Ik heb dus constant het gevoel dat ik een chronisch slaaptekort heb. Ik heb minimum 8 u slaap nodig per nacht en tijdens de werkweken kom ik er nooit aan toe. Door de week moet ik om 4.30 u op. Soms moet ik ook werken tot 21 uur. En ook nog 45 minuten tot een uur om naar huis te rijden, dus pas rond 22 uur thuis. Als je dan de volgende morgen weer om 4.30 u eruit moet, bijna dage- lijks krijg je dus dat slaaptekort. Soms, bij gebroken diensten, probeer ik in de dag bij te slapen....maar helaas dat lukt ook nog zelden.
Als ik in de winter 's avonds niet moet werken, kan het gebeuren dat ik om 20 u ga slapen....omdat ik dat dan nodig heb...want ik probeer naar de noden van mijn lichaam te luisteren.
De biologische klok van mijn lichaam is al jaren zo afgesteld, dat zelfs in de weekends en de vakanties ik rond 4.30 u wakker wordt. Meestal ga ik dan wel even een sanitaire stop doen en probeer ik weer te gaan slapen. En meestal lukt het wel, maar rond 7 u ben ik dan wel uitgeslapen.....
Maar zoals nu in de vakantie heeft dit ook wel zijn voordelen, de man en kleinzoon slapen gemiddeld tot 8.30 u, dus de uren ervoor zijn voor mezelf, rustig een koffietje drinken en wat lezen, en op dagen zoals vandaag kan dit buiten zittend in de zon.
Maar het gevoel van chronisch slaaptekort blijft wel... En mss kan ik volgende winter een winterslaap houden en zo een deel in- halen...
Vandaag zijn wij naar Explorado in Oostende geweest. Een avonturen en kennispark, waar kinderen vanalles zelf mogen uitproberen. Onderwerpen zoals de Aarde en andere planeten, hoe ons lichaam in elkaar steekt en allerlei technische snufjes zijn voor jongens natuurlijk leuk om te ontdekken. Er waren ook wel zaken die meisjes interesseren.
Maar het gaafste vond de kleinzoon de robot Zora....die echt alles kan wat wij mensen ook kunnen. Toen ze stond te zingen en te dansen kon hij zijn ogen niet geloven. Ze deed ook Thai-Chi bewegingen voor en de kinderen mochten die nadoen, enkel de kleinzoon en 2 meisjes deden mee. Zora kan op elk soort muziek dansen, klassieke muziek, uit de jaren 50, muziek van nu en ook Mickael Jackson kan gedanst worden. Verhalen vetellen kan Zora goed, eenvoudige kinderverhalen tot stukjes uit Star Wars.
En toen was het tijd om met drones te vliegen. Degenen die wou mocht het uitproberen. De kleinzoon heeft een klein helicoptertje dus met die drone was niet echt moeilijk voor hem. Dit was echt een topdag voor hem.
Daarna hebben nog wat in Oostende rondgelopen, achter een zwembroek gezocht, maar wel mooie gezien , helaas niet de juiste maat. Maar later, in Westende was het wel raak. En we hebben de dag afgesloten met een lekker etentje. Het was weer een zalige vakantiedag! Zo mogen er nog vele volgen.
Voor het eerst in lange tijd heb ik een vrij weekend, waarmee ik bedoel, dat ik nog eens helemaal alleen thuis ben. Tijd dus om met mijn eigen familie door te brengen.
Vrijdagavond ben ik nog bij de jongste dochter geweest. Ik moest onze hond naar haar brengen aangezien ze niet mee kan op vakantie. Maar de jongste dochter zie ik meer en we hadden in de week al een goeie babbel gedaan.
Gisteren heb ik dan mijn oudste dochter, schoonzoon en kleindochters bezocht.. Dat was wel effe geleden dat ik hen gezien had, vooral de oudste kleindochter want die is geregeld op trot met haar vriendinnen, waar ze gelijk in heeft. Je leeft maar één keer .
Daar mijn oudste dochter nu een diploma pedicure heeft ga ik gebruik maken van haar diensten en heb haar ondertussen aan het werk gezet met mijn voeten. Ze mag ermee spelen vanaf nu . Daar het voor mij zelf moeilijker wordt om mijn voeten te verzorgen is dit de beste oplossing. Ze heeft mijn voeten gekeurd en er zijn een paar minpuntjes te voorschijn gekomen, voor al aan de linkervoet. Dus daar moet de dokter naar kijken in september. Maar we hebben een hele gezellige middag gehad, hebben ook nog in de tuin geweest, kijkend naar de kleindochters in 't zwembad. De schoonzoon zijne moestuin doet het niet zo goed dit jaar, wss door de droogte. Dus minder verse groenten uit de tuin dit jaar.
Deze middag ga ik mijn kleine neefje bezoeken en het wordt een kleine familie- bijeenkomst, enkel de pa gaat ontbreken wegen weeral in 't ziekenhuis Maar de beide broers gaan er wel zijn. Ik hoop dat de zon schijnt, zodat we buiten kunnen zitten....ik moet wel mijn tuinstoelen meenemen, want de broer zijn nieuwe tuinset is van de week gepikt...de tuin is nog niet volledig omheind en dan is er crapuul dat zijn poten niet van andermans gerief kunnen afblijven. Maar desondanks gaan we een gezellige middag hebben, met Limburgse vlaai! En koffie ook als 't kan?
Ja, ik weet het....we zijn allemaal doorgezeurd over de Griekse kwestie...
Maar mijn hart ligt wel daar..
Want de huidige Griekse bevolking kan er niks aan doen, wat er nu in hun land gebeurt. De huidige situatie is veroorzaakt door de regeringen van 't verleden, die wel hun loon incasseerden, maar hun land echt niet leidde, geen wetten produceerden die hun land de nodige inkomsten konden opbrengen om hun land op een normale manier kon laten functioneren.
Zelf ben ik lid van enkele sites over Griekenland, ook van GrAid. Deze site is nieuw en wil effectief de Griekse bevolking helpen. Met goederen zoals 2de handskledij , eten , medicatie ed meer bij de bevolking te brengen, bij de mensen die het nodig hebben. Ze hebben contacten met Grieken ter plaatse, of via familie die daar woont. Ze zetten ook artikels over de schrijnende gezondsheidszorg in Griekenland, waaronder ook een artikel van Belgische dokters die de nood in de gezondheids- zorg in Griekenland aanklagen.
Ik hoop dat er een fonds wordt opgericht om geld te storten om de gezondheidszorg weer op poten te zetten. Zodat we de mensen daar eens kunnen helpen, ipv in Afrika of Azië......ik weet dit klinkt racistisch...maar dat is het niet, dit gebeurt onder onze neus, op een paar uur vliegen van ons....ik vind de Griekse bevolking nu iets belangrijker dan anderen.
Uiteindelijk is ooit in de oudheid het moderne Europa in Griekenland ontstaan.... En Europa is één van de Griekse godinnen, dochter van Zeus, de oppergod....
Dus doe ik hier een warme oproep voor de Grieken en help op de manier wat het beste bij jullie past. Vooral kledij is zeer welkom.
op mijne teller....besef ik vandaag weer. Elke zomer komt er een jaartje bij en stilaan begint de teller omhoog te gaan, wat positief is, want zo kom je ooit op je pensioen uit. Maar aan de andere kant laat je lichaam weten dat al die jaren ook slijtage betekenen, het lichaam dat ooit, jong slank en soepel was. De geest loopt achter ergens, die denkt nog altijd dat ik ergens tussen de 20 en 25 jaar ben. Ook dat is positief, want dan kan je nog met de jeugd meepraten en alert reageren op hun argumenten over bepaalde onderwerpen.
Maar verjaren betekent ook; ontelbare verjaardagswensen krijgen via sociale media, smsjes en telefoontjes. Het doet deugd dat er zovele mensen, familie en vrienden en collega's aan je denken. Het betekent dat je geapprecieerd wordt. Vanavond een klein feestje, met lekkere taart en een lekker koffietje erbij.
Op 't werk is 't een rustige dag, dus dat is ook een kadotje voor mij, lekker relaxed werken. Laat de jaren maar komen, elke zomer weer......hopelijk mogen het er nog vele zijn, samen met mijn familie en vrienden!
Vandaag hebben de man en de kleinzoon een katteluikje geplaatst. Wat tijd werd, want poezemie moet oefenen voor wij op verlof vertrekken.
Vroeger was er altijd iemand thuis om de dieren te verzorgen, de hond gaat dit jaar naar de dochter logeren, zij heeft ook nog 2 van die grote rakkers zitten, dus dat gaat daar een heksenketel worden. Maar voor de poes heb ik zo direct geen opvang, ttz iemand die constant bij ons thuis is. Nu gaan de buren wel een oogje in het zeil houden en haar buiten eten en drinken geven. Ze heeft geleerd dat haar voedselbakje en haar drinken op de tuintafel staan onder het afdak. Maar ik wou toch ook dat ze nog naar binnen kon als het bvb moest onweren of het veel regent ( wat ik dus niet hoop). En als het te warm is ligt ze normaal onder de struiken hier. Dus stelde mijn man voor om een katteluikje in de deur te monteren.....ik viel bijna van mijn stoel toen hij dit voorstel deed.... Je moet weten dat mijn man vroeger niet van katten hield.....maar sinds wij hier op de buiten wonen, vindt hij katten toch ineens nuttige dieren..... En mijn heksenkat kan niks verkeerd doen bij hem, hij brengt zelfs vis voor haar mee.....zou hij vroeger nooit gedaan hebben.
Dus deze middag hebben de 2 mannen hier in huis het katteluikje gemon- teerd. Wat niet zo simpel was als op 't eerste zicht leek....nochtans is de man wel een handige klusser...maar met weinig geduld ...dat wel... Het staat er deftig in....nu gaan we poezemie trainen, dat ze weet waar het voor dient. Dus heeft de kleinzoon nu een taak elke dag om poezemie te trainen.....ben benieuwd hoe dit gaat aflopen.
Er is veel om te doen... Griekenland, mijn geliefde vakantieland zit in de problemen.. en hoe....het is echt erg nu...
De politiekers zijn volgens mij spelletjes aan het spelen.... vieze spelletjes... Het ergste is dat zij niet de pijn en de armoede voelen van een o zo trots volk, dat nu bijna tot de bedelstaf is verwezen.
Vorig weekend las ik in Het Laatste Nieuws een artikel, met foto's bij over rijke Grieken die zwaar aan 't feesten waren in Mykonos. Daar werd ik enorm kwaad over, als je rijke landgenoten er nog niet om geven hoe hun arbeiders in armoede wordt gedreven. De Grieken mogen amper nog 60 per dag opnemen. De pensioenen zijn van gemiddeld 1000 per maand naar 600 teruggebracht.
Hoe kan een gezin, zelfs als het nog maar uit 2 personen bestaat van 600 leven? Als ze alle onkosten betaald hebben schiet er zelfs niks meer over om eten te kopen. In de grote steden gelijk Athene is de armoede het grootst. Op de eilanden valt het momenteel mee, dankzij het toerisme en het feit dat de mensen nog een stukje grond hebben waar ze groenten en fruit kunnen telen.
Daarom wil ik een warme oproep doen, als je nog op vakantie gaat, ga naar Griekenland, voor ons toeristen is het spotgoedkoop daar. Ga in kleine familiehotelletjes, eet bij de lokale bevolking en geef een iets grotere fooi, 4 ipv 2..... De Grieken zijn zo al lieve, gulle mensen en de dankbaarheid zal des te groter zijn. Zelf ben ik een maand geleden op Corfu geweest en toen ik zag hoe de toe- stand daar toen al was....vrees ik nu voor de komende winter... Ik hoop dat de toeristen Griekenland massaal gaan steunen.
Want als het aan de Europese ministers ligt, mogen de Grieken creperen... Als je dan weet dat in de oudheid in Griekenland de democratie is ontstaan, versta je dit dus niet...
Deze zin hoorde ik gisteren in een liedje, maar voor mezelf is deze zin niet meer van toepassing, helaas .
Maar er loopt nog genoeg jeugd in mijn leven rond om die lentes zelf ook nog te zien ontwaken.
De oudste kleindochter komt zo stilletjes aan in haar lente, ze is zich aan't ont- wikkelen van jong meisje naar jonge dame. Ze leeft voluit, zoals het hoort op haar leeftijd, ze is in een dansgroep, heeft 2x per week dansles en een jaarlijks optreden. Waar bomma, samen met haar ouders en zusjes naar komen kijken. En waar bomma haar altijd fantastisch vindt dansen.....en het is wel zo , ze heeft een fantastisch gevoel voor ritme. Muziek hoort er ook bij, inde lente van je leven en dat samen met vele vriendinnen. Ze heeft ook een paar vriendinnen die ze vanaf de kleuterklas kent en nog samen met optrekt. Heerlijk om zulke dingen te zien gebeuren. Ze leeft onbezorgd, dat hoort ook zo in de lente van je leven. Af en toe gaat ze met vriendinnen op stap, shoppen, in de stad rondlopen ed meer. Gek doen en giechelen met de vrienden, lachen om de gekste dingen...
Het is de enige periode in je leven waar je je niet al te druk moet maken over al de zorgen in de wereld. Dus laat de jeugd hun onbezorgde leven maar leiden, gaandeweg leren ze wel wat belangrijk is en wat minder belangrijk, net als wij dat ooit gedaan hebben.
Dus jongedame, leef in de lente van je leven, genieten is het codewoord. Knuffel Bomma
Dagen zoals vandaag, met zalige temperaturen, blauwe hemel, volop zon met een zacht briesje af en toe. Ik hou er van. Ondanks dat ik een stadmeisje was, hou ik ontzettend van buitenleven. Je bent zoveel actiever in de zomer.
Mijn man en ik hebben vandaag " kleine " klusjes gedaan, gras afgereden, de veranda opgeruimd en gekuist, heb dit gedaan op mijn blote voeten en dan met veel water gespeeld, zalig gewoon, zo wordt kuisen plezant.
In de namiddag hebben we de luifel van de mobilhome uitgedraaid om alles te checken, spankabels ed aangepast, zodat alles in orde is om op vakantie te vertrekken binnenkort. We hebben ook nog buiten in onze zetels gezeten en genoten van de schaduw, de zon was op dat moment te warm, zie dat wij oudjes een zonneslag krijgen... Voor de was te drogen zijn dit ook ideale dagen, heb zelfs de stijk ook nog buiten gedaan terwijl de man voor het avondeten zorgde.
En seffens nog buiten leven, lezen zolang het licht blijft, met een citronellakaars voor de muggen, een lekker drankje erbij..... Genieten van de zomerse dagen, elke minuut dat je kan... En ik hoop dat deze zomerse dagen aanhouden tot eind oktober.... Hoop doet leven... Maar 't zal waarschijnlijk wel niet zijn... Maar ik leef nu....en geniet dus....vollen bak!!!
Hoop doet leven zegt men... Awel dit verhaal gaat hierover... Mijn jongste broer is een aantal jaren jonger dan mij.. Hij heeft altijd kinderen gewild, en toen mijn man en ik aan kinderen begonnen was hij wel een trotse nonkel. Hij heeft ze ook van redelijk kortbij weten opgroeien, want toen mijn kids naar de kleuterschool mochten, deed ons ma dat altijd, ze brengen. Mijn broer woonde nog thuis op dat moment. Hij had al wel een vriendin toen en toen ze begonnen te werken zijn ze dan gaan samenwonen. En na een tijd begon het te kriebelen, de kinderwens begon vormen aan te nemen.
Helaas, het luktte niet zo direct. Er kwamen onderzoeken van, maar die brachten ook geen soelaas Aan wie of wat het lag, werd niet duidelijk. Er werden andere richtingen ingeslagen, eicelplantatie, invitro ed meer.... Na vele jaren en veel geld later, werden beiden wat teleurgesteld....de vriendin zag het niet meer zitten en hun relatie was er onder door aan 't gaan.
Toen leerde mijn broer iemand anders kennen...en er was een vonk.....veel vonken zelfs bleek later....en deze dame had al kinderen dus dat was ook meege- nomen. Na toch een aantal jaren elkaar aftasten, heeft mijn broer zijn eerste vriendin dan zo voorzichtig mogelijk verteld dat hij hun relatie niet meer zag zitten en iemand anders had leren kennen waar hij mee verder wou.
Dus is de broer verhuisd, naar de andere kant van 't land.....voor mij toch ;-). De huidige vriendin was wel gesteriliseerd....maar waar een wil is, is een weg moet mijn broer gedacht hebben. En die was er idd, via in vitro is ze zwanger geworden. Mijn broer is nu bijna 4 maanden papa, je moet hem zien stralen....zo'n gelukkige mens dat hij is...
Maar ik blijf erbij dat ik een rare familie heb; ik moet eerst 4 keer bomma (oma) worden vooraleer ik tante mocht zijn... En nu genieten van mijn kleine neefje...
Ben lange tijd afwezeig geweest en dat heeft zijn redenen. Er zijn vele emotionele zaken gebeurd afgelopen maanden. En het feit dat ik mijn blog wat beschermd wou houden heeft ook tot een soort van blokkeing geleid. Mijn woordenschat was ineens veel te beperkt, ik kon mij niet uiten zoals ik wou.
Maar dit gaat nu weer veranderen, ik zal weer open en bloot bloggen, mijn verhalen vertellen op de manier die het best bij mij past. Met een lach en een traan, zoals het leven werkelijk is.
Het is vakantie nu, en net zoals zovelen heb ik vakantieverhalen. Ik ben eind mei naar Corfu, Griekenland geweest. Heb daar mijn hoofd leeggemaakt en mijn buik goed gevuld. ;-) Heb er veel mooie, maar ook minder mooie zaken gezien.
Nu moet ik nog een week werken en heb dan weer vakantie. Zondag komt de kleinzoon logeren voor 3 weken, vava is ook thuis dan, kunnen de 2 mannen nog wat klusjes thuis uitvoeren.
En daarna gaan we richting kust op zoek naar het volgend avontuur. maar dat horen jullie ten gepaste tijd wel.... Groetjes, antwerpskreeftje
Ik hou van tuinieren.... maar wij hebben een ontzettend grote tuin ....en om die in te richten zoals ik het graag zou willen heb je veel geld nodig ...en tijd... En aan beide ontbreekt het me. Plus dat mijn gewrichten het me ook niet meer toelaten om uren onkruid te wieden. Of tijdens droge zomers de planten te gieten.
Maar ik heb het dus anders aangepakt om toch bloemen te hebben, in onze directe omgeving van waar wij altijd zitten. Ik plant alles in bloem- bakken en in grote potten.Daarvan gaat dan een deel op de vensterbanken en de rest op tafeltjes of op de grond. Het voordeel hiervan is dat als je de planten verzorgt alles op een tafel kan zetten en zo de vewelkte bloemen en het onkruid er tussen uit kan halen. Ook water geven wordt zo een makkie zoals de kleinzoon zegt.
Ook hij vindt het leuk om samen met mij plantjes uit te kiezen en ze in bakken te zetten, met zijn handen in het zand te zitten en aan te vullen. Ik hoop hem op deze manier de liefde voor bloemen en plantjes bij te brengen, de verzorging ervan is rustgevend en zien hoe alles groeit en letterlijk bloeit is leuk voor een kind. Zien hoe dat ene bloemetje er tientallen wordt en het kleine terrasje opfleurt kan hem met verbazing doen kijken. Hij heeft ook heel kleurrijk gekozen, er moesten zeker blauwe en gele bloemen bij zijn.Voor de rest mocht ik kiezen.....en ik ben dan maar verder gegaan in felle kleuren. Dus nu kunnen wij genieten, als wij buiten zijn, van een veelkleurige zitplaats waar je ontspannen kan lezen of gewoon zitten, zo heel vroeg 's morgens na een warme nacht. De moment om te genieten van de ochtendkoelte waarin je je ge- dachten eens op de loop kan laten gaan.
Ik ben ook blij dat mijn dochters in hun eigen tuin ook hun stempel zetten via bloemen, want daar heb ik lang aan getwijfeld of ik ze die microbe had doorgegeven. De tuiniersmicrobe....maar gelukkig dus wel...
Ik een dag vroeger dan de echtgenoot maar ik had nog de feestdag van 11 juli tegoed. En het werd tijd dat het vakantie was. Want de echtgenoot was het gezeur op zijn werk beu en op familiaal gebied werd het ook gespannen. Door de ziekte van mijn pa komen mijn broers en ik in een wat lastige situatie te zitten en is het moeilijk om oplossingen te vinden.
Dus is het tijd om je hoofd op ontspanning te zetten. De kleinzoon is zaterdag gearriveerd en gaat ons 3 weken vermaken... Alleen wordt het niet helemaal de vakantie zoals we die tradioneel houden. Normaal gaan wij elk jaar een week tot 10 dagen naar zee, naargelang het weer. Dit jaar kan het niet door allerhande factoren....we gaan wel naar zee, maar dan waarschijnlijk 2 x 1 dag. En de andere dagen gaan we andere dingen doen, naar een pretpark gaan, een provinciaal domein met zwemvijver en speeltuinen bezoe- ken, een uitstapje Ardennen....gelukkig heb je vele mogelijkheden om je vakantie hier in België gevarieerd te houden.
We gaan dag per dag bekijken en de avond ervoor zullen we beslissen. Wie weet welke avonturen ons allemaal staan te wachten. Maar het zal eens iets helemaal anders worden en er moet niks. Dat idee alleen al is rustgevend. De vooruitzichten op weergebied zijn ook goed, dus laat de zon maar schijnen. Wij zijn er klaar voor; om te genieten!
Nee, nee ik ga niet in het Engels beginnen schrijven....
De titel is enkel een statement, wat ik nu ga schrijven gaat over mijn liefde, de liefde van mijn leven en hetgeen daaruit voort vloeide...
Ik leerde mijn man kennen via een toenmalige vriendin, waar ik toen al 2 jaar de danscafés en discotheken in het Antwerpse en ver daarbuiten mee onveilig maaktte. Ik woonde toen bijna 2 jaar alleen, had vast werk maar was wel wat op de dool toen na een misluktte relatie.En het feit dat mijn zoontje gestorven was door die misluktte relatie had mijn vertrouwen in de mensheid en vooral de mannen ook geen goed gedaan.
En dan....op een zaterdag , september'83, sloeg de bliksem in bij mij. Ik was met die toenmalige vriendin naar Merksem getrokken, op bezoek bij haar "af en aan" vriendje. Daar was toen nog een jonge man, wat teruggetrokken, en enkel pratend over motorcross, zijspancross. Want dat was hun beider hobby. De dames kregen de uitnodiging om mee te gaan naar de cross, vertrek diezelfde avond nog naar Balen..... Ik liep pardoes een heel avontuur in dat mijn hele leven ging veranderen. Want diezelfde avond leerde ik kamperen, op een matras achterin een camion slapen en weer leut maken, ook dankzij het nodige bier toen.
Maar dat weekend is mijn nieuwe leven begonnen met de man die ik nu nog lief heb.
Een man die teruggetrokken is naar mensen die hij niet kent, stuurs overkomt, maar niet is.Die mij plaagt en knuffelt als wij alleen zijn. Die zijn gevoelens zo moeilijk kan tonen en zeker niet in het openbaar. Want dat hebben zijn ouders hem niet geleerd. Hij is koppig, dat wel...en wil altijd gelijk hebben, maar dat is typisch mannelijk....heb ik geleerd in de loop der jaren.
Maar ook de man die al meer dan 30 jaar naast mij staat op de momenten dat ik hem nodig heb. Wij hebben gezamelijk al meer dan onze portie misérie gehad, maar we zijn er ook altijd gezamelijk doorgekomen.
Soms zeggen mensen tegen mij; ik weet niet hoe jij met hem kan samenwonen..... nu dat is gewoon omdat die mensen niet verder willen kijken dan hun neus lang is. Hij kan moeilijk doen, maar zelf ben ik ook niet altijd de makkelijkste om mee samen te leven, als ik iets in mijn kop heb, zit het niet in mijn teen.
Ook nu weer, door de ziekte van mijn vader, ligt er spanning in de relaties met de families, maar hij staat naast mij en steunt mij, ook al begrijpt hij niet altijd waarom ik me zo druk maak. Hij heeft nooit geleerd hoe je liefde kan uiten, via mij heeft hij daar toch nog iets van mee gekregen. Toen onze oudste geboren werd glom hij van trots en liefde, hij had zoveel ge- duld met haar, hij gaf haar de fles en deed ook propere pampers aan bij haar.
Als ik nu, zo terug kijk in de tijd, dan was die zaterdag dat ik hem leerde kennen de beste dag ooit in mijn leven. Zelfs nu, meer dan 30 jaar later. Hij is ; THE ONE AND ONLY <3 <3 <3
Ik heb al heel veel gezien, vroeger met mijn ouders. Later met mijn man, en via de motorcross heb ik ook een deel van Europa gezien. Maar ik weet ook dat ik met dit mensenleven niet toekom om enkel en alleen Griekenland te bekijken.Zoveel eilanden om te zien en de cultuur te ontdekken.Op en onder het heerlijke heldere water te zijn, alhoewel dat er in het Griekse deel van de Middelandse Zee niet zoveel vis meer zit om, al snorkelend , te ontdekken.
Een stukje Afrika heb ik ook al gezien, het mooie Egypte, met als uitvalsbasis Hurghada toen. Waar ik wel al snorkelend en al duikend veel mooie dingen onder water heb gezien, blauw koraal is zo mooi als de zon er , gefilterd door het heldere water, op valt. Daar heb ik,in en op de Rode Zee mijn eerste wilde dolfijnen ooit gezien. Van Hurghada uit heb ik ook verschillende tochten gedaan, naar Karnak en de Koningsvallei. Met een konvooi van bussen, onder militaire begeleiding, dwars door de woestijn, 600km verder... Ook daar heb ik een nomadenkamp bezocht en op een dromedaris gereden, thee gedronken en een slang gezien dicht bij het kamp, de gids wees ons erop. In de woestijn heb ik ook één van de prachtigste zonsondergangen ooit gezien.
En aangezien wij dit jaar dichter bij huis blijven en er hier absoluut ook vele mooie dingen te zien zijn, gaan wij ook dit jaar genieten en zien!
Maar toch, wil ik zoveel meer zien ;-)
En doe ik dit via het internet. Ik ben op vele sites lid, waar je foto's en video's kan kijken.Soms zie je zulke mooie plekjes op aarde, dan schrijf ik de link op en kijk ik later weer. Misschien vindt je zo een onverwachte vakantiebestemming. Maar zelfs op deze manier is mijn leven te kort om alles te kunnen bekijken. En dus hoop ik op een wedergeboorte, liefst als Griekse......aja..lol.
Nog 4 dagen werken en het is zover. De zomervakantie waar ik al een tijdje naar uitkijk. Want het loopt hier vreselijk mis op dit moment. Zo druk op 't werk, ondanks de jobstudenten of net door hen, als ze niet komen opdagen en wij het werk er nog moeten bijnemen. De papa die ziek is geworden en dan uiteindelijk in het ziekenhuis is op- genomen. En nu is het afwachten wat het verdict daar zal worden.Deze middag ga ik, hem opzoeken, samen met één van de broers. Dus een ritje op en af naar Antwerpen.
Ook voor mijn man is het weekend fout gelopen, hij ging normaal naar het WK zijspan motorcross, maar door de vele regen die er is gevallen, is die afgelast.
Nu gaan wij met zijn tweeën samen aftellen, ik moet nog 4 dagen werken. Ik heb het geluk dat wij de 11 de juli ook als erkende feestdag hebben en ik die vrij mag terugnemen, dus neem ik die volgende vrijdag. Volgende zaterdag komt dan onze kleinzoon 3 weken zijn tenten bij ons op- slaan. Jammer genoeg zal er geen 10 dagen naar zee inzitten, maar wie weet wat er wel kan.....dat zal ook een beetje van het weer afhangen. Maar we gaan het wel leuk maken, niks moet en veel kan...... We gaan enkel doen waar WIJ dan zin in hebben en zo hoort het ook. Vakantietijd is van jezelf en je gezin.....en hopelijk wordt dit ook weer een vakantie waar we over gaan nakaarten.
Het is alleen jammer dat vakantietijd nog rapper vliegt dan....en het weer een heel jaar werken is .....maar dat zijn zorgen voor later. Eerst die 4 dagen nog doorworstelen en dan: GENIETEN!!!!!
Ik zie geregeld teksten allerhande voorbij vliegen.... Mooie teksten die uitdrukken hoe we denken over bepaalde onderwerpen. Er zijn over dieren ouders en ook specifieke over papa's en mama's.
En die over mama's die raken me meestal wel. Er zijn er heel positieve maar er zijn ook bij die wat donkerder zijn.
Nu weten we allemaal wel dat het ouderschap niet altijd een lachertje is. Er kan zoveel mislopen, van voor de geboorte van je kind al, er kunnen zich afwijkingen vormen in de baarmoeder. Maar het kan ook heel leuk zijn met kinderen, als je zelf ook positief inge- steld bent.Er zullen hindernissen op het pad liggen zowel voor het kind als voor de ouders. En uit ondervinding weet ik dat mama's toch net "iets" meer betrokken zijn bij hun kind. En ook dat zij proberen om het pad te effenen voor hun kind, maar ook dat ze het kind leren dat je kan vallen en weer moet opstaan.....om gewoon weer verder te gaan waarmee je bezig was. Ze zijn altijd bereid om te luisteren naar alle kleine en grote zorgen, vegen tranen weg en lachen mee om de stomste dingen. Aan mama's kan je alles vragen, zij weten altijd raad....en indien niet gaan ze op zoek naar het antwoord.
En als mama zijnde vind ik spreuken meestal mooi en ontroerend en meestal er ook boenk op. En degene die ik het leukst vind, like ik en deel ze zodat mijn vriendinnen mama's er mee van kunnen genieten. Mama zijn is ook een fulltime job, ook als je kids uit huis zijn en zelf al kids hebben. Want ook dan zijn er nog vragen van; mama hoe zou jij dat aanpakken? Wat denk jij hiervan? enz...
Mijn grootste wens ooit is uitgekomen, ik heb 2 dochters en 4 kleinkinderen, waar ik zielsveel van hou. En ik hoop nog lang mama en bomma te kunnen zijn.
Daar wij soms letterlijk het licht moeten gaan uitdoen bij sommige klanten, heb ik dus sleutels en badges in de auto liggen.
Maar toen ik deze week bij een klant wou afsluiten liep het mis. Eerst was het al bij het alarm aanzetten, het ging af en gaf aan dat er 2 poorten achteraan niet gesloten waren.Dus alarm maar weer afgezet. Die 2 poorten zijn achteraan bij het magazijn en daar mag je normaal na een bepaald uur niet meer komen. Dus heb ik een brief voor de ver- antwoordelijke daar geschreven over het probleem en op zijn bureel ge- legd. Toen wou ik met mijn sleutelbadge uitbadgen....en dat ging dus niet. Verschillende keren geprobeerd, niks....nougatbollen zoals ze in Antwerpen zeggen. Daar stond ik dan; opgesloten.....letterlijk....dus even paniek....wat nu?
Want mijn verantwoordelijke voor dat pand heeft dan juist op die dag haar vrije dag en is normaal niet bereikbaar. En shit, mijne gsm lag in de auto....dat gebeurt dus normaal ook nooit.Heb die altijd in mijn zakken steken. Dus ja dan maar gebruik maken van de vaste telefoon van de klant en mijn geheugen, gelukkig ben ik redelijk goed in telefoonnummers onthouden.
Dan toch maar geprobeerd mijn verantwoordelijke te bereiken, wat pas na de derde poging lukte....zij heeft dan naar de verantwoordelijke van dat pand gebeld. Die man heeft mij dan op hun vaste lijn terug gebeld en mij gezegd wat ik moest doen, eerst om het alarm toch aan te krijgen en dan om buiten te raken. Dit alles heeft een extra uur gekost en mijn man had ook al op mijn gsm gebeld, die was ook al ongerust waar ik bleef.
Toen ik de volgende dag terug ging, onder de middag deze keer, heb ik een dis- cussie gehad met de secretaresse....het kon niet dat ik niet buiten geraaktte, die badge was nog geldig tot 2017....blablabla...ik haalde de verantwoordelijke erbij, wat bleek nu, er had iemand aan de toegangsuren geprutst op mijn badge. Ik heb toen tegen die man gezegd dat ik 's avonds daar niet meer kwam, want het is nog gebeurt, er hebben nog collega's van mij daar vastgezeten. Gelukkig steunen mijn bazen ons hier in, want dit was onverantwoordelijk van die mensen daar.
Had het gemoeten, dan had ik natuurlijk ook door een raam gekropen, zonder het alarm op te zetten . Maar gelukkig is het contract met deze klant opgezegd, want het was ook altijd iets daar.
Vanaf september, het nieuwe schooljaar, moeten de ouders gaan betalen als hun kind onder de middag blijft eten op school.
Reden? De gemeenten en steden hebben zogenaamd geen geld meer om het onderwijzend personeel toezicht te laten houden tijdens het middagmaal...... Dan heb ik zoiets van Wablief?...Je moet weten dat de gemeentebelastingen sinds vorig jaar met 6% gestegen zijn. En dan willen ze nu nog meer? Want, ik denk dat deze taak van toezicht houden al sowieso verrekend zit in het loon van de leerkracht. Dus heb ik het vermoeden van een verkapte soort van belastingen waar de ouders de dupe gaan worden.
Als ik in de schoenen van de ouders zou staan, zou ik reageren. Ik zou alle ouders van de school waar je kinderen gaan oproepen tot boycot. Gewoon gezamelijk weigeren om te betalen, samen sta je immers sterker!!! Want wat kunnen ze dan doen? De kinderen op straat zetten gedurende die tijd kunnen /mogen ze niet, de school is immers verantwoordelijk tijdens de schooluren.
Ik vraag me af waar dit heen gaat....gewoon uit alles willen ze geld halen, de werkende klasse zal wel betalen denken ze.... Bij mij zou dit dus niet pakken.....en ik hoop dat vele mensen hier tegen ingaan en laten zien dat het gedaan moet zijn om hun voeten te spelen en geld van ons te stelen... Want dat is het, pure diefstal!!!!
Ik ben een "gewichtig" persoon.....en dan bedoel ik in kilo's... Voor een deel heb ik me er bij neergelegd en kan ik over het al- gemeen rond een "aanvaardbaar" gewicht schommelen. Maar deze morgen ging ik weer op de weegschaal, het was 14 dagen geleden, en merkte ik dat ik was bijgekomen....Niet echt dramatisch voor anderen...maar aangezien ik weet hoeveel moeite het kost om het er weer af te krijgen was ik toch wel kwaad op mezelf.
Want ik weet waar het aan ligt. Ik heb petatten gegeten....en daar word ik dikker van, door de hoeveelheid zetmeel dat er in zit. En het is niet dat ik zoveel eet per dag hoor; 's morgens 1 dubbel boke met mager vlees, 's middags idem en als ik 's avonds niet moet werken warm eten. En in de winter is dat verse soep, zelfgemaakt enkel van groenten en vlees- of kippe- bouillon, ook zelf getrokken.
Maar nu zijn er nieuwe petatjes en die zijn zo lekker....vooral in de pan gebakken of in fritvet. In de pan worden ze wel met olijfolie gebakken, maar in het fritvet gebakken is natuurlijk ook niet goed voor je lijn.
Dus ja, nu wordt het weer een gevecht tegen de kilo's.... Petatten worden weer geschrapt, veel groenten eten, wat ik gelukkig graag doe, lust bijna alles. Veel fruit en gelukkig is er dat nu in overvloed. En 's morgens voorlopig enkel natuuryoghurt met een deel van het verse fruit dat bedoeld is voor die dag. In het weekend ga ik dus ook wat minder brood eten, alhoewel ik daar volgens mij niet dik van wordt. En chocolade ga ik even afschaffen.Normaal eet ik 1 stukje per dag, maar mss dat het helpt. Ook veel water drinken natuurlijk.
.
.
.
