Liefste dagboek,

Ik blijf maar denken aan dat geheim. Wat zou dat nu toch kunnen zijn? Ik speelde nog eens het gesprek met opa af in men hoofd en achteraf gezien kan je wat informatie uit hetgeen wat opa zei afleiden. De dader moet opa, en ons dus weten wonen aangezien hij brieven stuurde. Maar als hij weet waar wij wonen kan hij mij nog altijd vinden en pijn doen terwijl ik helemaal niets van de dader afweet, buiten het feit dat hij wel wat ouder is dan mij heb ik geen flauw idee van zijn uiterlijk. Wie weet zie ik hem wekelijks, is het een leerkracht van op school, een politieagent of misschien zelfs de meestal onvriendelijke mevrouw van de het karoke, van de broodjeszaak om de hoek van het school, ik weet echt niets. Ik zoek het waarschijnlijk wat te ver en eigenlijk is het best dat ik hier niet over nadenk want het bezorgt me enkel kippenvel, maar ondertussen zit opa nog wel in de gevangenis.

Wat mijn weekend betreft, was het wel een knaller! Vrijdagavond ben ik de voetbal op groot scherm gaan zien in Jh Jokot samen met enkele vrienden zoals Vladimir. Maar de avond kon zeker niet meer stuk toen ik zag dat Kuifje daar ook zat! Ik bloosde en stelde me hem voor zonder t-shirt, met zijn sixpack, jaja ik weet dat hij er heen heeft ik heb het gezien! Niet in het echt natuurlijk maar op een foto op facebook, Ik begon te blozen. Naar het schijnt Is Fatima ook even in jh jokot geweest om een flyer op te komen hangen voor een evenement van haar jeugdbeweging maar dat heb ik gemist want mijn aandacht ging teveel uit naar Kuifje. Met de voetbal was Belgie gewonnen, dat betekende een gratis vat met als gevolg veel zatte mensen, ook mijn droomprinss was een beetje zatjes en Vladimir was ook niet meer nuchter. Ik durfde echter niet op Kuifje afstappen en ben maar doorgegaan naar huis want ik was wel wat moe. Zaterdag heb ik een heel rustige dag gehad en heb een filmpje gekeken.  Savends ben ik nog eens naar het jokot gegaan en Vladimir was er toen ook weer, ook Lola was van de partij en ik vond dat ze een lelijke muts op had maar dat durfde ik haar niet vlakaf zeggen . Het was een gezellige avond en is wel wat laat of beter gezegd vroeg uitgevallen. Om half 6 was ik pas thuis. Wat zondag betreft was het ook een rustige dag, ik ben in de namiddag naar Josje gegaan om wat bij te praten en we hebben samen een filmpje gezien waarbij ik wel in slaap ben gevallen. Gisteren, maandag hebben we met de klas geschenkjes aan elkaar gegeven voor het vak van mevrouw Wolverine. Het was wel tof en iedereen heeft wel iets gekregen waarmee hij kon lachen of blij mee was. Bijvoorbeeld Janneke die een fles Ice tea had gekregen. Vandaag is het dinsdag, en dat betekent dat ik morgen vertrek naar Italië! Ik kijk er wel naar uit, het gaat echt leuk worden! Maar Ik weet wel niet of ik met 1 koffer ga toekomen want  met dit weer  weet je nooit eh, zo wisselvallig. Misschien zien we wel de nieuwe paus. Hopelijk kom ik wat gebruind terug maar ik vrees ervoor. Maar soit, ik ben er eens mee weg

Arrivederci! Xoxo anoushka

Hallo liefste dagboek,

Het is nu zondagmorgen en hier zit ik dan met een reusachtige kater en twee dafalgans. Het was gisteren screw you maar dat is een beetje uit de hand gelopen. Ik ben in de drank gevlogen om al mijn miserie te vergeten. Oké, ik weet het, niet het beste idee ooit maar wat moest ik anders doen?

Het begon allemaal zaterdagmorgen. Eerst ging ik met oma naar het ziekenhuis waar ik eindelijk van mijn plaaster verlost werd. Ik moest wel nog een steunverband aandoen maar dat was echt het minste. Daarna gingen we naar het shoppingscenter om een kleedje te kopen want ik had besloten dat ik vanavond mijn kans ging wagen bij Kuifje. Ik moest er dus piekfijn uit zien. Nadat ik het perfecte kleedje had gevonden met natuurlijk bijpassende schoenen ging ik alleen naar de gevangenis omdat oma nog boodschappen moest doen. Toen de politieagent naar mij toe kwam en zei dat ik even moest wachten, wist ik meteen dat er iets niet klopte. Hij zei dat opa nog iemand anders op bezoek had maar wie kon dat nu in godsnaam zijn? Na een kwartiertje was het mijn beurt en meteen begon ik al mijn vragen op hem af te schieten maar hij zei dat hij me niet kon vertellen wie er zonet bij hem op bezoek was geweest. Na lang aandringen wou hij me wel de waarheid vertellen over de moorden maar alleen op voorwaarde dat ik niets tegen oma of wie dan ook zou zeggen. Meteen stemde ik in en toen begon hij zijn relaas.

Toen jou mama 8 maanden van jou zwanger was, kreeg ze plots dreigende telefoontjes en briefjes van een onbekende man. Ze at niet meer en sliep niet meer en dus had ik al snel door dat er iets mis was. Toen ze van jou beviel en een paar dagen in het ziekenhuis verbleef, ben ik in haar huis op zoek gegaan naar de aanleiding voor haar vreemd gedrag. Ik vond de dreigbrieven en heb je moeder er toen mee geconfronteerd. Ze vertelde me dat de onbekende man wou voorkomen dat hun geheim uitlekte. Wat hun geheim was, heb ik nooit geweten. In ieder geval, op de een of andere manier is die man erachter gekomen dat ik iets van de dreigbrieven afwist. Vraag me niet hoe maar niet veel later werd je mama vermoord. Ik heb mezelf altijd de schuld gegeven van haar dood. Toen volgde er een verschrikkelijke tijd maar tegelijk dacht ik dat het nu alleen maar bergop kon gaan. Niet dus, 3 maanden later begonnen de dreigbrieven maar deze keer aan mij gericht. De onbekende man was er van overtuigd dat ik zijn geheim wist en dwong me verschrikkelijke dingen te doen. Hij gebruikte jou om mij te chanteren zodat ik zou doen wat hij wilde. Ik was radeloos, jij was mijn enige kleindochter en dus deed ik wat hij wou. Maar ik zweer het anoushka, ik heb dit nooit gewild.

Een lange stilte volgde. Het duurde even voordat alles tot mij doordrong. Daar zaten we dan, hand in hand, beide met tranen in onze ogen. We hebben daar nog zeker 10 minuten zo gezeten tot de politieagent zei dat het bezoekuur om was.

Op automatische piloot ben ik naar huis gefietst en om 11uur maakte ik mij klaar om naar screw you te vertrekken. Vanaf ik op screw you ben aangekomen, is alles één groot zwart gat. En hier zit ik nu en het enige waaraan ik kan denken is DAT GEHEIM waarvoor mijn moeder en zo veel andere vrouwen voor zijn gestorven.

Kusjes, radeloze anoushka.

Toen ik vanmorgen wakker werd, dacht ik ‘yes, het is donderdag’ en donderdag betekent L.O. En L.O. betekent dan weer dansen met Kuifje! Maar toen ik uit mijn raam naar buiten keek, dacht ik weer aan de uitspraak van Elastigirl. Als het goed weer ging zijn, gingen we hordelopen. Was dat toch wel het geval zeker! Aan de andere kant was ik ook wel blij dat het eindelijk eens wat beter weer was. Dat zonnetje had ik toch wel gemist! Ik profiteerde ervan om mijn nieuwe ballerina’s en zomerjas boven te halen. Op de radio hoorde ik echter dat het volgende week weer ging sneeuwen! Net toen ik dacht dat het koude weer eindelijk gedaan was. Voor het tijd voor L.O. was, hadden we nog test van chemie. Ik had nogal veel stress, want ik had al van de andere klas gehoord dat ze heel moeilijk was. Maar eigenlijk viel ze best mee. Toen dat achter de rug was, begonnen we aan het hordelopen in het park. Ik dacht net eindelijk de techniek onder de knie te hebben, toen ik met mijn voet achter een horde bleef haken. Ik viel languit op de grond en voelde een pijnscheut in mijn enkel. En nu zit ik hier dan, met mijn voet in de gips. Gedaan met nieuwe ballerina’s showen en al zeker gedaan met dansen met Kuifje! Maar dat is bijzaak want ik ben ook net terug van de gevangenis. Het was fijn om opa nog eens te zien, al ben ik wel nogal verward buitengekomen. Eerst hadden we het gewoon over school en over oma maar toen kon ik het niet meer aan en confronteerde hem met de ontdekking in onze tuin. Tot mijn verrassing begon hij zachtjes te huilen. Ik wist niet of het toegelaten was om gevangenen een knuffel te geven maar ik deed het toch. Toen begon hij met horten en stoten zijn uitleg. Het was allemaal een ongeluk en hij wou niet dat iemand het ontdekte. Het was allemaal in opdracht van iemand anders, maar wie kon hij niet vertellen. Als hij dat vertelde, zou hij binnen de week dood zijn, zei hij. Daar schrok ik wel erg van. Mijn opa verwikkeld in zo’n criminele zaken? Ik kan het nog altijd niet geloven, maar de feiten liegen niet. Gisteren deelde de politie-inspecteur, die hier al dagen komt en gaat, mee dat er DNA van opa gevonden was op het lichaam. Hij zei ook dat het lijk onlangs verplaatst was, dus de politie vermoedde dat opa het lichaam eerst op een andere plaats had opgegraven en daarna hier in de tuin terug begraven. Was dat dan de reden waarom we zo plotseling verhuisden? Toen ik in de gevangenis afscheid van hem nam, stopte hij vlug een papiertje in mijn hand. Het was een krantenartikel over een moord op een jonge vrouw, maar het was niet de vrouw die ze in de tuin hebben gevonden, ze leek eerder op mij. Ik geloofde mijn ogen niet! Maar toen las ik het onderschrift bij de foto de naam van mijn moeder! Wat was dit? Nu wil ik echt slapen want ik heb superveel koppijn van te wenen. Ik weet echt niet meer wat ik er allemaal van moet denken. Dit weekend kan ik alleszins mijn zinnen al verzetten. Marie heeft me uitgenodigd voor haar verjaardagsfeestje vrijdag en zaterdag is het screw you. Ik heb hoop dat dat wat helpt!

Xoxo, Anoushka

Deze ochtend werd ik wakker door mijn wekker en had ik als een roosje geslapen. Dat mocht ook wel eens, want met heel dat gedoe met opa was dat al eventjes geleden. Ik was goed gezind  en had zin in de schooldag, want vandaag stond rock and roll op het programma met L.O. Maar eerst nog een uurtje Engels over Hamlet, die helemaal out of balance was. Daarna kregen we tijdens godsdienst nog een boeiende presentatie van Fatima, Jos, Freddy en SexyBoy69. Mijn aandacht was niet op SexyBoy69 gericht, want ik had de laatste tijd zijn ware aard leren kennen. Die jongen komt echt wel vaak te laat aan op school, of komt zelfs gewone hele dagen niet! Dit is duidelijk te zien aan de lijst in zijn agenda, met excuses zoals ‘de auto startte niet meer’, ‘het sneeuwde’,...  belachelijk! Genoeg over SexyBoy69 dus. De laatste tijd had ik mijn oog op iemand anders laten vallen, namelijk op Kuifje. Hij komt tenminste wel naar school. Alleen heb ik ontdekt dat hij een vriendin heeft, dat is natuurlijk wel een minpunt... Na dit lesuur dromen, was het eindelijk zover: rock and roll! Met verschillende klassen kwamen we samen in de grote sportzaal. We mochten zelf een danspartner kiezen, en natuurlijk had ik al een bepaalde voorkeur. Ik ging voorzichtig naar Kuifje toe en vroeg hem of hij mijn danspartner wou zijn. Hij zei dat het oke was, en mijn hart maakte een sprongetje. We kregen eerst de basisstap aangeleerd, die we dan bijna een heel liedje lang oefenden. Nadat iedereen dit onder de knie had, gingen we verder met een aantal draaien. Dit was al wat moeilijker, maar voor Kuifje was er geen probleem, want hij had dit al een keer gedaan. Het klikte goed tussen ons, en dit was echt de moment om hem beter te leren kennen. Ik had de tijd van mijn leven, maar dit uurtje vloog jammer genoeg voorbij. Het lesuur nadien deden we een voorbereiding op hordelopen, maar ik zat natuurlijk met mijn gedachten ergens anders. Ik kijk echt al uit naar volgende week! De rest van de dag verliep zoals anders. ’s Middags gingen we zoals gewoonlijk iets drinken in den Hollywood, en het was uitkijken naar de bel van kwart voor vier. Toen ik thuis kwam, trof ik oma helemaal in shock aan in de zetel. De politie had in de voormiddag het huis onderzocht, en in de achtertuin hadden ze het lijk van een van de vermiste meisjes gevonden. Ze hadden opa hiermee geconfronteerd, en hij was helemaal van de kaart. Hij stamelde dat hij dit allemaal niet gewild heeft en dat het allemaal in opdracht was van iemand . Het zal dus afwachten zijn tot binnen twee dagen, dan mogen we opa gaan bezoeken in de gevangenis, want nu zijn ze druk bezig met hem te ondervragen en te zoeken naar de andere vermiste meisjes die misschien begraven zijn in onze tuin. Het is hier dus echt een gekkenhuis, maar toch voel ik me een gelukkig meisje. Ik weet zeker dat ik deze nacht, ondanks alles, terug goed zal slapen en dromen van Kuifje!

Xoxo, Anoeshka met vlinders in haar buik

 Dag liefste bloggertjes,

Wat liep  mijn wekker deze ochtend vroeg af, waarom moest de vakantie nu al gedaan zijn. Nu ja, vakantie, veel heb ik er niet aan gehad door al die eindwerken, en als dat allemaal nog niet genoeg was, is mijn opa ook nog altijd niet vrij. Al heb ik hem wel mogen gaan bezoeken in de gevangenis. Ik wilde hem eigelijk vanalles vragen over de geheime gang en het boekje, want ik dacht zo, nu hij hier toch zit kan hij maar beter eerlijk zijn. Maar uiteindelijk durfde ik niet, omdat oma erbij was en ik haar niet wilde kwetsen, ze zit namelijk al een hele week te blijten omdat ze er rostvast van overtuigd is dat opa er niets mee te maken heeft. Al ben ik er toch niet zo zeker van. Pff, waarom moet het leven soms toch zo moeilijk zijn?  Maar goed, het school is terug bezig, dus heb ik terug wat afleiding, allé ja, dat is toch wat ik dacht. Want, toen ik op school aankwam bekeek iedereen we nogal vreemd en ik de klas werd ik bestormd met vragen over opa. Fijn, iedereen weet dacht ik dus. Nu ja, na mijn verhaal te hebben gedaan was het voor de rest eigenlijk een heel normale schooldag. En aangezien, ik ’s avonds geen huiswerk had ben ik terug op onderzoek uitgetrokken. Ik ben dus naar de laatste deur gegaan en heb hem met vanalles proberen open te doen: de sleutels van oma, opa, ik heb het zelfs geprobeerd met een speldje. Ik dacht wat ze in de films kunnen, dat kan ik ook, niet dus! Ik ben dus maar wat in het huis gaan rondzoeken. En jullie raden het nooit, ik heb de sleutels gevonden in een sok onder de matras, Maar dat is niet het enige. In de klaarkast van opa heb ik ook, tv-schermen gevonden, met daarop beelden vanuit de geheime gang. Misschien heeft opa mij in de geheime gang gezien? Het zou allezins verklaren waarom er ineens een slot op de deur hangt.  Maar ja, geen paniek dacht ik, opa zit voorlopig toch nog even in de gevangenis. Ik liep dus snel naar de deur, en opende hem. Ik ben terug in de spullen beginnen rondneuzen en heb toen in een kaft allemaal krantenartikels gevonden van onopgeloste moorden. De vrouwen waren allemaal tussen de 20 en 30 jaar oud. En opdat moment schoten me er een heleboel vragen te binnen. Is opa toch een moordenaar en zijn al die vrouwen in het boekje mogelijke slachtoffers? En heeft opa bij zijn laatste moord toch sporen nagelaten, en is hij nu door de mand gevallen? Maar de meest belangrijke vraag: Waarom zou opa die vrouwen willen vermoorden?

Veel liefs, speurneus Anoeshka

Hier zit ik dan met mijn arm in de plaaster samen met mijn opa naar Het Beste van Got talent te kijken. Mijn oma was ondertussen aan het dweilen omdat opa met zijn vuile laarzen door het huis heeft zitten lopen. Nadat er bij Het Beste van Got talent iemand van het podium was gevallen ging de bel. Er stonden 2 politiemannen voor de deur. Ze namen opa mee naar het politiebureau. Waarom ze hem meenamen wilden ze niet vertellen. Ik en oma wouden graag mee naar het politiebureau gaan, maar we mochten niet. Ik heb dan tot 4u zitten wachten tot opa zou thuis komen, al een geluk moest ik morgen niet naar school aangezien het Krokusvakantie is, maar opa was niet thuisgekomen vannacht. Dus ging ik ’s morgens heel vroeg naar het politiebureau om te horen waar men lieve opa van werd beschuldigd.

“Sorry juffrouwtje, meneer Janssens mag geen bezoek ontvangen tot het onderzoek is afgerond.”

Ik werd heel boos omdat ik men opa niet mocht zien en vroeg waarvan hij beschuldigd wordt. “Hij wordt er van beschuldigd een jonge vrouw van 23 jaar te hebben vermoord.”

Ik schrok me rot. Mijn arme, lieve opa beschuldigd van moord?! Dat kan toch niet waar zijn!?

Door heel die toestand was ik vergeten dat Carmen en Freddy zouden langskomen om verder te werken aan ons eindwerk. Ik startte men PC op maar dat stomme ding deed er nu wel heel lang over om op te starten. Ooit smijt ik dat rotding toch eens buiten zenne.

Toen hij eindelijk was opgestart, hoorden we een heel raar geluid van beneden komen. Freddy vroeg wat het was maar ik kon er geen antwoord op geven dus gingen we samen eens een kijkje nemen. We verschoven de kast en deden het deurtje open en kwamen weer in de vieze gang terecht. “Wat is dat hier allemaal?” vroeg Freddy. Ik begon het verhaal dan te vertellen. Nadat ik heel men verhaal had verteld kwamen we bij de grote ijzeren deur terecht en daar waren de 10 deuren weer. We openden allemaal om de beurt een deur tot we er 9 hadden geopend. Achter deze deuren was er niets te zien. Alleen wat boeken of spulletjes van vroeger. De 10^de deur ging echter niet open. Hij zat op slot, maar er was nergens een sleutel te vinden. Toen we terug boven waren belden de ouders van Carmen en Freddy dat ze naar huis moesten gaan en ik moest mijn oma gaan helpen met het eten. Nu weet ik nog niet wat er achter de deur zit maar hopelijk kom ik dat snel te weten en hopelijk komt opa snel vrij en was het gewoon een vergissing. Fingers crossed

Xoxo Anoeshka 

Amai, wat was me dat voor een dag. Hij begon al ‘geweldig’ toen ik bij het opstaan mijn teen stootte tegen mijn kast. En dat was dan nog bijna het minst erge van de hele dag. Op school had ik verder nagedacht over hoe ik meer te weten zou kunnen komen over het geheim van opa, zonder dat ik betrapt zou worden. Er was mij toen plots binnengeschoten dat opa en oma elke dinsdagavond gaan kaarten met hun vriendenclubje. Dit was dus de ideale gelegenheid om mijn neus nog eens wat dieper in andermans zaken te steken, waar ik trouwens ongelooflijk goed in ben, en zo de 10 deuren en hun geheimen nog eens te gaan onderzoeken.

Maar toen ik thuiskwam lag opa ziek in de zetel met de griep. Het kaartavondje ging niet door en  mijn geplande speurtocht viel dus ook in het water. Oma vroeg me of ik snel opa’s medicamenten wilde gaan halen, want de apotheek ging bijna sluiten. Ik dacht dat een beetje frisse buitenlucht geen kwaad kon en onderweg kon ik mij nog wat focussen op een nieuw plan. In al mijn haast vergat ik dat ik de deur eerst moest opendoen, voor ik door het deurgat kon lopen. En hopla, dat was al de tweede blauwe plek voor vandaag….Enfin, ik liep met mijn hoofd in dromenland over straat en vergat te kijken voor ik overstak. Toen ik ongeveer in het midden van de straat liep, zag ik ineens lichten en hoorde ik piepende banden. En toen BAM…. Ineens werd alles zwart…

Toen ik mijn ogen opende zag ik een wit plafond. Ik hoorde een stem in de kamer zeggen: ‘ah kijk eens aan, de schone slaapster is wakker’. Ineens boog iemand zich over mij en scheen met een lamp in mijn ogen.  Er schoot een pijnscheut door mijn hoofd, precies of ik liep weer tegen de deur.          ‘Ja meiske, ge hebt geluk gehad. Ge komt er vanaf met een lichte hersenschudding en een gebroken pols’ hoorde ik iemand zeggen. Ik keek om mij heen en zag dat mijn arm eigenlijk gewoon één blok plaaster was.

Rond mijn ziekenhuisbed zaten opa, oma en Cenna. Ik vroeg mij direct af wat Cenna ook in het ziekenhuis deed. Nadat ik een paar keer terug in slaap was gevallen, door de bijwerkingen  van de pijnstillers, vertelde Cenna dat zij mij omver had gereden terwijl ze autorijschool volgde. Ondanks mijn hersenschudding kon ik mij wel nog herinneren dat ik diegene was die niet keek terwijl ik de straat overstak. Eigen schuld dikken bult zeker? Plots ging opa’s gsm. En ik die dacht dat die dingen moesten afstaan in het ziekenhuis?! Opa nam toch op en brabbelde iets, ik kon niet verstaan wat hij juist zei. Hij fluisterde geheimzinnig iets in oma’s oor en zei daarna dat hij dringend weg moest. Waarom doen mijn oudjes toch zo vreemd tegen mij? Hopelijk kom ik dat ooit te weten, maar dat zal niet voor nu zijn, want ik voel mij weer een beetjes slaperig….

Xoxo Anoeshka 

Ik zal jullie niet langer in spanning houden. Hennes, Kristel en ik stonden dus voor de 10 deuren toen we een stem hoorden.  De stem die ons deed opschrikken kwam van Janneke. Wat we echter niet merkte was dat Janneke niet alleen was, Jip was er ook. Wat hadden zijn in godsnaam hiermee te maken en hoe wisten ze het bestaan van deze gang?
 Allemaal meer en meer vragen en raadsels. Chanceke dat Jip en Janneke meer wisten.  Jip en Janneke vertelde ons over een geheime raad die onze ouders zogezegd vroeger zouden gehad hebben.
Dat zou veel verklaren voor het boekje met de foto’s. Maar bon, Jip en Janneke waren dus ook opzoek naar antwoorden over deze geheime raad waardoor ze in de gang terecht kwamen. Na veel geklets besloten we uiteindelijk om de 6^de deur te openen.
We hadden meteen prijs en vonden achter de deur een bureau. De bureau stond vol met kaften en op de muur hingen foto’s met tekst op en ze waren doormidden van touw verbonden met elkaar.
Onze slimme Kristel vond direct een aanwijzing. De touwtjes waren zodanig verbonden dat er een ster tevoorschijn kwam.
In de verte hoorden we opa wandelen, dus we namen snel een foto met onze GSM en gingen er zo snel mogelijk vandoor.
Wauw, dat was even spannend. Opa had ons net niet gezien, ik wil niet weten wat er gebeurt als hij zou te weten komen wat we allemaal uitspoken in de gangen.
 Wel nu even genoeg geheimzinnig gedoe.
Het gewone leven gaat ook nog steeds door.
Hennes en Maurits vroegen me om mee te gaan naar de H&M, dat vond ik wel leuk om even te kunnen ontspannen. Dus heb ik weer eens tonnen kleren gekocht. Ik had net geen verhuiswagen nodig om de kleren thuis te kunnen krijgen.
Eigenlijk had ik ook nog een date met Yorrick, maar die heb ik helaas moeten afzeggen omdat we te veel werk hebben aan AL die eindwerken.
Ik hoop dat alles snel af geraakt. Ik verdrink zowat in het werk en al dat gedoe met die gang geraakt maar niet uit mijn hoofd.
Wie zat er in de geheime raad? Wie zijn die mensen op de foto’s? En waarom was er een ster?
Hopelijk vind ik het antwoord snel, nu eerst nog huiswerk.


xoxo Anoeshka

Na een vakantie vol sneeuw, drank, het vergeten van dat verschrikkelijke rapport en veel heel veel gefoefel met sexyboy69 is het terug tijd voor het echte werk. Het school is weer gestart en de leerkrachten zijn dus weer helemaal opgeladen om te zeveren en te zagen. Samen met het school is dus mijn zoektocht naar die geheime achterdeur die ik net voor de vakantie ontdekt had ook weer in gang geschoten, geen gefoefel meer voor mij! Vanaf nu CONCENTRATION. Ik ga wel voorzichtiger moeten zijn want opa begint het al verdacht te vinden dat ik opeens zoveel interesse toon in zijn boeken en spullen, maar ik ben ook zo nieuwsgierig. Hoe kunnen mijn rijke, lieve, oude,verkreupelde oudjes nu zo’n groot geheim voor mij hebben? Uit verschrikkelijke nieuwsgierigheid heb ik dan maar besloten om mijn ontdekkingen te delen met Kristel en Hennes. Onder de dekmantel van een kampeeravontuur in onze G-I-G-A-N-T-I-S-C-H-E  achtertuin gaan we vanavond samen heel het achterhuis uitkammen. Wie weet valt er opeens een lijk uit de kast, brrr. Stel je voor mij opa een moordenaar. Ik zit trouwens met nog een dilemma, ik denk dat ik helemaal geen outfit heb voor een kampeeravontuur. Al goed heb ik opa zijn visakaart nog want dat wordt shoppeeeen! Ooooh en ik was het bijna vergeten zeggen, oma was na het zien van mijn rapport zo depressief dat ze geprobeerd heeft om catman om te kopen voor een beter examen… Ik denk dat oma en opa soms toch andere pilletjes slikken dan die voor hunne tikker te laten kloppen.

Kusjes Sherlock aka Anoeshka.

Hoi, wat was ik toch blij dat het eindelijk vakantie was hoor. De examens waren weeral een totale mislukking en mijn rapport was eveneens al desastreus. Al een geluk dat die van Frans ziek was en het examen niet heeft kunnen verbeteren, anders had ik er nog een buisje bij gehad.

Bij Nederlands en Wiskunde ben ik toch alvast de dieperik in gegaan. Maar ja, dat is nu voorbij hé en ik probeer er mij niet al te veel zorgen over te maken.

Ik heb al problemen genoeg met opa en de schildpadden. Maar ik heb besloten om mij er niet mee bezig te houden en eens volop van het leven te genieten en veel pret te beleven.

De vakantie was al denderend begonnen met het afterexamsfeestje in het Jokot in Niel.

Wat was me dat een zatte bedoening! Vooral Sexyboy69 had weer eens serieus te diep in het glas gekeken. Zeker toen hij en zijn vrienden de flessen spuitwater lieten aanrukken. Toen was hij wel helemaal van de wereld, allé, zo kennen we hem hé. Zijn pogingen om deftig te stappen draaiden op niets uit en zijn gestrompel was ronduit hilarisch. Al een geluk was Beer nog aanwezig om hem naar huis te brengen, Wat een Held!

Het was leuk dat bijna heel de klas er aanwezig was, Josje en haar vriendinnen hadden bijna de hele fles spuitwater van Beer opgedronken en Lola en Fatima waren weeral de feestbeesten in hoogsteigen persoon. Alleen Kuifje heb ik niet gezien, die zal onderweg naar daar wel ergens in de goot gelegen hebben. En aan Stifmeister had ik ook al niets omdat hij altijd moest werken.

Maar het hoogtepunt van de vakantie was  toch toen Sexyboy69 mij belde of ik met hem mee op skivakantie wou gaan naar Oostenrijk.

Ik twijfelde eerst wel een beetje maar het is toch zo'n leuke jongen, dus ik heb ja gezegd.

Zeker omdat Sexyboy69 altijd indruk op mij wilde maken met zijn snowboardtrucjes maar er eigenlijk niets van bakte en lag meer met zijn gezicht in de sneeuw dan dat hij recht stond.

Tegen het einde van de week wou hij enkel nog après-skieën en het kwam wel eens vaker voor dat hij 's middags al dronken op de piste stond te klungelen.

Het ergste was wanneer we hem ergens kwijt waren en het bleek dat hij zijn roes was aan het uitslapen op het midden van de piste.

Gelukkig was dat een van de laatste dagen. Op het einde was er nog een fantastisch feestje, daar begon ik ook door te krijgen dat Sexyboy69 een beetje verliefd was op mij omdat hij mij steeds kusjes probeerde te geven.

Nu we terug int land zijn heb ik hem al een tijdje niet meer gehoord, maar zojuist belde hij mij met de vraag ofdat ik zin had om naar hem thuis te komen. Zijn  ouders waren namelijk niet thuis en hij zei dat hij een leuke verrassing voor mij in petto had.

Een nieuwsgierige en ook een beetje verliefde Anoushka xoxo

Pfff, die stomme school begint nu toch echt mijn voeten uit te hangen zne ! Het zijn dus volgende week examens en ik heb dus gewoon nog geen tijd gehad om daarvoor te beginne leren, want al die leerkrachten blijven maar taken en toetsen opgeven. En maar zeggen da het geen toetsenstop is… . Maar ja, ik zit nu dus elke avond bijna te werken voor school terwijl ik wel andere dingen aan mijn hoofd heb. Ik heb dus besloten om zelf op onderzoek uit te gaan en niets te zeggen tegen opa dat ik dat rare boek en het potje vergif heb gevonden.

Dus ergens op een avond, waar ik nog net een gaatje vond om iets anders te doen dan huiswerk te maken, ging ik weer eens neuzen tussen al de spullen van opa. In zijn werkkamer kwam ik tot de ontdekking dat er achter een kast nog een ruimte was, want die kast stond namelijk een beetje naar voor geplaatst. Het leek zo’n beetje op een achterhuis.  Ik hoorde stemmen dus ging ik een beetje verder en zag opa praten met een onbekende vrouw. Alee, onbekend; ik herkende de vrouw omdat ik haar in het boek had zien staan tussen al die andere vrouwen. Ik zorgde ervoor dat ze me niet zagen want anders zou opa wel eens heeeel kwaad kunnen worden. Ondertussen had ik ook al gezien dat het boek verdwenen was dus kon ik niet zien of het echt wel die vrouw uit het boek was… . Maar nu wist ik nog altijd niet waar hij met de vrouw over aan het praten was. Ik hoorde dat het gesprek bijna op zijn einde was dus snelde ik maar terug naar mijn kamer. Maar voor ik mij omdraaide zag ik in de verte nog een andere deur in het ‘achterhuis ‘en nu vraag ik me af wat er zich daarachter afspeelt. Maar dat zal voor een volgende keer zijn denk ik. Misschien moet ik is gaan kijken wanneer opa en oma niet thuis zijn. Dan neem ik wat minder risico’s om ontdekt te worden… .

En oh ja, voor het vergif heb ik misschien wel al een oplossing gevonden. Ons oma die vergist zich nogal vaak en laatst had ze een rat in de kelder zien lopen en dus heeft ze nu een val met wat vergif gemaakt. En waarschijnlijk heeft ze het potje gewoon in de verkeerde kast teruggezet.  

Tot de volgende, een nieuwsgierige Anoeshka.

Wat was me dat een goed feestje in het Jokot! Echt heel de school was er. Ik overdrijf niet, echt ie-de-reen. Behalve de eerste-, tweede- en derdejaartjes natuurlijk. Ik was gisterennacht het uur uit het oog verloren en besefte pas op het einde van het feestje dat het al 5 uur was. En ik moest om 3 uur thuis zijn. Dat was wel even schrikken. Ik dacht “nu ik toch al te laat ben, kan ik even goed goed te laat komen natuurlijk”. Dus ik ben tot het aller, allerlaatste van het feestje gebleven. Ik kan jullie vertellen, dat was me wat. Zoals ik had voorspeld, lag Sexyboy69 natuurlijk ergens in dechill-out-room, maar dan niet in een zetel, maar net ernaast. Te slapen. Ook in die kamer lagen Jos, Stifmeister, De Raf en Vladimir. Ze zagen er allemaal niet zo goed uit. De mensen van over het water, Beer, Josje en Fatima, waren spijtig genoeg wel al snel door. Duidelijk van over het water, niets gewoon. 
Zo had ook Kuifje rond een uur of vier zijn t-shirt uitgetrokken en de rest van het feestje zonder t-shirt rondgelopen, in de novemberkoude van vier uur ’s nachts om met zijn blokjes te stoeffen. Affe gast. 
Op zich was het een Jokotfeestje, een goed slecht feestje dus. Dj Patrice was natuurlijk weer van de partij met zijn botsautoschijven. Maar genoeg over het feestje.

Het is vandaag zondag en ik ben nog wat op onderzoek uitgegaan van opa zijn boek. Ik heb het hele huis uitgekamd naar verdere aanwijzingen en ik kan jullie wat vertellen: ik heb, vanachter in de kast waar het ontbijt staat, vergif gevonden! Ja, jullie hebben het goed gelezen, vergif! Ik heb het potje maar snel teruggezet op zijn plaats, zodat opa niets zou merken. Maar ik weet nu dus niet goed wat daar mee aan te vangen. Moet ik hem ermee confronteren? Moet ik het verzwijgen? Ik weet het allemaal niet zo goed, en ik denk dat ik er echt toch nog even ga over moeten nadenken.
Ik zal jullie hopelijk volgende week een antwoord geven.

Groetjes, nog lichtjes katerende Anoeshka.   

Ok, het concert van One Direction was nu niet bepaald wat het moest zijn. In het midden van de menigte ben ik flauwgevallen en weggedragen naar de hulppost. Daar ging mijn concert dan. Ik heb wel geconstateerd dat er andere muziek bestaat die zoveel beter is. Op de terugweg naar huis reed ik langst opa en oma om mijn fantastische schildpadden te gaan ophalen, maar toen ik bij hen aankwam leken oma en opa niet echt gelukkig. De schildpadden waren namelijk allemaal vergiftigd en dus overleden. Niemand wist wat hier de oorzaak van zou kunnen zijn, maar mijn vrouwelijk instinct zei dat hier meer achter zit. Aangezien ik nu toch niet meer voor Ferrero en Rocher hoef te zorgen kan ik mij met andere zaken bezighouden, zoals mijn grootouders bespioneren, om te onderzoeken hoe al die schildpadjes aan hun eind zijn kunnen komen. Wanneer ik eens een kijkje ging nemen in de kwekerij van opa zag ik er een speciaal boek liggen. Een rood boek, zonder iets anders erop. Ik was nieuwsgierig en kon mezelf niet bedwingen er niet in te kijken. Dus deed ik het. Ik bladerde het boek open en op elke pagina stond er een foto van een vrouw met al haar persoonlijke gegevens erbij. Wat zou dit in hemelsnaam toch kunnen betekenen? Toen ik op pagina 38 aankwam zag ik ook een foto van oma staan met al haar gegevens. Waarmee is opa toch bezig? Ik moet hier eens grondig over nadenken.

Tijd voor wat ontspanning, want mijn dag was niet echt normaal verlopen. Ik heb gehoord van een paar vrienden dat er een feestje is vanavond in’t Jokot. Zoals gewoonlijk zal bijna iedereen van onze school er wel zijn. Ik ga er eens goed van profiteren. Ik moet wel nog eens horen bij mijn vrienden wie er allemaal gaat. Sexyboy69 zal waarschijnlijk weer eens te diep in het glas gekeken hebben en ergens op de grond hangen. Gelukkig heb ik de rest van de klas en mijn andere vrienden nog. Ik laat je bij onze volgende afspraak weten hoe het is geweest.

Groetjes, schildpadloze Anoeshka.

“Druk, druk, druk” antwoorde ik toen mijn lieve tantekes vroegen hoe het met me ging. Nooit gedacht dat ik zo een clichéantwoord zou geven, maar het is nu eenmaal zo. En niet alleen op school ( alhoewel ze daar soms ook een geweldige planning hebben ), maar ook in mijn wild privéleven. Ferrero is ondertussen teruggevonden, maar de nieuwe vleesetende schildpadden vragen enorm veel aandacht en wie mag ze weeral verzorgen…  juist.  Die beesten eten gelijk zot, precies varkens. Die lusten echt àlles: steak friet, lasagne, wormpjes,… ja zelfs Ferrero en Rocher stonden al bijna op hun menu, gelukkig kon ik ze nog net redden toen die vleesetende mormels net iets te veel interesse kregen in mijn lieve, onschuldige schatjes.

Ik heb opa gevraagd om dringend naar een oplossing te zoeken zodat Ferrero en Rocher terug vrij kunnen rondlopen zonder aangevallen te worden; voor mij part maakt hij een ijzeren kooi en zet hij ze achter slot en grendel ergens ver weg in de kelder, het kan mij niet schelen, zolang ik er maar geen last meer van heb (en mijn lieverds ook niet). Hij moet niet verwachten dat ik nog een dag langer voor die afschuwelijke schepels ga zorgen. Als hij er zelf geen tijd voor heeft moet hij maar één of andere dierenverzorger aannemen, want ik doe het echt NIET meer.

Dat lucht op, sorry voor mijn gezaag, maar ik moest effe mijn hart luchten en op school durf ik niet te zeggen dat ik zelf moet zorgen voor die schildpadden; ik moet mijn reputatie van het knapste, rijkste en meest verwende  meisje wel  overeind kunnen houden he.

Bon, ik ga afsluiten want het wordt hoog tijd dat ik begin te  zoeken naar een geschikte outfit om naar het concert van One Direction te gaan. Ik weet het, het is nog een beetje vroeg, maar hij moet echt helemaal perfect zijn, ik hoop echt dat Harry me ziet en dan … misschien…

xoxo Anoeshka 

Goede namiddag allerliefste bloggers! Deze week kan niet meer stuk! Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik dit weekend de hoofdpagina van de kwaliteitskrant het laatste nieuws las.“ONE DIRECTION KOMT NAAR BELGIË ” . Mijn hart maakte een sprongetje en ik gilde de hele villa bij elkaar. Ik zat al klaar voor de computer, nog 2 klikjes van het bestellen van mijn ticket, toen mijn opa heel droog zei: “ Ah, maar Anoeska, gij kunt ni gaan want wij hebben een weekend aan zee gepland, en gij moet voor de schildpadden zorgen.” Mijn wereld stortte in elkaar. WAAROM nu juist DAT WEEKEND???? Mijn opa ging verder: “En wilt gij straks mee de opsporingsberichten voor Ferero ophangen?” Ik liet mijn hoofd zakken en slofte naar onze koekenkast. pff ik had nood aan chocolade… Ferero was nog altijd niet terug en ik kon niet naar one direction gaan kijken… Kan het nóg erger?
Ik nam de hele voorraad ferrero rochers mee naar mijn kamer en besloot seizoen 3 van The Vampire Diaries te herbekijken.  Toen het 14:00 uur gepasseerd was, besloot ik de rest van de ferrero rochers onder mijn bed te laten liggen, en mijn opa te gaan helpen met het voeden van onze nieuwe aanwinst. Opa was naar een schildpaddenbeurs geweest in de zoo van Antwerpen en had 10 nieuwe mini-vleesetende schildpadden gekocht. Daarna gingen we de posters van Ferrero ophangen. Ik ging nog even snel mijn handtas nemen op mijn kamer toen ik een vreemd geluidje hoorde. Het kwam van onder mijn bed. Drie keer raden wie er onder mijn bed zat? Ferrero natuurlijk! Ferrero was rustig en heel smakelijk de restjes van mijn ferrero rochers van vanmorgen aan het oppeuselen.Hij had al meer dan de helft opgegeten toen ik hem vond. De snoeper! Mijn oma en opa waren natuurlijk ook in de wolken dus besloot ik om een beetje van de situatie te profiteren. Moehahaha J. Omdat mijn opa en oma zo gelukkig waren hebben ze besloten om voor mij en twee vriendinnen een VIP ticket te kopen voor One Direction! Ik ga aan Jip en Moon gevraagd of ze mee willen gaan. Ik kijk er echt al naar uit!

Xoxo Anoeshka
 

‘Biep biep, biep biep’, hoorde ik vanmorgen toen ik lichtjes mijn ogen opende, maarja, dat lichtjes duurde maar even want toen ik op de wekkerradio keek (of toch de wekkerradio die mijn oma nog als reserve had liggen, de mijne is nog steeds stuk), gaven de rode lampjes aan dat het half 11 ’s morgens was. ‘SHIT!’ dacht ik, ik kleedde me snel aan, pakte mijn fiets en reed razendsnel naar school toe.

Ik kwam dus aan op school, en meldde me aan aan het secretariaat. De ene mevrouw met het korte donkerblonde haar keek me maar vies aan (ze kent mij waarschijnlijk nog als het meisje van het vreemde schildpadincident).
Aldus, ik pakte mijn agenda en keek naar het lessenrooster, chemie, ok… Op naar de chemieklas. Toen ik de klas binnenkwam kreeg ik al meteen een kurken stop bijna in mijn oog gegooid, I don’t know what the fuck was happening, maar ik vond het maar vreemd. Meneer stöchiometrie keek niet verbaasd op en ging gewoon verder met gooien.
Dit was wellicht een van de meest bewogen dagen van deze schoolweek.

De rest van de schooldag bleef maar duren en bleef maar duren, vooral omdat Caroke mij om de 5 minuten vroeg hoe laat het was en ik er steeds maar aan herinnerd werd dat de les nog eeuwen zou duren. Maar dan uiteindelijk kwam er een einde aan deze lange schooldag en mochten we allemaal naar huis gaan.

Toen ik echter thuis kwam deed ik een schokkende ontdekking, ik zette zoals gewoonlijk mijn boekentas weg, ging naar de keuken om even een ice tea te drinken en ging eventjes onze schildpadjes checken. Rocher zat nog braafjes te wachten tot ik thuis kwam en hem iets te eten zou geven, maar Ferrero was verdwenen… Oh nee! Wat moet ik nu doen?
Ik heb mij heel de avond rotgezocht naar Ferrero maar ik heb hem nergens gevonden… Hij kan niet ver weg zijn en zit waarschijnlijk ergens in het huis. Ik durf dit niet tegen opa te vertellen…
Het is ondertussen al half 12 ’s nachts en ik heb Ferrero nog steeds niet gevonden… shitshitshit…
Ik zal morgen wel vroeger opstaan en verder gaan zoeken (en hopen dat opa hier niet achterkomt).

Angstige groetjes, Anoeshka.

“Let’s go crazy, crazy, crazy ‘till we see the sun…” Oh nee dacht ik deze morgend toen ik wakker werd. Dit was het eerste wat ik hoorde, het nieuwe liedje van one direction. Ik word er gewoonweg ZOT van. Sinds het liedje uit is, is dit het enige waar Jip en Moon aan denken. Ze zingen het dan ook de hele dag door. Ze zouden dit lied gewoon moeten verbieden. Hierdoor sloeg ik net iets té hard op mijn wekkerradio waardoor hij dus op de grond viel en of dit alles nog niet genoeg was begonnen Ferrero en Rocher er aan te knabbelen. Rocher heeft zelf zo veel geknabbeld dat er nu een draatje vermist is. Ik wil niet weten hoe dat ooit terug tevoorschijn gaat komen.

Vandaag was het trouwens een speciale dag, mijn grootouders zijn een paar dagen naar de zee en nu moet ik ervoor zorgen dat er geen enkele schildpad sterft. Nog voor ik naar school vertrok moest ik die lieve beestje eten gaan geven. Ik dacht bij mezelf, ik doe eens zot. Dus ik vond er niets beter op om een paar koffiekoeken te gaan brengen. Ik kon toch niet weten dat zo’n schildpadden daar een te zwakke maag voor hebben. Dus toen ik terug kwam van school, waar ik ondertussen weer een zenuwinzinking had gekregen van dat liedje, lagen alle schildpadden ziek op het gras. Ik wist niet wat ik moest doen, dus besloot ik maar de dokter te bellen. De dokter heeft ze één voor één een spuitje moeten met antibiotica geven. Ik durf het niet tegen opa te zeggen, maar één van de schildpadden reageerde nogal vreemd op de inhoud van het spuitje en kan dus tijdelijk niet meer op zijn achterste pootje lopen.

Om dit alles even te vergeten zette ik me nog een uurtje in de zetel. Er was niets speciaals op de tv, dus besloot ik om nog een filmpje te zien. De film ging over een Chinees meisje dat naar een weeshuis moest gaan. Super dramatisch natuurlijk, dus had ik de doos met zakdoekjes al klaar gezet. Ik ging nog even naar de keuken om een ice tea en chips te pakken, maar ik terug kwam bleek dat telenet weer was uitgevallen, dus besloot ik maar om te gaan slapen.

Dit was me nog al een dagje zeg. Groetjes Anoeshka.  

Die nieuwe afspraak met directrice Sherlock was dus helemaal niet hoe ik het had verwacht. Er mocht helemaal niets gezegd worden en het ergste van al was dat Ferrero en Rocher niet eens mee mochten. Die moesten buiten in de kou blijven wachten, straks lopen ze nog een verkoudheid op! Mijn eerste schooldag op deze nieuwe school was dus niet echt een topper.
Gelukkig leek de klas toch wel mee te vallen, ondanks ze zo groot was. Sexyboy69 was de enige die me niet echt zo leuk vond, maar volgens mij kwam dat door Ferrero en Rocher.
Mijn eerste schoolweek op deze nieuwe school viel dus wel goed mee, buiten die twee uur LO op donderdag dan. Ik had voor tennis gekozen als keuzesport. Dat doe ik nooit meer! Een tennisraket in mijn handen is gewoonweg dodelijk. Het begon al geweldig wanneer ik mijn fiets in de fietsenkelder had gezet en die dus eigenlijk boven had moeten staan. Ik op het laatste moment naar het secretariaat gegaan om de sleutel te gaan halen. Kreeg ik daar een hele preek van zeker vijf minuten lang. Ten lange laatste kon ik dan toch mijn fiets gaan halen en koerste ik naar de sporthal. Het enige probleem was dat ik helemaal niet wist waar dat was. Volgens mij heb ik heel België met mijn fiets doorkruist voordat ik bij de sporthal aankwam. Natuurlijk volgde daar nog een tweede preek. “Te laat zijn wordt hier niet geduld, bla bla bla.” Kan ik er iets aan doen dat die mensen van het secretariaat mij ophouden? Nee dus. Na die preek kreeg ik twee minuten om mij om te kleden en daarna terug in de sporthal te staan. Ik kreeg een tennisraket in mijn handen geduwd en moest zonder iets meer te zeggen tegen een muur beginnen tennissen. Doordat we met zo veel waren, stonden we allemaal heel dicht op elkaar gepropt en natuurlijk kan je dan wel verwachten dat ik er in slaag om iets fout te doen. Ik sloeg juist mijn tennisraket naar achteren wanneer die iets raakte en iemand luid riep. Het bleek dus dat ik iemand met die tennisraket op haar gezicht had geslagen en dat meisje nu twee tanden miste.
Dat was dus zowat mijn eerste schoolweek. Niet echt heel geslaagd, maar ik vond ze wel leuk. Nu moet ik wel snel Ferrero en Rocher eten gaan geven want ze beginnen al aan mijn tenen te knabbelen. 
You know you love me, XOXO Anoeshka.