“JAH LAP”, dacht ik dan weer, terug naar een nieuwe school! Moest mijn opa nu per se een grotere villa kopen omdat onze reuzenschildpadden, Dolce en Gabbana, net een stuk of 40 eieren hebben gelegd. Natuurlijk heb ik ook Dolce en Gabanna in mijn kleerkast zitten, maar daarvoor zou mijn opa niet de moeite nemen om te verhuizen. Stel je eens voor! Verhuizen omdat mijn kleerkast te klein is , a dream comming true! Haha! Eigenlijk mag ik niet klagen, we hebben een grote rivier in onze tuin, waar mijn oma elke morgen aerobics doet tussen onze schildpadjes, in haar badpak, en daar heb ik een heel goed zicht op vanuit mijn zolderkamer met, 3 maal raden, schilpadden behangpapier! Ik was zo blij toen ik het zag, nu weet ik zeker dat mijn 2 schildpadjes, Ferrero en Rocher, op mijn kamer zich nooit alleen zullen voelen. Dus ik moet terug naar het 6^de middelbaar, en ik had me bijna verslapen op mijn eerste dag! En werd ik niet wakker met One Direction maar met: “ Anoeshka Janssens, maken dat je uit bed komt, of geen ninja turttels cornflakes voor jou vandaag!”Wat ik dus absoluut niet had verwacht is dat mijn klas zo groot zou zijn! We zouden wel een voetbalploeg kunnen zijn, met reservespelers, coaches en alles erop en eraan. En vraag me niet hoe ik dit allemaal weet, want mijn opa heeft nog andere hobby’s buiten schilpadjes kweken. En de eerste dag was het al meteen klasfoto’s! Ik had me daar dus niet op voorbereid hè , drama drama. Maar ik mocht wel van mijn oma, om mijn eerste school dag beter te maken, Ferrero en Rocher meenemen, in mijn handtas. Dus toen we een klasfoto gingen maken, ging ik eerst braaf mee op de bank staan, lachend, tot de foto genomen was. Maar toen vroeg Joske ineens of we niet een gekke foto mochten nemen! Een briljant idee toch? Dus ik roep heel hard: “Wacht! Ik moet nog efkes iets uit mijn tas pakken”. Maar hallo! Hoe kon ik nu weten dat die ene jongen, sexyboy 69 denk ik, een fobie had voor schildpadden, en hysterisch zou beginnen gillen. Hij stond aan het einde van de rij, viel flauw en veroorzaakte hierdoor een domino-effect, met als resultaat dat Mevrouw Halleluja, die op het einde van de rij stond recht op haar gezicht viel… Ooops! Ja, een gebroken neus hè … dat overleeft ze wel, kan ze ineens een neuscorrecie laten doen, nu ze toch naar de dokter moet. Ferrero, Rocher en ik, kregen dan een afspraak met directrice Sherlock . En eigenlijk is ze wel een vriendelijke vrouw, die directrice, maar spijtig dat ze zo een speciale aandoening heeft waardoor ze me steeds fronsend aankijkt. Raar maar waar mensen, raar maar waar. Ze was zelfs zo vriendelijk dat ze me nog een afspraak gaf, maar dit keer in de refter met andere mensen. Ook mensen die met hun huisdier op de klasfoto wouden zeker? Ik zal jullie laten weten hoe het was, maar nu ga ik een verhaaltje voorlezen voor Ferrero! You know you love me, xoxo, Anoeshka.