Ben lange tijd afwezeig geweest en dat heeft zijn redenen. Er zijn vele emotionele zaken gebeurd afgelopen maanden. En het feit dat ik mijn blog wat beschermd wou houden heeft ook tot een soort van blokkeing geleid. Mijn woordenschat was ineens veel te beperkt, ik kon mij niet uiten zoals ik wou.
Maar dit gaat nu weer veranderen, ik zal weer open en bloot bloggen, mijn verhalen vertellen op de manier die het best bij mij past. Met een lach en een traan, zoals het leven werkelijk is.
Het is vakantie nu, en net zoals zovelen heb ik vakantieverhalen. Ik ben eind mei naar Corfu, Griekenland geweest. Heb daar mijn hoofd leeggemaakt en mijn buik goed gevuld. ;-) Heb er veel mooie, maar ook minder mooie zaken gezien.
Nu moet ik nog een week werken en heb dan weer vakantie. Zondag komt de kleinzoon logeren voor 3 weken, vava is ook thuis dan, kunnen de 2 mannen nog wat klusjes thuis uitvoeren.
En daarna gaan we richting kust op zoek naar het volgend avontuur. maar dat horen jullie ten gepaste tijd wel.... Groetjes, antwerpskreeftje
Ik hou van tuinieren.... maar wij hebben een ontzettend grote tuin ....en om die in te richten zoals ik het graag zou willen heb je veel geld nodig ...en tijd... En aan beide ontbreekt het me. Plus dat mijn gewrichten het me ook niet meer toelaten om uren onkruid te wieden. Of tijdens droge zomers de planten te gieten.
Maar ik heb het dus anders aangepakt om toch bloemen te hebben, in onze directe omgeving van waar wij altijd zitten. Ik plant alles in bloem- bakken en in grote potten.Daarvan gaat dan een deel op de vensterbanken en de rest op tafeltjes of op de grond. Het voordeel hiervan is dat als je de planten verzorgt alles op een tafel kan zetten en zo de vewelkte bloemen en het onkruid er tussen uit kan halen. Ook water geven wordt zo een makkie zoals de kleinzoon zegt.
Ook hij vindt het leuk om samen met mij plantjes uit te kiezen en ze in bakken te zetten, met zijn handen in het zand te zitten en aan te vullen. Ik hoop hem op deze manier de liefde voor bloemen en plantjes bij te brengen, de verzorging ervan is rustgevend en zien hoe alles groeit en letterlijk bloeit is leuk voor een kind. Zien hoe dat ene bloemetje er tientallen wordt en het kleine terrasje opfleurt kan hem met verbazing doen kijken. Hij heeft ook heel kleurrijk gekozen, er moesten zeker blauwe en gele bloemen bij zijn.Voor de rest mocht ik kiezen.....en ik ben dan maar verder gegaan in felle kleuren. Dus nu kunnen wij genieten, als wij buiten zijn, van een veelkleurige zitplaats waar je ontspannen kan lezen of gewoon zitten, zo heel vroeg 's morgens na een warme nacht. De moment om te genieten van de ochtendkoelte waarin je je ge- dachten eens op de loop kan laten gaan.
Ik ben ook blij dat mijn dochters in hun eigen tuin ook hun stempel zetten via bloemen, want daar heb ik lang aan getwijfeld of ik ze die microbe had doorgegeven. De tuiniersmicrobe....maar gelukkig dus wel...
Ik een dag vroeger dan de echtgenoot maar ik had nog de feestdag van 11 juli tegoed. En het werd tijd dat het vakantie was. Want de echtgenoot was het gezeur op zijn werk beu en op familiaal gebied werd het ook gespannen. Door de ziekte van mijn pa komen mijn broers en ik in een wat lastige situatie te zitten en is het moeilijk om oplossingen te vinden.
Dus is het tijd om je hoofd op ontspanning te zetten. De kleinzoon is zaterdag gearriveerd en gaat ons 3 weken vermaken... Alleen wordt het niet helemaal de vakantie zoals we die tradioneel houden. Normaal gaan wij elk jaar een week tot 10 dagen naar zee, naargelang het weer. Dit jaar kan het niet door allerhande factoren....we gaan wel naar zee, maar dan waarschijnlijk 2 x 1 dag. En de andere dagen gaan we andere dingen doen, naar een pretpark gaan, een provinciaal domein met zwemvijver en speeltuinen bezoe- ken, een uitstapje Ardennen....gelukkig heb je vele mogelijkheden om je vakantie hier in België gevarieerd te houden.
We gaan dag per dag bekijken en de avond ervoor zullen we beslissen. Wie weet welke avonturen ons allemaal staan te wachten. Maar het zal eens iets helemaal anders worden en er moet niks. Dat idee alleen al is rustgevend. De vooruitzichten op weergebied zijn ook goed, dus laat de zon maar schijnen. Wij zijn er klaar voor; om te genieten!
Nee, nee ik ga niet in het Engels beginnen schrijven....
De titel is enkel een statement, wat ik nu ga schrijven gaat over mijn liefde, de liefde van mijn leven en hetgeen daaruit voort vloeide...
Ik leerde mijn man kennen via een toenmalige vriendin, waar ik toen al 2 jaar de danscafés en discotheken in het Antwerpse en ver daarbuiten mee onveilig maaktte. Ik woonde toen bijna 2 jaar alleen, had vast werk maar was wel wat op de dool toen na een misluktte relatie.En het feit dat mijn zoontje gestorven was door die misluktte relatie had mijn vertrouwen in de mensheid en vooral de mannen ook geen goed gedaan.
En dan....op een zaterdag , september'83, sloeg de bliksem in bij mij. Ik was met die toenmalige vriendin naar Merksem getrokken, op bezoek bij haar "af en aan" vriendje. Daar was toen nog een jonge man, wat teruggetrokken, en enkel pratend over motorcross, zijspancross. Want dat was hun beider hobby. De dames kregen de uitnodiging om mee te gaan naar de cross, vertrek diezelfde avond nog naar Balen..... Ik liep pardoes een heel avontuur in dat mijn hele leven ging veranderen. Want diezelfde avond leerde ik kamperen, op een matras achterin een camion slapen en weer leut maken, ook dankzij het nodige bier toen.
Maar dat weekend is mijn nieuwe leven begonnen met de man die ik nu nog lief heb.
Een man die teruggetrokken is naar mensen die hij niet kent, stuurs overkomt, maar niet is.Die mij plaagt en knuffelt als wij alleen zijn. Die zijn gevoelens zo moeilijk kan tonen en zeker niet in het openbaar. Want dat hebben zijn ouders hem niet geleerd. Hij is koppig, dat wel...en wil altijd gelijk hebben, maar dat is typisch mannelijk....heb ik geleerd in de loop der jaren.
Maar ook de man die al meer dan 30 jaar naast mij staat op de momenten dat ik hem nodig heb. Wij hebben gezamelijk al meer dan onze portie misérie gehad, maar we zijn er ook altijd gezamelijk doorgekomen.
Soms zeggen mensen tegen mij; ik weet niet hoe jij met hem kan samenwonen..... nu dat is gewoon omdat die mensen niet verder willen kijken dan hun neus lang is. Hij kan moeilijk doen, maar zelf ben ik ook niet altijd de makkelijkste om mee samen te leven, als ik iets in mijn kop heb, zit het niet in mijn teen.
Ook nu weer, door de ziekte van mijn vader, ligt er spanning in de relaties met de families, maar hij staat naast mij en steunt mij, ook al begrijpt hij niet altijd waarom ik me zo druk maak. Hij heeft nooit geleerd hoe je liefde kan uiten, via mij heeft hij daar toch nog iets van mee gekregen. Toen onze oudste geboren werd glom hij van trots en liefde, hij had zoveel ge- duld met haar, hij gaf haar de fles en deed ook propere pampers aan bij haar.
Als ik nu, zo terug kijk in de tijd, dan was die zaterdag dat ik hem leerde kennen de beste dag ooit in mijn leven. Zelfs nu, meer dan 30 jaar later. Hij is ; THE ONE AND ONLY <3 <3 <3
Ik heb al heel veel gezien, vroeger met mijn ouders. Later met mijn man, en via de motorcross heb ik ook een deel van Europa gezien. Maar ik weet ook dat ik met dit mensenleven niet toekom om enkel en alleen Griekenland te bekijken.Zoveel eilanden om te zien en de cultuur te ontdekken.Op en onder het heerlijke heldere water te zijn, alhoewel dat er in het Griekse deel van de Middelandse Zee niet zoveel vis meer zit om, al snorkelend , te ontdekken.
Een stukje Afrika heb ik ook al gezien, het mooie Egypte, met als uitvalsbasis Hurghada toen. Waar ik wel al snorkelend en al duikend veel mooie dingen onder water heb gezien, blauw koraal is zo mooi als de zon er , gefilterd door het heldere water, op valt. Daar heb ik,in en op de Rode Zee mijn eerste wilde dolfijnen ooit gezien. Van Hurghada uit heb ik ook verschillende tochten gedaan, naar Karnak en de Koningsvallei. Met een konvooi van bussen, onder militaire begeleiding, dwars door de woestijn, 600km verder... Ook daar heb ik een nomadenkamp bezocht en op een dromedaris gereden, thee gedronken en een slang gezien dicht bij het kamp, de gids wees ons erop. In de woestijn heb ik ook één van de prachtigste zonsondergangen ooit gezien.
En aangezien wij dit jaar dichter bij huis blijven en er hier absoluut ook vele mooie dingen te zien zijn, gaan wij ook dit jaar genieten en zien!
Maar toch, wil ik zoveel meer zien ;-)
En doe ik dit via het internet. Ik ben op vele sites lid, waar je foto's en video's kan kijken.Soms zie je zulke mooie plekjes op aarde, dan schrijf ik de link op en kijk ik later weer. Misschien vindt je zo een onverwachte vakantiebestemming. Maar zelfs op deze manier is mijn leven te kort om alles te kunnen bekijken. En dus hoop ik op een wedergeboorte, liefst als Griekse......aja..lol.
Nog 4 dagen werken en het is zover. De zomervakantie waar ik al een tijdje naar uitkijk. Want het loopt hier vreselijk mis op dit moment. Zo druk op 't werk, ondanks de jobstudenten of net door hen, als ze niet komen opdagen en wij het werk er nog moeten bijnemen. De papa die ziek is geworden en dan uiteindelijk in het ziekenhuis is op- genomen. En nu is het afwachten wat het verdict daar zal worden.Deze middag ga ik, hem opzoeken, samen met één van de broers. Dus een ritje op en af naar Antwerpen.
Ook voor mijn man is het weekend fout gelopen, hij ging normaal naar het WK zijspan motorcross, maar door de vele regen die er is gevallen, is die afgelast.
Nu gaan wij met zijn tweeën samen aftellen, ik moet nog 4 dagen werken. Ik heb het geluk dat wij de 11 de juli ook als erkende feestdag hebben en ik die vrij mag terugnemen, dus neem ik die volgende vrijdag. Volgende zaterdag komt dan onze kleinzoon 3 weken zijn tenten bij ons op- slaan. Jammer genoeg zal er geen 10 dagen naar zee inzitten, maar wie weet wat er wel kan.....dat zal ook een beetje van het weer afhangen. Maar we gaan het wel leuk maken, niks moet en veel kan...... We gaan enkel doen waar WIJ dan zin in hebben en zo hoort het ook. Vakantietijd is van jezelf en je gezin.....en hopelijk wordt dit ook weer een vakantie waar we over gaan nakaarten.
Het is alleen jammer dat vakantietijd nog rapper vliegt dan....en het weer een heel jaar werken is .....maar dat zijn zorgen voor later. Eerst die 4 dagen nog doorworstelen en dan: GENIETEN!!!!!
Ik zie geregeld teksten allerhande voorbij vliegen.... Mooie teksten die uitdrukken hoe we denken over bepaalde onderwerpen. Er zijn over dieren ouders en ook specifieke over papa's en mama's.
En die over mama's die raken me meestal wel. Er zijn er heel positieve maar er zijn ook bij die wat donkerder zijn.
Nu weten we allemaal wel dat het ouderschap niet altijd een lachertje is. Er kan zoveel mislopen, van voor de geboorte van je kind al, er kunnen zich afwijkingen vormen in de baarmoeder. Maar het kan ook heel leuk zijn met kinderen, als je zelf ook positief inge- steld bent.Er zullen hindernissen op het pad liggen zowel voor het kind als voor de ouders. En uit ondervinding weet ik dat mama's toch net "iets" meer betrokken zijn bij hun kind. En ook dat zij proberen om het pad te effenen voor hun kind, maar ook dat ze het kind leren dat je kan vallen en weer moet opstaan.....om gewoon weer verder te gaan waarmee je bezig was. Ze zijn altijd bereid om te luisteren naar alle kleine en grote zorgen, vegen tranen weg en lachen mee om de stomste dingen. Aan mama's kan je alles vragen, zij weten altijd raad....en indien niet gaan ze op zoek naar het antwoord.
En als mama zijnde vind ik spreuken meestal mooi en ontroerend en meestal er ook boenk op. En degene die ik het leukst vind, like ik en deel ze zodat mijn vriendinnen mama's er mee van kunnen genieten. Mama zijn is ook een fulltime job, ook als je kids uit huis zijn en zelf al kids hebben. Want ook dan zijn er nog vragen van; mama hoe zou jij dat aanpakken? Wat denk jij hiervan? enz...
Mijn grootste wens ooit is uitgekomen, ik heb 2 dochters en 4 kleinkinderen, waar ik zielsveel van hou. En ik hoop nog lang mama en bomma te kunnen zijn.
Daar wij soms letterlijk het licht moeten gaan uitdoen bij sommige klanten, heb ik dus sleutels en badges in de auto liggen.
Maar toen ik deze week bij een klant wou afsluiten liep het mis. Eerst was het al bij het alarm aanzetten, het ging af en gaf aan dat er 2 poorten achteraan niet gesloten waren.Dus alarm maar weer afgezet. Die 2 poorten zijn achteraan bij het magazijn en daar mag je normaal na een bepaald uur niet meer komen. Dus heb ik een brief voor de ver- antwoordelijke daar geschreven over het probleem en op zijn bureel ge- legd. Toen wou ik met mijn sleutelbadge uitbadgen....en dat ging dus niet. Verschillende keren geprobeerd, niks....nougatbollen zoals ze in Antwerpen zeggen. Daar stond ik dan; opgesloten.....letterlijk....dus even paniek....wat nu?
Want mijn verantwoordelijke voor dat pand heeft dan juist op die dag haar vrije dag en is normaal niet bereikbaar. En shit, mijne gsm lag in de auto....dat gebeurt dus normaal ook nooit.Heb die altijd in mijn zakken steken. Dus ja dan maar gebruik maken van de vaste telefoon van de klant en mijn geheugen, gelukkig ben ik redelijk goed in telefoonnummers onthouden.
Dan toch maar geprobeerd mijn verantwoordelijke te bereiken, wat pas na de derde poging lukte....zij heeft dan naar de verantwoordelijke van dat pand gebeld. Die man heeft mij dan op hun vaste lijn terug gebeld en mij gezegd wat ik moest doen, eerst om het alarm toch aan te krijgen en dan om buiten te raken. Dit alles heeft een extra uur gekost en mijn man had ook al op mijn gsm gebeld, die was ook al ongerust waar ik bleef.
Toen ik de volgende dag terug ging, onder de middag deze keer, heb ik een dis- cussie gehad met de secretaresse....het kon niet dat ik niet buiten geraaktte, die badge was nog geldig tot 2017....blablabla...ik haalde de verantwoordelijke erbij, wat bleek nu, er had iemand aan de toegangsuren geprutst op mijn badge. Ik heb toen tegen die man gezegd dat ik 's avonds daar niet meer kwam, want het is nog gebeurt, er hebben nog collega's van mij daar vastgezeten. Gelukkig steunen mijn bazen ons hier in, want dit was onverantwoordelijk van die mensen daar.
Had het gemoeten, dan had ik natuurlijk ook door een raam gekropen, zonder het alarm op te zetten . Maar gelukkig is het contract met deze klant opgezegd, want het was ook altijd iets daar.
Vanaf september, het nieuwe schooljaar, moeten de ouders gaan betalen als hun kind onder de middag blijft eten op school.
Reden? De gemeenten en steden hebben zogenaamd geen geld meer om het onderwijzend personeel toezicht te laten houden tijdens het middagmaal...... Dan heb ik zoiets van Wablief?...Je moet weten dat de gemeentebelastingen sinds vorig jaar met 6% gestegen zijn. En dan willen ze nu nog meer? Want, ik denk dat deze taak van toezicht houden al sowieso verrekend zit in het loon van de leerkracht. Dus heb ik het vermoeden van een verkapte soort van belastingen waar de ouders de dupe gaan worden.
Als ik in de schoenen van de ouders zou staan, zou ik reageren. Ik zou alle ouders van de school waar je kinderen gaan oproepen tot boycot. Gewoon gezamelijk weigeren om te betalen, samen sta je immers sterker!!! Want wat kunnen ze dan doen? De kinderen op straat zetten gedurende die tijd kunnen /mogen ze niet, de school is immers verantwoordelijk tijdens de schooluren.
Ik vraag me af waar dit heen gaat....gewoon uit alles willen ze geld halen, de werkende klasse zal wel betalen denken ze.... Bij mij zou dit dus niet pakken.....en ik hoop dat vele mensen hier tegen ingaan en laten zien dat het gedaan moet zijn om hun voeten te spelen en geld van ons te stelen... Want dat is het, pure diefstal!!!!
Ik ben een "gewichtig" persoon.....en dan bedoel ik in kilo's... Voor een deel heb ik me er bij neergelegd en kan ik over het al- gemeen rond een "aanvaardbaar" gewicht schommelen. Maar deze morgen ging ik weer op de weegschaal, het was 14 dagen geleden, en merkte ik dat ik was bijgekomen....Niet echt dramatisch voor anderen...maar aangezien ik weet hoeveel moeite het kost om het er weer af te krijgen was ik toch wel kwaad op mezelf.
Want ik weet waar het aan ligt. Ik heb petatten gegeten....en daar word ik dikker van, door de hoeveelheid zetmeel dat er in zit. En het is niet dat ik zoveel eet per dag hoor; 's morgens 1 dubbel boke met mager vlees, 's middags idem en als ik 's avonds niet moet werken warm eten. En in de winter is dat verse soep, zelfgemaakt enkel van groenten en vlees- of kippe- bouillon, ook zelf getrokken.
Maar nu zijn er nieuwe petatjes en die zijn zo lekker....vooral in de pan gebakken of in fritvet. In de pan worden ze wel met olijfolie gebakken, maar in het fritvet gebakken is natuurlijk ook niet goed voor je lijn.
Dus ja, nu wordt het weer een gevecht tegen de kilo's.... Petatten worden weer geschrapt, veel groenten eten, wat ik gelukkig graag doe, lust bijna alles. Veel fruit en gelukkig is er dat nu in overvloed. En 's morgens voorlopig enkel natuuryoghurt met een deel van het verse fruit dat bedoeld is voor die dag. In het weekend ga ik dus ook wat minder brood eten, alhoewel ik daar volgens mij niet dik van wordt. En chocolade ga ik even afschaffen.Normaal eet ik 1 stukje per dag, maar mss dat het helpt. Ook veel water drinken natuurlijk.
Daar ik op verschillende "sociale media" zit, zie ik vele foto's, tekeningen ed meer passeren. Sommige "like" ik, andere niet...
Er zijn leuke filmpjes en er zijn er gruwelijke bij... En in dat gruwelijk zit er blijkbaar nog gradaties voor sommigen.Bij sommige van die gruwelijke filmpjes zie je dat sommigen die blijkbaar leuk vinden, alhoewel de dieren aan het lijden zijn. En soms is het niet altijd duidelijk of bij sommige kunstjes de dieren het leuk vinden of niet, maar als ik vind dat het pesten is hoeft het niet meer voor mij....
Ik vind dat je net als voor mensen, ook voor dieren respect moet hebben. Je kan er mee spelen ( kat of hond), balletjes weggooien ed meer, maar als je dier aangeeft dat het moe is of niet meer wil, stop er dan ook mee. Ook je kind moet je respect voor de dieren aanleren, zodat er een mooie vriendschap ont- staat tussen beide.
Ik heb hier vandaag weer verschillende foto's zien passeren waar ik me serieus aan geërgerd heb, die "geliked" worden en waar cute bij staat.... Aan dieren aangekleed als circusapen vind ik niets cute....maar zeer zielig....denken ze nu echt dat die dieren dat leuk vinden? Ik weet dat er voor honden speciale pakjes zijn en daar kan ik nog in mee komen, dit is aange- past aan de hond....maar meisjesjurken voor meisjeskinderen, NEE, echt niet....
Dus nee, mensen die denken dat hun dieren mensenbaby's zijn en ze pampers ed aan doen; I don't LIKE it
Voila, de cijfers zijn gekend van de 3 kleinkinderen. Ze zijn zeer goed van alledrie. De oudste gaat in september naar het middelbaar, wat goed is voor haar, wat meer uitdagingen, want ze is er de hele lagere schooltijd doorgerold als een sneltrein, het was iets te makkelijk voor haar.
Neef en nicht hebben het iets moeilijker gehad en dan deze opmerkelijk goede resultaten.Wow. De middelste kleindochter, daar is zowel dislectie als dyscalculie vastgesteld en dat makkt het extra moeilijk voor haar. Maar er wordt aan gewerkt, want net zulke kinderen zijn gewoonlijk iets meer begaafd.Dus komen doet ons meisje er wel, maar het zal met kleine hindernissen zijn. Maar het is het resultaat dat telt.En de uitkomst van dat resultaat was dus zeer goed, ze heeft van haar juf dikke pluim gekregen.
De kleinzoon; ook opmerkelijk. Vorig jaar had hij een goed rapport, maar hij kon wel niet lezen....hij mocht wel door naar 't tweede wat ik onbegrijpelijk vond. Dochter en kleinzoon zijn toen in de zomer verhuist en de kleinzoon moest naar een andere school. Daar heeft hij 14 dagen meegedraaid in het tweede leerjaar, maar het ging niet. Toen hebben ze daar in de school beslist van hem terug het eerste te laten doen. Wat een goede beslissing bleek te zijn. Hij voelde zich veel beter in die klas en ging met sprongen vooruit op leesgebied, de andere vakken zijn nooit een pro- bleem geweest. Nu leest hij vrij vlot, sommige moeilijkere woorden moet hij nog spellen, maar dat is normaal vind ik.
Dus ben ik heel trots op mijn kleinkinderen. Daarom wens ik hen een hele leuke vakantie toe.
Laat ik het zo stellen; toch niet met alle kritiek...
Er moet nog gewerkt worden aan een vloeiend samenspel; ja dat is zo, maar ik vond dat het tegen de Russen al beter ging....de eerste 30 minuten waren zeker niet slecht, ze voetbalden aanvallend en probeerden kansen te creeëren en daar zat Dries Mertens zeker iets voor tussen. Ik was zeer blij dat hij in de basisopstelling zat.En ook dat Vincent Kompany meespeelde. De kapitein van de ploeg is zeer belangrijk. Eden Hazard liep ook mee, alleen een beetje onzichtbaar.
Het laatste kwartier van de eerste helft kwamen de Russen meer drukken en ging het wat stroever, want ook de Russen hielden de deur op slot. Bij ons was er al een vijftal keer op Het Russische doel geschoten, maar hun doelman was ook zeker niet slecht, hij had in elk geval meer werk dan Thibaut Courtois.
Dus 0-0 na de eerste wedstrijdhelft.
De tweede helft heb ik voor een stuk op de radio moeten horen, wegens op weg naar huis van een feest. Op dat moment zat de wedstijd op slot, er ge- beurde niks langs beide zijden.Wat balletjes rondspelen ja... Maar ik heb een vermoeden dat het tropische weer in Brazilië daar de oorzaak van is.Die gasten verbruiken heel veel suikers daar tijdens de match en dat zal tijdens de rust wel in vloeibare en vaste vorm worden toegediend. Maar de vloeibare vorm is direct weer weg en de vaste vorm duurt minimaal 15 minuten eer die werkt. Dus ja, dan heb je even een tussestukje dat minder is.
De Rode Duivels spelen wat krampachtig....vind ik wel normaal als je ziet wat druk er op die onervaren jongens ligt, ze MOETEN winnen want de hele wereld kijkt mee omdat ze zo opgehemeld zijn. De druk moet enorm zijn bij die jonge gasten, dat zie je aan Romelu Lukaku, anders een stervoetballer en nu bakt hij er niks van. En dat is geen verwijt, enkel een vaststelling.
Het laatste kwartier heb ik samen met de kleinzoon hier op de pc via Livestream kunnen volgen. Wilmots heeft een paar vervangingen gedaan, frissere jongens erin gezet, waaronder Divock Origi en toen werd het spel weer wat vloeiender. Ook Eden Hazard weer plots weer zichtbaar en dan gaf hij op de 88'ste minuut de ideale assist aan Origi en was het GOAL!!!!! 1-0 voor de Belgen. De hel brak los hier in België en elders waar de mensen voor ons supporteren, ook in het sta- dion ginder in Brazilië waren ze door het dolle heen. Filip en Mathilde waren ook daar en als je daar de reacties van ziet op de beelden, zie je mensen die genieten van hun nationale ploeg, dan zijn ze even geen koningspaar.
Dus ja, na de match werd er hier in België stevig gevierd... En de analyses en kritiek erna....het is nog niet helemaal goed, maar dat weet Mark Wilmots ook en daar zal wel aan gewerkt worden, maar zoals de Franse kranten schreven, we zitten in de 1/8 finale en dan kunnen onze Rode Duivels hopelijk wat bevrijder spelen. Donderdagavond nog tegen Zuid-Korea, daar is gelijkspel genoeg om groepswinnaar te zijn, maar ik ga er vanuit dat we voor 9/9 gaan....
Eindelijk was het dan zover, de jongste kleindochter wordt gedoopt. Ze is 18 maanden ondertussen. Waarom wordt ze zo laat gedoopt? Awel om haar zussen hun communies ook nog deden, een eerst communiecant en een plechtige communicant. En dan maak je er één feest van.
De doop is vlot verlopen, de dochter had de teksten opgesteld, de zussen heb- ben ze samen met de pastoor gelezen en de jongste kleindochter liet alles ge- woon over haar komen.
De dochter en schoonzoon hebben alles tot in de puntjes geregeld, de families langs beide zijden uitgenodigd. Dus was ik verheugd , want dit betekende dat mijn pa, broers en schoonzus er ook bij waren.
Voor de kinderen was er een springkasteel voorzien en er waren ook ballen en een gaol om te voetballen, als voorbereiding op het WK later die avond. De schoonzoon heeft ook iets kunnen regelen zodat de voetbal kon gekeken wor- den, wat de kleinzoon zeer op prijs stelde. Het was prachtig weer, we hebben heel middag buiten gezeten tot het buffet werd opengesteld. Het was een Breughelbuffet, dus voor elk wat wils en er was ook keuze tussen asperge en tomatensoep. Het dessert , taarten waren door mijn dochter zelf gemaakt.
Het was weer een fijne dag, ééntje om in de analen te schrijven.
Daar het morgen een familiefeest en het tijd werd om mijn haar te kortwieken moest ik deze week naar de kapper. Vorige donder- dag had ik een gaatje, tussen 2 werven door. En dan maar duimen dat op datzelfde moment maar duimen dat je baas niet belt voor een andere opdracht.Dus toen ik bij de kapper aankwam was ik verwonderd dat er geen licht brandde en de deur op slot was. Er was ook geen briefje met de reden waarop stond waarom ze gesloten waren. Ik ga normaal bij Vice Versa mijn haar laten doen, dus dacht ik, ok dan ga ik naar het andere dorp daar is er ook een vestiging van de keten. Maar daar aangekomen is ook het salon gesloten....dus heb ik het vermoe- den dat de keten falliet is....
Daar sta je dan en je haar moet nodig gedaan worden Dan moet je alternatieven gaan zoeken, gelukkig wist ik dat er daar nog ergens een Kreatos is. Dan ben ik daar maar binnengestapt en gevraagd of het ging om mijn haar te knippen en te brushen. Dat ging als ik een half uurtje kon wachten, kreeg onder- tussen een koffietje en er was een stagiare die gelijk al mijn wensen ivm mijn kapsel noteerde. Daarna kwam een hele vriendelijke vrouw mijn haar knippen, ze vroeg nog eens hoe het juist moest en ik moet zeggen, ze heeft goed geluisterd, mijn haar is heel goed geknipt. Maar eigenlijk kan ik dat binnen een paar weken echt goed beoordelen, als het weer aan het groeien is en het na de wasbeurt nog goed in zijn plooi valt. Dan weet ik of het goed geknipt is. En of de volgende knipbeurt bij Kreatos gebeurt. Indien niet moet ik op zoek naar een andere kapper.....en wees gerust want op gebied van mijn haartjes ben ik zeer kritisch, mijn haar moet om de 6 à 7 weken geknipt worden, en dat is kostelijk, dus het moet echt wel goed zijn. Maar tot hiertoe valt het prima
de vakantie. Voor de kinderen gaat maandag de laatste week school in. En de volwassenen zijn waarschijnlijk ook aan het aftellen. Zelf moet ik nog 4 weken werken om dan 2 weken in vrijheid te leven .
Want ja, er wordt een heel jaar hard gewerkt met vele verplichtin- gen meestal en dan heb je 4 weken, die je verspreidt over het ganse jaar kan opnemen. Gelukkig kan en mag ik kiezen wanneer ik wil. Maar er zijn vele bedrijven die volledig sluiten voor verschillende weken en dan moet je je als werknemer daar naar schikken. En als je dan op reis naar het buitenland wil is het extra duur dan. Nee dan ben ik blij dat ik soms buiten het seizoen op reis kan, scheelt een heel stuk in je budget.
Normaal gaan we tijdens de zomervakantie, als het goed weer is, naar zee. Maar of het dit jaar gaat lukken is nog maar de vraag, want de auto mijn echtgenoot is stuk, we zijn op zoek naar een andere. En aangezien mijn auto geen trekhaak heeft kunnen we onze caravan niet meenemen. We zijn op zoek naar alternatieven, we wilden eerst een mobilhome huren, maar 1200 per week is toch wat veel hoor. Nu ben ik aan het rondzien om nog ergens een huisje te huren of een apparte- mentje. Als jullie suggesties hebben, zet het dan hier maar neer. Misschien met wat geluk vinden we nog wel een lastminute ergens aan de kust, of misschien ook wel net over de grens. We zien wel, maar de vakantie is in zicht....
Vier dames die elkaar de laatste 10 jaar hebben leren kennen. Per toeval, door één gemeenschappelijke deler. Maar er zijn nog zaken waar we dezelfde mening over hebben. We kunnen samen lachen, echt plezier maken en elkaar plagen. Maar ook over serieuzere zaken ivm met mannen, kinderen en de dieren kan aardig geboomd worden.
Vier dames, die elkaar te weinig zien, we wonen immers verspreidt over gans Vlaanderen en het neemt soms toch wat tijd om een geschikte datum te vinden om samen te komen. Meestal is het ook met de partner en de kinderen erbij, want we hebben het geluk dat de hele aanhang het ook met elkaar kan vinden. Want in de gezinnen zijn er jonge kinderen (10-12 jaar) en tieners.En ja, gezinnen met nog inwonende kinderen, daar is het ook al wat moeilijker om dan nog tijd te vinden om gezamelijk iets leuk te doen.Want de kinderen hebben meestal ook al een eigen agenda . Maar zo af en toe lukt het dus wel en dan is het dolle pret. Er worden oude koeien uit de gracht gehaald wat tot hilarische opmerkingen leidt en dan ja is het hek soms van de dam. En dan soms is het ineens na middernacht en is onze tijd samen weer , want ja, hoe dan ook , er moeten er altijd nog een paar een eindje rijden eer ze thuis zijn.
Maar het gebeurt ook, dat wij, de damaes eens een weekendje weggaan, onder ons. Om te relaxen, gewoon bij te praten, gezellig samen eten, saunatje doen,gaan zwemme, ed meer. Ook kan het zijn dat er 2 dames elkaar ontmoeten, maar dan worden de 2 andere dames ook gebriefd, wat er gebeurd is, want we houden niks achter voor elkaar. Want vriendschap wordt gebouwd op vertrouwen.
Dus dames, ik vind dat we nog eens moeten samenkomen op een zonnige zomer- dag, samen met de mannen en de kids als het kan. Alleen is nu de vraag; waar en wanneer en wat gaan we doen?
Een werkweek om U tegen te zeggen, je merkt dat de vakantie met rasse schreden nadert. Bij ons is de vakantieperiode al ingezet, dus veel werk dat opgevangen moet worden. In juli, augustus en ook september hebben wij ook wel jobstudenten, gelukkig.
Maar door dat feit kan ik dus door de week niet bloggen, wat ik jammer vind.Er is zoveel te vertellen, maar ja als je wil schrijven moet je ook daar weer de nodige tijd voor hebben, om het allemaal juist en correct te hebben en het te kunnen nalezen.
Ook het huishouden dat moet gedaan worden na de werktijd is tijdrovend en niet altijd inspirerend. Gewoonlijk blijven de meeste klussen liggen tot het weekend omdat je 's avonds al blij bent dat je kan eten en de afwas doen. Soms zijn er ook nog bankzaken of mails die je dan moet doen voor je even rustig kan gaan zitten.Onder het eten wordt dan ook de voorbije dag doorgepraat, zodat je van elkaar weet wat er leeft bij de partner.
Ook dit weekend wordt weer druk; zoals gezegd seffens eerst de huishoudelijke klussen, de man gaat winkelen ondertussen. Ben wel al naar de coiffeur geweest, maar de haartjes moeten ook nog een kleurtje krijgen. Dit zal voor deze namiddag zijn en tijdens het wachten kan ik dan even in mijn spannend boek verder lezen, het zal het enige moment zijn dat ik kan lezen dit weekend. Deze avond gaan we de kleinzoon halen want morgen moet hij mee naar het doopfeest van zijn jongste nichtje. Zijn mama kan helaas niet mee.
Dus morgen het feest, waar mijn hele familie bij zal zijn en daar ben ik heel blij mee. Bij het doopfeest van de middelste kleindochter waren mijn broers er door omstan- heden niet bij en dat was jammer. Ik duim op mooi weer zodat de aanwezige kinderen kunnen buitenspelen na de doop- plechtigheid. En omdat ik in mijn mooi kleedje wil paraderen natuurlijk.
Ik hou van katten. Waarom? Wel omdat het zo'n onafhankelijk dieren zijn, je kan ze nergens toe dwingen, ze doen hun ding op hun eigen manier.
Van het moment dat ik het ouderlijk huis verlaten had, heb ik een kat in huis gehad. Omdat ze, ondanks hun eigenzinnig karakter, toch heel lief en aanhankelijk kunnen zijn. Ze hebben ons mensen toch ook nodig, toch zeker als het huiskatten zijn en ze hun eten niet moeten gaan zoeken in de natuur.
En toen wij naar hier verhuisden hebben we soms veel katten tegelijkertijd gehad. Eerst waren hier de 2 katten van mijn schoonmoeder, die na van een appartement te gekomen zijn, hier in tuin en het bos de tijd van hun leven hadden. Nu konden ze hun poten eindelijk strekken en op muizen jagen, die ze veelvuldig op de mat aan de achterdeur kwamen leggen. En op een gegeven moment kwam de oudste dochter thuis met een zwangere kattin thuis die op een camping was achtergelaten. We zijn er eerst mee naar de dierenarts gegaan om te kijken of ze goed gezond was, ze was nog vrij jong amper 6 à 8 maanden en om te vragen wat wij moesten doen om haar bevalling gemakkelijker te maken. Een werpdoos was dus belangrijk, dat ze die al gewend tegen dat ze moest werpen. We moesten ook kijken dat ze niet in ademnood kwam en of ze na de bevalling direct haar kittens zou wassen ed. Want omdat ze nog zo jong was, was de kans groot dat haar kittens zou kwijtraken. Een paar weken later heeft diezelfde kattin haar eerste nest hier geworpen. En waren wij verrast om- dat ze het zo goed deed, na elk kitten dat kwam beet ze het vruchtzakje kapot en begon ze het kittentje te wassen, er werden er 4 in totaal geboren. Deze kattin had een goed gesternte, ze is vrij oud geworden bij ons, heeft nog een paar nestjes gehad tot ik haar liet steriliseren. Want ze heeft op één jaar tijd 3 nestjes gekregen en dat was net iets teveel van het goede, voor haar maar ook voor ons, want adoptieouders vinden werd wel moeilijk toen. Want uiteindelijk wil je ook dat die kittens goede baasjes kregen en een goed leven.
Nu momenteel is er maar één kat, ik had er 2, maar vorige zomer is de 2 de vermist geraakt, waar ik veel hartepijn van heb overgehouden. Maar de huidige kat is een schatje, een echte heksenkat....lol.
Dat is iets wat de mensen veel te weinig doen. Ze staan niet positief in 't leven om van de kleine dingen te genieten. Want je hoeft echt niet rijk te zijn, in geldelijke zin dan, om mooie dingen te zien en te doen.
Het zit natuurlijk ook in je pe0rsoonlijkheid hoe je reageert op sommige situaties, je kent het gezegde wel; een glas kan halfvol zijn of halfleeg. Zelf opteer ik voor halfvol.
De kleine dingen des levens waar je van kan genieten zijn legio; om te beginnen ; 's morgens met de auto vertrekken en een pracht van een zons- opgang zien, je eerste tas koffie 's morgens die zo zalig smaakt.
Als je je kinderen/kleinkinderen samen ziet spelen of hun eerste stapjes zetten. Als je kleinkinderen trots laten horen hoe goed ze al kunnen lezen of schrijven. Wat jou dan ook weer zelf trots maakt. Samen met je gezin een gezelsschapsspelletje spelen, of een film kijken, samen lachen om oude foto's die echt gedateerd zijn.
Genieten van samen zijn met vrienden, samen eten, over het leven babbelen, oude koeien uit de gracht halen. Of genieten van je dieren, wandelen met de hond, lachen met de poes die muizen vangt.
En als je met een open blik naar de wereld kijkt is er zoveel om van te genieten en positief in 't leven te staan. Je hebt zoveel meer genoegdoening en je komt veel verder, dan dat als je als een pessimist door het leven gaat.
Ook hier geniet ik van, om te schrijven en hopen dat jullie het aangenaam vinden deze blog te lezen.
.
