Er is veel om te doen... Griekenland, mijn geliefde vakantieland zit in de problemen.. en hoe....het is echt erg nu...
De politiekers zijn volgens mij spelletjes aan het spelen.... vieze spelletjes... Het ergste is dat zij niet de pijn en de armoede voelen van een o zo trots volk, dat nu bijna tot de bedelstaf is verwezen.
Vorig weekend las ik in Het Laatste Nieuws een artikel, met foto's bij over rijke Grieken die zwaar aan 't feesten waren in Mykonos. Daar werd ik enorm kwaad over, als je rijke landgenoten er nog niet om geven hoe hun arbeiders in armoede wordt gedreven. De Grieken mogen amper nog 60 per dag opnemen. De pensioenen zijn van gemiddeld 1000 per maand naar 600 teruggebracht.
Hoe kan een gezin, zelfs als het nog maar uit 2 personen bestaat van 600 leven? Als ze alle onkosten betaald hebben schiet er zelfs niks meer over om eten te kopen. In de grote steden gelijk Athene is de armoede het grootst. Op de eilanden valt het momenteel mee, dankzij het toerisme en het feit dat de mensen nog een stukje grond hebben waar ze groenten en fruit kunnen telen.
Daarom wil ik een warme oproep doen, als je nog op vakantie gaat, ga naar Griekenland, voor ons toeristen is het spotgoedkoop daar. Ga in kleine familiehotelletjes, eet bij de lokale bevolking en geef een iets grotere fooi, 4 ipv 2..... De Grieken zijn zo al lieve, gulle mensen en de dankbaarheid zal des te groter zijn. Zelf ben ik een maand geleden op Corfu geweest en toen ik zag hoe de toe- stand daar toen al was....vrees ik nu voor de komende winter... Ik hoop dat de toeristen Griekenland massaal gaan steunen.
Want als het aan de Europese ministers ligt, mogen de Grieken creperen... Als je dan weet dat in de oudheid in Griekenland de democratie is ontstaan, versta je dit dus niet...
Deze zin hoorde ik gisteren in een liedje, maar voor mezelf is deze zin niet meer van toepassing, helaas .
Maar er loopt nog genoeg jeugd in mijn leven rond om die lentes zelf ook nog te zien ontwaken.
De oudste kleindochter komt zo stilletjes aan in haar lente, ze is zich aan't ont- wikkelen van jong meisje naar jonge dame. Ze leeft voluit, zoals het hoort op haar leeftijd, ze is in een dansgroep, heeft 2x per week dansles en een jaarlijks optreden. Waar bomma, samen met haar ouders en zusjes naar komen kijken. En waar bomma haar altijd fantastisch vindt dansen.....en het is wel zo , ze heeft een fantastisch gevoel voor ritme. Muziek hoort er ook bij, inde lente van je leven en dat samen met vele vriendinnen. Ze heeft ook een paar vriendinnen die ze vanaf de kleuterklas kent en nog samen met optrekt. Heerlijk om zulke dingen te zien gebeuren. Ze leeft onbezorgd, dat hoort ook zo in de lente van je leven. Af en toe gaat ze met vriendinnen op stap, shoppen, in de stad rondlopen ed meer. Gek doen en giechelen met de vrienden, lachen om de gekste dingen...
Het is de enige periode in je leven waar je je niet al te druk moet maken over al de zorgen in de wereld. Dus laat de jeugd hun onbezorgde leven maar leiden, gaandeweg leren ze wel wat belangrijk is en wat minder belangrijk, net als wij dat ooit gedaan hebben.
Dus jongedame, leef in de lente van je leven, genieten is het codewoord. Knuffel Bomma
Dagen zoals vandaag, met zalige temperaturen, blauwe hemel, volop zon met een zacht briesje af en toe. Ik hou er van. Ondanks dat ik een stadmeisje was, hou ik ontzettend van buitenleven. Je bent zoveel actiever in de zomer.
Mijn man en ik hebben vandaag " kleine " klusjes gedaan, gras afgereden, de veranda opgeruimd en gekuist, heb dit gedaan op mijn blote voeten en dan met veel water gespeeld, zalig gewoon, zo wordt kuisen plezant.
In de namiddag hebben we de luifel van de mobilhome uitgedraaid om alles te checken, spankabels ed aangepast, zodat alles in orde is om op vakantie te vertrekken binnenkort. We hebben ook nog buiten in onze zetels gezeten en genoten van de schaduw, de zon was op dat moment te warm, zie dat wij oudjes een zonneslag krijgen... Voor de was te drogen zijn dit ook ideale dagen, heb zelfs de stijk ook nog buiten gedaan terwijl de man voor het avondeten zorgde.
En seffens nog buiten leven, lezen zolang het licht blijft, met een citronellakaars voor de muggen, een lekker drankje erbij..... Genieten van de zomerse dagen, elke minuut dat je kan... En ik hoop dat deze zomerse dagen aanhouden tot eind oktober.... Hoop doet leven... Maar 't zal waarschijnlijk wel niet zijn... Maar ik leef nu....en geniet dus....vollen bak!!!
Hoop doet leven zegt men... Awel dit verhaal gaat hierover... Mijn jongste broer is een aantal jaren jonger dan mij.. Hij heeft altijd kinderen gewild, en toen mijn man en ik aan kinderen begonnen was hij wel een trotse nonkel. Hij heeft ze ook van redelijk kortbij weten opgroeien, want toen mijn kids naar de kleuterschool mochten, deed ons ma dat altijd, ze brengen. Mijn broer woonde nog thuis op dat moment. Hij had al wel een vriendin toen en toen ze begonnen te werken zijn ze dan gaan samenwonen. En na een tijd begon het te kriebelen, de kinderwens begon vormen aan te nemen.
Helaas, het luktte niet zo direct. Er kwamen onderzoeken van, maar die brachten ook geen soelaas Aan wie of wat het lag, werd niet duidelijk. Er werden andere richtingen ingeslagen, eicelplantatie, invitro ed meer.... Na vele jaren en veel geld later, werden beiden wat teleurgesteld....de vriendin zag het niet meer zitten en hun relatie was er onder door aan 't gaan.
Toen leerde mijn broer iemand anders kennen...en er was een vonk.....veel vonken zelfs bleek later....en deze dame had al kinderen dus dat was ook meege- nomen. Na toch een aantal jaren elkaar aftasten, heeft mijn broer zijn eerste vriendin dan zo voorzichtig mogelijk verteld dat hij hun relatie niet meer zag zitten en iemand anders had leren kennen waar hij mee verder wou.
Dus is de broer verhuisd, naar de andere kant van 't land.....voor mij toch ;-). De huidige vriendin was wel gesteriliseerd....maar waar een wil is, is een weg moet mijn broer gedacht hebben. En die was er idd, via in vitro is ze zwanger geworden. Mijn broer is nu bijna 4 maanden papa, je moet hem zien stralen....zo'n gelukkige mens dat hij is...
Maar ik blijf erbij dat ik een rare familie heb; ik moet eerst 4 keer bomma (oma) worden vooraleer ik tante mocht zijn... En nu genieten van mijn kleine neefje...
Ben lange tijd afwezeig geweest en dat heeft zijn redenen. Er zijn vele emotionele zaken gebeurd afgelopen maanden. En het feit dat ik mijn blog wat beschermd wou houden heeft ook tot een soort van blokkeing geleid. Mijn woordenschat was ineens veel te beperkt, ik kon mij niet uiten zoals ik wou.
Maar dit gaat nu weer veranderen, ik zal weer open en bloot bloggen, mijn verhalen vertellen op de manier die het best bij mij past. Met een lach en een traan, zoals het leven werkelijk is.
Het is vakantie nu, en net zoals zovelen heb ik vakantieverhalen. Ik ben eind mei naar Corfu, Griekenland geweest. Heb daar mijn hoofd leeggemaakt en mijn buik goed gevuld. ;-) Heb er veel mooie, maar ook minder mooie zaken gezien.
Nu moet ik nog een week werken en heb dan weer vakantie. Zondag komt de kleinzoon logeren voor 3 weken, vava is ook thuis dan, kunnen de 2 mannen nog wat klusjes thuis uitvoeren.
En daarna gaan we richting kust op zoek naar het volgend avontuur. maar dat horen jullie ten gepaste tijd wel.... Groetjes, antwerpskreeftje
.
