sanitaire stop doen en probeer ik weer te gaan slapen. En meestal lukt het wel, maar rond 7 u ben ik dan wel uitgeslapen.....
Maar zoals nu in de vakantie heeft dit ook wel zijn voordelen, de man en kleinzoon slapen gemiddeld tot 8.30 u, dus de uren ervoor zijn voor mezelf, rustig een koffietje drinken en wat lezen, en op dagen zoals vandaag kan dit buiten zittend in de zon.
Maar het gevoel van chronisch slaaptekort blijft wel... En mss kan ik volgende winter een winterslaap houden en zo een deel in- halen...
Vandaag zijn wij naar Explorado in Oostende geweest. Een avonturen en kennispark, waar kinderen vanalles zelf mogen uitproberen. Onderwerpen zoals de Aarde en andere planeten, hoe ons lichaam in elkaar steekt en allerlei technische snufjes zijn voor jongens natuurlijk leuk om te ontdekken. Er waren ook wel zaken die meisjes interesseren.
Maar het gaafste vond de kleinzoon de robot Zora....die echt alles kan wat wij mensen ook kunnen. Toen ze stond te zingen en te dansen kon hij zijn ogen niet geloven. Ze deed ook Thai-Chi bewegingen voor en de kinderen mochten die nadoen, enkel de kleinzoon en 2 meisjes deden mee. Zora kan op elk soort muziek dansen, klassieke muziek, uit de jaren 50, muziek van nu en ook Mickael Jackson kan gedanst worden. Verhalen vetellen kan Zora goed, eenvoudige kinderverhalen tot stukjes uit Star Wars.
En toen was het tijd om met drones te vliegen. Degenen die wou mocht het uitproberen. De kleinzoon heeft een klein helicoptertje dus met die drone was niet echt moeilijk voor hem. Dit was echt een topdag voor hem.
Daarna hebben nog wat in Oostende rondgelopen, achter een zwembroek gezocht, maar wel mooie gezien , helaas niet de juiste maat. Maar later, in Westende was het wel raak. En we hebben de dag afgesloten met een lekker etentje. Het was weer een zalige vakantiedag! Zo mogen er nog vele volgen.
Voor het eerst in lange tijd heb ik een vrij weekend, waarmee ik bedoel, dat ik nog eens helemaal alleen thuis ben. Tijd dus om met mijn eigen familie door te brengen.
Vrijdagavond ben ik nog bij de jongste dochter geweest. Ik moest onze hond naar haar brengen aangezien ze niet mee kan op vakantie. Maar de jongste dochter zie ik meer en we hadden in de week al een goeie babbel gedaan.
Gisteren heb ik dan mijn oudste dochter, schoonzoon en kleindochters bezocht.. Dat was wel effe geleden dat ik hen gezien had, vooral de oudste kleindochter want die is geregeld op trot met haar vriendinnen, waar ze gelijk in heeft. Je leeft maar één keer .
Daar mijn oudste dochter nu een diploma pedicure heeft ga ik gebruik maken van haar diensten en heb haar ondertussen aan het werk gezet met mijn voeten. Ze mag ermee spelen vanaf nu . Daar het voor mij zelf moeilijker wordt om mijn voeten te verzorgen is dit de beste oplossing. Ze heeft mijn voeten gekeurd en er zijn een paar minpuntjes te voorschijn gekomen, voor al aan de linkervoet. Dus daar moet de dokter naar kijken in september. Maar we hebben een hele gezellige middag gehad, hebben ook nog in de tuin geweest, kijkend naar de kleindochters in 't zwembad. De schoonzoon zijne moestuin doet het niet zo goed dit jaar, wss door de droogte. Dus minder verse groenten uit de tuin dit jaar.
Deze middag ga ik mijn kleine neefje bezoeken en het wordt een kleine familie- bijeenkomst, enkel de pa gaat ontbreken wegen weeral in 't ziekenhuis Maar de beide broers gaan er wel zijn. Ik hoop dat de zon schijnt, zodat we buiten kunnen zitten....ik moet wel mijn tuinstoelen meenemen, want de broer zijn nieuwe tuinset is van de week gepikt...de tuin is nog niet volledig omheind en dan is er crapuul dat zijn poten niet van andermans gerief kunnen afblijven. Maar desondanks gaan we een gezellige middag hebben, met Limburgse vlaai! En koffie ook als 't kan?
Ja, ik weet het....we zijn allemaal doorgezeurd over de Griekse kwestie...
Maar mijn hart ligt wel daar..
Want de huidige Griekse bevolking kan er niks aan doen, wat er nu in hun land gebeurt. De huidige situatie is veroorzaakt door de regeringen van 't verleden, die wel hun loon incasseerden, maar hun land echt niet leidde, geen wetten produceerden die hun land de nodige inkomsten konden opbrengen om hun land op een normale manier kon laten functioneren.
Zelf ben ik lid van enkele sites over Griekenland, ook van GrAid. Deze site is nieuw en wil effectief de Griekse bevolking helpen. Met goederen zoals 2de handskledij , eten , medicatie ed meer bij de bevolking te brengen, bij de mensen die het nodig hebben. Ze hebben contacten met Grieken ter plaatse, of via familie die daar woont. Ze zetten ook artikels over de schrijnende gezondsheidszorg in Griekenland, waaronder ook een artikel van Belgische dokters die de nood in de gezondheids- zorg in Griekenland aanklagen.
Ik hoop dat er een fonds wordt opgericht om geld te storten om de gezondheidszorg weer op poten te zetten. Zodat we de mensen daar eens kunnen helpen, ipv in Afrika of Azië......ik weet dit klinkt racistisch...maar dat is het niet, dit gebeurt onder onze neus, op een paar uur vliegen van ons....ik vind de Griekse bevolking nu iets belangrijker dan anderen.
Uiteindelijk is ooit in de oudheid het moderne Europa in Griekenland ontstaan.... En Europa is één van de Griekse godinnen, dochter van Zeus, de oppergod....
Dus doe ik hier een warme oproep voor de Grieken en help op de manier wat het beste bij jullie past. Vooral kledij is zeer welkom.
op mijne teller....besef ik vandaag weer. Elke zomer komt er een jaartje bij en stilaan begint de teller omhoog te gaan, wat positief is, want zo kom je ooit op je pensioen uit. Maar aan de andere kant laat je lichaam weten dat al die jaren ook slijtage betekenen, het lichaam dat ooit, jong slank en soepel was. De geest loopt achter ergens, die denkt nog altijd dat ik ergens tussen de 20 en 25 jaar ben. Ook dat is positief, want dan kan je nog met de jeugd meepraten en alert reageren op hun argumenten over bepaalde onderwerpen.
Maar verjaren betekent ook; ontelbare verjaardagswensen krijgen via sociale media, smsjes en telefoontjes. Het doet deugd dat er zovele mensen, familie en vrienden en collega's aan je denken. Het betekent dat je geapprecieerd wordt. Vanavond een klein feestje, met lekkere taart en een lekker koffietje erbij.
Op 't werk is 't een rustige dag, dus dat is ook een kadotje voor mij, lekker relaxed werken. Laat de jaren maar komen, elke zomer weer......hopelijk mogen het er nog vele zijn, samen met mijn familie en vrienden!
Vandaag hebben de man en de kleinzoon een katteluikje geplaatst. Wat tijd werd, want poezemie moet oefenen voor wij op verlof vertrekken.
Vroeger was er altijd iemand thuis om de dieren te verzorgen, de hond gaat dit jaar naar de dochter logeren, zij heeft ook nog 2 van die grote rakkers zitten, dus dat gaat daar een heksenketel worden. Maar voor de poes heb ik zo direct geen opvang, ttz iemand die constant bij ons thuis is. Nu gaan de buren wel een oogje in het zeil houden en haar buiten eten en drinken geven. Ze heeft geleerd dat haar voedselbakje en haar drinken op de tuintafel staan onder het afdak. Maar ik wou toch ook dat ze nog naar binnen kon als het bvb moest onweren of het veel regent ( wat ik dus niet hoop). En als het te warm is ligt ze normaal onder de struiken hier. Dus stelde mijn man voor om een katteluikje in de deur te monteren.....ik viel bijna van mijn stoel toen hij dit voorstel deed.... Je moet weten dat mijn man vroeger niet van katten hield.....maar sinds wij hier op de buiten wonen, vindt hij katten toch ineens nuttige dieren..... En mijn heksenkat kan niks verkeerd doen bij hem, hij brengt zelfs vis voor haar mee.....zou hij vroeger nooit gedaan hebben.
Dus deze middag hebben de 2 mannen hier in huis het katteluikje gemon- teerd. Wat niet zo simpel was als op 't eerste zicht leek....nochtans is de man wel een handige klusser...maar met weinig geduld ...dat wel... Het staat er deftig in....nu gaan we poezemie trainen, dat ze weet waar het voor dient. Dus heeft de kleinzoon nu een taak elke dag om poezemie te trainen.....ben benieuwd hoe dit gaat aflopen.
Er is veel om te doen... Griekenland, mijn geliefde vakantieland zit in de problemen.. en hoe....het is echt erg nu...
De politiekers zijn volgens mij spelletjes aan het spelen.... vieze spelletjes... Het ergste is dat zij niet de pijn en de armoede voelen van een o zo trots volk, dat nu bijna tot de bedelstaf is verwezen.
Vorig weekend las ik in Het Laatste Nieuws een artikel, met foto's bij over rijke Grieken die zwaar aan 't feesten waren in Mykonos. Daar werd ik enorm kwaad over, als je rijke landgenoten er nog niet om geven hoe hun arbeiders in armoede wordt gedreven. De Grieken mogen amper nog 60 per dag opnemen. De pensioenen zijn van gemiddeld 1000 per maand naar 600 teruggebracht.
Hoe kan een gezin, zelfs als het nog maar uit 2 personen bestaat van 600 leven? Als ze alle onkosten betaald hebben schiet er zelfs niks meer over om eten te kopen. In de grote steden gelijk Athene is de armoede het grootst. Op de eilanden valt het momenteel mee, dankzij het toerisme en het feit dat de mensen nog een stukje grond hebben waar ze groenten en fruit kunnen telen.
Daarom wil ik een warme oproep doen, als je nog op vakantie gaat, ga naar Griekenland, voor ons toeristen is het spotgoedkoop daar. Ga in kleine familiehotelletjes, eet bij de lokale bevolking en geef een iets grotere fooi, 4 ipv 2..... De Grieken zijn zo al lieve, gulle mensen en de dankbaarheid zal des te groter zijn. Zelf ben ik een maand geleden op Corfu geweest en toen ik zag hoe de toe- stand daar toen al was....vrees ik nu voor de komende winter... Ik hoop dat de toeristen Griekenland massaal gaan steunen.
Want als het aan de Europese ministers ligt, mogen de Grieken creperen... Als je dan weet dat in de oudheid in Griekenland de democratie is ontstaan, versta je dit dus niet...
Deze zin hoorde ik gisteren in een liedje, maar voor mezelf is deze zin niet meer van toepassing, helaas .
Maar er loopt nog genoeg jeugd in mijn leven rond om die lentes zelf ook nog te zien ontwaken.
De oudste kleindochter komt zo stilletjes aan in haar lente, ze is zich aan't ont- wikkelen van jong meisje naar jonge dame. Ze leeft voluit, zoals het hoort op haar leeftijd, ze is in een dansgroep, heeft 2x per week dansles en een jaarlijks optreden. Waar bomma, samen met haar ouders en zusjes naar komen kijken. En waar bomma haar altijd fantastisch vindt dansen.....en het is wel zo , ze heeft een fantastisch gevoel voor ritme. Muziek hoort er ook bij, inde lente van je leven en dat samen met vele vriendinnen. Ze heeft ook een paar vriendinnen die ze vanaf de kleuterklas kent en nog samen met optrekt. Heerlijk om zulke dingen te zien gebeuren. Ze leeft onbezorgd, dat hoort ook zo in de lente van je leven. Af en toe gaat ze met vriendinnen op stap, shoppen, in de stad rondlopen ed meer. Gek doen en giechelen met de vrienden, lachen om de gekste dingen...
Het is de enige periode in je leven waar je je niet al te druk moet maken over al de zorgen in de wereld. Dus laat de jeugd hun onbezorgde leven maar leiden, gaandeweg leren ze wel wat belangrijk is en wat minder belangrijk, net als wij dat ooit gedaan hebben.
Dus jongedame, leef in de lente van je leven, genieten is het codewoord. Knuffel Bomma
Dagen zoals vandaag, met zalige temperaturen, blauwe hemel, volop zon met een zacht briesje af en toe. Ik hou er van. Ondanks dat ik een stadmeisje was, hou ik ontzettend van buitenleven. Je bent zoveel actiever in de zomer.
Mijn man en ik hebben vandaag " kleine " klusjes gedaan, gras afgereden, de veranda opgeruimd en gekuist, heb dit gedaan op mijn blote voeten en dan met veel water gespeeld, zalig gewoon, zo wordt kuisen plezant.
In de namiddag hebben we de luifel van de mobilhome uitgedraaid om alles te checken, spankabels ed aangepast, zodat alles in orde is om op vakantie te vertrekken binnenkort. We hebben ook nog buiten in onze zetels gezeten en genoten van de schaduw, de zon was op dat moment te warm, zie dat wij oudjes een zonneslag krijgen... Voor de was te drogen zijn dit ook ideale dagen, heb zelfs de stijk ook nog buiten gedaan terwijl de man voor het avondeten zorgde.
En seffens nog buiten leven, lezen zolang het licht blijft, met een citronellakaars voor de muggen, een lekker drankje erbij..... Genieten van de zomerse dagen, elke minuut dat je kan... En ik hoop dat deze zomerse dagen aanhouden tot eind oktober.... Hoop doet leven... Maar 't zal waarschijnlijk wel niet zijn... Maar ik leef nu....en geniet dus....vollen bak!!!
Hoop doet leven zegt men... Awel dit verhaal gaat hierover... Mijn jongste broer is een aantal jaren jonger dan mij.. Hij heeft altijd kinderen gewild, en toen mijn man en ik aan kinderen begonnen was hij wel een trotse nonkel. Hij heeft ze ook van redelijk kortbij weten opgroeien, want toen mijn kids naar de kleuterschool mochten, deed ons ma dat altijd, ze brengen. Mijn broer woonde nog thuis op dat moment. Hij had al wel een vriendin toen en toen ze begonnen te werken zijn ze dan gaan samenwonen. En na een tijd begon het te kriebelen, de kinderwens begon vormen aan te nemen.
Helaas, het luktte niet zo direct. Er kwamen onderzoeken van, maar die brachten ook geen soelaas Aan wie of wat het lag, werd niet duidelijk. Er werden andere richtingen ingeslagen, eicelplantatie, invitro ed meer.... Na vele jaren en veel geld later, werden beiden wat teleurgesteld....de vriendin zag het niet meer zitten en hun relatie was er onder door aan 't gaan.
Toen leerde mijn broer iemand anders kennen...en er was een vonk.....veel vonken zelfs bleek later....en deze dame had al kinderen dus dat was ook meege- nomen. Na toch een aantal jaren elkaar aftasten, heeft mijn broer zijn eerste vriendin dan zo voorzichtig mogelijk verteld dat hij hun relatie niet meer zag zitten en iemand anders had leren kennen waar hij mee verder wou.
Dus is de broer verhuisd, naar de andere kant van 't land.....voor mij toch ;-). De huidige vriendin was wel gesteriliseerd....maar waar een wil is, is een weg moet mijn broer gedacht hebben. En die was er idd, via in vitro is ze zwanger geworden. Mijn broer is nu bijna 4 maanden papa, je moet hem zien stralen....zo'n gelukkige mens dat hij is...
Maar ik blijf erbij dat ik een rare familie heb; ik moet eerst 4 keer bomma (oma) worden vooraleer ik tante mocht zijn... En nu genieten van mijn kleine neefje...
Ben lange tijd afwezeig geweest en dat heeft zijn redenen. Er zijn vele emotionele zaken gebeurd afgelopen maanden. En het feit dat ik mijn blog wat beschermd wou houden heeft ook tot een soort van blokkeing geleid. Mijn woordenschat was ineens veel te beperkt, ik kon mij niet uiten zoals ik wou.
Maar dit gaat nu weer veranderen, ik zal weer open en bloot bloggen, mijn verhalen vertellen op de manier die het best bij mij past. Met een lach en een traan, zoals het leven werkelijk is.
Het is vakantie nu, en net zoals zovelen heb ik vakantieverhalen. Ik ben eind mei naar Corfu, Griekenland geweest. Heb daar mijn hoofd leeggemaakt en mijn buik goed gevuld. ;-) Heb er veel mooie, maar ook minder mooie zaken gezien.
Nu moet ik nog een week werken en heb dan weer vakantie. Zondag komt de kleinzoon logeren voor 3 weken, vava is ook thuis dan, kunnen de 2 mannen nog wat klusjes thuis uitvoeren.
En daarna gaan we richting kust op zoek naar het volgend avontuur. maar dat horen jullie ten gepaste tijd wel.... Groetjes, antwerpskreeftje
Ik hou van tuinieren.... maar wij hebben een ontzettend grote tuin ....en om die in te richten zoals ik het graag zou willen heb je veel geld nodig ...en tijd... En aan beide ontbreekt het me. Plus dat mijn gewrichten het me ook niet meer toelaten om uren onkruid te wieden. Of tijdens droge zomers de planten te gieten.
Maar ik heb het dus anders aangepakt om toch bloemen te hebben, in onze directe omgeving van waar wij altijd zitten. Ik plant alles in bloem- bakken en in grote potten.Daarvan gaat dan een deel op de vensterbanken en de rest op tafeltjes of op de grond. Het voordeel hiervan is dat als je de planten verzorgt alles op een tafel kan zetten en zo de vewelkte bloemen en het onkruid er tussen uit kan halen. Ook water geven wordt zo een makkie zoals de kleinzoon zegt.
Ook hij vindt het leuk om samen met mij plantjes uit te kiezen en ze in bakken te zetten, met zijn handen in het zand te zitten en aan te vullen. Ik hoop hem op deze manier de liefde voor bloemen en plantjes bij te brengen, de verzorging ervan is rustgevend en zien hoe alles groeit en letterlijk bloeit is leuk voor een kind. Zien hoe dat ene bloemetje er tientallen wordt en het kleine terrasje opfleurt kan hem met verbazing doen kijken. Hij heeft ook heel kleurrijk gekozen, er moesten zeker blauwe en gele bloemen bij zijn.Voor de rest mocht ik kiezen.....en ik ben dan maar verder gegaan in felle kleuren. Dus nu kunnen wij genieten, als wij buiten zijn, van een veelkleurige zitplaats waar je ontspannen kan lezen of gewoon zitten, zo heel vroeg 's morgens na een warme nacht. De moment om te genieten van de ochtendkoelte waarin je je ge- dachten eens op de loop kan laten gaan.
Ik ben ook blij dat mijn dochters in hun eigen tuin ook hun stempel zetten via bloemen, want daar heb ik lang aan getwijfeld of ik ze die microbe had doorgegeven. De tuiniersmicrobe....maar gelukkig dus wel...
Ik een dag vroeger dan de echtgenoot maar ik had nog de feestdag van 11 juli tegoed. En het werd tijd dat het vakantie was. Want de echtgenoot was het gezeur op zijn werk beu en op familiaal gebied werd het ook gespannen. Door de ziekte van mijn pa komen mijn broers en ik in een wat lastige situatie te zitten en is het moeilijk om oplossingen te vinden.
Dus is het tijd om je hoofd op ontspanning te zetten. De kleinzoon is zaterdag gearriveerd en gaat ons 3 weken vermaken... Alleen wordt het niet helemaal de vakantie zoals we die tradioneel houden. Normaal gaan wij elk jaar een week tot 10 dagen naar zee, naargelang het weer. Dit jaar kan het niet door allerhande factoren....we gaan wel naar zee, maar dan waarschijnlijk 2 x 1 dag. En de andere dagen gaan we andere dingen doen, naar een pretpark gaan, een provinciaal domein met zwemvijver en speeltuinen bezoe- ken, een uitstapje Ardennen....gelukkig heb je vele mogelijkheden om je vakantie hier in België gevarieerd te houden.
We gaan dag per dag bekijken en de avond ervoor zullen we beslissen. Wie weet welke avonturen ons allemaal staan te wachten. Maar het zal eens iets helemaal anders worden en er moet niks. Dat idee alleen al is rustgevend. De vooruitzichten op weergebied zijn ook goed, dus laat de zon maar schijnen. Wij zijn er klaar voor; om te genieten!
Nee, nee ik ga niet in het Engels beginnen schrijven....
De titel is enkel een statement, wat ik nu ga schrijven gaat over mijn liefde, de liefde van mijn leven en hetgeen daaruit voort vloeide...
Ik leerde mijn man kennen via een toenmalige vriendin, waar ik toen al 2 jaar de danscafés en discotheken in het Antwerpse en ver daarbuiten mee onveilig maaktte. Ik woonde toen bijna 2 jaar alleen, had vast werk maar was wel wat op de dool toen na een misluktte relatie.En het feit dat mijn zoontje gestorven was door die misluktte relatie had mijn vertrouwen in de mensheid en vooral de mannen ook geen goed gedaan.
En dan....op een zaterdag , september'83, sloeg de bliksem in bij mij. Ik was met die toenmalige vriendin naar Merksem getrokken, op bezoek bij haar "af en aan" vriendje. Daar was toen nog een jonge man, wat teruggetrokken, en enkel pratend over motorcross, zijspancross. Want dat was hun beider hobby. De dames kregen de uitnodiging om mee te gaan naar de cross, vertrek diezelfde avond nog naar Balen..... Ik liep pardoes een heel avontuur in dat mijn hele leven ging veranderen. Want diezelfde avond leerde ik kamperen, op een matras achterin een camion slapen en weer leut maken, ook dankzij het nodige bier toen.
Maar dat weekend is mijn nieuwe leven begonnen met de man die ik nu nog lief heb.
Een man die teruggetrokken is naar mensen die hij niet kent, stuurs overkomt, maar niet is.Die mij plaagt en knuffelt als wij alleen zijn. Die zijn gevoelens zo moeilijk kan tonen en zeker niet in het openbaar. Want dat hebben zijn ouders hem niet geleerd. Hij is koppig, dat wel...en wil altijd gelijk hebben, maar dat is typisch mannelijk....heb ik geleerd in de loop der jaren.
Maar ook de man die al meer dan 30 jaar naast mij staat op de momenten dat ik hem nodig heb. Wij hebben gezamelijk al meer dan onze portie misérie gehad, maar we zijn er ook altijd gezamelijk doorgekomen.
Soms zeggen mensen tegen mij; ik weet niet hoe jij met hem kan samenwonen..... nu dat is gewoon omdat die mensen niet verder willen kijken dan hun neus lang is. Hij kan moeilijk doen, maar zelf ben ik ook niet altijd de makkelijkste om mee samen te leven, als ik iets in mijn kop heb, zit het niet in mijn teen.
Ook nu weer, door de ziekte van mijn vader, ligt er spanning in de relaties met de families, maar hij staat naast mij en steunt mij, ook al begrijpt hij niet altijd waarom ik me zo druk maak. Hij heeft nooit geleerd hoe je liefde kan uiten, via mij heeft hij daar toch nog iets van mee gekregen. Toen onze oudste geboren werd glom hij van trots en liefde, hij had zoveel ge- duld met haar, hij gaf haar de fles en deed ook propere pampers aan bij haar.
Als ik nu, zo terug kijk in de tijd, dan was die zaterdag dat ik hem leerde kennen de beste dag ooit in mijn leven. Zelfs nu, meer dan 30 jaar later. Hij is ; THE ONE AND ONLY <3 <3 <3
Ik heb al heel veel gezien, vroeger met mijn ouders. Later met mijn man, en via de motorcross heb ik ook een deel van Europa gezien. Maar ik weet ook dat ik met dit mensenleven niet toekom om enkel en alleen Griekenland te bekijken.Zoveel eilanden om te zien en de cultuur te ontdekken.Op en onder het heerlijke heldere water te zijn, alhoewel dat er in het Griekse deel van de Middelandse Zee niet zoveel vis meer zit om, al snorkelend , te ontdekken.
Een stukje Afrika heb ik ook al gezien, het mooie Egypte, met als uitvalsbasis Hurghada toen. Waar ik wel al snorkelend en al duikend veel mooie dingen onder water heb gezien, blauw koraal is zo mooi als de zon er , gefilterd door het heldere water, op valt. Daar heb ik,in en op de Rode Zee mijn eerste wilde dolfijnen ooit gezien. Van Hurghada uit heb ik ook verschillende tochten gedaan, naar Karnak en de Koningsvallei. Met een konvooi van bussen, onder militaire begeleiding, dwars door de woestijn, 600km verder... Ook daar heb ik een nomadenkamp bezocht en op een dromedaris gereden, thee gedronken en een slang gezien dicht bij het kamp, de gids wees ons erop. In de woestijn heb ik ook één van de prachtigste zonsondergangen ooit gezien.
En aangezien wij dit jaar dichter bij huis blijven en er hier absoluut ook vele mooie dingen te zien zijn, gaan wij ook dit jaar genieten en zien!
Maar toch, wil ik zoveel meer zien ;-)
En doe ik dit via het internet. Ik ben op vele sites lid, waar je foto's en video's kan kijken.Soms zie je zulke mooie plekjes op aarde, dan schrijf ik de link op en kijk ik later weer. Misschien vindt je zo een onverwachte vakantiebestemming. Maar zelfs op deze manier is mijn leven te kort om alles te kunnen bekijken. En dus hoop ik op een wedergeboorte, liefst als Griekse......aja..lol.
Nog 4 dagen werken en het is zover. De zomervakantie waar ik al een tijdje naar uitkijk. Want het loopt hier vreselijk mis op dit moment. Zo druk op 't werk, ondanks de jobstudenten of net door hen, als ze niet komen opdagen en wij het werk er nog moeten bijnemen. De papa die ziek is geworden en dan uiteindelijk in het ziekenhuis is op- genomen. En nu is het afwachten wat het verdict daar zal worden.Deze middag ga ik, hem opzoeken, samen met één van de broers. Dus een ritje op en af naar Antwerpen.
Ook voor mijn man is het weekend fout gelopen, hij ging normaal naar het WK zijspan motorcross, maar door de vele regen die er is gevallen, is die afgelast.
Nu gaan wij met zijn tweeën samen aftellen, ik moet nog 4 dagen werken. Ik heb het geluk dat wij de 11 de juli ook als erkende feestdag hebben en ik die vrij mag terugnemen, dus neem ik die volgende vrijdag. Volgende zaterdag komt dan onze kleinzoon 3 weken zijn tenten bij ons op- slaan. Jammer genoeg zal er geen 10 dagen naar zee inzitten, maar wie weet wat er wel kan.....dat zal ook een beetje van het weer afhangen. Maar we gaan het wel leuk maken, niks moet en veel kan...... We gaan enkel doen waar WIJ dan zin in hebben en zo hoort het ook. Vakantietijd is van jezelf en je gezin.....en hopelijk wordt dit ook weer een vakantie waar we over gaan nakaarten.
Het is alleen jammer dat vakantietijd nog rapper vliegt dan....en het weer een heel jaar werken is .....maar dat zijn zorgen voor later. Eerst die 4 dagen nog doorworstelen en dan: GENIETEN!!!!!
.
.
.
